Post je gedicht/gedachtenspinsel over hoe je je nu voelt

Mijn veilige haven is niet meer
Het warme nest van rust en liefde, weg
Geen plek meer waar de onrust in je hoofd verdwijnt
Waar die wilde storm in je hoofd veranderd in een kalme oceaan
Waar je jezelf kunt zijn en je nergens druk om hoeft te maken
Dat is niet meer
De onrust is terug en de storm raast weer en je vraagt je af
En ik dan? Wat gebeurt er nu met mij?
Zal ik dan nooit rust vinden, is mijn leven deze storm?
Maar hoop, zeggen ze, Hoop doet leven
Dus hoop ik maar
en hoop ik maar
En terwijl ik hoop richt ik mij op het geluk van anderen
Hopende
dat er een beetje van dat gelukkig op mij spettert
Zo dat ook ik, heel even
gelukkig ben


Voel je vrij om commentaar te leveren..