MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
17 oktober is het zover. Dan wordt het zesde album van the Cardigans uitgebracht, met de titel 'Super Extra Gravity'.
Tracklist:
01. Losing a Friend
02. Godspell
03. Drip Drop Teardrop
04. Overload
05. I Need Some Fine Wine and You, You Need to Be Nicer
06. Don't Blame Your Daughter (Diamonds)
07. Little Black Cloud
08. In the Round
09. Holy Love
10. Good Morning Joan
11. And Then You Kissed Me II
De eerste single is 'I Need Some Fine Wine and You, You Need to Be Nicer' en komt al af en toe voorbij op MTV.
Op NME.com is het album al te beluisteren, en op 12 oktober zal op www.cardigans.com het album de hele dag te beluisteren zijn, maar dan instrumentaal, genaamd Super Extra Karaoke. Dus die dag zeker even naar de website surfen!
Voor meer info:
http://www.cardigans.com
http://www.superextragravity.com
Tracklist:
01. Losing a Friend
02. Godspell
03. Drip Drop Teardrop
04. Overload
05. I Need Some Fine Wine and You, You Need to Be Nicer
06. Don't Blame Your Daughter (Diamonds)
07. Little Black Cloud
08. In the Round
09. Holy Love
10. Good Morning Joan
11. And Then You Kissed Me II
De eerste single is 'I Need Some Fine Wine and You, You Need to Be Nicer' en komt al af en toe voorbij op MTV.
Op NME.com is het album al te beluisteren, en op 12 oktober zal op www.cardigans.com het album de hele dag te beluisteren zijn, maar dan instrumentaal, genaamd Super Extra Karaoke. Dus die dag zeker even naar de website surfen!
Voor meer info:
http://www.cardigans.com
http://www.superextragravity.com
YAY!!!
"Long Gone Before Daylight" vond ik wat hit-and-miss, al beschouwde ik de meer singer/songwriter-achtige approach als een interessante wending. Dit nieuwe album lijkt me weer een wat moderner klinkende plaat. Ik heb er iig wel vertrouwen in.
"Long Gone Before Daylight" vond ik wat hit-and-miss, al beschouwde ik de meer singer/songwriter-achtige approach als een interessante wending. Dit nieuwe album lijkt me weer een wat moderner klinkende plaat. Ik heb er iig wel vertrouwen in.
Ik vind de single in ieder geval erg leuk. Meteen al tof, die titel.
"The branches are bare, the sky tonight a milky violet."
Op zich is dat op de lange duur best een prettige plaat gebleken, alhoewel ik nog steeds op een vervolg meer in de stijl van Gran Turismo hoop .quote:Op zaterdag 8 oktober 2005 19:30 schreef Summoner het volgende:
YAY!!!
"Long Gone Before Daylight" vond ik wat hit-and-miss, al beschouwde ik de meer singer/songwriter-achtige approach als een interessante wending.
"If you are depressed you shouldn't be in C major!" - Rick Beato
Ik vind LGBD zo'n ontzettend mooi album. Maar het is wel een vreemde eend in de bijt, da's waar.quote:Op zaterdag 8 oktober 2005 19:30 schreef Summoner het volgende:
"Long Gone Before Daylight" vond ik wat hit-and-miss, al beschouwde ik de meer singer/songwriter-achtige approach als een interessante wending. Dit nieuwe album lijkt me weer een wat moderner klinkende plaat. Ik heb er iig wel vertrouwen in.
De single is enorm tof. Ben benieuwd.
Ik las trouwens dat het album eigenlijk Nervwrackingacrobaticbackwardsband zou heten. Dan vind ik de nieuwe titel toch iets minder. .
.
en ben benieuwd naar deze.quote:Op zaterdag 8 oktober 2005 22:58 schreef Litpho het volgende:
[..]
Op zich is dat op de lange duur best een prettige plaat gebleken
Ja dat stond een tijdje op de intro-site he? Dat was inderdaad een leukere titel geweest haha, maarja past denk ik niet helemaal bij de stijl van het album. Zou wel een mooie titel zijn voor een cd van The Hivesquote:Op zondag 9 oktober 2005 00:51 schreef Tom_Tom- het volgende:
[..]
Ik las trouwens dat het album eigenlijk Nervwrackingacrobaticbackwardsband zou heten. Dan vind ik de nieuwe titel toch iets minder. .
Het zou leuk zijn als dit nieuwe album weer in beetje zoals Emmerdale zou zijn. Toch een onderschatte (want onbekender) plaat van hen.
I love music |Ajax forever
http://frontpage.fok.nl/c(...)-feest-of-farce.html
http://frontpage.fok.nl/c(...)-feest-of-farce.html
vond nina altijd erg leuk
Het nationaal product is hetzelfde als een taart waar uiteraard iedereen recht op heeft, als overheden met geld smijten heet het investeren en als bedrijven investeren heet het een sprinkhanenplaag. McCarthy
Ik heb het album zojuist gehoord, en het is grappig als je bedenkt dat ik eigenlijk vooral nogal weg was van Gran Turismo, wat misschien bijna een beetje als trip hop omschreven kon worden, en dat dit album weer dezelfde producer als dat album heeft, maar alles behalve trip hop is.
Dit is heel erg rock georienteerd.
Neemt niet weg dat ik het een heel lekker album vindt, met Losing a friend, Godspell, I need some wine and you, you need to be nicer, Little Black Cloud en Holy Love als persoonlijke hoogtepunten.
Vooral Losing a friend is errruugg goed.
[ Bericht 6% gewijzigd door Lamon op 11-10-2005 01:55:56 ]
Dit is heel erg rock georienteerd.
Neemt niet weg dat ik het een heel lekker album vindt, met Losing a friend, Godspell, I need some wine and you, you need to be nicer, Little Black Cloud en Holy Love als persoonlijke hoogtepunten.
Vooral Losing a friend is errruugg goed.
[ Bericht 6% gewijzigd door Lamon op 11-10-2005 01:55:56 ]
Ik heb het Gran Turismo album jarenlang gedraaid en draai m nog steeds regelmatig. Heb ook hun andere werk beluisterd, maar mis die GT stijl. Vind het jammer dat ze ook met dit album weinig van die stijl laten horen.
Je merkt wel dat ze veel werk in hun albums stoppen, bij zowel de instrumentals en vocals, en dat waardeer ik wel. Ik vind Nina (lead singer) echt de mooiste stem hebben van alle zangeressen. Ik heb zo'n mooie stem echt nog nergens anders gehoord. Bovendien heeft ze ook nog eens een uiterlijk wat goed bij haar stem past.
Je merkt wel dat ze veel werk in hun albums stoppen, bij zowel de instrumentals en vocals, en dat waardeer ik wel. Ik vind Nina (lead singer) echt de mooiste stem hebben van alle zangeressen. Ik heb zo'n mooie stem echt nog nergens anders gehoord. Bovendien heeft ze ook nog eens een uiterlijk wat goed bij haar stem past.
'The cynics are right nine times out of ten.' -- HL Mencken.
Feit is natuurlijk wel dat Gran Turismo een wel heel vreemde eend in de bijt was voor the Cardigans.quote:Op woensdag 12 oktober 2005 01:21 schreef Cynical het volgende:
Ik heb het Gran Turismo album jarenlang gedraaid en draai m nog steeds regelmatig. Heb ook hun andere werk beluisterd, maar mis die GT stijl. Vind het jammer dat ze ook met dit album weinig van die stijl laten horen.
Ik kan het op zich wel waarderen dat ze steeds opnieuw verrassen bij ieder album.
Het vorige album heb ik na vluchtig luisteren meteen afgeschreven als niets voor mij.
En terwijl dit album weer anders is dan het vorige, maar zeker ook totaal anders dan Gran Turimo, kan dit album me wel weer behoorlijk bekoren.
Het klinkt allemaal lekker spontaan en ongepolijst, heel geinspireerd allemaal.
Dat is het leuke van the Cardigans, je kunt ze nooit afschrijven omdat je nooit weet wat ze gaan doen.
(A Camp vind ik trouwens echt niet om door te komen)
Op dit moment vind ik Losing a friend, I need some fine wine and you, you need to be nicer (staat ook videootje op de site) en Don’t blame your daughter [Diamonds] 't leukst..
OK, hij is nu officieel uit. (Althans, Play heeft hem gisteren deze kant op gezonden.)
Ik kan niet stoppen met luisteren naar de nummers, er zit eigenlijk geen echt slecht nummer tussen.
Wat een top bandje is dit eigenlijk!
Misschien vind ik dit wel de beste Cardigans cd tot nu toe.
Ik kan niet stoppen met luisteren naar de nummers, er zit eigenlijk geen echt slecht nummer tussen.
Wat een top bandje is dit eigenlijk!
Misschien vind ik dit wel de beste Cardigans cd tot nu toe.
Ik vind Life eigenlijk nog steeds de leukste, die liedjes krijg ik nog steeds niet uit mn hoofdquote:Op zaterdag 15 oktober 2005 00:56 schreef Lamon het volgende:
OK, hij is nu officieel uit. (Althans, Play heeft hem gisteren deze kant op gezonden.)
Ik kan niet stoppen met luisteren naar de nummers, er zit eigenlijk geen echt slecht nummer tussen.
Wat een top bandje is dit eigenlijk!
Misschien vind ik dit wel de beste Cardigans cd tot nu toe.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
LGBD vond ik juist briljant, maar ik ben ook pas door die CD in de Cardigans geïnteresseerd geraakt.quote:Op zaterdag 8 oktober 2005 19:30 schreef Summoner het volgende:
YAY!!!
"Long Gone Before Daylight" vond ik wat hit-and-miss, al beschouwde ik de meer singer/songwriter-achtige approach als een interessante wending. Dit nieuwe album lijkt me weer een wat moderner klinkende plaat. Ik heb er iig wel vertrouwen in.
Ik hoop op een perfecte symbiose tussen de twee.quote:Op zaterdag 8 oktober 2005 22:58 schreef Litpho het volgende:
[..]
Op zich is dat op de lange duur best een prettige plaat gebleken, alhoewel ik nog steeds op een vervolg meer in de stijl van Gran Turismo hoop .
En ik hoop ook dat ze weer gaan touren zodat ik nina nog eens live mag aanschouwen.
nina
Ik ga 'm vanavond downen; ik ben erg benieuwd. Ik vind alle albums van Cardigans steengoed vanwege goeie melodieen en slimme liedjes en goede productie.
En natuurlijk hoop ik ook weer op die scherpe rand. Want een cardigans-liedje is nooit alleen maar mooi, er zit altijd iets jeukends aan: cynisme, verdriet, verwijt, valsigheid...
En natuurlijk hoop ik ook weer op die scherpe rand. Want een cardigans-liedje is nooit alleen maar mooi, er zit altijd iets jeukends aan: cynisme, verdriet, verwijt, valsigheid...
In het Ad weekend magazine wordt deze cd ff afgezeken, en dat terwijl het juist zo'n lekker cdtje is!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik 'm zo op 't eerst ook niet fantastisch vind.quote:Op zaterdag 22 oktober 2005 19:35 schreef Joepie het volgende:
In het Ad weekend magazine wordt deze cd ff afgezeken, en dat terwijl het juist zo'n lekker cdtje is!
joah wada??quote:Op zondag 9 oktober 2005 00:27 schreef Mryc het volgende:
Iemand wel eens de Kraftwerk cover Das Model gehoord?
Je vind het niet erg als ik de reviews van the Times en Q magazine iets serieuzer neem als het fucking AD weekend magazine, he?quote:Op zaterdag 22 oktober 2005 19:35 schreef Joepie het volgende:
In het Ad weekend magazine wordt deze cd ff afgezeken, en dat terwijl het juist zo'n lekker cdtje is!
AD weekend magazine, het idee alleen al.
Er zullen straks misschien ook van bladen die wel weten waar ze het over hebben slechte recensies komen, aangezien nooit iedereen tevreden te maken is, maar ik blijf het ook een top album vinden.
Jammer dat meer mensen zich iets aantrekken van het AD weekend magazinequote:Op zondag 23 oktober 2005 00:19 schreef Lamon het volgende:
[..]
Je vind het niet erg als ik de reviews van the Times en Q magazine iets serieuzer neem als het fucking AD weekend magazine, he?
AD weekend magazine, het idee alleen al.
Persoonlijk vind ik het geen lekker album, en vind "Long Gone Before Daylight" beter, maar ik ben ook niet echt een Cardigans liefhebber..
I'm a fokker! can't you see, do u wanna fok! all night with me.. ^_^
Hmm, na mijn eerste luisterbeurt ben ik niet heel positief over Super Extra Gravity.
Meteen opvallend, zeker na het ingetogen vorige album, is de opwinding en energie van de nieuwe songs. Alsof de Cardigans iets recht te zetten hebben. Giftige pijlen.
Zo op het eerste gehoor vind ik de liedjes niet heel noodzakelijk in het Cardigans oeuvre. Ook ontbreken de ijzersterke en puntige single-songs. Of ik moet nog eens luisteren.
Meteen opvallend, zeker na het ingetogen vorige album, is de opwinding en energie van de nieuwe songs. Alsof de Cardigans iets recht te zetten hebben. Giftige pijlen.
Zo op het eerste gehoor vind ik de liedjes niet heel noodzakelijk in het Cardigans oeuvre. Ook ontbreken de ijzersterke en puntige single-songs. Of ik moet nog eens luisteren.
Ik neem eigenlijk geen enkele review serieus, sinds je dankzij het internet vanuit je luie stoel kan previewen (vroeger was dat altijd verplicht de luisterpaal bij de platenzaak). Wat ik alleen jammer vind is dat zo'n review waarschijnlijk door veel mensen wordt gelezen die niet eens de moeite zullen nemen een cd zelf te gaan beluisteren (en dan niet eens per se over deze cd, maar reviews in het algemeen)quote:Op zondag 23 oktober 2005 00:19 schreef Lamon het volgende:
[..]
Je vind het niet erg als ik de reviews van the Times en Q magazine iets serieuzer neem als het fucking AD weekend magazine, he?
AD weekend magazine, het idee alleen al.
Er zullen straks misschien ook van bladen die wel weten waar ze het over hebben slechte recensies komen, aangezien nooit iedereen tevreden te maken is, maar ik blijf het ook een top album vinden.
Oh, die pretentieuze kutsite pitchfork geeft ook zijn goedkeuring aan dit album, met de beste recensie sinds het eerste album.
Niet dat dat vertrouwen geeft, maar dan is in ieder geval het algemene oordeel van de muzieksnobs een keer aan mijn kant.
The Cardigans could have been real good to you. Fine, so they never reconfirmed ABBA national stereotypes with more defiantly bubblegum brilliance like 1995's Life or 1996's First Band from the Moon. They just needed their space. Maybe they got it on 1998's electronica-tinged Gran Turismo, but they're not the ones who didn't call after the dulcet pop-rock slickness of 2004's melancholic Long Before Daylight. "True love is cruel love," formerly blond frontwoman Nina Persson sang on that album's brutal "And Then You Kissed Me". Turning toward jagged country-rock, sixth album Super Extra Gravity strips the bandages from a 10-year abusive relationship that hasn't been this poker-hot since the early days. It's a reason to keep coming back.
Believe it or not, cruelty was always an undercurrent for the Swedish quintet, formed in 1992 over a love of heavy metal and a hardcore past. Self-destruction is the order on first single "I Need Some Fine Wine and You, You Need to Be Nicer", as a sultry Persson describes lovers' quarrels that lead straight to "a glass or 10." Yo La Tengo guitar squalls intermittently rend smoldering breakup song "Losing a Friend". A seductive sadomasochism further informs stomping "Drip Drop Teardop" and dark finale "And Then You Kissed Me II", which extends its predecessor toward an ironical "happy end". On soaring country-waltz "Overload", with Spector-reverbed honky-tonk pianos, the pain gives way to even fierier pleasures: "I'm hot, baby/ Don't burn your fingers."
Religion soon intrudes on the sex, as is its wont. "Godspell" recalls Emmylou Harris in condemning all manner of crooks who brandish the Lord as a crutch, but mostly it seethes with hot-blooded guitar and gently accusatory piano. Its whistling mid-song march is just one of many surprises in the album's carefully constructed compositions-- see also the new-wave synth following the straight-ahead "Dreams"-era Fleetwood Mac verses of "In the Round". Steeped in organs, "Holy Love" lifts toward an angelic bridge on the strength of bursting bass and what sounds like harpsichord, but ultimately finds love as conflict-filled as ever. "I can even be nothing if you ask/ I'll turn invisible for you," Persson pleads huskily. Despite some gratingly obvious rhymes, "Good Morning Joan" is a catchy, faster number even as it rejects any semblance of salvation.
Super Extra Gravity is too deft to be too dark, though-- there's joy in its catharsis. "Sit...good dog!" begins "Fine Wine", as guitar, bass and drums bark in conversation. "Little Black Cloud" just wants to dance, and second single "Don't Blame Your Daughter (Diamonds)" is a ballad as VH1-ready as anything on Cat Power's recent soccer-mom stab The Greatest, only prettier. These days it seems like every new band is Swedish. But my original Scandinavian love, armed with a newly raw aesthetic, has finally approached the beauty of that long-ago MTV first sight. Hit me baby, one more time.
Niet dat dat vertrouwen geeft, maar dan is in ieder geval het algemene oordeel van de muzieksnobs een keer aan mijn kant.
The Cardigans could have been real good to you. Fine, so they never reconfirmed ABBA national stereotypes with more defiantly bubblegum brilliance like 1995's Life or 1996's First Band from the Moon. They just needed their space. Maybe they got it on 1998's electronica-tinged Gran Turismo, but they're not the ones who didn't call after the dulcet pop-rock slickness of 2004's melancholic Long Before Daylight. "True love is cruel love," formerly blond frontwoman Nina Persson sang on that album's brutal "And Then You Kissed Me". Turning toward jagged country-rock, sixth album Super Extra Gravity strips the bandages from a 10-year abusive relationship that hasn't been this poker-hot since the early days. It's a reason to keep coming back.
Believe it or not, cruelty was always an undercurrent for the Swedish quintet, formed in 1992 over a love of heavy metal and a hardcore past. Self-destruction is the order on first single "I Need Some Fine Wine and You, You Need to Be Nicer", as a sultry Persson describes lovers' quarrels that lead straight to "a glass or 10." Yo La Tengo guitar squalls intermittently rend smoldering breakup song "Losing a Friend". A seductive sadomasochism further informs stomping "Drip Drop Teardop" and dark finale "And Then You Kissed Me II", which extends its predecessor toward an ironical "happy end". On soaring country-waltz "Overload", with Spector-reverbed honky-tonk pianos, the pain gives way to even fierier pleasures: "I'm hot, baby/ Don't burn your fingers."
Religion soon intrudes on the sex, as is its wont. "Godspell" recalls Emmylou Harris in condemning all manner of crooks who brandish the Lord as a crutch, but mostly it seethes with hot-blooded guitar and gently accusatory piano. Its whistling mid-song march is just one of many surprises in the album's carefully constructed compositions-- see also the new-wave synth following the straight-ahead "Dreams"-era Fleetwood Mac verses of "In the Round". Steeped in organs, "Holy Love" lifts toward an angelic bridge on the strength of bursting bass and what sounds like harpsichord, but ultimately finds love as conflict-filled as ever. "I can even be nothing if you ask/ I'll turn invisible for you," Persson pleads huskily. Despite some gratingly obvious rhymes, "Good Morning Joan" is a catchy, faster number even as it rejects any semblance of salvation.
Super Extra Gravity is too deft to be too dark, though-- there's joy in its catharsis. "Sit...good dog!" begins "Fine Wine", as guitar, bass and drums bark in conversation. "Little Black Cloud" just wants to dance, and second single "Don't Blame Your Daughter (Diamonds)" is a ballad as VH1-ready as anything on Cat Power's recent soccer-mom stab The Greatest, only prettier. These days it seems like every new band is Swedish. But my original Scandinavian love, armed with a newly raw aesthetic, has finally approached the beauty of that long-ago MTV first sight. Hit me baby, one more time.
Ja, ik heb er ook wat moeite mee Of ik het nu gewoon meer tijd en luisterbeurten moet gunnen...quote:Op woensdag 12 oktober 2005 01:55 schreef Lamon het volgende:
[..]
(A Camp vind ik trouwens echt niet om door te komen)
Of ik het nu gewoon meer tijd en luisterbeurten moet gunnen... Ik vind "rock and roll ghost" wel schitterend en (de enige singletrack?) "i can buy you" wel aardig.
|
|
