quote:
op 12-02-1999 om 12:48 PM schreef Appeltje het volgende:
Ik treed liever niet in details (misschien later), maar volgens mijn huisarts ben ik vaginstisch en moet ik professionale hulp gaan zoeken. Wie heeft hier ervaring mee en/of kan mij hier meer over vertellen?
Dan kan je huisarts je ook vast en zeker meer vertellen, denk dat hij meer kan vertellen dan wie dan ook op dit forum. Je kan je natuurlijk ook tot de rutgerstichting wenden...Je huisarts zal anders misschien nog wel een specifiekere organisatie kennen waar je je tot kunt wenden.
Ervaring hiermee heb ik niet. Prettig lijkt het me in elk geval niet. Succes in elk geval
Ho visto Maradona, ho visto Maradona. Eh, mammà, innamorato son!
A Guinness a day keeps the doctor away
Maar ik wil wel even kwijt dat het me erg vervelend lijkt, en ik hoop dan ook dat je met professionele hulp een stap verder komt!
Sterkte!
quote:
op 12-02-1999 om 08:43 PM schreef Gellarboy het volgende:
Ongetwijfeld heel dom, maar, wat is het?
zoiets had ik ook ?
afkeer van vagina's.....?
....ja ?????????
OOOH MY GOD THE HORROR !
zodanig dat er geen sprake kan zijn van gemeenschap. Vroeger was het zo dat dan een paar spieren werden doorgesneden om het wat losser te maken waardoor geslachtsgemeenschap toch plaats kon vinden. Op dit moment denkt men eerder aan een psychologisch probleem, al zijn daar ook uitzonderingen op. Vaak helpt een therapie met ontspanningsoefeningen en gesprekken het probleem op te lossen. Trouwens, ik vond de vorige reactie echt niet op zijn plaats, als je daar last van hebt dan is dat een behoorlijk serieus probleem. Daar maak je gewoon geen grappen over.
Er zaten ook minder leuke bij, maar dat had ik ook wel een beetje verwacht. Waar ik blij mee ben, is het begrip dat hier blijkbaar wel is en bij andere gelegenheden waar ik dit probleem voorzichtig naar voren breng, ver te zoeken is. Meestal wordt er nogal lacherig gereageerd.
In mijn jeugd (zo rond mijn twaalfde)ben ik aangerand. Deze aanranding en het hele circus daarna hebben zo'n enorme indruk achtergelaten, dat ik nu geen 'normale'sex kan hebben. Begrijp me niet verkeerd, mijn vriend en ik hebben het geweldig in bed, maar op het moment dat die lul naar binnen moet, om het zo maar even uit te drukken, verkrampt alles en komt er zelfs geen grassprietje meer naar binnen. Over de spieren die zo verkrampen, heb ik geen enkele controle. Even krachtig doorzetten, zoals anderen wel adviseren, helpt niet en doet alleen maar pijn. De kans is groot dat er dan een huidscheurinkje komt, met als gevolg ruim een week pijn en bloedverlies.
Op dit moment loop ik bij een sexuolog, maar ik heb niet het idee dat ik daar veel verder kom. Daarom heb ik dit beirchtje geplaatst om te kijken of er meer mensen (vrouwen) zijn met mijn probleem en hoe zij dit hebben aangepakt.
Nogmaals bedankt voor jullie reacties.
als het zo is sorry!
maar is het misschien geen idee om spier verslappers te gebruiken????????
Of is dit totaal zinloos?
En werkt dit niet?
of krijg je dan andere effecten?
Het zit tussen de oren, helaas
Ik wens je heel veel sterkte meis !
Enfin, het is heel lastig, maar er is wel wat aan te doen door therapie. Ik weet wat het is en het is erg moeilijk, maar door veel begrip van je partner en jezelf en professionele hulp is het te verhelpen. Ik vind het trouwens erg sterk van je om dit hier te plaatsen en wil de fok!kers die lullig reageerden vragen dat even te laten, dit is niet het onderwerp daarvoor.
Met vriendelijke groet,
P. A. Lumile
Maar het allerbelangrijkste lijkt me om zoveel mogelijk van de sex te genieten die je wel met elkaar kunt hebben en geslachtsgemeenschap een tijd helemaal uit de picture laten. Dus een tijd lang niet meer proberen en forceren. Daar wordt je alleen maar nog meer gespannen en verdrietiger van, en hoe meer je gespannen bent, des te minder het zal gaan lukken. Ik zou als ik jou was dat samen met je partner goed bespreken. Jammer voor je partner, maar ik denk dat hij zich op dat punt echt een tijd zal moeten inhouden, totdat jij er aan toe bent. Dat kan best een lange tijd duren, (denk dan gerust in termen van maanden en mischien wel langer), maar als je er samen ontspannen mee omgaat en hij zijn behoefte aan penetratie een tijd inslikt, dan komt er gegarandeerd een dag dat het wel gaat. Ook is het mischien zinvol om hulp voor jezelf te zoeken en eerst misschien je eigen sexualiteit weer te ontdekken. Ik kan me zo voorstellen dat dat door je ervaringen ook helemaal aan gort ligt. Een prima boek is:
'Mijn lijf is mij lief', een verkenning van eigen sexualiteit, voor vrouwen die vroeger sexueel misbruikt zijn, door Zomer & Keuning uitgegeven: ISBN 90 210 0675 8
Een boek dat je kan helpen om je eigen sexualiteit weer opnieuw te ontdekken. Het beste kun je dat boek samen met een therapeut doorwerken, al kan het geen kwaad om het zelf eens door te lezen. Het kan zijn dat het uitverkocht is, zo ja, dan wil ik wel een exemplaar toesturen. Wat ook een prima boek is en wat je misschien wat inzicht verschaft in de sexualiteit van vrouwen in het algemeen is:
"Mijn geheime tuin", vrouwen en hun erotische fantasieen, door Wendy Maltz en Suzie Boss. Uitgegeven door uitgeverij Anthos, ISBN:
90 414 0224 1
Er komen aan bod dingen als: waar erotische fantasieen vandaan komen, Hoe fantasieen ons kunnen helpen, hoe een fantasie een valstrik wordt, Op weg naar herstel door ongewenste fantasieen te veranderen, het delen van je fantasieen met je minnaar, creeer je mooiste fantasieen.. kortom een erg informatief boekje over sexualiteit bij vrouwen en wat daar in mis kan gaan, en hoe dat te veranderen. Overigens een prima boek voor alle vrouwen die eens wat meer over dat onderwerp willen weten. Het is overigens absoluut niet bedoeld als 'porno'. Maar het beste advies dat ik je kan geven: Ga er ontspannen mee om. Er is niks mis met je, en ik zou me er niet schuldig om voelen. Degene die je destijds aangerand heeft is degene die zich schuldig moet voelen, niet jij. Het gemene er van is wel, dat jij het voor jezelf moet zien op te lossen. En dat valt die hufter zwaar aan te rekenen. Maar goed, mijn kwaadheid lost niks op voor je. In elk geval, doe het rustig aan, neem je tijd, probeer niks te forceren. Zoals al gezegd, het wordt er alleen maar erger door. Het is rot voor je partner, maar als hij van je houdt dan heeft hij dat er zeker voor over. En trouwens, het is de moeite waard om te wachten hoor, hij krijgt er later een wild beest in bed voor terug 
En het is al erg hoopvol dat jullie al sex hebben! Dan heb je zelf al een behoorlijke weg afgelegd. En wanhoop niet, er is echt wat aan te doen!
Ik wil je even een stukje uit het boek "Mijn lijf is mij lief" laten lezen:------------------ snip ------------------
Vaginisme: Als je het gevoel hebt dat je een penis niet toe kunt laten, ook al ben je opgewonden, en je probeert het dan toch, dan kan dat ook heel pijnlijk zijn. De spieren om de schede-ingang zijn heel soepel (een baby moet er tenslotte doorheen), en tegelijkertijd heel stevig. Meestal staan we niet stil bij het gebruik van deze spieren. Zonder dat je het zelf wilt of stuurt worden de spieren aangespannen, soms zo sterk dat zelfs een vinger er niet door zou kunnen. Als je je schede zo sterk afsluit door je spieren, heet dat vaginisme. Het is een duidelijk signaal van je lichaam om alles letterlijk buiten de deur te houden. Het forceren van die toegang door het telkens maar weer te proberen zal geen oplossing bieden, maar eerder de angst voor de pijn doen toenemen.
Vroeger werden vrouwen met zo'n vaginistische reactie geopereerd [...] Maar naar verloop van tijd bleek de spier zich echter zodanig te herstellen, dat die opnieuw weer sterk kon worden aangespannen en de toegang tot de schede opnieuw blokkeerde. Deze vrouwen waren een illusie armer en hadden er een nare ervaring bij. Er zijn helaas nog steeds gynaecologen die deze operaties uitvoeren. We kunnen er niet genoeg voor waarschuwen.
Een vaginistische reactie heb je niet voor niets opgebouwd. Als je er verandering in wilt brengen, is het belangrijk eerst zelf toegang tot je schede te hebben voordat je een partner toelaat. En ook dat moet je niet forceren. Je kunt dan zelf eerst oefenen je schede te verkennen. Eerst met een vinger, en later met twee vingers. Als je het moeilijk vindt dat alleen te doen, kun je hulp zoeken bij een sexuoloog.
[...] verhaal van een vrouw met vaginisme, lichamelijke oorzaken...
Pijnverwachting
---------------
Als we denken dat iets pijn gaat doen, hebben we de neiging om onze spieren aan te spannen. Bijvoorbeeld bij de tandarts: je zet je schrap als de boor er aan komt, omdat je weet dat boren pijnlijk kan zijn. Je hoopt dan de pijn op te vangen, maar door je spieren aan te spannen wordt de pijn juist sterker! Zo kan het ook met vrijen gaan. Als je ervaring hebt met pijn bij gemeenschap, dan verwacht je al gauw dat het de volgende keer ook weer pijn zal doen. Je stelt je erop in, spant je spieren, houdt je adem in en bent gericht op de pijn die wel moet komen. En juist door die spanning kan het niet anders dan pijnlijk zijn. Zo kan het iedere keer opnieuw gaan, waardoor je in een circel van pijn terecht komt die niet gemakkelijk is te doorbreken. Probeer dan in ieder geval eerst uit te zoeken of er lichamelijks iets mis is. Dat kun je door je eigen huisarts laten doen, als je voldoende vertrouwen in hem of haar hebt.
Als je ervan overtuigd bent dat lichamelijk alles in orde is, probeer dan het denken aan pijn te doorbreken door jezelf toe te staan dat gemeenschap MAG, maar NIET moet. Vrijen kan dan weer iets prettigs worden. Je kunt dat bereiken door zelf de controle hebben over wanneer en hoe de gemeenschap plaatsvindt. En door, als je pijn voelt, daar eens met je gevoel 'naar toe' te gaan in plaats van er 'bij weg' te gaan. Daardoor blijf je in contact met je schede, waardoor de pijn misschien niet weg is maar wel minder hevig wordt. Dat kan echter alleen als voor jou het fijne gevoel overheerst, en als jij jouw partner meehelpt jou de beste manier te laten vinden. Verder kun je door ontspanningsoefeningen leren om je eerder bewust te zijn van spanning in je lichaam, om beter met spanning om te gaan. In het hoofdstuk over lichaamsbeleving en seksualiteit vind je deze oefeningen.
------------------- snap ------------------
Zie bovenstaande alsjeblieft niet als een recept waar je nu even stel en sprong aan moet beginnen. Het kan zijn dat je die aanranding nog niet verwerkt hebt.. dan zul je daar eerst aan moeten werken.. het kan ook zijn dat dit een soort 'vergeten' onderdeel is geweest van de hele verwerking. Het lijkt me in elk geval een logisch verband hebben, en je geeft dat zelf ook al aan. Zoals serum al zei, het zit tussen de oortjes en de eerste stap is voorzichtig je eigen sexualiteit verkennen.. sex begint in je eigen hoofd.. en dus moet je ook bij jezelf beginnen, zelf de controle overnemen.. grenzen aangeven. En op zoek gaan.. zie het als een leuke ontdekkingstocht van jezelf.. en focus niet te veel op neuken.. komt vanzelf wel wanneer JIJ daar zin in hebt
pfffff en nou hou ik mijn kop, maar ik wilde je dit ff niet onthouden
ik hoop het in ieder geval wel voor haar
want het lijkt me wel een probleem waar je niet 1 2 3 over praat en 1 2 3 over gaat
ps appeltje
sterkte ermee
Ik ben me er in m'n vrije tijd even wat in gaan verdiepen en heb op het net even wat info voor je opgezocht. Dit is dan uiteraard lectuur. Een beetje bekend in medische kringen (me pa werkt in Bronovo, Den Haag) kan ik je voor contact voor evt therapiegroepen etc. aanraden om contact op te nemen met de Rutgerstichting of de NVSH. Beiden staan wel in je telefoongids vermeld.
Hieronder even een concreet stukje tekst voor je opgezocht (komt van de Rutgerstichting af)
Een vaginistische reactie is een onwillekeurige samentrekking van de spieren rondom de schede waardoor het naar binnen laten komen van wat gewenst wordt, niet meer of zeer moeilijk mogelijk is. Dit kan gepaard gaan met pijn, maar het hoeft niet. Ook kan het zijn dat het probleem zich vroeger niet voordeed, maar sinds kort wel. Tevens kan het gebonden zijn aan een bepaalde situatie: niet de penis, wel de eigen vinger; wel de penis, niet de eendebek van de arts.
De oorzaken
Deze zijn bijna dezelfde als die onder 'pijn bij het vrijen' zijn opgenoemd. Vaker staan echter de lichamelijke oorzaken niet zozeer op de voorgrond, maar eerder de factoren die bepalend zijn over hoe seksualiteit wordt beleefd en hoe wordt gevreeën. Ze worden hier nogmaals genoemd:
negatieve gedachtes of emoties ten aanzien van seksualiteit ten gevolge van bijvoorbeeld gevoelsarme, strenge of religieuze opvoeding
trauma's in het verleden (incest, verkrachting, pijnlijke eerste keer)
onvoldoende of foute informatie over hoe de geslachtsorganen werken, over hoe seksuele opwinding verloopt
strakke normen en waarden over hoe mannen en vrouwen zijn en zich dienen te gedragen
relatieproblemen, waarbij bijvoorbeeld de vaginistische reactie kan worden gebruikt om nooit meer te hoeven vrijen of kan worden gebruikt de partner een schuldgevoel te bezorgen
Het is soms wonderlijk hoe onderliggende emotionele of relationele problemen tot een lichamelijk probleem kunnen leiden. Waarschijnlijk speelt verhoogde spierspanning van de bekkenbodem, veroorzaakt door het onwillekeurig zenuwstelsel, hierbij een belangrijke rol. Soms kan ook op symbolische wijze het vaginistisch reageren een betekenis krijgen: ik sluit me af voor contact, of: ik heb geen controle over wat ik wil, of: ik wil niet dat op deze wijze wordt gevreeën.
Het is overigens een misverstand dat dit altijd zou betekenen dat een vrouw met een vaginistische reactie dus onbewust niet zou willen neuken. De vrouw wil het vaak wel, maar baalt ervan dat ze hierover geen controle heeft. Het lichaam is haar de baas in plaats van andersom.
De gevolgen
Is een vaginistische reactie een probleem ? Dat hoeft niet. Er zijn mensen die zonder behoefte aan penetratie van penis of vinger een prettige seksuele relatie hebben.
Vaker komt het voor dat de zin in vrijen verminderd en dat de relatie onder druk komt te staan. Het probleem bestaat dan vaak al jaren: men hoopte op 'spontane' verbetering. Dit blijkt bijna altijd ijdele hoop.
Een belangrijk gevolg is het uitblijven van gewenste kinderen. Het is daarom belangrijk te weten dat zelf geprobeerd kan worden met een spuitje zaad in te brengen, of dat door een gynaecoloog kan worden geïnsemineerd. Ook bestaat het misverstand dat een bevalling niet via vaginale weg zou kunnen plaatsvinden als er vaginisme bestaat. Ook dat is niet waar. Wel kan na de bevalling het vaginistisch reageren opnieuw optreden.
De behandeling
Ook hier geldt dat via diverse invalshoeken het probleem zal worden benaderd, afhankelijk van waar het accent ligt. Er zullen hele praktische oefeningen worden meegegeven om
stapsgewijs te wennen aan aanraking en penetratie van de schede. Daarnaast zal besproken worden hoe seksualiteit wordt beleefd, wat je ervan verwacht, hoe de relatie is, of en hoe je je eigen seksualiteit richting geeft etcetera. Doel: niet om uiteindelijk te kunnen neuken, maar om te kunnen kiezen of je wilt neuken.
Verder lezen
Gils, C. van, en W. Bezemer. De gesloten vrouw. Over vaginisme.Baarn, Anthos, 1994.
Dan nog even wat tips waar je meer kunt vinden aan boeken, brochures etc.
http://www.rutgers.nl/probleem/vaginisme.html
In het NTVG (Nederlands tijdschrift voor geneeskunde) ISSN: 0028-2162
Jaar: 1988 Volume: 132 Nummer: 21
Staat ook een artikel over dit onderwerp.
Ik hoop dat je wat aan deze info hebt. Wat ik wel zeker weet is dat het teveel forceren, proberen alleen maar een averechts effect zal hebben. Zoals in 1 van Kangaroo zijn stukken al staat (klasse kangaroo!) is denk ik het begin om met jezelf te beginnen. Het zit tussen je oren (zoals ook al eerder gezegd) en dat is altijd zeer zeer lastig.
Door het eerst zelf bij jezelf langzaam te proberen, kun je je lichaam, je vagina er wat meer vertrouwd aan laten raken, en zodoende de reflex proberen weg te trainen als het ware.
Dit laatste wat ik schrijf klinkt misschien wel logisch en dus ook makkelijk, maar dat zal het zeker niet zijn. Ik wens je daarom nogmaals succes en ik vind het goed dat je er hier zo voor durft uit te komen, en je ziet, mensen zijn altijd wel bereid je te helpen.
Sterkte
Robert
Ho visto Maradona, ho visto Maradona. Eh, mammà, innamorato son!
A Guinness a day keeps the doctor away
Ik en de meeste anderen zijn ook maar medische leken, en worden regelmatig bestookt met, voor ons, nieuwe termen.
als ik het bijvoorbeeld over ICSI heb zullen ook de meeste niet weten waar ik het over heb, en dus reacties over me afroepen.
Met de genoemde 'lullige reacties' is nu wel duidelijk waar het over gaat en zijn er misschien berichten geplaatst waar appeltje wat aan heeft.
Tot zover mijn verantwoording voor het eerdere bericht.
Nou ik weet wat het is....:
Jezus das vervelend, ik heb er geen ervaring mee, maar kan me voorstellen dat het je leven op een verschrikkelijke manier kan beinvloeden.
Ik hoop voor jou dat er een oplossing komt.
P. A. Lumile
Wat betreft het krijgen van kinderen: ik weet dat het ook mogelijk is om op een andere manier zwanger te raken, maar ik zou het zo graag eens op de 'normale' manier doen...
Ik weet niet of dit ooit zal lukken, ik hoop dat ik ooit mijn angst kan overwinnen en mijn spieren kan ontspannen. Tot die tijd zullen mijn vriend en ik geduld moeten hebben. Gelukkig heb ik een hele lieve vriend, die natuurlijk wel graag wil, maar zich ook prima vermaakt zonder de daadwerkelijke daad. Bovendien zijn wij inmiddels heel vindingrijk geworden om onze sex leuk te maken, met fantasie kun je ook veel bereiken. Wat dat betreft zou ik zo ook wel tevreden zijn, maar ik wil toch graag eens weten hoe dat andere is. Wanneer een bekende van mij verteld dat ze wanger is, bekruipt me toch dat "zij wel en ik niet"-gevoel.
quote:
op 12-06-1999 om 10:49 AM schreef Appeltje het volgende:
Wanneer een bekende van mij verteld dat ze wanger is, bekruipt me toch dat "zij wel en ik niet"-gevoel.
Hier kan ik ver in meegaan, aangezien ik verminderd vruchtbaar ben.
Ik weet niet hoe het bij jouw zit, maar vooral opmerkingen als "...maar dat merk je wel als jullie een kind krijgen..." steken enorm...
ik heb ongeveer hetzelfde gehad, ben aangerand op mn dertiende en vrijen of tampons inbrengen e.d. later lukte niet. Bij mij was het echter wel zo dat masturberen goed ging, en mijn moeder (jawel, ik praatte daar met mijn moeder over; we kwamen er op toen ze me voorlichtte over ongesteld zijn enzo, ik heb haar nooit verteld dat ik ben aangerand en ze heeft ook nooit gevraagd waarom ik vaginistisch was, en eigenlijk ben ik daar wel blij om) heeft me toen geadviseerd om mezelf te leren dat dingen inbrengen (vingers, in mijn geval) best wel fijn kan zijn. Voor mij werkte dat; het lukte na een poosje iig om tampons te kunnen gebruiken.
Ik kreeg later een vriendje met wie ik er gelukkig erg goed over kan praten, en met hem heb ik ongeveer dezelfde taktiek gevolgd; eerst 1 kootje van 1 vinger, en uiteindelijk (na bijna twee jaar, dat wel) hebben we voor het eerst echt gevreeen. Erg prettig vond ik dat toen nog niet, maar ik hoor ook van normale meisjes uit mn omgeving dat de eerste keer niet altijd heel lekker verloopt. Ik heb er nu in ieder geval helemaal geen moeite meer mee. Maar ik heb eigenlijk ook niet jaren lopen worstelen; ik kan me voorstellen dat dat het ook nog extra moeilijk maakt.
Sterkte.
Ik denk dat dat vooral komt door een pijnlijke eerste keer. Het is bij 'de eerste keer' immers vaak niet echt gebruikelijk om uitgebreid te praten over hoe je het prettig vindt enzo. Dat is tenminste iets wat ik in mijn omgeving vaak hoor (en wat mijzelf ook is overkomen). Daardoor gaat het toch te snel allemaal, en dat is voor de meeste meiden niet ideaal. Gevolg: auw!
En zie dan maar voor elkaar te krijgen om de tweede keer lekker ontspannen de daad tegemoet te zien. Dat vergt geduld, tijd en praten!
Als ik naar mezelf kijk heb ik altijd erg veel tijd nodig om ontspannen genoeg te raken en er dus 'klaar voor te zijn'. Maar het lukt gelukkig wel (meestal, niet altijd), maar dat is wel dankzij een geweldig lieve en geduldige vent!
[Dit bericht is gewijzigd door Twinny Sister (Datum 07 December 1999).]
Het is alweer een tijd geleden dat deze topic gestart is.
Ik zag dat in de meest recente Opzij (van februari) een groot artikel staat over vaginisme. Misschien staat daar wat interessants voor je in?
Heel vervelend natuurlijk, omdat ik net zoals jij ook heel graag eens een keer "echt" zou willen kunnen vrijen.
Net als bij jou zou het na veel oefening e.d. uiteindelijk wel moeten kunnen lukken, het is nl. zo dat omdat aan de ene kant dat bot in de weg zit -en natuurlijk ook geen millimeter zal wijken- de boel aan de andere kant van de ingang van de vagina wel heel erg zal moeten oprekken wil het vrijen zonder al teveel pijn lukken.
Ik heb van de dokter nu een zalf gekregen die voor een beetje plaatselijke verdoving zorgt. Dan kan de boel oprekken zonder dat ik verga van de pijn, en dan kan ik misschien ooit ook vrijen zonder dat ik verga van de pijn.
Ik begrijp dat zo'n zalf in jouw geval niet het enige zaligmakende middel zou moeten zijn, omdat er anders dan bij mijn "bot-probleem" psychische oorzaken aan ten grondslag liggen, maar misschien zou zo'n zalf wel behulpzaam kunnen zijn, op het moment dat jij er klaar voor bent om het weer eens te proberen. Je hebt dan in elk geval niet het probleem dat je gaat verkrampen omdat je pijn verwacht...want daar zou die zalf tegen moeten helpen als het goed is (ik heb hem nog niet uitgeprobeerd dus ik kan nog niet zeggen hoe goed ie werkt)
Hoop dat je hier wat aan hebt...veel sterkte in elk geval!
quote:
op 02-24-2000 om 06:11 PM schreef Twinny Sister het volgende:
Vaginisme lijkt momenteel nogal in de balmngstelling te staan. Ik heb namelijk ook een artikel hierover gezien in de Viva (van deze of vorige week, dat weet ik niet precies).
het was vorige week, ik vond het een interessant artikel maar bleef met veel vragen zitten. Ben blij dat ik nu deze reacties lees, veel vragen waar ik mee zat zijn nu zo een beetje beantwoord.
ik ben blij dat Appeltje zoveel positieve reacties krijgt, ik hoop dat ze er heel wat aan heb.
appeltje, kan je niet veel meer zeggen dan sterkte
quote:
op 02-24-2000 om 06:11 PM schreef Twinny Sister het volgende:
Vaginisme lijkt momenteel nogal in de balmngstelling te staan. Ik heb namelijk ook een artikel hierover gezien in de Viva (van deze of vorige week, dat weet ik niet precies).
het was vorige week, ik vond het een interessant artikel maar bleef met veel vragen zitten. Ben blij dat ik nu deze reacties lees, veel vragen waar ik mee zat zijn nu zo een beetje beantwoord.
ik ben blij dat Appeltje zoveel positieve reacties krijgt, ik hoop dat ze er heel wat aan heb.
appeltje, kan je niet veel meer zeggen dan sterkte
sorry voor tweemaal posten, klikte een beetje te enthousiast op mijn muisknop
[Dit bericht is gewijzigd door ANGELinDisguise (Datum 25 Februari 2000).]
quote:
Op dit moment loop ik bij een sexuolog, maar ik heb niet het idee dat ik daar veel verder kom. Daarom heb ik dit beirchtje geplaatst om te kijken of er meer mensen (vrouwen) zijn met mijn probleem en hoe zij dit hebben aangepakt.
misschien dat een psycholoog of iemand van het Riagg je kan helpen. Je geeft zelf al aan dat het"tussen je oren zit", en door er over te praten (de oorzaak etc) kan je het misschien verwerken, en/of ermee leren omgaan.
Wel is het zo dat er nu, als het een 'goede' dag is, dat er dan 2 vingers in kunnen.
Is ze nu vaginistisch of niet?
Ze durft niet naar de dokter omdat ze zelf doktersassistent is en ze weet wat er dan gaat gebeuren, en weet dat het
a) pijn doet, en
b) geen zin heeft.
quote:dus je bent nu advies aan het geven aan iemand die ruim 21 maanden geleden een probleem postte?
Op woensdag 26 september 2001 13:43 schreef NiGeLaToR het volgende:
Doe eerst es rustig aan met je vriendje.. ondanks dat de mannen hier in dit forum er wl pap van lusten kun je rustig tegen em zeggen dat ie eventjes de pot op kan. Rustig jezelf verkennen en kijken of je daar wel plezier aan kan beleven. Dan kun je ook zien waar je op zo'n moment aan denkt, misschien kun je je niet geven, of ben je gewoon gespannen. Huisartsen gebruiken die termen vaak, alleen als je dus een beetje krap bent omdat je gespannen bent. Dus, relax babe en geniet er van...
ik ben nooit aangerand of iets dergelijks of iets anders verschrikkelijks meegemaakt dat ik een afkeer van sex heb gekregen.
misschien kwam het bij mij dat ik te graag wou (was op mijn 19e dus dan ook nog steeds maagd) ik was gewoon aldoor veel te gespannen. ik ben ook op gegeven moment naar de huisarts gegaan en die deed zeer achterlijk. ik had dus gehoord dat de vrouwenarts je ermee kon helpen door een sneetje of iets dergelijks te maken bij je spieren. maar die *** dokter wou me niet doorsturen maar zei pruts maar lekker verder.
ik helemaal in de piepzak. met mijn ex wou het ook niet want hij zette veel te veel druk op mij. nou dan word het alleen maar erger. en omdat het alleen maar zeer doet wil je ook niet meer. wanr je begint al met vrijen "dit gaat pijn doen" nou stop er dan maar mee want dan word het weer 3 x nix.)op een gegeven moment krijg je een afkeer van sex)
gelukkig ben ik er nu vanaf dankzij mijn vriend die altijd heel geduldig en voorzichtig is geweest en kan ik nu ook genieten van vrijpartijen.
soms heb ik er nog wel eens last van als ik gestressed ben maar dankzij de techniek die ik nu gebruik kan ik dat gelukkig opheffen.
ik hoop voor jou dat je er ook eens vanaf komt (dat denk ik wel) en dan kun je gaan genieten 
succes
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
quote:Denk het? Ik schopte het niet omhoog joepie, dus misschien wil er iemand anders advies?
Op woensdag 26 september 2001 22:52 schreef Herald het volgende:[..]
dus je bent nu advies aan het geven aan iemand die ruim 21 maanden geleden een probleem postte?
Als je even de moeite neemt om te lezen zie je dat er mensen zijn die er wel wat aan hebben..
quote:Ik heb ook vaginisme, en dat is vorige week voor het eerst vastgesteld. Ik heb alleen een lichte vorm, dus ik klap alleen dicht als er een penis in moet. vingers en tampons en zelfs een inwendig onderzoek is dus geen probleem.
Op woensdag 26 september 2001 22:29 schreef Chocavlokken het volgende:
Mijn vriendin heeft het ook. Niet echt gezellig nee. En ondanks dat we al ruim een jaar het samen proberen, helpt het weinig.
Wel is het zo dat er nu, als het een 'goede' dag is, dat er dan 2 vingers in kunnen.
Is ze nu vaginistisch of niet?
Ze durft niet naar de dokter omdat ze zelf doktersassistent is en ze weet wat er dan gaat gebeuren, en weet dat het
a) pijn doet, en
b) geen zin heeft.
Als je geen inwendig onderzoek wilt hoeft dat niet, dus pijn zal je vriendin zeker niet krijgen als ze ermee naar de dokter gaat. Ik raad echter aan om naar de Rutgerstichting te gaan. Ze krijgen echt bijna dagelijks vaginistische patienten over de vloer. Ik heb allerlei oefeningen gekregen en de arts heeft me met geen vinger aangeraakt.
En van de mensen die ik heb gesproken die hetzelfde probleem hebben gehad heb ik alleen nog maar gehoord dat het over is gegaan.
Als laatste tip voor alle vaginistische meiden heb ik nog deze: lees het boek "De gesloten vrouw" van Van Gils. Laat je niet bang maken door de verhalen in het midden. In het begin staan er allerlei soorten vaginisme beschreven en aan het eind hoe je het kan oplossen. Het kan zijn dat je met die tips het vaginisme al kan verminderen, zonder naar de dokter te hoeven.
Succes ermee!
|
|
