Het Feijenoord topic #115: Het is weer als vanouds

quote:

Op zondag 23 oktober 2005 23:16 schreef Jive_Bunny het volgende:
ik weet niet wie de topic titel heeft verzonnen maar iemand mag toch wel feijenoord vervangen door feyenoord... tis geen deelgemeente!

quote:

Op zondag 23 oktober 2005 23:16 schreef Jive_Bunny het volgende:
ik weet niet wie de topic titel heeft verzonnen maar iemand mag toch wel feijenoord vervangen door feyenoord... tis geen deelgemeente!

quote:

'De laatste vedette uit Rotterdam-Zuid'

23/10/2005 23:00

Er waren tijden dat profvoetballers nooit zeurden over portretrechten en zich nog niet lieten begeleiden door sluwe advocaten. De sobere, maar tevens veilige en gemoedelijke jaren vijftig waren een lustoord voor de voetbalplaatjes sparende jeugd. In het Betuwse dorp Heteren zag ik mijn helden slechts sporadisch live voetballen. Wageningen, Vitesse en NEC speelden niet op het hoogste niveau, maar een paar keer per jaar werkte Oost-Nederland in De Goffert een lichtwedstrijd af tegen West-Nederland of Zuid-Nederland. Een enkel bezoek aan een heuse interland in De Kuip of het Olympisch Stadion was een onvergetelijke ervaring, maar ik koesterde de bij elkaar gespaarde voetbalplaatjes als kleinoden.
Profvoetballers verdienden in die jaren een habbekrats, maar waren apetrots als hun foto cadeau werd gedaan bij een pakje Rizla, Blue Band, sigaretten, kauwgum, zeeppoeder of Mars. In 1959 zou de benzinemaatschappij Esso er een legendarische serie elftalfoto’s in kleur aan toevoegen. Al mijn zakgeld ging naar de VéGé-winkel van Bram Buijze in de Dorpsstraat, waar allerlei levensmiddelen te koop waren waarbij portretten van bekende voetballers en elftalfoto’s van profclubs zaten. Als enige in het dorp beschikte ik over de elftalfoto’s van Fortuna ’54 en SC Enschede, terwijl mijn portretfoto’s van Gerrit Trooster van Rigtersbleek, Mick Clavan van ADO en de jeugdige Cor Veldhoen van Feyenoord als ruilmateriaal goud waard waren. Ik heb die foto’s zó vaak bekeken, dat ik het jongensachtige hoofd van Cor Veldhoen – hij was destijds achttien jaar – nooit meer vergeet. Op 11 oktober overleed de Feyenoorder, hij werd 66 jaar.

Veldhoen was tien jaar ouder dan ik. Ik realiseer me dat mijn voetbalplaatjeshelden aan het uitsterven zijn. Ik was zuinig op zijn foto, maar als speler sprak hij me niet zo aan, omdat hij onopvallend voetbalde. Coen Moulijn, Henk Schouten, Kees Rijvers en Cor van der Gijp waren mijn Feyenoord-helden. Later, toen ik de club vaker zag spelen, viel het me pas op dat Veldhoen weliswaar onopvallend, maar bijna altijd foutloos speelde. Als rechtsbenige linksback was hij zijn directe tegenstanders technisch altijd de baas. Met zijn snelheid wist Veldhoen fouten op tijd te herstellen en hij lanceerde sterspeler Moulijn jarenlang met de buitenkant van zijn favoriete rechtervoet. De linksbuiten en de linksback waren vrienden voor het leven, maar tijdens de wedstrijden scholden ze elkaar de huid vol. Daar besteedde niemand aandacht aan, het hoorde er gewoon bij.

Veldhoen werd op 6 april 1939 geboren in Rotterdam-Zuid. Hij bezocht met zijn vader de thuiswedstrijden in De Kuip en mocht op twaalfjarige leeftijd lid worden. Hij doorliep de C-, B- en A-junioren en ging in 1956 over naar de senioren. Na een wedstrijd in het derde elftal promoveerde hij al naar het tweede elftal. Feyenoord beschikte in die jaren niet over een vaste linksback. Tinus Osterholt, Nico Roodbergen en Paul Koolen wisselden elkaar af. Trainer Jaap van der Leck liet vervolgens de zeventienjarige Veldhoen op 2 december 1956 debuteren in de derby tegen Sparta. Op Het Kasteel won Feyenoord met 0-4. Vanaf die dag had Veldhoen een basisplaats, terwijl hij tevens uitkwam voor Oranje Onder-18, Onder-20, Onder-23 en uiteindelijk debuteerde hij op 14 mei 1961 in het Nederlands elftal tegen Oost-Duitsland. Dat deed hij in Leipzig tussen roemruchte voetballers als Faas Wilkes, Carol Schuurman, Roel Wiersma en Piet van der Kuil. De uitslag was 1-1.

Voetballers liepen in die jaren nog niet financieel binnen. De meesten investeerden hun voetbalgeld in een winkel. Coen Moulijn zat in de herenmode, Eddy Pieters Graafland had een sportzaak, Piet Steenbergen runde de klassieke sigarenzaak, Cor van der Gijp bezat een benzinestation en Cor Veldhoen opende in de Paradijslaan, in de Rotterdamse volksbuurt Crooswijk, een slijterij. De openingsadvertentie uit de krant van die dag vermeldt dat een fles Vermouth slechts 3,95 gulden kost, als openingsgeschenk krijgen de klanten gratis een fles Spaanse wijn erbij. Mensen die niet helemaal naar Crooswijk willen komen, hoeven maar te bellen. Dan bezorgt de populaire voetballer de bestelling persoonlijk bij hen thuis, zonder bijkomende kosten.

Als debuterende kwajongen keek Veldhoen ontzettend tegen zijn medespelers Schouten en Van der Gijp op. Hij durfde deze vedetten zelfs niet bij hun voornaam aan te spreken. Veldhoen over die periode: ‘Iedereen heeft het altijd over Ove Kindvall, maar Cor van der Gijp is de beste midvoor die Feyenoord ooit heeft gehad. Coen Moulijn is mijn beste vriend geworden, al had ik dat in het begin nooit gedacht. Ik moest van hem altijd in de mandekking blijven. Anders schold hij me verrot. Een van zijn onhebbelijkheden was dat Coen voor de wedstrijd altijd in de kleedkamer naar de wc ging. Om het voor ons wat draaglijker te maken stak hij een krant in de fik. Eerst zaten we met die stank, vervolgens kwamen er rookwolken uit de wc.’ Veldhoen had zelf ook een vreemdsoortig bijgeloof. Hij speelde altijd met een damesslipje onder zijn voetbalbroek. Zijn vrouw deed ooit per ongeluk een damesslip in zijn voetbaltas, maar die middag presteerde hij zó goed dat hij zijn verdere carrière zo’n slip bleef dragen.

Na 27 interlands bedankte de linksback voor het Nederlands elftal. Ook in zijn laatste duel voor Oranje, op 13 september 1967, was Oost-Duitsland de tegenstander. In Amsterdam werd het 1-0. En opnieuw werd hij omringd door beroemde vedetten als Johan Cruijff, Wim Suurbier en Piet Keizer. Veldhoen zette er een punt achter, omdat hij na de slijterij een bedrijf in stuwadoorsartikelen had overgenomen. Hij wilde bij Feyenoord blijven voetballen en zijn zaak opbouwen. Uiteindelijk zou het bedrijf uitgroeien tot de Technische Groothandel Cor Veldhoen, een holding met vijf werkmaatschappijen.

De technisch vaardige linksback speelde 380 wedstrijden voor Feyenoord. Altijd onopvallend, maar zeer professioneel. Trainers konden altijd op hem rekenen en de creatieve linksbuiten Moulijn wist precies hoe hij werd aangespeeld. Veldhoen werd aanvoerder, won twee keer de dubbel, vier keer de nationale titel, maar zat op de bank toen Feyenooord in 1970 als eerste Nederlandse club de Europa Cup I veroverde, tegen Celtic. Trainer Ernst Happel gaf de voorkeur aan de van Ajax overgekomen Theo van Duivenbode. Veldhoen was te veel Feyenoorder om een publicitaire rel te schoppen. Toen de club hem als waardering voor al die jaren trouwe dienst een vrije transfer aanbood, onderhandelde hij nog wel met Excelsior en Holland Sport, maar financieel kwam hij er niet uit met die clubs. Hij koos uiteindelijk voor zijn bedrijf, zakelijke belangen gaven de doorslag. Veldhoen debuteerde geruisloos, was jarenlang een belangrijke schakel in een uitermate succesvol elftal en verdween op 31-jarige leeftijd ook weer geruisloos in de anonimiteit. Hij maakte nog even deel uit van het Feyenoord-bestuur, maar was de laatste jaren vooral supporter en vooraanstaand lid van Oud-Feyenoord.

Veldhoen volgde in Oranje Kees Kuijs op, maar toen hij stopte had bondscoach George Kessler een groot probleem. Hij deed achtereenvolgens een beroep op Peter Kemper, Henk Warnas, Jan van Gorp, Theo van Duivenbode en Pleun Strik, totdat Ruud Krol uiteindelijk de linksbackpositie definitief overnam. Cor Veldhoen kende de afgelopen jaren wat zakelijke zorgen en had problemen met zijn gezondheid. Hij was de laatste Feyenoord-vedette die daadwerkelijk uit Rotterdam-Zuid kwam.

Johan Derksen

quote:

Op maandag 24 oktober 2005 21:29 schreef hippo-clippo het volgende:
Komende weken een 'relatief makkelijk' programma, dus ik verwacht dat de winstpartijen weer volgen en de concurrentie punten laat liggen Geen nood Feijenoord, we staan maar 1 punt achter op psv, die pakken we wel in de onderlinge confrontatie

quote:

Op maandag 24 oktober 2005 22:32 schreef Luni het volgende:
En de KNVB heeft niet eens de moeite genomen, om een kaart te sturen of een advertentie te plaatsen wegens het overlijden van Veldhoen

quote:

Op maandag 24 oktober 2005 23:13 schreef Cart_man het volgende:
Jong Feijenoord met 2-0 gewonnen van jong psv.

Volgende week naar het altijd gezellige Tilburg.

* Luni krijgt een flashback

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2005 00:04 schreef Cart_man het volgende:
Tilburg was ook de eerste keer dat wij elkaar ontmoette.

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2005 00:04 schreef Cart_man het volgende:
Tilburg was ook de eerste keer dat wij elkaar ontmoette.

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2005 13:22 schreef FrankyMcG het volgende:
Mooi stuk van Derksen, hij kan dus ook wat anders dan poeppraten!