Uiten van een diepe emotie

Zo te horen praten met een specialist
In elk geval sterkte

Maar dan wordt er toch al aan gewerkt? Of werkt die therapie ook niet?

Misschien een andere psycholoog zoeken? Als je je niet op je gemak voelt, kun je ook niet goed probleemoplossend denken en handelen.

Vereiste is toch wel dat je een soort 'klik' voelt met je psycholoog. Die klik is er nu niet, misschien dat je daardoor wat gereserveerder bent?

heb je die reden wel ooit eens op internet gezet? mischien dat dat al helpt, en kan je het mischiend e volgende keer wel aan je phsycholoog vertellen...

jij vindt het zelf dus blijkbaar niet stom... is het niet dat je je schaamt tegenover je phsycholoog omda the tom zoiets stoms gaat?

nee maar ff serieus, als je geholpen wilt worden, zou ik echt proberen iemand in vertrouwen te nemen, want zoals je zelf al aangeeft kom je er in je eentje niet uit...

dat huilen vind ik eerlijk gezegd maar raar, je huilt als je huilen moet, en ik vindt het vrij apart om huilbuien te gaan lopen plannen..... maargoed, ieder zijn ding...

maar als ik je verhaal zo hoor, zou ik echt eens eerlijk tegen je psycholoog zijn, hij is de enigste die je helpen kan..... dus wees gewoon eerlijk, dan kom je er vanzelf vanaf...

Heb je je al eens goed laten onderzoeken op pfeiffer en andere uitputtingsziektes? Heb je een normaal slaap/waak- en activiteitenpatroon? Er zijn meer dingen waar je mentaal fuzzy en labiel van kunt worden.

Als het met de ene therapeut niet lukt, bedenk dan met wat voor een het misschien wel zou lukken, en zoek die op. Misschien uit je jezelf bv. al veel gemakkelijker als het een vrouw is, of bij iemand die andere methoden hanteert. Sommige peuten zitten onder het mom van 'observeren' met nietsdoen 150 euro te verdienen, andere werken er doelgericht aan om samen je onverwerkte emoties op te zoeken. Als je psych na 18 sessies niets heeft losgemaakt betwijfel ik of je met hem ooit verder komt, maar je zou het hem op zijn minst moeten vertellen en vragen wat jullie er aan kunnen doen.

Stel is een aantal doelen voor jezelf, heb je iets om naar toe te leven.

quote:

Op maandag 26 september 2005 18:10 schreef Godlike02 het volgende:
Zo te horen praten met een specialist
In elk geval sterkte

dezelfde mening heb ik ook, veel succes

quote:

Op maandag 26 september 2005 19:50 schreef JohnDDD het volgende:
we hebben nu een gesprek of 18 gehad denk ik. maar hij heeft me nog niet het vertrouwen gegeven over mijn diepere gevoelens te durven praten, dingen die me echt bezighouden. want dan zal ik moeten huilen en dat durf ik niet.

ik heb pas een keer kort met hem gepraat over dat ene onderwerp dat min of meer de grote reden is achter die diepe emotie, voor de rest vermijd ik dat.

Je moet idd een soort klik hebben wil jij pas iemand vertrouwen en pas bij het "echte" probleem komen. Maar ik zie het ook als taak van de therapeut om door jou heen te prikken als jij er niet zlef bij komt. Als hij dat na 18 gesprekken nog niet heeft gedaan dan toch maar op zoek naar iemand die beter bij je past?

quote:

Op maandag 26 september 2005 18:09 schreef JohnDDD het volgende:
Op dat soort heldere momenten merk ik de aanwezigheid van de emotie waardoor ik niet terugkan naar het bestaan, voor mijn gevoel.

Deze emotie gaat heel diep. Ik weet niet precies hoe ik die kan uiten. Ik huil vaak, ook lang en diep, maar ik kom dan nog niet bij deze emotie aan. Ik zou de emotie op zich in de ogen willen kijken en willen ervaren, maar ik weet niet hoe ik hiermee moet omgaan. De emotie voelt zo zwaar en diep dat het voor mij lijkt alsof ik het niet kan overleven wanneer ik die emotie gaan voelen.

Ik ben een leek op dit gebied, maar ik zou zeggen: meditatie. Ik denk dat je door een hele diepe concentratie & ontspanning (klinkt tegenstrijdig, maar volgens mij moet dat met meditatie te bereiken zijn) misschien wel bij dat gevoel uitkomt.

Sowieso moet je er niet bang voor zijn, denk ik, want dan kom je er zeker niet bij. Je moet je er voor openstellen, ernaar op zoek willen.

Je hebt ook ehm... regressietherapie. (Ongelooflijk dat ik me dit woord herinner!) Dat is een vorm van therapie waarbij je onder een soort hypnose wordt gebracht, of hypnose... ik weet eigenlijk niet precies hoe het in zijn werk gaat. Maar een vriend van mij heeft het ooit gedaan, en die was binnen een paar minuten 'onder zeil' en vervolgens kwam er een stroom van emoties op gang, totaal onverwachts en voor hém werkte het in elk geval heel goed. Hij vond het een regelrechte openbaring.

Ik zou wel goed oppassen met regressietherapeuten, in zo verre dat je er ook een hoop beunhazen en kruidenvrouwtjes tussen hebt zitten, en dan raak je alleen maar van de regen in de drup. Dus: zoek naar een erkende therapeut. Misschien ben je er überhaupt niet het type voor. Maar je kunt op zijn minst op zoek gaan naar informatie over deze vorm van therapie, die in bijna alle gevallen (dus dan ben je alvast voorbereid) enorme huilbuien oplevert, en specifiek bedoeld is voor het oprakelen - heel snel, heel doeltreffend - van onverwerkte emoties. Misschien kun je eens aan je eigen therapeut vragen of híj iemand kent, en wat hij ervan vindt.

Ik zou iemand normaal niet zo snel adviseren om in regressietherapie te gaan (je hebt er ook therapeuten bij die op zoek gaan naar 'vorige levens'... ik bedoel: je moet er maar in geloven), maar ik denk dat het voor jou, als ik jouw verhaal zo lees, misschien wel de moeite waard is. Omdat je dan in elk geval zeker weet dat die emotie aan de oppervlakte komt.

Sterkte ermee.

!

Ik heb dat ooit jaren geleden eens gehad. Het gevoel dat het leven wat ik leefde niet echt was. Altijd net alsof ik droomde. Heel raar gevoel dat weet ik nog wel. Werken, eten, naar vrienden, slapen, alles leek onecht.
Bij mij is het iig over gegaan door mezelf eens een schop onder mijn flikker te geven. Maak er wat van en doe er wat aan. Heeft ook maar een paar weekjes geduurt dat gevoel.
Echt advies heb ik dus ook niet, want bij jou duurt het wel erg lang. Wellicht dat het idee van Nadine26 nog niet zo slecht is.

Zit je aan de anti-depressiva? Van de mensen die ik ken die het gebruiken of gebruiken kreeg ik namelijk wel eens een dergelijk verhaal te horen...

Weet je wel wat voor een emotie het is?
En waardoor het komt?

Ik heb hetzelfde alleen kan ik die emotie niet vinden.
Het zit te diep lijkt het wel, alsof ik er gewoon niet bij kan.
Ik probeer het wel, maar als ik er dan voor mijn gevoel echt alles uitgooi dan zit het er nog