Sorry...maar ik draai door..denk ik...

Sorry voor iedereen die nu over me heen valt voor weer een topic...maar ik weet echt niet meer wat ik moet doen..moet denken...twijfel aan alles, aan mezelf, aan mijn intuitie..

...het ultieme dieptepunt is bereikt...

Na de zaterdag avond waarop meneer gepikeerd afdroop omdat ik hem mijn wangetje toekeerde ipv een kus op den smoel te geven..dacht ik:
"Kom, laat ik mijzelf van de vriendschappelijke kant laten zien en hem een sms te sturen om hem succes te wensen op de autorai"
(daar staat ie vandaag met zijn werk).

Zo gezegd zo gedaan...ik heb iets heel neutraals gestuurd, in de trant van:

"succes met het binnenhalen van de provisie"

Om half 11 's avonds krijg ik een sms terug....

"Hehe..ben lekker klaar met werken...Ga nu tv kijken. Kom je lekker bij me liggen? Kus "Henk""



2 minuten later..weer een sms "Ik heb je nog gebeld, maar je gooide hem er weer op! groet "Henk"
(dit klopt, ik kreeg een telefoontje met 'privenummer' en ik had blijkbaar geen bereik, dus ik werd verbroken).

Nu was de situatie zodanig dat ik vanaf 15.00 uur vanmiddag rose had ziten tanken...En er brak iets in me..ik werd zo kwaad na het lezen van die smsjes...met de voorgeschiedenis in ogenschouw.

Als in: Houd GVD!!!! op met die fucking spelletjes.

Ik was het zat. 2 keer gebeld, geen antwoord. Maar ik was zo opgefokt...Ik besloot de daad bij het woord te voegen. Ben naar zijn huis gereden, aangebeld, en toen hij de deur open deed heb ik hem een gigantische optater verkocht. Nageltjes in zijn ogen geplant..

Eenmaal binnen gezegd dat hij GVD!!@!!! eens op moet houden...dat hij niet eerlijk bezig is...en ja, nu komt de climax....zijn reply was: (na een hoop gedraai en gemompel en "ik weet niet waar je het over hebt..")

"Maar, Die sms was niet voor jou, maar per ongeluk naar jou verstuurd"

Ik zei "Oke.... dus je stuurt 2 smsjes...de 2e sluit aan op de eerste, maar de 1e is niet voor mij en de 2e wel?"

Weer niet aankijken en dom gegrinnik..

Maar toch, Ik was nogal van mijn stuk gebracht...vroeg voor wie die sms dan was, maar "dat ging me niets aan". Ik kende haar toch niet. Maar hij was echt niet voor mij.

Ik vroeg of hij dat kon herhalen als hij me aankeek...het kon zweren waarop hij me nog steeds niet aankeek, maar naar de grond, naar de muur..alles behalve naar mij...raar begon te lachen...hij wilde het gesprek later deze week voortzetten, maar ik zei dat het nu eens niet ging om wat hij wilde..waarop hij naar boven vertrok..hij mompelde iets over "de politie bellen".

Ik was zo opgefokt..alles van het afgelopen jaar kwam eruit leek het

Had inmiddels het strijkijzer in de aanslag om hem daarmee te meppen als hij me ook maar met 1 vinger aan zou raken.. 10 minuten later kwam hij naar beneden, aangekleed, en toen was hij anders, bij elkaar geraapt, het masker zat er weer voor...kon hij ineens wel zweren dat de sms niet voor mij was..maar voor een ex.

Waar hij niets mee had, een ex met een vriend, dus dat maakte allemaal niet uit. Daar kreeg hij toch niets meer mee. Maar ze stuurden wel dit soort smsjes.

(ik weet wel wie hij bedoelde (Miss Borderline, de grote liefde maar daar ging hij niet op in toen ik het vroeg).


En hij was toch eerlijk geweest..zaterdag. Maar ja... hij "probeerde ook wel eens wat".

God god godverdomme...ik was weer van mijn stuk hoor...begon weer aan mijzelf te twijfelen .
Strijkijzer vergeten

Ik begon te janken, ik brak Ik trok het niet meer...het hele verhaal, de mindgames...

Ik heb nog gezegd dat hij laf was eerlijk moest zijn...dat ik dat wel aankon maar dit niet meer... ik het niet meer kon opbrengen om constant begrip op te brengen..

(waarop hij zei: "doe dat dan ook niet").

Dat het enige wat ik van hem vroeg was dat hij eerlijk was. Dat ik gewoonweg niet meer tegen de spelletjes opgewassen ben. Niet tegen hem opgewassen ben..

Maar hij was ook eerlijk geweest, zaterdagavond. Zei hij.

Maar ik had continu het gevoel dat hij liegt. Zat de hele tijd te zenuwachtig te lachen.. Wilde me kietelen toen ik een kussen naar hem gooide.

Maar goed..Ben uiteindelijk weggegaan, want ik wist niet meer wat te zeggen...had een heel verhaal in mijn hoofd maar hij weet me steeds weer onderuit te halen...ging weg en hij wilde me een kus geven wat ik ook nog heb gedaan, puur omdat ik flabbergasted was.., en een "bedankt voor het gezellige bezoek " en ik zou hem minstens een half jaar niet zien met uitgaan, want hij had geldgebrek, en hij zou mijn nummer wissen zodat hij me niet meer per ongeluk zou sms-en...

En nu vraag ik je....een man die zijn telefoon zo ongeveer aan zijn duim vastgegroeid heeft zitten...onze situatie in ogenschouw genomen...hoe precair dat ligt...zou die per ongeluk zo'n smsje sturen?

Ik bedoel...hoeveel mensen kent hij wiens naam met een "V" begint... Hoewel".. haar naam begint met een "W" dus..misschien..het komt er vlak na in het telefoonboek.....twijfeldetwijfel...

Of is het meer dat hij gewoon het spel wil blijven spelen, alleen mijn reactie beviel niet helemaal.

God... ik heb het gevoel dat ik gek wordt. Ik vertrouw mezelf niet meer.

Ben bij mijn ex-zwager langs gegaan, die zei dat het er duimendik bovenop ligt dat hij een smoes verzint, maar ik weet het allemaal niet meer. Mijn intuitie zegt dat hij gewoon 1 grote leugen verteld, maar waarom in godsnaam....kom er gewoon voor uit dat je wel die sms verstuurd hebt..toch?

Dat kan ik allemaal wel aan..als hij gewoon een avondje eenzaam is, gezelschap wil..wees dan eerlijk maar dat gedraai als ik dan eens niet poeslief reageer...of haal ik dingen in mijn hoofd?!


Ik zit er echt doorheen ..ik weet het allemaal niet meer...hoe kan iemand zo ontzettend gemeen zijn...die pretendeert je zoveel te gunnen en je niet te willen kwetsen..etc...

[ Bericht 0% gewijzigd door Vivi op 20-09-2005 03:00:01 ]

quote:

Op dinsdag 20 september 2005 02:47 schreef SunChaser het volgende:
Heeft er iemand al gezegd dat je je niet zo moet aanstellen? Nou, bij deze, ga iets nuttigs doen met je leven.

Wat ik allemaal voor nuttigs doe staat hier los van..ik doe genoeg nuttigs.

Voor jou is het aanstellerij, maar mij doet het pijn...sorry.

Vrnml. omdat ik aan alles begin te twijfelen. Mijzelf, mijn intuitie, alles.

quote:

Op dinsdag 20 september 2005 02:51 schreef popolon het volgende:
't Wordt met de dag gekker met jou.



Heb je die rukker nou nog niet aan de kant gezet? Tjezus, 't begint nu wel een erg sneu gebeuren te worden.

Ja, wel aan de kant gezet, probeer het zo hard....waarom denk je dat ik zo reageer..ik doe mijn uiterste best om het los te laten, het te accepteren... normaal te doen, maar op de een of andere manier weet ie me dan toch weer te triggeren door dit soort acties...ik heb nog niet genoeg "muur" opgebouwd om het van me af te laten glijden...omdat ik de tijd niet krijg

quote:

Op dinsdag 20 september 2005 02:53 schreef Cora het volgende:
Ben je met de auto naar hem toe gereden na die rose vanaf 15.00 uur 's middags?

Af laten zetten door iemand.

quote:

Op dinsdag 20 september 2005 02:56 schreef Cora het volgende:

[..]

Goed bezig!
I love afzetten door iemand!

Ja, dat is beside the issue toch

quote:

Op dinsdag 20 september 2005 03:03 schreef Lamon het volgende:

[..]

Wow, ik had een keer op active topics gedrukt en had het gelezen, maar wilde het niet zeggen.

Ik kan heel empathisch zijn, maar mensen die een slechte bloemetjesroman van hun eigen leven proberen te maken, zijn idd nog het best geholpen bij een goede dosis relativeringsvermogen.

Om niet helemaal afbrekend te zijn tegenover de topic starter, zal ik dat even vertalen naar een soortement van raad.

Probeer te breken uit die door jezelf bedachte veilige melodramatiek en realiseer je eens dat de wereld en de mensen erin niet aan je zelfbedachte emotionele wetten voldoen.
Hoe ideaal het ook voelt om ontevreden uitkomsten in je hoofd om te zetten tot spelletjes en relationeel heen en weer gebal, de waarheid is altijd minder gecompliceerd.
Zet eerst gewoon simpelweg je eigen emoties op een rijtje tot je goed beseft wat je wilt, haal daarna het lef uit je lijf om duidelijk te zijn tegen die man, of niet, en accepteer het resultaat, en pas je daaraan aan.

Ja godverdomme wie is hier nu niet duidelijk (sorry, ik bedoel het niet persoonlijk naar jou, maar ik ben zo kwaad),

Kijk, hier op het forum profileer ik me als een labiele muts, dat zie ik heus wel, maar naar hem toe ben ik altijd redelijk geweest, rationeel, begripvol, heb mezelf in de hand gehouden. Niet mijn emoties laten zien, sterk geweest.

Het enige wat ik verwacht is dan dat iemand me iig de kans geeft om mezelf bij elkaar te rapen...ik ben gewoon ontzettend in de war hiervan..en dat wordt alleen maar erger door dit soort acties.

En ik kan ook nergens anders mijn ei kwijt wat dat betreft.

quote:

Op dinsdag 20 september 2005 03:07 schreef Xennia het volgende:

[..]

Het doet er niet toe! Het doet er niet toe! Jezus Viv, die man maakt het slechtste in jou los. In zijn buurt ben je een tikkende tijdbom, een obsessief vrouwmens zonder ook maar een beetje waardigheid. Deze vrouw wil jij niet zijn

Nee..dat wil ik ook niet...ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, ik voel me een soort jojo ofzo..ik doe echt mijn best..echt maar ik draai alleen maar kringetjes en iedere keer als ik denk eruit te komen dan doet hij weer zoiets, en ik weet niet waarom ik me er niet tegen kan wapenen! Ik wil dit ook niet meer voelen, die twijfel en verwarring en me afvragen waarom en of ie liegt of niet liegt etc etc....maar zeg dan hoe ik het moet stoppen!

quote:

Op dinsdag 20 september 2005 03:14 schreef Xennia het volgende:

[..]

Ik denk toch echt dat je ieder contact met deze man moet verbreken. Ook een vriendschap is niet haalbaar. Deze man heeft te veel macht over jouw gevoel. Ja en ik weet dat het lastig is omdat jullie op dezelfde plaatsen uitgaan en dezelfde vrienden hebben, maar zo kan dit echt niet langer.

Je hebt gelijk..ik weet alleen zeker dat als hij dit soort dingen niet voortdurend zou flikken ik het heus wel aan zou kunnen...Ik gedraag me gewoon normaal, platonisch aardig, ben echt geen hysterica naar hem toe (behalve vanavond dan, maar er brak echt iets in me..) Ik doe zelfs een beetje koel..Kijk, eigenlijk ben ik toch gewoon de normale en hij de emotioneel verknipte?

Ik zou er niet aan denken om dit soort dingen voortdurend uit te halen met iemand waarvan ik wist dat hij voelde wat ik doe...die zou ik wat rust gunnen daarin.

Of denk je dat ik echt spoken zie en hem onterecht beschuldig? Ik bedoel...het is wel toevallig toch weer allemaal


Ik weet wel dat jullie het allemaal vervelend vinden maar daarom post ik het hier ook steeds...om te kunnen handhaven dat ik normaal doe irl. En toch een uitlaatklepje te hebben.