quote:
Aanvankelijk was het niet eens de bedoeling om naar de Power Unlimited Gameplay in de Amsterdamse RAI te gaan, maar aangezien de redactie nog iemand zocht om de game The Tulse Luper Journey (daarover straks meer) te bekijken, ben ik zo vriendelijk geweest om ‘ja’ te zeggen. Goed, een dagje Amsterdam is zo slecht nog niet en ook al behoor ik niet tot de doelgroep van de PU, voor een keer leek het me best leuk om een kijkje te nemen. Eerlijk gezegd had ik vrijwel geen verwachtingen van dit evenement en dat is maar goed ook. Hoe lager de verwachtingen, hoe minder groot de teleurstelling. Om het maar alvast te verklappen, uiteindelijk was de dag best geslaagd en hebben we ons prima vermaakt. Maar niet zoals de PU ons dat had beloofd…
De beurs zelfs
Laten we het allereerst even over de PU Gameplay zelf hebben. Ik kan wel een heel verhaal ophangen over “hoe dope die sjit was” en “hoe te gek gaaf” bijvoorbeeld de nieuwe Xbox 360 is (wat de console ook is, laten daar geen misverstanden over bestaan, het is een tof apparaat geworden) maar ik doe het niet. Ik vertik het. Waarom? Heel simpel. Ook al ging het om een gamebeurs (zelf zouden ze graag de Nederlandse E3 genoemd worden), het spelen of zelfs maar het bekijken van een game is niet te doen. Hele hordes opgewonden jongetjes staan je of in de weg, of blijven de hele middag plakken achter zo’n stand. Allemaal heel leuk en aardig maar een goede impressie krijgen is er zo dus niet bij, tenzij je uren wilt wachten, onder het genot van ietwat misplaatste muziek en idem sfeer. En geloof me, dat wil je niet!
Hoe dan ook, druk was het zeker. Wij zijn de zondag geweest en die was volgens een aantal standhouders een stuk rustiger dan de eerste dag, maar ook hier waren er nog teveel hangjongeren en puisterige pubers die de wandelpaden dikwijls blokkeerden. Een van de meest opmerkelijke activiteiten was het Goodie-hunten, een van de activiteiten waarbij het eindelijk duidelijk werd hoe zielig, egoïstisch en vooral gierig het Nederlandse volk eigenlijk is. Al die armen in de lucht, al dat gegrijp en dat geduw en getrek, werkelijk waar enorm vervelend en zeker iets wat ik liever niet terug wil zien als ik een dergelijke beurs bezoek. Had ik het kunnen weten toen ik me hiervoor opgaf? Misschien. Ben ik dan misschien een kritische zeikerd die zijn mond moet houden? Misschien.
Maar toch, het moet gezegd worden mensen: als dit beschaving anno 2005 is, dan is dat toch echt dieptriest te noemen. Natuurlijk, ik snap wel dat het de jeugd is die maar al te graag goodies wil ontvangen. Zelf pakte ik vroeger ook wel eens een pennetje of twee bij een beursstand vandaan (je moet toch ergens een proefwerk mee maken nietwaar?). Maar om nou een dikke tien minuten aan een T-shirt te gaan rukken of bijna op de vuist te gaan alleen om zo’n suffe goodie; nee, mij niet gezien. Sfeervol is anders, dat is een ding wat zeker is.
Been here, seen that
Voor de rest overheerste het “been here, seen that” gevoel. Zoals gewoonlijk was er een Nintendo stand waar je flink uit je dak kon gaan met de Cube en een aantal DS-pods, een Sony stand met de PS2 en de PSP, en al eerder genoemd, Microsoft met de Xbox en het paradepaardje dit jaar, de Xbox 360. Hoewel het allemaal niet verrassend genoemd kon worden, waren het stuk voor stuk mooi aangeklede stands waar het mogelijk was om de games waar je al die maanden screenshots van had gezien, eindelijk in levende lijve te bekijken en spelen. Mits je daar de kans voor kreeg uiteraard.
Als we het hebben over etenswaren kom je ook van een koude kermis thuis. Een beetje voedsel koste je al gauw zo’n drie euro en dan ben je voorzien van een wel heel erg karig bakje patat waar een zwerver nog zijn neus voor zou ophalen. De hamvraag is dan ook eigenlijk; was het dan alleen maar kommer en kwel op de PU Gameplay? Ach welnee, dat zeker niet!
De wc’s waren gratis en schoon, het observeren van mensen blijft leuk en de boothbabes waren bepaald niet onaardig te noemen. Integendeel, de reden dat we steeds bij de Maxim stand terecht kwamen, was echt niet omdat de simulator zo interessant was. Ten slotte het beste van dit alles, er waren heuse Counter-Strike spelende meiden bezig op een gegeven moment. Ik bedoel, waar zie je dat nou nog?
Naast charmant waren de meiden ook nog eens goed in de game en het was gewoon ronduit komisch om te zien hoe erg de jongens in werden gemaakt. Raar maar waar, dit was een van de hoogtepunten van de dag wat ons betreft. Verder veel bekende gezichten tegengekomen, kunnen praten met standhouders en mensen uit de (entertainment)industrie en al met al werd je best vermaakt door de mensen van de PU die, eerlijk is eerlijk, zeker hun best deden om iedereen het naar zijn of haar zin te maken.
Toch knaagt er iets als ik op de dag terug kijk. Feit blijft dat ik gewoon niet tot de doelgroep behoor en daarom het waarschijnlijk ook een stuk minder amusant vond. Tel daarbij op dat ik liever een game in een rustigere omgeving uitprobeer en graag niet omver gelopen wil worden door een stel overenthousiaste jongeren en je begrijpt al gauw dat de PU Gameplay niet helemaal mijn ding is. We hebben ons wel vermaakt, maar toch misten we de vibe die ons beloofd werd. Ach ja, wie weet is het de volgende keer beter.
Mmm, kep nog een stukkie geschreven hierover, maar nooit gepubliceerd... Trekt alleen maar negatieve aandacht enzo.
![]()
Zie maar wat je er mee doet.