POL Politiek
Discussies en diepgaande gesprekken over de politiek in de breedste zin van het woord kun je hier voeren.
Oud-politicus André van der Louw (PvdA) is donderdag in zijn woonplaats Scheveningen overleden. Dat heeft een woordvoerder van de Publieke Omroep donderdag gemeld. Van der Louw is 72 jaar geworden. Hij leed al bijna een jaar aan kanker.
Van der Louw maakte in 1966 naam binnen de PvdA als mede-auteur van het manifest Tien over rood, waarin de beweging Nieuw Links pleitte voor vernieuwing van de partij. Van der Louw werkte toen nog bij de VARA. Hij was in die tijd ook redacteur van het popblad Hitweek/Aloha en mede-oprichter van het jongerenblad Twen/Taboe.
De perschef van de VARA kwam in 1971 in de Tweede Kamer voor de PvdA, in hetzelfde jaar werd hij ook voorzitter van de partij. Dat bleef hij tot 1974 toen hij benoemd werd tot burgemeester van Rotterdam.
Cultuur
Deze post zei hij in 1981 vaarwel om minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk werk (CRM) te worden in het tweede kabinet-Van Agt (1981-1982). Na zijn ministerschap was hij korte tijd weer lid van de Tweede Kamer (1982-1983). Hierna werd hij voorzitter van de sectie betaald voetbal van de KNVB (1983-1989) en de Rijnmondraad (1983-1986). Hij zat ook de Mediaraad voor (1988-1994). Zijn laatste publieke functie was voorzitter van de NOS (1994-1997).
In december verschijnt van zijn hand De razendsnelle opmars van Nieuw Links waarin hij de geschiedenis van deze beweging ontvouwt. Een week geleden zocht Van der Louw nog de foto's voor het boek uit, meldt zijn uitgever.
----
Een markant man is niet meer. Een open man, altijd toegankelijk voor zijn burgers toen hij burgemeester was. Een vrolijk en vriendelijk man.
RIP
Van der Louw maakte in 1966 naam binnen de PvdA als mede-auteur van het manifest Tien over rood, waarin de beweging Nieuw Links pleitte voor vernieuwing van de partij. Van der Louw werkte toen nog bij de VARA. Hij was in die tijd ook redacteur van het popblad Hitweek/Aloha en mede-oprichter van het jongerenblad Twen/Taboe.
De perschef van de VARA kwam in 1971 in de Tweede Kamer voor de PvdA, in hetzelfde jaar werd hij ook voorzitter van de partij. Dat bleef hij tot 1974 toen hij benoemd werd tot burgemeester van Rotterdam.
Cultuur
Deze post zei hij in 1981 vaarwel om minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk werk (CRM) te worden in het tweede kabinet-Van Agt (1981-1982). Na zijn ministerschap was hij korte tijd weer lid van de Tweede Kamer (1982-1983). Hierna werd hij voorzitter van de sectie betaald voetbal van de KNVB (1983-1989) en de Rijnmondraad (1983-1986). Hij zat ook de Mediaraad voor (1988-1994). Zijn laatste publieke functie was voorzitter van de NOS (1994-1997).
In december verschijnt van zijn hand De razendsnelle opmars van Nieuw Links waarin hij de geschiedenis van deze beweging ontvouwt. Een week geleden zocht Van der Louw nog de foto's voor het boek uit, meldt zijn uitgever.
----
Een markant man is niet meer. Een open man, altijd toegankelijk voor zijn burgers toen hij burgemeester was. Een vrolijk en vriendelijk man.
RIP
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
Hij heeft goede dingen gedaan, ook een paar fikse uitglijers met de kennis van nu, maar bovenal een man met het hart op de juiste plaats. Hij zal gemist worden
uit:http://www.groene.nl/1995/10_111825/louw.htmlquote:Je mist, zeg je, warmte. Is er nog meer waar je naar terugverlangt?
'Ja. Idealisme. Het is niet zo dat binnen de Partij van de Arbeid het idealisme een aantal jaren geleden erg groot was. De Tweede-Kamerfractie bestond grotendeels uit grijze muizen. Daar hoef je niet naar terug te verlangen. Misschien moet je ook nog wat verder teruggaan in de geschiedenis. Hoe dan ook, ik denk dat de jongeren van nu echt idealisme missen, bezieling, bevlogenheid. En het kan zijn dat ze op zoek zijn naar wat meer inhoud, naar vernieuwing. Ik ben er zeker van dat binnen afzienbare tijd de pendule zijn werk weer zal doen. Begrijp me goed, het gaat me er niet om de mensen een goedkoop soort buikgevoel te geven, een ideologie waar ze gedisciplineerd achteraan kunnen lopen. Het gaat erom dat men weer aanvaardt dat het onze opdracht is om de wereld beter te maken, om de wereld beter na te laten dan hij nu is. Dat soort idealisme...'
|
|
