Ben ik weer en wat ging het goed!
![]()
Oké, het zo. Om half 3 melde ik mij op de afdeling. Ik moest samen met een man van en jaar of 40 wachten. Aardige vent, beetje gepraat over elkaars 'trek' ervaringen
![]()
.
Kwart voor 3 mocht ik komen. Eerst bekeken ze de röntgenfoto die vorige keer was genomen. De twee kiezen die er nu uit moesten (linkerkant) waren kleiner van formaat en dat kan schelen. De bovenste hoefde er niet uit, maar ik gaf aan dat ik dat wel wilde. Je weet nooit in de toekomst, kan die altijd nog gaan irriteren. De onderste daar in tegen moest er direct uit, omdat die bijna groot genoeg was om mijn andere kiezen scheef te zetten. Mooi op tijd erbij dus. Zoals ik al zei ze waren nog niet volgroeid, dus je weet nooit wat die bovenste nog kan gaan doen. Toen ik de operatiekamer inging kreeg ik meteen die flashback over vorige keer en zoals jullie kunnen lezen op pagina één ging dat niet naar mijn zin. Zin was meteen weg haha.
Eerst kreeg ik m’n prikken. Één in m’n wang en gehemelte en twee prikken boven en onder rondom de kies. Veel mensen hebben last van prikken in de mond en vooral gehemelte. Ik voelde daar helemaal niks van. Na twintig minuutjes mocht ik de operatiekamer weer binnen. Toen kwam de chirurg eraan. Hij wist nog mijn vorige ervaring en zal met de onderste kies het anders aanpakken, de methode die hij toen gebruikte toen ik erge pijn had. Dat stelde mij gerust. Als eerste was de bovenste kies aan de beurt. Hij deed de tang in m’n mond tegen de kies. Na 5 seconde vroeg ik: Wanneer begint u? Toen zei die: Ik ben al klaar. Op dat moment haalde die de kies eruit. Ik voelde en merkte er niks van. Eureka! Kon het zelf niet geloven. Na het naaien attendeerde ik hem erop dat ik dat voelde. Niet de gehele pijn maar de helft ervan. Je voelde de naald erin gaan en aan de andere kant eruit komen.
De chirurg zei: Ik verdoof je wel extra aan de onderkant, wil niet dat je net als vorige keer zoveel pijn gaat lijden. Dat deed die en ging ff weg. Na een half uur was die nog niet terug en ondertussen waren de assistente en ik wel uitgepraat. Na 30 minuten kwam die weer terug. Hij moest ff een ander helpen waarbij het wat lastiger ging ofzo. Ik wist meteen dat het die vent van een jaar of 55 was met baard. Die verkapte sinterklaas zat er behoorlijk stressig bij en in de wachtkamer kon je door de ramen van de operatiedeuren zien dat die er geen plezier aan beleefde haha.
Toen hij begon vroeg ik hem hoe hij het stap voor stap ging aanpakken. Als eerste ging hij het tandvlees eromheen losmaken zodat de kies wat meer bloot lag. Daarna doormidden boren en de 2 stukken kies eruit lepelen. Aangezien ik dit interessant vond liet die bij iedere stap eerst aan mij zie welk instrument hij ging gebruiken, deed de beweging na hoe die hem ging toepassen waarna die het in werkelijkheid deed.
Ik vond dit leuk omdat ik echt NIKS voelde!
![]()
Wat die ook deed ik voelde niks! En de onderste kies was er na vijf minuten uit. Dichtnaaien met een jodiumtampon erin en klaar.
Woei! Ik was compleet bezweet. Niet om de rede dat ik zenuwachtig was ofzo, maar meer om het druk maken van: Alsjeblieft laat het zo blijven, geen pijn geen pijn, geen pijn enz.
En dat bleek zo. Mijn ma die buiten stond te wachten zat helemaal in de stress, omdat het zolang duurde en omdat ze hoorde van iemand dat er extra verdoving bij moest haha. De kiezen wilde ik houden maar in mijn eigen blijdschap ben ik ze vergeten mee te nemen haha.
Toen ik ze zag leken ze twee keer kleiner dan de vorige. Misschien daarom pijnlijker.
Doordat de vorige keer de onderkaak zo overhoop was kon ik hem 3 dagen niet bewegen. Veel in gesneden en gehecht om het minder pijnlijk voor mij te maken enzo. Deze keer wist de dokter dus hoe hij het minder pijnlijker bij mij kon maken en dat was het ook. Ik heb geen nabloedingen. Dus had geen gaasje nodig om bloed op te vangen. De twee kleine gaatjes zijn goed dichtgenaaid en heb ik verder geen last van. Op dit moment is m’n ma de pijnstillers aan het halen voor het geval dat. Ik kan mijn mond nog gewoon bewegen, praten, slikken alles gaat gewoon nog zoals gewoonlijk.
Samenvatting: Pijnloos.
Als het normaal zo hoort te zijn zeg ik bij deze: Hoe het eng het ook lijkt, het valt REUZE mee!
De chirurgen en assistentes waren heen aardig en zorgelijk voor me. Ze luisterde goed en deden goed hun werk. Ik raad het Albert Zweitcherziekenhuis in Dordt om die rede ook aan om daar je tanden te laten trekken.