Hoe gaat het met Bo vandaag Jessie? En wanneer moest Janneke nou ook alweer naar de logopediste of was dat nog niet duidelijk?
Vannacht rond half 2 ging er ineens een sirene genaamd Iris af. Helemaal in paniek, compleet ontroostbaar en wilde niks anders dan bij mama in haar armen kruipen. Oke, dat kan, kom dan maar bij ons in bed. Papa werd met grof geweld het bed uitgezet door de kleine kenau en die kroop maar in het logeerbed. Zo, eindelijk rust.... het licht mocht niet uit van Iris want dat veroorzaakte nog grotere paniek maar goed, ook met licht aan kan ik wel slapen.
Langzaam maar zeker neemt ze mijn hele kussen in beslag en lig ik uiteindelijk nog maar op een puntje. Ook mijn bed, toch zo'n 1.80m breed lijkt steeds smaller te worden. Terwijl ik langzaam in slaap val merk ik dat ik met 1 been op de schuimrubber rand lig en mijn arm al buitenboord hangt.
Dat kan toch niet de bedoeling zijn, het bed is tenslotte groot genoeg. Ik verman mezelf, worstel mijn ogen open en loop even om om vervolgens op Jeroens plekje te gaan liggen. Zo... iets meer ruimte.
Hehe, nou maar weer slapen. Iris ligt nog steeds met open ogen om zich heen te kijken maar huilt tenminste niet meer. Ik zak langzaam maar zeker weer in slaap tot ineens zeer verheugd naast me klinkt "iesie niette tiemohl!" Nee schat jij hebt geen piemel, ga maar weer slapen.
Vervolgens wordt de hele familie besproken tot de buren aan toe om vast te stellen wie er allemaal een piemel heeft....
En nu slapen Iris!!
Langzaam maar zeker wordt ze steeds slaperiger en begint weer aardig breed in bed te liggen. Nog een paar maal schuif ik haar weer terug maar uiteindelijk om half 4 vallen we dan in slaap.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥