Vroeger had iedere partij één gedachtegoed. Wanneer dan doorheen de jaren nieuwe problemen opdoken, namen de partijen een standpunt in dat overeenkomt met dat gedachtegoed.
Bovendien vochten de partijen voor hun eigen achterban: de socialisten poogden arbeidsomstandigheden te verbeteren, meer wettelijke rechten aan werknemers te geven,... De liberalen trachtten de belastingen zo laag mogelijk te houden om zo concurentieel mogelijk te zijn met het buitenland, probeerden inmening in de economie door de overheid tegen te gaan,...
Maar tegenwoordig probeert iedere partij stemmen te krijgen uit elke laag van de bevolking. Ze proberen zo toegankelijk mogelijk te zijn voor iedereen, en trachten geen extreme standpunten meer in te nemen.
Dit is de volgende stap. In plaats van dat de bevolking op zoek gaat naar een partij die past bij hun visie, proberen de partijen hun standpunten aan te passen aan de wil van de bevolking.
Dus gaat die Peter R. de Vries heel leuk eerst horen wat de klachten van de mensen zijn, en gaat hij die omvormen tot partijstandpunten.
Maar waar ligt dan de garantie dat hij daar ook achter staat? Waar ligt de garantie dat op z'n minst de partijvoorzitter achter het partij-gedachtegoed staat? Dat er niet bepaalde partijstandpunten zijn waar hij het volledig oneens mee is en die hij dan ook volledig zal negeren, of misschien wel tegenwerken, indien hij aan de macht is? Waar is de backbone van deze politie partij, het gedachtegoed waartegenover je alle standpunten van de partij kan meten, de stok achter de deur waarmee je een voorzitter kan slagen als hij te hard afwijkt van het partijprogramma.
Zwakke politiek tegenwoordig.
Where all think alike, no one thinks very much - Walter Lippmann
Sodemieter toch in die pedofielenkelder van je joh, achterlijke kutbelg - Bombardier
Je weet niet waar je over praat, amechtige zeug. Rot een eind op - Verbal