Help Vivi de winter door, verhalen voor onder de Mistletoe.

Aangezien ik ongeveer 8 mails heb mogen ontvangen, van medefok!kers die, natuurlijk totaal gespeend van enige sensatiezucht (een emotie die mijzelf ook volkomen vreemd is) mij noodden toch vooral nog 1 maal contact op te nemen met mijn onwillige love-interest, om hem duidelijk te maken dat ik hem niet meer wil zien, en zulks natuurlijk pas echt goed overkomt als je iemand ziet (...)zal ik hier even de follow-up posten.


Het is namelijk schier onmogelijk alle mails een voor een te beantwoorden en tegelijkertijd een maniakale obsessie te cultiveren.


Edit: En na het lezen van hartverwarmende commentaar in deze topique Wens hier Tranceptor sterkte! wil ik jullie mijn doldwaze avonturen natuurlijk al helemaal niet meer onthouden

_{Aandacht...aandacht..}

Ik heb begrepen dat ook ik verbannen ben naar de duistere uithoeken van TTK, dus ik zal mijn best doen deze van enig niveau verstoken situatie zo hoogdravend mogelijk te omschrijven. Wees mild, medeFok!kers.

Zitten jullie goed? Koffie, koekjes, xeroxat bij de hand? Daar gaan we.

De dag begon zo goed, gisteren, met een "zakenlunch" met een niet nader te benoemen prominente Nederlander, die ooit de twijfelachtige eer ten deel is gevallen de eerste bedpartner van mijn moeder te mogen zijn, op (en ik denk dat de leeftijd iets is opgekrikt, het blijft tenslotte mijn moeder) 19-jarige leeftijd.
Gezien het feit dat, had een lot een eerdere afslag genomen, deze man mijn vader had kunnen zijn leek het mij een goed idee dit gegeven ten volste uit te buiten, met het oog op financiele middelen en expertise in de door mij begeerde sector, welke ik ontbeer en de betreffende persoon ruimschoots over beschikt.

Gezeten op een middeleeuws, Zuid-Frans aandoend pleintje in de brandende na-zomerzon nuttigden wij een minimale salade van 2 blaadjes rucola en een reepje rauwe tonijn, wiens karigheid ruimschoots werd gecompenseerd met grote hoeveelheden rose van een prominent wijnhuis.

Het gesprek werd steeds contructiever , de anekdotes smeuiiger .

Maar goed, dit ter achtergrond informatie en ik zal jullie niet verder vervelen met mijn zakelijke plannen aangezien de enige reden dat dit topic word aangeklikt een vanuit het "Es" opborrelende zucht naar drama en destructie is.

Na de lunch, om 19.00 uur, voelden wij de noodzaak de opkomende nadorst af te blussen dus togen we naar het zielige cafe. Aangezien Henk _{Kan ik trouwens niet overschakelen op een meer tot de erotische verbeelding sprekend speudoniem als "Alejandro?"} mij mede had gedeeld dat ik hem gedurende een half jaar niet op de betreffende locatie zou aantreffen, of welke andere horecalocatie dan ook, zag ik daar geen kwaad in.

Henk kwam dus uiteraard binnen net toen ik aan mijn 2e drambuie, met ijs, wilde beginnen.

Mijn moeder wierp zich terstond op als een soort rondspiedende Mata Hari die mij verslag uitbracht van zijn gelaatsuitdrukking, per seconde, waardoor ik er enige moeite mee had zijn aanwezigheid te negeren.

Hij posteerde zich aan de andere kant van de bar. Zielig, alleen. En ja, hij zag erg wit.

Gelukkig moest ik geld wisselen, voor het derde pakje Marlboro light, en zag ik vanuit mijn ooghoeken (die ruwweg 180% gedraaid stonden a la "Exorcist") dat hij naar mij wuifde, dus ik zwaaide, met de nodige minzaamheid natuurlijk, terug, waarna ik terugkeerde naar mijn oorspronkelijke gezelschap.

Mijn moeder begon vervolgens met een aan bloeddruk verhogend grenzend enthousiasme advocaat van de duivel, of Henk, of Alejandro, te spelen d.m.v. opmerkingen als "Kijk toch eens naar die blauwe kringen in zijn wasbleke gezicht, zou je niet even met hem gaan praten?"

Kijk, ik ben ook de lulligste niet, dus ik besloot dat maar even te doen, teneinde het "strijkijzer-incident" wat nader te evalueren.

Als 2 kleutertjes op het hek zaten we daar, al was het verschil waarschijnlijk dat de kleutertjes niet aan hun 5e drambuie bezig waren toen ze daar zaten, maar details, details.

Het gesprek ontspon zich als volgt:

Ik wil toch wel normaal doen tegen elkaar.
Ja graag! Vrienden blijven...
Ik zal je niet meer proberen te slaan met een strijkijzer..
O. Maar dat vond ik nou juist wel leuk.

Ik besloot het gesprek een neutralere richting uit te sturen. Relaties en Passie, en onze exen.

Ik vond het wel ludiek om het "Tuinkruidenbuurt"voorbeeld aan te halen, en ventileerde terloops mijn mening over "werken aan passie" (om hem te testen uiteraard).

Zijn reactie was:

Dus je wil ook niet meer aan ons werken?

Dit was een grapje. Althans, zo heb ik het maar opgevat voor de veiligheid.

Vervolgens besloten we een ander etablissement, wat niet de bijnaam : 'Het rollatorclubhuis' bezigt, aan te doen.

Aangezien ik na de zakenluch in een soortement van frenzy wat aankopen had gedaan (Mukluks, ook wel genoemd "dode konijnenlaarzen" waarvan ik op het forum heb vernomen dat ze elke man afschrikken, dat leek me wel verstandig) en ik vergezeld werd van een door vermoeidheid, want winkel in, winkel uit gesleurd, ingestorte hond, nam Henk de hond als een baby in zijn armen, om hem naar de nieuwe locatie te transporteren.. ondertussen omfloerste zinnetjes in de hondenoortjes fluisterend als "Als het vrouwtje nu gaat stappen kom jij dan lekker bij mij slapen?"

Nou ja.

Eenmaal aangekomen hebben we nog wat stimulerende gesprekken gevoerd, o.a. over persoonlijkheidsstoornissen, en raakte Henk in een vertrouwelijke bui.

Hij zei:

"Ik wil je eigenlijk wat zeggen maar ik denk dat ik het beter niet kan doen"

Kijk, zodra iemand zoiets zegt, is het zaak je zo ongeinteresseerd mogelijk voor te doen, want ze willen niets liever dan het tegen je zeggen, anders brengen ze het wel op een normale manier terzake.

Mijn reactie was dus:
Nou, dan zeg je het toch niet "
Henk: Zal ik het zeggen?"
"Als jij dat perse wil..

Nou kijk, als iemand, iemand die verbaal sterker is dan ik, mij confronteert met iets wat ik fout doe, dan probeer ik diegene van zijn a-propos te brengen, om tijd te winnen want dan kan ik ondertussen bedenken wat ik ga zeggen'

Ik: " O."

Natuurlijk ging dit over de zg. abuisievelijk verstuurde sms, maar om een psychologisch voordeel te verkrijgen op types zoals Henk, zul je je beter van je domste kant laten zien, des te roekelozer worden ze gaandeweg.

In ieder geval, het lichten van zijn doopceel (en om dit in alle rust nogmaals te kunnen her-analyseren) en ongevraagd gewauwel tijdens een discussie over autoverkopers, over "dat we wrs toch teveel vrienden waren om het echt iets te laten worden" (hij heeft nogal last van vreemde associaties volgens mij), zag ik als mijn cue om maar eens op te stappen. Hij volgde een seconde later, en voor de deur gaf ik hem een vriendschappelijk wang-zoentje en zei:

"Dag Bastardo." (Zo noem ik hem).

Hij gaf mij een kus en zei:

" Dag Poep". Hij was dronken en niet echt taal-puristisch ingesteld.

Vervolgens gingen we ieder in de richting van onze respectievelijke huizen, natuurlijk heb ik nog gegluurd of hij nog omkeek, wat hij niet deed, maar wellicht had dat te maken met het feit dat hij zijn nek brak over een opgebroken verkeersdrempel

En toen ging ik slapen

Ik denk dat ik mijn haar ga verven


[ Bericht 0% gewijzigd door Vivi op 23-09-2005 03:14:20 ]

Oh ja, dat is me even ontschoten

Maar voordat weer iedereen over me heenvalt; ik ben nog steeds van zins om afstand te nemen. Ik vind het echter niet fijn om on non-speaking terms te zijn, in de zin dat ik me niet relaxed voel als ik hem tegen kom. Ik wil gewoon normaal kunnen doen, dat houdt niet in dat ik wederom het contact zal handhaven zoals het was.

[ Bericht 33% gewijzigd door Vivi op 23-09-2005 02:45:19 ]

quote:

Op vrijdag 23 september 2005 00:50 schreef Georges het volgende:
Ik heb niet eens alle delen gezien, een deel was al genoeg.

Ik post dan ook voor de mensen die het wel willen lezen.

quote:

Op vrijdag 23 september 2005 09:45 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Er moet inderdaad nodig een inspirerende naam komen voor Henk. Wat je zegt: een tot de erotische verbeelding sprekende naam. Zodat we ons iets kunnen voorstellen bij zijn verpletterende verschijning, zijn viriele uitstraling, zijn Master of the Universe-looks.

Mijn top-3:

1. Raphaël
2. Nick (of Mick)
3. Samuel

Persoonlijk voel ik het meeste voor Samuel. Met Alejandro kan ik niet leven. In mijn verbeelding is Alejandro een Zuid-Europees type met een haaientand om zijn nek. (En die haaientand verdwijnt grotendeels in zijn gitzwarte, overvloedige borsthaar.) Misschien heeft Alejandro zelfs wel een gouden tand in zijn mond.

Kom Vivi, licht een tipje van de sluier op: hoe ziet hij eruit? Blond of donker? Strak in het pak of 'sportief gekleed', zoals dat heet? Ogen?

Nou, Iig is hij volledig borsthaarloos _{volgens mij heeft hij een lichaamshaarfobie Hij is nogal van het "fris zijn en lekker ruiken". Wat natuurlijk geen kwaad kan.}

Dus je had niet verder bezijdens de waarheid kunnen zitten..en verder..ach, het is een normale jongen, niets wereldschokkends, gewoon een lekker ding, donker haar en blauwe ogen en een ondeugend smoelwerk. _{en oh ja..die armen}

Hoewel iemand hem eens beschreef als "het lijkt of er een Teflon laagje over hem heen zit"

offtopic

[ Bericht 98% gewijzigd door Automatic_Rock op 23-09-2005 12:53:12 ]

quote:

Op vrijdag 23 september 2005 12:04 schreef Moonah het volgende:

[..]

Wat een goed plan Viv!

quote:

Op vrijdag 23 september 2005 12:51 schreef Automatic_Rock het volgende:
Dit is TTK en geen R&P.
Het is dat TS zelf nog niet gereageerd heeft, maar dit zit erg dicht tegen een slotje aan...
Reageer op hoe er geschreven is, en alles wat met taal en schrijven te maken heeft. Maar hou de reacties op de inhoud beperkt binnen de TTK-lijnen.

EDIT
Inmiddels wel reactie van TS dus

Jeutje, doe es niet zo doen.

Dus niemand mag op de inhoud reageren? Waarom denk je dat ze het uberhaupt lezen--> hint: wrs niet om mijn onnavolgbare zinsopbouw

Anders ga ik wel naar Onz. ofzo...is er nog ergens op dit forum een plaats waar niet meteen met regeltjes wordt gesmeten...het lijkt Nederland wel