SES School, Studie en Onderwijs
Wiskunde in de brugklas, Frans voor het examen of een studie Personeel en Arbeid? Moeilijke formulieren van DUO? Iets weten over studiefinanciering of studentenverenigingen? Dit is het forum voor leerkrachten, scholieren en studenten, van brugklas tot uni
Afgelopen weekend was hier een bevriend gezin van ons aan het logeren. Toen het meerendeel van de mensen naar bed was en ik nog overbleef met mijn vader en de vader uit dat andere gezin braken er discussies los, onder andere waarom de vakken op het middelbaar onderwijs zo gescheiden worden gegeven.
We hadden het vooral over de bèta vakken (natuurkunde, wiskunde, scheikunde en biologie). De man uit dat andere gezin heeft biologie gestudeerd en geeft biologie op een middelbare school. Ik vertelde dat bij ons in de klas (4VWO Natuur & Techniek) heel veel kinderen zich afvroege bij het vak wiskunde: wat moet ik ermee? Leuk dat je kwadratische vergelijkingen kan oplossen... so what . Dit heb ik zelf echter niet echt.
Om dit probleem op te lossen dacht ik dat het niet gek was om bijvoorbeeld wiskunde en natuurkunde als één te geven. Dan krijg je dus de volgende werkwijze: Je loop tegen een probleem aan, je zoekt een oplossing, je leert de benodigde wiskunde en past die dus meteen toe in de natuurkunde. Hierdoor ben je van het probleem af dat niemand weet wat hij/zij met wiskunde kan en het is in ieder geval ook niet zo droog meer. Hierop zei die biologie leraar dat hij het daar mee eens was. Hij wou het zelfs zover doortrekken dat alle bètavakken in één algemeen vak gestopt werden.
Ik zei dat ik de combinatie natuurkunde/wiskunde logisch vond, maar dat ik de combinatie biologie/wiskunde veel minder logisch vond. Hij merkte bij mense in de 5e klas die bij biologie een vierkantsvergelijking op moesten lossen (voor erfelijkheidskunde ofzo) dat helemaal niet konden, terwijl het wiskunde 3e klas is. Volgens hem heeft biologie en wiskunde ook veel raakvlakken. Scheikunde is eigenlijk ook (gedeeltelijk) natuurkunde volgens hem.
Persoonlijk vind ik het te ver gaan om alle bèta vakken op één bult te gooien. Toen vroeg ik of hij ook een link natuurkunde/biologie kon leggen. Hij zei toen dat je met natuurkunde sterkteberekeningen hebt en dat je dat bijvoorbeeld ook kan toepassen op het skelet van een vogel: "waarom is een skelet zo als hij is?".
Wat vinden jullie van dit idee?
[ Bericht 0% gewijzigd door Valid op 24-10-2005 21:40:58 ]
We hadden het vooral over de bèta vakken (natuurkunde, wiskunde, scheikunde en biologie). De man uit dat andere gezin heeft biologie gestudeerd en geeft biologie op een middelbare school. Ik vertelde dat bij ons in de klas (4VWO Natuur & Techniek) heel veel kinderen zich afvroege bij het vak wiskunde: wat moet ik ermee? Leuk dat je kwadratische vergelijkingen kan oplossen... so what . Dit heb ik zelf echter niet echt.
. Dit heb ik zelf echter niet echt.Om dit probleem op te lossen dacht ik dat het niet gek was om bijvoorbeeld wiskunde en natuurkunde als één te geven. Dan krijg je dus de volgende werkwijze: Je loop tegen een probleem aan, je zoekt een oplossing, je leert de benodigde wiskunde en past die dus meteen toe in de natuurkunde. Hierdoor ben je van het probleem af dat niemand weet wat hij/zij met wiskunde kan en het is in ieder geval ook niet zo droog meer. Hierop zei die biologie leraar dat hij het daar mee eens was. Hij wou het zelfs zover doortrekken dat alle bètavakken in één algemeen vak gestopt werden.
Ik zei dat ik de combinatie natuurkunde/wiskunde logisch vond, maar dat ik de combinatie biologie/wiskunde veel minder logisch vond. Hij merkte bij mense in de 5e klas die bij biologie een vierkantsvergelijking op moesten lossen (voor erfelijkheidskunde ofzo) dat helemaal niet konden, terwijl het wiskunde 3e klas is. Volgens hem heeft biologie en wiskunde ook veel raakvlakken. Scheikunde is eigenlijk ook (gedeeltelijk) natuurkunde volgens hem.
Persoonlijk vind ik het te ver gaan om alle bèta vakken op één bult te gooien. Toen vroeg ik of hij ook een link natuurkunde/biologie kon leggen. Hij zei toen dat je met natuurkunde sterkteberekeningen hebt en dat je dat bijvoorbeeld ook kan toepassen op het skelet van een vogel: "waarom is een skelet zo als hij is?".
Wat vinden jullie van dit idee?
[ Bericht 0% gewijzigd door Valid op 24-10-2005 21:40:58 ]
Het idee is op zich niet gek, alleen is het wel zo dat dit alleen voor de allerslimste leerlingen zal kunnen werken. Dit omdat de wat minder snuggeren het dusdanig moeilijk hebben met de link en de overlapping tussen en van vakken, dat dit het alleen maar moeilijker voor ze maakt.
Overigens als je na de middelbare school een beta opleiding gaat doen aan een uni zul je merken dat daar wel aandacht wordt besteed aan de raakvlakken tussen vakgebieden. En dan merk je ook dat je zonder kennis van wiskunde je niet ver komt in bijvoorbeeld een studie biologie (bv. bij medische bio moet je kunnen uitrekenen hoe hard een infuus moet druppelen om een bepaalde concentratie medicijn in een lichaam te behouden, compleet met halwaardetijden en dat soort onzin).
Overigens als je na de middelbare school een beta opleiding gaat doen aan een uni zul je merken dat daar wel aandacht wordt besteed aan de raakvlakken tussen vakgebieden. En dan merk je ook dat je zonder kennis van wiskunde je niet ver komt in bijvoorbeeld een studie biologie (bv. bij medische bio moet je kunnen uitrekenen hoe hard een infuus moet druppelen om een bepaalde concentratie medicijn in een lichaam te behouden, compleet met halwaardetijden en dat soort onzin).
Lijkt me niet echt handig in de praktijk. Waarom zijn vakken gescheiden? Sowieso omdat leerlingen verschillende delen stof volgen. N&G leerlingen doen bv alleen de hoofdzaken van wis,schei,natuurkunde en wel biologie. N&T leerlingen gaan dieper in op wis, schei en natuurkunde maar volgen weer geen Biologie. Hoe wou je dat scheiden als het allemaal op 1 hoop gegooid word? Bovendien als bv een C&M'er nu bijvoorbeeld alleen wiskunde B erbij wil volgen, omdat hij/zij dit interessant vind, dan moet deze leerling ineens een enorm beta vak gaan volgen van tig studieuren wat een enorme belasting zou zijn. Kortom, het handige van scheiden is juist dat er kleine delen gevolgd kunnen worden waar de interesse ligt. Natuurlijk hebben beta vakken raakvlakken, maar het grootste gedeelte kan prima 'los' gevolgd worden.
Ehm, daar zijn ze mee bezig hoor, er zijn plannen voor een "geintegreerd betavak".
Hopelijk gaat dat wel alleen ingevoerd worden voor de leerlingen die het willen en kunnen, anders krijg je een slappe hap zoals ANW nu is
Hopelijk gaat dat wel alleen ingevoerd worden voor de leerlingen die het willen en kunnen, anders krijg je een slappe hap zoals ANW nu is
Hier heb je natuurlijk een heel goed punt. Dan zou je kunnen zeggen: je hebt één vak voor NG, één vak voor NT, en voor em of cm heb je de vakken nog wel apart. Dit alles maakt het natuurlijk wel erg ingewikkeld.quote:Op maandag 24 oktober 2005 17:46 schreef Maugrim het volgende:
Lijkt me niet echt handig in de praktijk. Waarom zijn vakken gescheiden? Sowieso omdat leerlingen verschillende delen stof volgen. N&G leerlingen doen bv alleen de hoofdzaken van wis,schei,natuurkunde en wel biologie. N&T leerlingen gaan dieper in op wis, schei en natuurkunde maar volgen weer geen Biologie. Hoe wou je dat scheiden als het allemaal op 1 hoop gegooid word? Bovendien als bv een C&M'er nu bijvoorbeeld alleen wiskunde B erbij wil volgen, omdat hij/zij dit interessant vind, dan moet deze leerling ineens een enorm beta vak gaan volgen van tig studieuren wat een enorme belasting zou zijn. Kortom, het handige van scheiden is juist dat er kleine delen gevolgd kunnen worden waar de interesse ligt. Natuurlijk hebben beta vakken raakvlakken, maar het grootste gedeelte kan prima 'los' gevolgd worden.
heb je wel gelijk in, ik had een schijthekel aan Wisk omdat je in die les er geen hol mee ging doen. Ik had ook Natuurkunde, naar aanleiding van die uitleg begreep ik het steeds meer en meer.
Jammer dat we de dingen die we bij wiskunde kregen op een andere manier terug zagen bij Natuurkunde, dat deed ons nog meer denken waarom we wiskunde hadden; De vaken hoorden van geen kant bij mekaar. Lees: zoals wij het dus kregen. Lees: Ik leerde niets bij Wiskunde en wél bij Natuurkunde. Lees: Zoals het in het wiskunde boek stond begreep ik het niet, kregen we het later bij Natuurkunde snapte ik.
Een goed idee Alleen jammer dat ik er niets meer van mee krijg.
Jammer dat we de dingen die we bij wiskunde kregen op een andere manier terug zagen bij Natuurkunde, dat deed ons nog meer denken waarom we wiskunde hadden; De vaken hoorden van geen kant bij mekaar. Lees: zoals wij het dus kregen. Lees: Ik leerde niets bij Wiskunde en wél bij Natuurkunde. Lees: Zoals het in het wiskunde boek stond begreep ik het niet, kregen we het later bij Natuurkunde snapte ik.
Een goed idee Alleen jammer dat ik er niets meer van mee krijg.
Alleen jammer dat ik er niets meer van mee krijg.
| ❤ | Triquester... | ツ Met een accént aigu
ik ben er tegen.
Volgens mij is het juist goed dat die vakgroepen gescheiden blijven en alleen in opdrachten elkaar tegenkomen en overlappen. Communicatie tussen de beta-vakken is dus wel belangrijk, zodat elkaars niveau met elkaar overeenkomt.
Vroeger, heeel vroeger, waren vakgroepen nog meer gescheiden - je had warmteleer, licht, mechanica, algebra, functieanalyse, besliskunde, numerieke wiskunde, statistiek, differentiaalkunde, biochemie, elektrochemie, organische chemie, polymeerchemie, akoestiek, astronomie en zo kan ik nog veeeel langer doorgaan. Toch ging je naar school en niet met het idee dat je al die verschillende vakken op je bordje kreeg. De ene week hield je je met het ene bezig en de andere week met andere dingen. Je was intensief met school bezig - en niet zozeer met vakken. Desbetreffende docent bepaalde wel wat er op welk moment behandeld diende te worden.
Maar de tijden zijn anders en nu hebben we aparte vakken. Minder snuggere leerlingen zien 14 totaal onboeiende vakken zonder enig verband, maar om de alwijze Hans Teeuwen te citeren: Rode draad! Die is er wel degelijk, maar in aparte vakken niet echt noodzakelijk om ook door de leerling zelf opgemerkt te worden. De met vakkundige precisie gedosseerde inhoud verspreid over de vakken maakt integraal leren overbodig in één vak. Echter, ook al zou het één groot vak zijn, dan nog zou het verband tussen zwemmen en water niet doordringen tot de vertroepte brein van ons dichtgecommuniceerde jeugd, maar dat terzijde.
Een reden die te meer pleit voor behoudt van het vakkensysteem is het geheel verziekte maatschappelijke systeem op dit gebied op zich. Tieners hebben vanalles te doen en torsen de loodzware verantwoordelijkheden en overspannen agenda's die daarbij horen. School is nog het enige dat in de weg lijkt te liggen van een drukbezet leven, gevuld met geld verdienen, vriend(in) neuken en alcohol consumeren. De steeds lastiger, moeilijker en dubbelzinniger wordende gezinssituaties helpen ook niet echt om de aandacht op school erbij te houden.
Punt is dat de tijd van de jongere beperkt is en hun bekken scherp geslepen zijn als scheermessen. Geïntegreerde vakken verliezen de aandacht veel sneller en het is niet meer duidelijk wat er nu precies wordt behandeld. De leerstof is vandaag de dag zo smal op alle vakgebieden dat één groot vak een grote brij wordt van kleine stofjes door elkaar. De chemische reactie die daar uit vrijkomt, is bij lange na niet knap genoeg om mijn AOW bij elkaar te verdienen.
De laatste hamvraag is: waar haal je gediplomeerde docenten vandaan die alle vakken met voldoende kennis en inzicht kunnen behandelen en voor hun leergierige volkje kunnen neerleggen? Of moeten leraren (net als vroeger) van klas naar klas lopen, zodat alle klassen hun stof krijgen in één vak, maar wel van verschillende leraren die de kennis niet ontberen?
Nee, slecht idee, vind ik. Geef de onrustige tieners de komende decennia nog even de kans om in aparte, duidelijke vakken de ons zo aan het hart liggende stof door hun strot te duwen. Daar steken ze volgens mij nog het meest van op.
Volgens mij is het juist goed dat die vakgroepen gescheiden blijven en alleen in opdrachten elkaar tegenkomen en overlappen. Communicatie tussen de beta-vakken is dus wel belangrijk, zodat elkaars niveau met elkaar overeenkomt.
Vroeger, heeel vroeger, waren vakgroepen nog meer gescheiden - je had warmteleer, licht, mechanica, algebra, functieanalyse, besliskunde, numerieke wiskunde, statistiek, differentiaalkunde, biochemie, elektrochemie, organische chemie, polymeerchemie, akoestiek, astronomie en zo kan ik nog veeeel langer doorgaan. Toch ging je naar school en niet met het idee dat je al die verschillende vakken op je bordje kreeg. De ene week hield je je met het ene bezig en de andere week met andere dingen. Je was intensief met school bezig - en niet zozeer met vakken. Desbetreffende docent bepaalde wel wat er op welk moment behandeld diende te worden.
Maar de tijden zijn anders en nu hebben we aparte vakken. Minder snuggere leerlingen zien 14 totaal onboeiende vakken zonder enig verband, maar om de alwijze Hans Teeuwen te citeren: Rode draad! Die is er wel degelijk, maar in aparte vakken niet echt noodzakelijk om ook door de leerling zelf opgemerkt te worden. De met vakkundige precisie gedosseerde inhoud verspreid over de vakken maakt integraal leren overbodig in één vak. Echter, ook al zou het één groot vak zijn, dan nog zou het verband tussen zwemmen en water niet doordringen tot de vertroepte brein van ons dichtgecommuniceerde jeugd, maar dat terzijde.
Een reden die te meer pleit voor behoudt van het vakkensysteem is het geheel verziekte maatschappelijke systeem op dit gebied op zich. Tieners hebben vanalles te doen en torsen de loodzware verantwoordelijkheden en overspannen agenda's die daarbij horen. School is nog het enige dat in de weg lijkt te liggen van een drukbezet leven, gevuld met geld verdienen, vriend(in) neuken en alcohol consumeren. De steeds lastiger, moeilijker en dubbelzinniger wordende gezinssituaties helpen ook niet echt om de aandacht op school erbij te houden.
Punt is dat de tijd van de jongere beperkt is en hun bekken scherp geslepen zijn als scheermessen. Geïntegreerde vakken verliezen de aandacht veel sneller en het is niet meer duidelijk wat er nu precies wordt behandeld. De leerstof is vandaag de dag zo smal op alle vakgebieden dat één groot vak een grote brij wordt van kleine stofjes door elkaar. De chemische reactie die daar uit vrijkomt, is bij lange na niet knap genoeg om mijn AOW bij elkaar te verdienen.
De laatste hamvraag is: waar haal je gediplomeerde docenten vandaan die alle vakken met voldoende kennis en inzicht kunnen behandelen en voor hun leergierige volkje kunnen neerleggen? Of moeten leraren (net als vroeger) van klas naar klas lopen, zodat alle klassen hun stof krijgen in één vak, maar wel van verschillende leraren die de kennis niet ontberen?
Nee, slecht idee, vind ik. Geef de onrustige tieners de komende decennia nog even de kans om in aparte, duidelijke vakken de ons zo aan het hart liggende stof door hun strot te duwen. Daar steken ze volgens mij nog het meest van op.
Zullen we Frans, Duits en Engels dan ook maar tot 1 vak bombarderen? Nee natuurlijk niet, want het zijn compleet verschillende talen. Wiskunde is de basis en moet sowieso apart blijven. Natuurkunde en scheikunde zouden eventueel samen kunnen, maar het is net zo goed wanneer ze apart zijn. Biologie is een groot deel scheikunde (in de Tweede Fase), maar dan nog zou het absurd zijn ze te combineren. Scheikunde is tenslotte "dood", biologie "levend".
Hmm, moet ik ff op in haken.
Op de middelbare had ik kennis der natuur (lees: scheikunde, Biologie en Natuur in 1) de eerste 2 jaar.
Op de middelbare had ik kennis der natuur (lees: scheikunde, Biologie en Natuur in 1) de eerste 2 jaar.
| ❤ | Triquester... | ツ Met een accént aigu
Hier ben ik het echt 100% mee oneens. Natuurlijk gooi je Frans, Duits en Engels niet bij elkaar, omdat ze gewoon nauwelijk tot geen raakvlakken hebben. Als ik iets bij Frans leer, dan zie ik dat nooit bij Engels weer terug, uitzonderingen daargelaten.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 12:48 schreef LedZep het volgende:
Zullen we Frans, Duits en Engels dan ook maar tot 1 vak bombarderen? Nee natuurlijk niet, want het zijn compleet verschillende talen. Wiskunde is de basis en moet sowieso apart blijven. Natuurkunde en scheikunde zouden eventueel samen kunnen, maar het is net zo goed wanneer ze apart zijn. Biologie is een groot deel scheikunde (in de Tweede Fase), maar dan nog zou het absurd zijn ze te combineren. Scheikunde is tenslotte "dood", biologie "levend".
Wiskunde is inderdaad de basis, maar waarom moet het daarom apart gehouden worden? Het gaat om het probleem dat leerlingen wiskunde te droog vinden en niet weten wat ze er mee kunnen en als dat onderdeel een keer terug komt in toepasbare vorm voor bijvoorbeld biologie, dan herkennen ze het wer niet. Dit kan je dan toch mooi oplossen door het samen te voegen?
Je zegt: "biologie is levend, scheikunde is dood". Dit zei ik ook tegen die biologie leraar en hij was het daar heel erg mee oneens. Als je bijvoorbeeld gaat kijken naar skeletopbouw en de daarbij behorende sterkte berekeningen: puur natuurkunde. Voilà: de brug tussen biologie en natuurkunde is gelegd. De brug tussen scheikunde en biologie is niet veel moeilijker, denk maar aan de vele complexe scheikundige processen die er in een organisme plaatsvinden.
Tuurlijk, maar beperk je de wiskundige kennis niet door leerlingen alleen de toepassingen te leren? Daarnaast vraag ik me af hoe je dan orde wilde scheppen. Gaan we steeds switchen tussen skeletbouw en ionen? Ik zie niet in wat er mis is met de huidige stand van zaken.
Schitterend betoogquote:Op maandag 24 oktober 2005 23:47 schreef tudoros het volgende:
ik ben er tegen.
Volgens mij is het juist goed dat die vakgroepen gescheiden blijven en alleen in opdrachten elkaar tegenkomen en overlappen. Communicatie tussen de beta-vakken is dus wel belangrijk, zodat elkaars niveau met elkaar overeenkomt.
Vroeger, heeel vroeger, waren vakgroepen nog meer gescheiden - je had warmteleer, licht, mechanica, algebra, functieanalyse, besliskunde, numerieke wiskunde, statistiek, differentiaalkunde, biochemie, elektrochemie, organische chemie, polymeerchemie, akoestiek, astronomie en zo kan ik nog veeeel langer doorgaan. Toch ging je naar school en niet met het idee dat je al die verschillende vakken op je bordje kreeg. De ene week hield je je met het ene bezig en de andere week met andere dingen. Je was intensief met school bezig - en niet zozeer met vakken. Desbetreffende docent bepaalde wel wat er op welk moment behandeld diende te worden.
Maar de tijden zijn anders en nu hebben we aparte vakken. Minder snuggere leerlingen zien 14 totaal onboeiende vakken zonder enig verband, maar om de alwijze Hans Teeuwen te citeren: Rode draad! Die is er wel degelijk, maar in aparte vakken niet echt noodzakelijk om ook door de leerling zelf opgemerkt te worden. De met vakkundige precisie gedosseerde inhoud verspreid over de vakken maakt integraal leren overbodig in één vak. Echter, ook al zou het één groot vak zijn, dan nog zou het verband tussen zwemmen en water niet doordringen tot de vertroepte brein van ons dichtgecommuniceerde jeugd, maar dat terzijde.
Een reden die te meer pleit voor behoudt van het vakkensysteem is het geheel verziekte maatschappelijke systeem op dit gebied op zich. Tieners hebben vanalles te doen en torsen de loodzware verantwoordelijkheden en overspannen agenda's die daarbij horen. School is nog het enige dat in de weg lijkt te liggen van een drukbezet leven, gevuld met geld verdienen, vriend(in) neuken en alcohol consumeren. De steeds lastiger, moeilijker en dubbelzinniger wordende gezinssituaties helpen ook niet echt om de aandacht op school erbij te houden.
Punt is dat de tijd van de jongere beperkt is en hun bekken scherp geslepen zijn als scheermessen. Geïntegreerde vakken verliezen de aandacht veel sneller en het is niet meer duidelijk wat er nu precies wordt behandeld. De leerstof is vandaag de dag zo smal op alle vakgebieden dat één groot vak een grote brij wordt van kleine stofjes door elkaar. De chemische reactie die daar uit vrijkomt, is bij lange na niet knap genoeg om mijn AOW bij elkaar te verdienen.
De laatste hamvraag is: waar haal je gediplomeerde docenten vandaan die alle vakken met voldoende kennis en inzicht kunnen behandelen en voor hun leergierige volkje kunnen neerleggen? Of moeten leraren (net als vroeger) van klas naar klas lopen, zodat alle klassen hun stof krijgen in één vak, maar wel van verschillende leraren die de kennis niet ontberen?
Nee, slecht idee, vind ik. Geef de onrustige tieners de komende decennia nog even de kans om in aparte, duidelijke vakken de ons zo aan het hart liggende stof door hun strot te duwen. Daar steken ze volgens mij nog het meest van op.
Volgens mij ben ik er ook niet echt voor om alles op één hoop te gooien bedenk ik me nu. Hoogstens misschien natuurkunde en wiskunde bij elkaar, maar verder gaan heeft voor mij geen zin.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 16:17 schreef LedZep het volgende:
Tuurlijk, maar beperk je de wiskundige kennis niet door leerlingen alleen de toepassingen te leren? Daarnaast vraag ik me af hoe je dan orde wilde scheppen. Gaan we steeds switchen tussen skeletbouw en ionen?[..]
Mijn eerste gedachte toen we het hadden over de combi wiskunde/natuurkunde was ook "dan wordt de wiskundige kennis toch veel oppervlakkiger". Achteraf gezien moet dit voglens mij wel mee kunnen vallen als je het goed aanpakt.
Het probleem is dus (zoals al eerder genoend) dat leerlingen bij wiskunde het idee hebben dat ze er niks mee kunnen en het dus vaak een stom vak gevonden wordt, omdat het gewoon te droog is. Dit is bij natuurkunde niet het geval, terwijl het eigenlijk - voor een groot gedeelte - toegepaste wiskunde is.quote:Ik zie niet in wat er mis is met de huidige stand van zaken.
Tja, ik denk dat het probleem waar je op doelt meer iets te maken heeft met de instelling van leerlingen dan het vak opzich. En zeg nou zelf, gaan we nu wiskunde samenvoegen met natuurkunde omdat de breezahs het willen? Een beetje leerling kan de toepassingen van wiskunde wel bedenken.
Bij ons op school gaat het écht niet alleen om de breezers. Stél dat je het wel doet en het werpt zijn vruchten af, wat maakt het dan nog uit wie/waarom er eerst probleme mee hadde/waren?quote:Op woensdag 26 oktober 2005 18:19 schreef LedZep het volgende:
Tja, ik denk dat het probleem waar je op doelt meer iets te maken heeft met de instelling van leerlingen dan het vak opzich. En zeg nou zelf, gaan we nu wiskunde samenvoegen met natuurkunde omdat de breezahs het willen? Een beetje leerling kan de toepassingen van wiskunde wel bedenken.
Mij wordt geleerd op de universiteit (jaja):quote:Op woensdag 26 oktober 2005 15:47 schreef Valid het volgende:
[..]
Hij weet het inderdaad erg pakkend te verwoorden.
niet WÁT je zegt, maar HOE je het zegt, is belangrijk.
In principe zei ik niet nl niet zoveel - Elke alinea had in één zin gekund.
Als het werkt,werkt het. We proberen ook de 2e fase uit en dat werkt wat minder, maar wel steeds beter. Nu gaan er stemmen op om veel (nog meer) verantwoordelijkheid bij de leerling te leggen, zodat ze gemotiveerder worden. Mooi klinkende theorie - ligt goed in het gehoor.quote:Op woensdag 26 oktober 2005 19:47 schreef Valid het volgende:
[..]
Bij ons op school gaat het écht niet alleen om de breezers. Stél dat je het wel doet en het werpt zijn vruchten af, wat maakt het dan nog uit wie/waarom er eerst probleme mee hadde/waren?
Maarrr... Als je ervan uit gaat dat de leerling per defenitie niet wil leren, wordt het moeilijk. Ik ben zelf fel voorstander van de insteek dat leerlingen hun toegedichte verantwoordelijkheid één grote utopische gedachte is. De leerling doet namelijk waar die zin in heeft en dat is soms wel school, maar vaak wat anders. Willen we later dingen kunnen doen die wij interessant zijn dan zit er niks anders op dan in de prille jeugd al enigzins gehersenspoeld te worden.
Hoe ik het ook in woorden verpak - het blijft altijd uitproberen en misschien werkt het juist wel. De afweging die dan nog wel gemaakt moet worden: willen we onze kostbare kroost aan deze proef blootstellen?
Ik ben ook tegen het samenvoegen van losse vakken. Het klopt inderdaad dat jongeren moeite hebben om verbanden te zien tussen "aanverwante" vakken, maar uit de sociale wetenschappen weten we ook dat jongeren tot een jaar of 18 sowieso nauwelijks in staat zijn om abstracte zaken verder in verband te brengen met andere zaken. Abstract denken is dus iets dat gaande weg ontwikkeld moet worden en dat doe je bij voorkeur met iets heel specifieks.
Je traint de leerlingen met specifieke wiskunde vaardigheden. Niet omdat ze later nog wat hebben aan "ontbinden in factoren", maar omdat ze door die jarenlange oefening later significant beter zijn (geworden) in abstract denken dan wanneer ze dat niet hebben gehad. Je traint de leerlingen op dezelfde manier ook met andere specifieke zaken uit andere vakken. Dat is juist een kenmerk van het voortgezet onderwijs: je zet de specifieke deelonderwerpen en vaardigheden "klaar" voor het vervolgonderwijs. Op dat moment is de leerling zo ontwikkeld dat hij van alles de basis kent. Pas DAN kan je verbanden gaan leggen in het Hoger Onderwijs. Je kan geen verbanden leggen tussen zaken die nog niet geleerd zijn.
Zo werkt dat met alles. Iemand die nog nooit een PC heeft gezien gaan we ook niet het verband tussen software, programmeren, assembler en processorinstructies leren. Nee, we beginnen dan met een losse cursus Word, een losse cursus Excel enz. Totdat ze het principe "programma" kennen en dan pas ga je verder. Het is dan niet interessant dat ze het verband tussen Word en programmacode niet kennen. Dat geldt voor de wiskunde en de natuurkunde precies hetzelfde.
Verder ben ik tegen omdat het de vrije keus aantast van de leerling. De overheid bepaalt wat er bij elkaar hoort en de leerling heeft niks meer te kiezen. We moeten allemaal eenheidsmassaschapen worden die ongeveer hetzelfde hebben gehad. Onzin. We hielden met de vrije keuze en het vrije vakkenpakket JUIST rekening met individuele verschillen. Het feit dat iemand slecht kan zijn in natuurkunde, maar goed in wiskunde (of andersom) geeft al aan dat de scheiding gerechtvaardigd is. Stel dat je ze bij elkaar gooit en juist de leerlingen die enkel goed zijn in wiskunde daarmee verliest? Onacceptabel naar mijn idee.
Ik ben fel tegen keuzebeperking omdat een of andere idioot van mening is dat zoiets zal helpen. Zoveel mensen, zoveel meningen. Daarom wil ik de vrije pakketkeuze terug. Dat leerlingen slechts "soms" zin hebben om te leren is algemeen bekend en dat is ook niet erg. Leren op school gebeurt op verschillende manieren. Ook jezelf proberen te onttrekken aan het gezag en (samen) dingen doen die de schoolleiding niet wil (spijbelen, huiswerk niet maken enz) draagt bij aan de sociaal-emotionele ontwikkeling van de leerling. We hoeven naar mijn mening niks te proberen om "het niet willen leren" tegen te gaan. Wat is nu verdomme de bedoeling? Dat ze zoveel mogelijk weten en leren van de vakken of dat het een combinatie is van dingen die blijven hangen en het feit dat ze op school in sociaal contact komen met medeleerlingen?
Mijn inziens het tweede. En who cares dat ze in 5 VWO voor de zoveelste keer uitgelegd moeten krijgen wat een lineaire functie is omdat ze in 4 VWO niet hadden opgelet omdat ze aan hun vriendin dachten. Dat is juist een teken dat ze zich op belangrijkere zaken richten dan enkel de leerstof. Want geloof me: zodra ze naar het Hoger Onderwijs gaan en zich ECHT gaan richten op het leren dan leren ze vele malen sneller dan ze op het voortgezetonderwijs ooit zouden kunnen.
Je traint de leerlingen met specifieke wiskunde vaardigheden. Niet omdat ze later nog wat hebben aan "ontbinden in factoren", maar omdat ze door die jarenlange oefening later significant beter zijn (geworden) in abstract denken dan wanneer ze dat niet hebben gehad. Je traint de leerlingen op dezelfde manier ook met andere specifieke zaken uit andere vakken. Dat is juist een kenmerk van het voortgezet onderwijs: je zet de specifieke deelonderwerpen en vaardigheden "klaar" voor het vervolgonderwijs. Op dat moment is de leerling zo ontwikkeld dat hij van alles de basis kent. Pas DAN kan je verbanden gaan leggen in het Hoger Onderwijs. Je kan geen verbanden leggen tussen zaken die nog niet geleerd zijn.
Zo werkt dat met alles. Iemand die nog nooit een PC heeft gezien gaan we ook niet het verband tussen software, programmeren, assembler en processorinstructies leren. Nee, we beginnen dan met een losse cursus Word, een losse cursus Excel enz. Totdat ze het principe "programma" kennen en dan pas ga je verder. Het is dan niet interessant dat ze het verband tussen Word en programmacode niet kennen. Dat geldt voor de wiskunde en de natuurkunde precies hetzelfde.
Verder ben ik tegen omdat het de vrije keus aantast van de leerling. De overheid bepaalt wat er bij elkaar hoort en de leerling heeft niks meer te kiezen. We moeten allemaal eenheidsmassaschapen worden die ongeveer hetzelfde hebben gehad. Onzin. We hielden met de vrije keuze en het vrije vakkenpakket JUIST rekening met individuele verschillen. Het feit dat iemand slecht kan zijn in natuurkunde, maar goed in wiskunde (of andersom) geeft al aan dat de scheiding gerechtvaardigd is. Stel dat je ze bij elkaar gooit en juist de leerlingen die enkel goed zijn in wiskunde daarmee verliest? Onacceptabel naar mijn idee.
Ik ben fel tegen keuzebeperking omdat een of andere idioot van mening is dat zoiets zal helpen. Zoveel mensen, zoveel meningen. Daarom wil ik de vrije pakketkeuze terug. Dat leerlingen slechts "soms" zin hebben om te leren is algemeen bekend en dat is ook niet erg. Leren op school gebeurt op verschillende manieren. Ook jezelf proberen te onttrekken aan het gezag en (samen) dingen doen die de schoolleiding niet wil (spijbelen, huiswerk niet maken enz) draagt bij aan de sociaal-emotionele ontwikkeling van de leerling. We hoeven naar mijn mening niks te proberen om "het niet willen leren" tegen te gaan. Wat is nu verdomme de bedoeling? Dat ze zoveel mogelijk weten en leren van de vakken of dat het een combinatie is van dingen die blijven hangen en het feit dat ze op school in sociaal contact komen met medeleerlingen?
Mijn inziens het tweede. En who cares dat ze in 5 VWO voor de zoveelste keer uitgelegd moeten krijgen wat een lineaire functie is omdat ze in 4 VWO niet hadden opgelet omdat ze aan hun vriendin dachten. Dat is juist een teken dat ze zich op belangrijkere zaken richten dan enkel de leerstof. Want geloof me: zodra ze naar het Hoger Onderwijs gaan en zich ECHT gaan richten op het leren dan leren ze vele malen sneller dan ze op het voortgezetonderwijs ooit zouden kunnen.
Zogenaamd "fatsoenlijke" mensen ontmaskerd, de waarheid en verklaringen die iedereen wil weten: Misdefinitie op YouTube.
Het lijkt me niet goed om bij wiskunde allerlei toepassingen in de natuurkunde te onderwijzen. In plaats daarvan lijkt het me beter om het niveau van natuurkunde zodanig op te hogen dat je de wiskunde die je krijgt ook echt moet beheersen om natuurkunde nog te kunnen begrijpen.
Ik zat al te wachten tot jij kwam kijken in dit topic. Het is denk ik niet haalbaar om het natuurkundig niveau zo op te krikke dat je de volle capaciteiten van wiskunde nodig hebt. Er zijn nou al zat mensen die moeite hebben met natuurkunde.quote:Op donderdag 27 oktober 2005 13:41 schreef thabit het volgende:
Het lijkt me niet goed om bij wiskunde allerlei toepassingen in de natuurkunde te onderwijzen. In plaats daarvan lijkt het me beter om het niveau van natuurkunde zodanig op te hogen dat je de wiskunde die je krijgt ook echt moet beheersen om natuurkunde nog te kunnen begrijpen.
Het is denk ik niet haalbaar om het natuurkundig niveau zo op te krikke dat je de volle capaciteiten van wiskunde nodig hebt. Er zijn nou al zat mensen die moeite hebben met natuurkunde.
Dat komt natuurlijk omdat de wiskunde op een te laag niveau wordt onderwezen. Het gevolg is dat mensen slecht zijn in alles waar wiskunde voor nodig is.quote:Op donderdag 27 oktober 2005 15:04 schreef Valid het volgende:
[..]
Er zijn nou al zat mensen die moeite hebben met natuurkunde.
Zelfde verhaal als natuurkunde. Er zijn zat mensen die nou al veel moeite hebben met wiskunde.quote:Op donderdag 27 oktober 2005 15:06 schreef thabit het volgende:
[..]
Dat komt natuurlijk omdat de wiskunde op een te laag niveau wordt onderwezen. Het gevolg is dat mensen slecht zijn in alles waar wiskunde voor nodig is.
Ook dat komt omdat een goede fundering ontbreekt in het onderwijs. Er wordt te veel gefocust op het ontrafelen van warrige verhaaltjes in plaats van logica en begrip.quote:Op donderdag 27 oktober 2005 15:08 schreef Valid het volgende:
[..]
Zelfde verhaal als natuurkunde. Er zijn zat mensen die nou al veel moeite hebben met wiskunde.
Volgens mij doel je op verhaaltjes sommen met warrige verhaaltjes? Die sommen zijn er volgens mij juist om de leerlingen toch nog iets van toebasbaar materiaal te verschaffen, zou je die sommen ook nog schrappen dan wordt het nóg droger.quote:Op donderdag 27 oktober 2005 15:12 schreef thabit het volgende:
[..]
Ook dat komt omdat een goede fundering ontbreekt in het onderwijs. Er wordt te veel gefocust op het ontrafelen van warrige verhaaltjes in plaats van logica en begrip.
Je kunt het ook wel spectaculair maken door leerlingen te laten inzien waarom de stof zelf interessant is in plaats van er een soort tekstverklaringsvak van te maken.quote:Op donderdag 27 oktober 2005 15:17 schreef Valid het volgende:
[..]
Volgens mij doel je op verhaaltjes sommen met warrige verhaaltjes? Die sommen zijn er volgens mij juist om de leerlingen toch nog iets van toebasbaar materiaal te verschaffen, zou je die sommen ook nog schrappen dan wordt het nóg droger.
Hoe zou je dat willen doen?quote:Op donderdag 27 oktober 2005 15:30 schreef thabit het volgende:
[..]
Je kunt het ook wel spectaculair maken door leerlingen te laten inzien waarom de stof zelf interessant is in plaats van er een soort tekstverklaringsvak van te maken.
Door stellingen te bewijzen en ze niet alleen uit een hoge hoed te toveren.quote:
Alle eendjes zwemmen in het water. :)
Anatidaephobia is altijd terecht! Wij zijn de beste stalkers...
Anatidaephobia is altijd terecht! Wij zijn de beste stalkers...
Ik moet zeggen: Het is waar. Op een gegeven moment wordt dat ook noodzaak, omdat je anders omkomt in de stellingen. Het bewijzen dwingt je de stof te beheersen. Als ik het met talen zou vergelijken is het bewijzen in de wiskunde ongeveer gelijk aan het vertalen ín een taal. Dan moet je de grammatica en de woordenschat en alles beheersen. Het vertalen uit een taal en een bewijs volgen is zo veel gemakkelijker, en dan kun je wel wat lacunes in je kennis hebben. Andersom niet. En een goed fundament is onontbeerlijk, want mensen gaan nu alles uit hun hoofd leren. Ze hebben geen enkel benul bij een differentiaal.quote:Op donderdag 27 oktober 2005 16:42 schreef Wackyduck het volgende:
[..]
Door stellingen te bewijzen en ze niet alleen uit een hoge hoed te toveren.
Nu is het wel zo, dat het mij lijkt dat het heel hulpzaam kan zijn indien een wiskundige docent enig benul heeft van natuurkunde, of van scheikunde, en dat hij een differentiaal(vergelijking) kan illustreren met bijvoorbeeld een scheikundige reactie, of een natuurkundig proces. Mij dunkt dat dat voor het begrip wel kan helpen. Het geeft je een meer intuitieve houvast voor zo'n formule.
Doch dit kan mijns inziens beperkt blijven tot zulke opmerkingen van de docent (net zoals je docent Engels je kan wijzen op woorden die uit het Latijn of Frans komen, of Duitse woorden die met Nederlandse overeenkomen, het zijn bruggetjes om het te onthouden en te begrijpen).
Echter, wat bovenstaanden ook gezegd hebben, als alles samengevoegd wordt, dan vrees ik dat mensen echt het spoor bijster raken, en bepaalde zaken van de wiskunde hoeven ook niet in dienst te staan van de natuurkunde. Ook bij economie komt veel wiskunde kijken, en zo is heel veel met elkaar verweven. Daarom lijkt een scheiding me goed, maar een docent mag wel iets verder reiken dan zijn of haar eigen vakgebied, door af en toe een illustratie of toepassing uit een ander vakgebied te nemen.
Doel je op een dieper lespakket waarin leerlingen veel meer zelf moeten bewijzen wat goed/fout is en niet meer het eindeloos voorkauwen van stellingen waar vervolgens opdrachten over gemaakt moeten worden waar in 1 ogenblik al duidelijk is wat er gedaan moet worden? In dat geval ben ik het er mee eens, leerlingen hebben geen FLAUW idee wat wiskundige problemen/vragen zijn tegenwoordig.
Vertel dan ook even waarom je dat vindt. Ik ben niet overtuigd. Jouw instelling is meestal dat vakken in het voortgezet onderwijs een hoger niveau moeten krijgen omdat het voor jouw anders geen uitdaging is of omdat je vindt dat scholieren het makkelijk hebben. Een degelijke onderbouwing ontbreekt echter.quote:Het lijkt me niet goed om bij wiskunde allerlei toepassingen in de natuurkunde te onderwijzen. In plaats daarvan lijkt het me beter om het niveau van natuurkunde zodanig op te hogen dat je de wiskunde die je krijgt ook echt moet beheersen om natuurkunde nog te kunnen begrijpen.
Geef eens een bron voor deze bewering dan? Er wordt in deze topic juist gesteld dat vakken losse onderdelen zijn en apart gevolgd kunnen worden. Hoe kan dan het vak wiskunde in extreme mate de andere vakken beïnvloeden? Aan de ene kant geef je aan het probleem uit deze topic te erkennen ("Dat komt ..."), maar aan de andere kant beweer je iets dat in tegenspraak is met de stelling.quote:Dat komt natuurlijk omdat de wiskunde op een te laag niveau wordt onderwezen. Het gevolg is dat mensen slecht zijn in alles waar wiskunde voor nodig is.
En ook hier: toon aan. In de hedendaagse wiskundeboeken zijn er nog zat sommen waar gewoon die-hard boven staat "Differentiëer". De "verhaaltjes" waar jij op doelt zijn met name onderdeel van de wiskunde A en dat is echt niet iets van de laatste jaren. O wacht, jij bent natuurlijk iemand van de generatie "stamp formule en voor het kunstje uit". Tegenwoordig heeft de wiskunde het niveau bereikt dat je een specifieke situatie moet kunnen begrijpen uit de praktijk en het probleem moet kunnen herkennen om vervolgens te bepalen hoe je de wiskunde gaat inzetten voor de oplossing. En ja, het komt dus voor dat we je niet meer vertellen DAT je moet differentiëren, maar dat je zelf mag uitzoeken of dat "kunstje" gerechtvaardigd is.quote:Ook dat komt omdat een goede fundering ontbreekt in het onderwijs. Er wordt te veel gefocust op het ontrafelen van warrige verhaaltjes in plaats van logica en begrip.
Gelukkig weet jij het beter. Ik zou zeggen: maak je plannen openbaar, want we snakken er op school allemaal naar. Talloze knappe koppen en deskundigen zijn al jaren bezig om een manier te verzinnen om de wiskunde minder droog en "leuk" of spectaculair te maken. Diverse onderzoekers hebben al dissertaties over dit onderwerp volgeschreven. Je moet wel een hele knappe professor zijn als je hier claimt te weten hoe het dan wel moet. Ik ben benieuwd.quote:Je kunt het ook wel spectaculair maken door leerlingen te laten inzien waarom de stof zelf interessant is in plaats van er een soort tekstverklaringsvak van te maken.
Leuk voor op de universiteit, maar probeer dat maar eens op het voortgezet onderwijs. Je moet ergens beginnen en veelal kan je pas iets bewijzen als je al kennis hebt van andere zaken. Die je vervolgens weer moet uitleggen en weer moet laten bewijzen. Dat gaat niet werken. Ter vergelijking: stel dat ik iemand PHP wil leren en ik ga eerst een hele theoretische verhandeling houden over hoe parsers werken. Dan streef ik mijn doel voorbij.quote:Door stellingen te bewijzen en ze niet alleen uit een hoge hoed te toveren.
Zogenaamd "fatsoenlijke" mensen ontmaskerd, de waarheid en verklaringen die iedereen wil weten: Misdefinitie op YouTube.
HE-LE-MAAL mee eens!quote:Op donderdag 27 oktober 2005 21:29 schreef Neuralnet het volgende:
[..]
Vertel dan ook even waarom je dat vindt. Ik ben niet overtuigd. Jouw instelling is meestal dat vakken in het voortgezet onderwijs een hoger niveau moeten krijgen omdat het voor jouw anders geen uitdaging is of omdat je vindt dat scholieren het makkelijk hebben. Een degelijke onderbouwing ontbreekt echter.
[..]
Geef eens een bron voor deze bewering dan? Er wordt in deze topic juist gesteld dat vakken losse onderdelen zijn en apart gevolgd kunnen worden. Hoe kan dan het vak wiskunde in extreme mate de andere vakken beïnvloeden? Aan de ene kant geef je aan het probleem uit deze topic te erkennen ("Dat komt ..."), maar aan de andere kant beweer je iets dat in tegenspraak is met de stelling.
[..]
En ook hier: toon aan. In de hedendaagse wiskundeboeken zijn er nog zat sommen waar gewoon die-hard boven staat "Differentiëer". De "verhaaltjes" waar jij op doelt zijn met name onderdeel van de wiskunde A en dat is echt niet iets van de laatste jaren. O wacht, jij bent natuurlijk iemand van de generatie "stamp formule en voor het kunstje uit". Tegenwoordig heeft de wiskunde het niveau bereikt dat je een specifieke situatie moet kunnen begrijpen uit de praktijk en het probleem moet kunnen herkennen om vervolgens te bepalen hoe je de wiskunde gaat inzetten voor de oplossing. En ja, het komt dus voor dat we je niet meer vertellen DAT je moet differentiëren, maar dat je zelf mag uitzoeken of dat "kunstje" gerechtvaardigd is.
[..]
Gelukkig weet jij het beter. Ik zou zeggen: maak je plannen openbaar, want we snakken er op school allemaal naar. Talloze knappe koppen en deskundigen zijn al jaren bezig om een manier te verzinnen om de wiskunde minder droog en "leuk" of spectaculair te maken. Diverse onderzoekers hebben al dissertaties over dit onderwerp volgeschreven. Je moet wel een hele knappe professor zijn als je hier claimt te weten hoe het dan wel moet. Ik ben benieuwd.
[..]
Leuk voor op de universiteit, maar probeer dat maar eens op het voortgezet onderwijs. Je moet ergens beginnen en veelal kan je pas iets bewijzen als je al kennis hebt van andere zaken. Die je vervolgens weer moet uitleggen en weer moet laten bewijzen. Dat gaat niet werken. Ter vergelijking: stel dat ik iemand PHP wil leren en ik ga eerst een hele theoretische verhandeling houden over hoe parsers werken. Dan streef ik mijn doel voorbij.
De stelling van Pythagoras en de abc-formule zijn bijvoorbeeld heel eenvoudig te bewijzen. Het heeft vrij weinig zin om ze alleen uit de hoge hoed te toveren, en dan alleen maar een paar invul sommetjes te doen. De leerlingen hoeven het bewijs wat mij betreft niet zelf te verzinnen ofzo, als ze maar weten dat de stelling bewijsbaar is en dus geen onzin is. Nu zou de vergelijking eerder zijn: Stel dat ik iemand PHP wil leren geef ik hem dan voor elke aparte mogelijke toepassingen een standaardprogramma waar je alleen een paar variabelen hoeft te wijzigen, of vertel ik hoe hij dat zelf kan bouwen.quote:Op donderdag 27 oktober 2005 21:29 schreef Neuralnet het volgende:
Leuk voor op de universiteit, maar probeer dat maar eens op het voortgezet onderwijs. Je moet ergens beginnen en veelal kan je pas iets bewijzen als je al kennis hebt van andere zaken. Die je vervolgens weer moet uitleggen en weer moet laten bewijzen. Dat gaat niet werken. Ter vergelijking: stel dat ik iemand PHP wil leren en ik ga eerst een hele theoretische verhandeling houden over hoe parsers werken. Dan streef ik mijn doel voorbij.
Alle eendjes zwemmen in het water. :)
Anatidaephobia is altijd terecht! Wij zijn de beste stalkers...
Anatidaephobia is altijd terecht! Wij zijn de beste stalkers...
Het is natuurlijk zeer goed om leerlingen te laten ontdekken wat de werking van wiskundige stellingen/formules zijn. Hierdoor is de kans groot dat ze de formules beter doorgronden en dus beter/makkelijker toe kunnen passen.quote:Op vrijdag 28 oktober 2005 11:27 schreef Wackyduck het volgende:
[..]
De stelling van Pythagoras en de abc-formule zijn bijvoorbeeld heel eenvoudig te bewijzen. Het heeft vrij weinig zin om ze alleen uit de hoge hoed te toveren, en dan alleen maar een paar invul sommetjes te doen. De leerlingen hoeven het bewijs wat mij betreft niet zelf te verzinnen ofzo, als ze maar weten dat de stelling bewijsbaar is en dus geen onzin is. Nu zou de vergelijking eerder zijn: Stel dat ik iemand PHP wil leren geef ik hem dan voor elke aparte mogelijke toepassingen een standaardprogramma waar je alleen een paar variabelen hoeft te wijzigen, of vertel ik hoe hij dat zelf kan bouwen.
Voor jou mag het heel eenvoudig zijn, maar het punt is nu juist dat het voor leerlingen niet eenvoudig is. Iedereen die wel eens les gegeven heeft aan pubers zal dat beamen.
Mensen leren heel traag en hebben een heel leertraject nodig voordat een vaardigheid zo getraind is dat ze er iets mee kunnen. Vanuit het oogpunt van een ver eindresultaat kunnen de kleine stapjes nutteloos lijken, maar ze zijn essentieel voor het leerproces omdat ze beetje bij beetje trainen wat je nodig hebt. Sterker nog: er zijn vrij weinig leerprocessen waar de inhoud van het materiaal overeen komt met wat je er later mee gaat doen. En ja, je krijgt in het allereerste begin inderdaad het gereedschap gewoon aangereikt om eens gewoon te kijken wat het doet. Zonder poespas en zonder moeilijkheid.
Je overschat de leercapaciteiten. Wie aan iemand die nog nooit geprogrammeerd heeft meteen wil gaan vertellen hoe hij een programma moet bouwen, zal diegene verliezen. Iemand eerst een stuk code geven en het laten overtypen is een eerste stap. Dan de knop vertellen om het te laten draaien. He, er komt iets op het scherm. Vervolgens de opdracht geven om iets aan te passen zodat er wat anders op het scherm komt. Enz enz. En ja, iemand blijft nog een tijd lang "nutteloos" als je hem wilt inzetten als ingenieur. En ja, het is noodzakelijk dat ALS iemand als programmeur aan de slag wil het niveau omhoog moet. Maar je begint bij de elementaire basis en bouwt daarop voort totdat iemand beslist er genoeg aan te hebben.
Dat geldt ook voor de wiskunde. Je geeft ze het gereedschap. De stelling van Pythagoras. Je laat ze daarmee dingen doen zodat ze gevoel krijgen voor kenmerken van een driehoek. Het doel is niet om vergaande wiskunde technieken te beheersen. We zijn al blij als: ze daarna weten dat er 3 zijden zijn, ze deze zijden kunnen benoemen, ze weer eens kwadraten zien en ook weer even beseffen wat een wortel ook alweer is, optellen en aftrekken als de getallen links of rechts staan en misschien zelfs een beetje het verband zien met het vorige hoofdstuk over vergelijkingen. Overigens staan de bewijzen voor die stelling en de ABC-formule gewoon in het 4 VWO boek. Dus het gebeurt al.
Nog een aantal voorbeelden buiten de school:
- Ik begon met autorijden door te leren dat een stuur kon draaien. Nutteloos roepen veel mensen. En maar niet beseffen dat zoiets het "gevoel voor een auto" creëert.
- Ik heb leren lopen door de kruipen. Voor een buitenstaander staat kruipen echter ver van lopen af. En maar niet beseffen dat kruipen bewegingen traint.
- Ik heb leren fietsen door extra wielen. Hoevaak heb ik niet van mensen moeten horen dat extra wielen ook niet op een gewone fiets zitten? En maar niet willen beseffen dat er ondertussen "evenwicht" werd getraind.
Wat jij nutteloos vindt hoeft niet nutteloos te zijn. Besef dat je zelf inmiddels een doorgewinterde expert bent en dat het extreem moeilijk is je dan nog te verplaatsen in de elementaire stapjes in leerprocessen. We zitten minstens 15 jaar op school in ons leven. Dat zegt al genoeg over de moeizame tocht om ook maar iets te leren.
Mensen leren heel traag en hebben een heel leertraject nodig voordat een vaardigheid zo getraind is dat ze er iets mee kunnen. Vanuit het oogpunt van een ver eindresultaat kunnen de kleine stapjes nutteloos lijken, maar ze zijn essentieel voor het leerproces omdat ze beetje bij beetje trainen wat je nodig hebt. Sterker nog: er zijn vrij weinig leerprocessen waar de inhoud van het materiaal overeen komt met wat je er later mee gaat doen. En ja, je krijgt in het allereerste begin inderdaad het gereedschap gewoon aangereikt om eens gewoon te kijken wat het doet. Zonder poespas en zonder moeilijkheid.
Je overschat de leercapaciteiten. Wie aan iemand die nog nooit geprogrammeerd heeft meteen wil gaan vertellen hoe hij een programma moet bouwen, zal diegene verliezen. Iemand eerst een stuk code geven en het laten overtypen is een eerste stap. Dan de knop vertellen om het te laten draaien. He, er komt iets op het scherm. Vervolgens de opdracht geven om iets aan te passen zodat er wat anders op het scherm komt. Enz enz. En ja, iemand blijft nog een tijd lang "nutteloos" als je hem wilt inzetten als ingenieur. En ja, het is noodzakelijk dat ALS iemand als programmeur aan de slag wil het niveau omhoog moet. Maar je begint bij de elementaire basis en bouwt daarop voort totdat iemand beslist er genoeg aan te hebben.
Dat geldt ook voor de wiskunde. Je geeft ze het gereedschap. De stelling van Pythagoras. Je laat ze daarmee dingen doen zodat ze gevoel krijgen voor kenmerken van een driehoek. Het doel is niet om vergaande wiskunde technieken te beheersen. We zijn al blij als: ze daarna weten dat er 3 zijden zijn, ze deze zijden kunnen benoemen, ze weer eens kwadraten zien en ook weer even beseffen wat een wortel ook alweer is, optellen en aftrekken als de getallen links of rechts staan en misschien zelfs een beetje het verband zien met het vorige hoofdstuk over vergelijkingen. Overigens staan de bewijzen voor die stelling en de ABC-formule gewoon in het 4 VWO boek. Dus het gebeurt al.
Nog een aantal voorbeelden buiten de school:
- Ik begon met autorijden door te leren dat een stuur kon draaien. Nutteloos roepen veel mensen. En maar niet beseffen dat zoiets het "gevoel voor een auto" creëert.
- Ik heb leren lopen door de kruipen. Voor een buitenstaander staat kruipen echter ver van lopen af. En maar niet beseffen dat kruipen bewegingen traint.
- Ik heb leren fietsen door extra wielen. Hoevaak heb ik niet van mensen moeten horen dat extra wielen ook niet op een gewone fiets zitten? En maar niet willen beseffen dat er ondertussen "evenwicht" werd getraind.
Wat jij nutteloos vindt hoeft niet nutteloos te zijn. Besef dat je zelf inmiddels een doorgewinterde expert bent en dat het extreem moeilijk is je dan nog te verplaatsen in de elementaire stapjes in leerprocessen. We zitten minstens 15 jaar op school in ons leven. Dat zegt al genoeg over de moeizame tocht om ook maar iets te leren.
Zogenaamd "fatsoenlijke" mensen ontmaskerd, de waarheid en verklaringen die iedereen wil weten: Misdefinitie op YouTube.
Nee, niet in mijn boeken.quote:Op vrijdag 28 oktober 2005 17:11 schreef Neuralnet het volgende:
Overigens staan de bewijzen voor die stelling en de ABC-formule gewoon in het 4 VWO boek. Dus het gebeurt al.
Bij wiskunde bouwen die stelling voort op andere leerstof. Als mensen niet weten wat een driehoek is, is een bewijs van de stelling van Pythagoras uiteraard nutteloos. En over je voorbeelden: Daar kan je allemaal zien wat de volgende stap in het proces is, dat is bij de wiskunde niet het geval. Er vallen wat stellingen uit de lucht en hoe die zijn onstaan of wat je er mee kan is niet duidelijk.quote:Nog een aantal voorbeelden buiten de school:
[..]
Alle eendjes zwemmen in het water. :)
Anatidaephobia is altijd terecht! Wij zijn de beste stalkers...
Anatidaephobia is altijd terecht! Wij zijn de beste stalkers...
Het leren toepassen is voor elk niveau heel belangrijk, het laten zien.
Die invulsommetjes zijn geestdodend en je onthoud het nog nét voor een tentamen, maar daarna onthoud je ze niet omdat (mijn leraar) ze niet echt vertellen waar je het voor nodig zou KUNNEN hebben.
Het mooie van natuurkunde: Ze vertellen het je wél!
Die invulsommetjes zijn geestdodend en je onthoud het nog nét voor een tentamen, maar daarna onthoud je ze niet omdat (mijn leraar) ze niet echt vertellen waar je het voor nodig zou KUNNEN hebben.
Het mooie van natuurkunde: Ze vertellen het je wél!
| ❤ | Triquester... | ツ Met een accént aigu
Nogal kortzichtig om op basis van je eigen ervaring te concluderen dat het in het hele voortgezet onderwijs niet voorkomt. Ik heb hier een 3 VWO boek van de onderwijsmethode Getal en Ruimte liggen en daar staat wel degelijk een bewijs van de ABC-formule in. En laat die methode nu net op de meeste scholen gebruikt worden. Ik hoor mensen regelmatig kritiek hebben over de stof van het voortgezet onderwijs, maar zij weten duidelijk niet wat er echt onderwezen wordt.quote:Nee, niet in mijn boeken.
Je moet ergens beginnen als je iemand iets wilt leren. Je kan niet starten met bewijzen als je het punt dat je wilt bewijzen nog niet hebt overgebracht. Een veel gemaakte fout. Voor de expert is alles nuttig en noodzakelijk, maar het gaat erom dat je leerlingen iets bijbrengt op een manier dat zij dat aankunnen.quote:Bij wiskunde bouwen die stelling voort op andere leerstof. Als mensen niet weten wat een driehoek is, is een bewijs van de stelling van Pythagoras uiteraard nutteloos. En over je voorbeelden: Daar kan je allemaal zien wat de volgende stap in het proces is, dat is bij de wiskunde niet het geval. Er vallen wat stellingen uit de lucht en hoe die zijn onstaan of wat je er mee kan is niet duidelijk.
Je gaat er steeds vanuit dat omdat jij iets weet anderen dat ook zouden moeten weten. Probeer je eens in te leven in iemand die zo'n beetje aan het begin van het leerproces staat en dus niet alle kennis heeft om te weten of te voorspellen wat de volgende stap is.
Met een beetje goede wil kan je over alles zeggen dat mensen er ineens mee geconfronteerd worden zonder de achtergrond te kennen. Nu is dat in de wereld meer regel dan uitzondering. Ik ken zelfs niks of niemand op deze wereld waar ik niet eerst mee geconfronteerd werd voordat ik de achtergrond leerde kennen. Dat is de normaalste zaak van de wereld. Wie daar kwaad in ziet moet maar eens aantonen dat het wel eens anders gaat. Of te wel: je kan alles ter wereld ook wel gebruiken zonder iets af te weten van het ontstaan.
Dat je stelt dat daaruit voortvloeit dat ze ook niet weten wat er mee kan onderschrijf ik niet. Zelfs de VMBO'er van het laagste niveau zal je weten te vertellen dat de stelling van Pythagoras door stratenmakers gretig gebruikt wordt om een rechte straat aan te leggen. Naar mijn idee hebben zij beter begrepen waar het onderwijs voor diende. Het aanscherpen en trainen van vaardigheden tot op het niveau dat iemand het wel of niet wenst te gebruiken.
Zogenaamd "fatsoenlijke" mensen ontmaskerd, de waarheid en verklaringen die iedereen wil weten: Misdefinitie op YouTube.
Het leerproces kent duizenden stapjes. Als jij bij elk stapje een uitgebreide rechtvaardiging of motivatie nodig hebt waarom je het zou moeten leren, dan kom je nooit meer aan leren toe. Bovendien kan je dan beter een iederwijs-school opzoeken of 1 van de andere type scholen die beter aansluiten op je wensen.quote:Het leren toepassen is voor elk niveau heel belangrijk, het laten zien.
Die invulsommetjes zijn geestdodend en je onthoud het nog nét voor een tentamen, maar daarna onthoud je ze niet omdat (mijn leraar) ze niet echt vertellen waar je het voor nodig zou KUNNEN hebben.
Het mooie van natuurkunde: Ze vertellen het je wél!
Zogenaamd "fatsoenlijke" mensen ontmaskerd, de waarheid en verklaringen die iedereen wil weten: Misdefinitie op YouTube.
Nou, zit wat in misschien, maar als je dat al 4 jaar hebt en je vraagt die man waarom we ook al weer de ABC formule voor de 10e keer (opnieuw) leren en (nogsteeds) niet weten waarom en er (alweer) geen antwoord op krijgen; behalve omdat je dan A wilt uitrekenen door middel van B en C ofzo, ben je er wel flauw van op den duur.quote:Op vrijdag 28 oktober 2005 19:35 schreef Neuralnet het volgende:
[..]
Het leerproces kent duizenden stapjes. Als jij bij elk stapje een uitgebreide rechtvaardiging of motivatie nodig hebt waarom je het zou moeten leren, dan kom je nooit meer aan leren toe. Bovendien kan je dan beter een iederwijs-school opzoeken of 1 van de andere type scholen die beter aansluiten op je wensen.
Ook zo met straal×straal×PI . Om een cirkel uit te rekenen.
Oke, je weet dat een looping van een achtbaan een cirkel is, maar op die manier weet ik nu wel waarom je de omtrek moet weten van een looping. Op die manier weet je de afstand, weet je de afstand en de behaalde snelheid op verschillende momenten weet je hoe lang een achtbaantreintje er over doet. Het is gewoon goed om te weten waarom je zoiets moet leren.
Het zijn de kleine dingen die er toe doen. Het kan ook gelegen hebben aan mijn leraar, maar ik heb om dit soort dingen een enorme hekel gekregen aan wiskunde. Ik ben iemand die soms gewoon de logica en de reden moet weten.
| ❤ | Triquester... | ツ Met een accént aigu
Ik denk dat dat probleem met name ligt in de mentaliteit van veel mensen dat ze nauwelijks in staat zijn om informatie gewoon te accepteren. Ze moeten altijd tot in het extreme aan zichzelf een "waarom"-vraag stellen. Feit is: je kan altijd weer een waarom-vraag stellen op het antwoord en als je een type bent die dat blijft doen in de hoop ooit het naadje van de kous te weten dan zal je merken dat elk antwoord weer nieuwe waarom-vragen oproepen en je dus nooit een bevredigend gevoel krijgt.
Dat is een van de redenen waarom een leraar er vrijwel nooit op in gaat (even aangenomen dat hij het wel kan ). In het voortgezet onderwijs moet je duizenden dingen leren waarvan je tot in het oneindige kan betwisten of het nut heeft of niet. Uit ervaring weet de leraar dat iemand die de waarom-vraag stelt over bepaalde onderdelen niet te overtuigen is. De leraar zit echter wel met 29 andere leerlingen die verder willen met de basisstof.
Dergelijke discussies ontaarden meestal in een situatie waarin iemand een waarom-vraag stelt en nooit tevreden kan zijn met het gegeven antwoord. Geef je een situatie waarin iemand het kan toepassen, dan zal hij claimen nooit in die situatie terecht te komen. Leg je het bewijs uit, dan zal hij zeggen dat het heel mooi is allemaal, maar dat hij dat in zijn leven nooit zal doen. Waarna hij concludeert dat het dus niet nodig is en het ook niet noodzakelijk is om er energie in te steken. Zo werkt het niet. Er zit geen een op een relatie tussen wat je op school leert en wat je nuttig vindt.
Het werkelijke antwoord voor het nut van schoolstof is een nogal vage: we weten dat als leerlingen jarenlang oefenen met abstracte zaken als variabelen en andere onderdelen van de wiskunde, zij een beter abstract denkvermogen ontwikkelen. Waarmee ze een heleboel vaardigheden op het gebied van probleemoplossen en inlevingsvermogen beter gaan beheersen dan leerlingen die dat niet hebben gedaan. Concreet zal het niet uitmaken of je de ABC-formule nu wel of niet beheerst. Je mag desnoods andere formules nemen en dat soort bewerkingen uitvoeren. Aangetoond is echter dat ALS je je daar jaren mee bezighoudt, je daar profijt van hebt.
Een beetje zoals met lezen: lezen sterkt de intellectuele ontwikkeling, maar je kan niet het nut van 1 specifiek boek koppelen aan die hele ontwikkeling. Je kan dat boek net zo goed links laten liggen en een ander lezen. Als je maar leest. Dat geldt voor de wiskunde precies hetzelfde. Het is een verklaring die voor veel mensen niet bevredigend zal zijn, maar eigenlijk zal je er gewoon mee moeten leren leven.
Dat is een van de redenen waarom een leraar er vrijwel nooit op in gaat (even aangenomen dat hij het wel kan ). In het voortgezet onderwijs moet je duizenden dingen leren waarvan je tot in het oneindige kan betwisten of het nut heeft of niet. Uit ervaring weet de leraar dat iemand die de waarom-vraag stelt over bepaalde onderdelen niet te overtuigen is. De leraar zit echter wel met 29 andere leerlingen die verder willen met de basisstof.
). In het voortgezet onderwijs moet je duizenden dingen leren waarvan je tot in het oneindige kan betwisten of het nut heeft of niet. Uit ervaring weet de leraar dat iemand die de waarom-vraag stelt over bepaalde onderdelen niet te overtuigen is. De leraar zit echter wel met 29 andere leerlingen die verder willen met de basisstof.Dergelijke discussies ontaarden meestal in een situatie waarin iemand een waarom-vraag stelt en nooit tevreden kan zijn met het gegeven antwoord. Geef je een situatie waarin iemand het kan toepassen, dan zal hij claimen nooit in die situatie terecht te komen. Leg je het bewijs uit, dan zal hij zeggen dat het heel mooi is allemaal, maar dat hij dat in zijn leven nooit zal doen. Waarna hij concludeert dat het dus niet nodig is en het ook niet noodzakelijk is om er energie in te steken. Zo werkt het niet. Er zit geen een op een relatie tussen wat je op school leert en wat je nuttig vindt.
Het werkelijke antwoord voor het nut van schoolstof is een nogal vage: we weten dat als leerlingen jarenlang oefenen met abstracte zaken als variabelen en andere onderdelen van de wiskunde, zij een beter abstract denkvermogen ontwikkelen. Waarmee ze een heleboel vaardigheden op het gebied van probleemoplossen en inlevingsvermogen beter gaan beheersen dan leerlingen die dat niet hebben gedaan. Concreet zal het niet uitmaken of je de ABC-formule nu wel of niet beheerst. Je mag desnoods andere formules nemen en dat soort bewerkingen uitvoeren. Aangetoond is echter dat ALS je je daar jaren mee bezighoudt, je daar profijt van hebt.
Een beetje zoals met lezen: lezen sterkt de intellectuele ontwikkeling, maar je kan niet het nut van 1 specifiek boek koppelen aan die hele ontwikkeling. Je kan dat boek net zo goed links laten liggen en een ander lezen. Als je maar leest. Dat geldt voor de wiskunde precies hetzelfde. Het is een verklaring die voor veel mensen niet bevredigend zal zijn, maar eigenlijk zal je er gewoon mee moeten leren leven.
Zogenaamd "fatsoenlijke" mensen ontmaskerd, de waarheid en verklaringen die iedereen wil weten: Misdefinitie op YouTube.
Ook wel mee eens, toch vind ik dat er wel wat meer duidelijkheid mag komen, maar natuurlijk ik ben niet altijd blij met beta vakken
Het gaat wel om de motivatie, die mag wel gestimuleerd worden, het is wel zwaar dat begrijp ik dan ook wel.
Het gaat wel om de motivatie, die mag wel gestimuleerd worden, het is wel zwaar dat begrijp ik dan ook wel.
| ❤ | Triquester... | ツ Met een accént aigu
Heel leuk allemaal, en ergens ben ik het ook wel met je eens. Maar nu nog even: wáárom zou het slechter zijn om wiskunde en natuurkunde samen te voegen? Het voordeel is dat mensen die het nodig hebben om te zien wat ze er mee kunnen, bevredigd worden. Ik zie niet zozeer een nadeel, omdat het niet afdoet aan het abstract denken.quote:Op vrijdag 28 oktober 2005 22:35 schreef Neuralnet het volgende:
Ik denk dat dat probleem met name ligt in de mentaliteit van veel mensen dat ze nauwelijks in staat zijn om informatie gewoon te accepteren. Ze moeten altijd tot in het extreme aan zichzelf een "waarom"-vraag stellen. Feit is: je kan altijd weer een waarom-vraag stellen op het antwoord en als je een type bent die dat blijft doen in de hoop ooit het naadje van de kous te weten dan zal je merken dat elk antwoord weer nieuwe waarom-vragen oproepen en je dus nooit een bevredigend gevoel krijgt.
Dat is een van de redenen waarom een leraar er vrijwel nooit op in gaat (even aangenomen dat hij het wel kan ). In het voortgezet onderwijs moet je duizenden dingen leren waarvan je tot in het oneindige kan betwisten of het nut heeft of niet. Uit ervaring weet de leraar dat iemand die de waarom-vraag stelt over bepaalde onderdelen niet te overtuigen is. De leraar zit echter wel met 29 andere leerlingen die verder willen met de basisstof.
Dergelijke discussies ontaarden meestal in een situatie waarin iemand een waarom-vraag stelt en nooit tevreden kan zijn met het gegeven antwoord. Geef je een situatie waarin iemand het kan toepassen, dan zal hij claimen nooit in die situatie terecht te komen. Leg je het bewijs uit, dan zal hij zeggen dat het heel mooi is allemaal, maar dat hij dat in zijn leven nooit zal doen. Waarna hij concludeert dat het dus niet nodig is en het ook niet noodzakelijk is om er energie in te steken. Zo werkt het niet. Er zit geen een op een relatie tussen wat je op school leert en wat je nuttig vindt.
Het werkelijke antwoord voor het nut van schoolstof is een nogal vage: we weten dat als leerlingen jarenlang oefenen met abstracte zaken als variabelen en andere onderdelen van de wiskunde, zij een beter abstract denkvermogen ontwikkelen. Waarmee ze een heleboel vaardigheden op het gebied van probleemoplossen en inlevingsvermogen beter gaan beheersen dan leerlingen die dat niet hebben gedaan. Concreet zal het niet uitmaken of je de ABC-formule nu wel of niet beheerst. Je mag desnoods andere formules nemen en dat soort bewerkingen uitvoeren. Aangetoond is echter dat ALS je je daar jaren mee bezighoudt, je daar profijt van hebt.
Een beetje zoals met lezen: lezen sterkt de intellectuele ontwikkeling, maar je kan niet het nut van 1 specifiek boek koppelen aan die hele ontwikkeling. Je kan dat boek net zo goed links laten liggen en een ander lezen. Als je maar leest. Dat geldt voor de wiskunde precies hetzelfde. Het is een verklaring die voor veel mensen niet bevredigend zal zijn, maar eigenlijk zal je er gewoon mee moeten leren leven.
|
|
