Eetstoornissen: anorexia, boulimia, binge (deel 2)

Met lijnen wordt je bouw niet anders, met plastisch chirurgie ook niet.

Hmm met andere woorden je bent gewoon breed gebouwd. Of je denkt dat je breed bent gebouwd... Ik vond toen ik 39 kilo woog bij 1 m 67 nog dat ik breed gebouwd was... Ja ik ben ook breed, ik heb o.a. een ontzettend brede borstkast (met de bijbehorende longinhoud, zwemleraren vervloekten m'n watervrees altijd omdat ze zeiden dat je met zo'n borstkas niet anders dan zwemkampioene moet zijn), maar dat wil nog niet zeggen dat mannen daar niet op vallen. Mannen zijn ueberhaupt geen honden, ze lusten geen botten, de meeste mannen vinden vrouwen 10 kilo dikker mooi dan wat zo'n vrouw zelf mooi vindt. Als je 't voor hen denkt te doen moet je het vooral laten.

Weet je wat designers zeggen? Een model is een stok waar het makkelijk draperen op is! En weet je hoe ze in Rusland modellen noemen? Klerenhangers! Dat staat fantastisch mooi op de catwalk en in de film maar het is in feite een kunstvorm, met vrouw zijn heeft het niks te maken. Voor de meeste vrouwen is het ook niet mogelijk om zo dun te zijn zonder zichzelf gezondheidsschade toe te brengen, omdat het vaak of heel lange en van nature erg dunne vrouwen metreft, of meisjes die nog in de groei zijn en wiens oestrogenen nog niet echt aanwezig zijn zeg maar.

[ Bericht 16% gewijzigd door Sessy op 13-09-2005 00:29:33 ]

-----> ik ben hier even niet meer geweest, komt doordat ik sinds vrijdag even zelf in de shit zit, relatie na 8 jaar op de klippen, uitgemaakt door ex.....

Wens iedereen sterkte, kop op, aan het eind van de tunnel schint altijd de zon, en zal hier wellicht tussendoor te vinden zijn, maar met een lager post-ritme.....

@Esto Dankje!!! vind het nu al doodeng terwijl we nog niet eens klinieken hebben benaderd Ik moet dan weg uit me vertrouwde omgeving, andere stad, ander bed, zonder me katten en natuurlijk dat je wel heel erg geconfronteerd werd met jezelf en je denken ookal is dat juist de bedoeling, ik moet net dat stapje dieper gaan als wat ik tot nu toe gedaan heb doormiddel van de algemene gedragstherapie en de linehan.

Een vriend van me vond het ook erg drastisch, maargoed tis mijn beslissing uiteraard, maar als maar 1 iemand het zegt ga ik al twijfelen of mijn klachten toch niet extreem genoeg zijn om voor een klinische behandeling te kiezen :S

@CleeJee Wow, damn das klote om te horen, wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd

quote:

Op dinsdag 13 september 2005 13:18 schreef purplerose het volgende:
@Esto Dankje!!! vind het nu al doodeng terwijl we nog niet eens klinieken hebben benaderd Ik moet dan weg uit me vertrouwde omgeving, andere stad, ander bed, zonder me katten en natuurlijk dat je wel heel erg geconfronteerd werd met jezelf en je denken ookal is dat juist de bedoeling, ik moet net dat stapje dieper gaan als wat ik tot nu toe gedaan heb doormiddel van de algemene gedragstherapie en de linehan.

Een vriend van me vond het ook erg drastisch, maargoed tis mijn beslissing uiteraard, maar als maar 1 iemand het zegt ga ik al twijfelen of mijn klachten toch niet extreem genoeg zijn om voor een klinische behandeling te kiezen :S

@CleeJee Wow, damn das klote om te horen, wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd

Dat je het eng vind snap ik, maakt niks uit, dat had ik al toen ik naar een psych moest . Maar het is voor het goede doel, als je door zet wordt je er alleen maar beter van! Je moet doen wat je zelf denkt dat het beste voor je is, je moet naar jezelf leren luisteren, jij kent jezelf beter dan wie dan ook... En mocht het een verkeerde beslissing zijn geweest, kan je altijd nog terug. Als je het niet probeert, kan je ook niet weten hoe het is

Purplerose: Ik heb ook een hele tijd gedacht dat mijn klachten niet ernstig genoeg waren... Toen ging ik op intake bij de GGZ(eigenlijk alleen voor psycholoog), de intake liep verder en verder en opeens kreeg ik te horen dat ik mocht kiezen: deeltijdopname(dus 's avonds/weekenden wel thuis) in Groningen, of volledige opname in Zuidlaren..

Het kan dus wel erg zijn, en het is veel beter om het met begeleiding aan te pakken.. Bij mij was het nl. de eetstoornis die iets anders wegdrukte zeg maar... En dat kan ook heftig zijn... Ik worstel nu met sociale angsten en dergelijke, maar mijn eten is goed, en dat geeft mij al een boel kracht om de rest ook aan te kunnen....

CleeJee, jij hebt ook even een klap gehad zo zeg, sterkte ermee...

he, ik dacht dat er geen topics meer over waren. He, ik zit nog steeds in hetzelfde schuitje. Al dan niet met vooruitgang. Ik heb een intake gehad bij GGnet en ben door hen doorverwezen naar de Mediant hier in Enschede. Ik vind het alleen erg lastig om die stap te nemen.

(oh, ik heb Binge Eating Disorder) Tjonge, wat klinkt dat toch eigenlijk duur. Ik heb dat nu ongeveer sinds mijn 13e. Ik heb nooit goed mijn emoties kunnen uiten en dan is dat eten toch echt wel een uitkomst (voor 2 minuten). Nu kamp ik met overgewicht en dat drukt ook weer een stempel op mijn gemoedsrust/eigenwaarde/zelfvertrouwen. Herkenbaar zeker? En zo draaien we het wieltje (kringetje) nog eens om, rom bom. Juist. een cirkel die moeilijk te doorbreken is. Ik heb 20 weken groepstherapie gehad waar niet zoveel uit gekomen is uiteindelijk. Ik kan ontzettend goed over mijn gevoelens en gedachtes praten, maar ik treed als het ware uit mijn lichaam (figuurlijk) zodat het mij zelf niet raakt. Dat is 1 van mijn grootste valkuilen waardoor hulpverlening mij niet kan "bereiken". Nog iemand daar last van?

Sorry voor mijn berichtje tussendoor en nogal eogistisch. maar dan weten jullie gelijk wat ik heb enzo. (en zo is 't gelijk een tvp)

@Esto idd, ik kan altijd trug, raar maar in mijn hoofd bestaat dat niet totdat iemand tegen me zegt, je kan altijd nog trug Zal met perfectionisme temaken hebben ofzo

@teigan Psies, en eigenlijk zou het niet met ernstigheid te maken moeten hebben, maar dat je het beter met begeleiding aan kan pakken. Waarom alleen worstelen als het niet hoeft. (sociale stigma komt dan wel in me op)

@Mea het groeps gebeuren baart me het meeste zorgen ja, ik heb dat namelijk ook, kan heel goed over mezelf praten alsof het niet mij betreft. Iets wat woensdag een crisis situatie was kan ik bv vrijdags zonder emotie bespreken

Teigan even offtopic, is dat Janeway met Harry in je avatar?

quote:

Op dinsdag 13 september 2005 15:01 schreef purplerose het volgende:
@Mea het groeps gebeuren baart me het meeste zorgen ja, ik heb dat namelijk ook, kan heel goed over mezelf praten alsof het niet mij betreft. Iets wat woensdag een crisis situatie was kan ik bv vrijdags zonder emotie bespreken

Ja, en dat ga je dus leren. Bij mij was een valkuil dat ik in de groep als hulpverlener bezig ging. Dat wil zeggen dat ik de problemen van anderen ging oplossen zodat de mijne niet aan bod kwamen.
Kwamen ze aan bod, vloog ik er doorheen.

Ze zeggen niet voor niets dat mensen met problemen van dien aard zelf hulpverleners worden..

quote:

Op dinsdag 13 september 2005 15:01 schreef purplerose het volgende:
-knip-

@Mea het groeps gebeuren baart me het meeste zorgen ja, ik heb dat namelijk ook, kan heel goed over mezelf praten alsof het niet mij betreft. Iets wat woensdag een crisis situatie was kan ik bv vrijdags zonder emotie bespreken

Is dat laatste niet het weg stoppen van emoties? Dat heb ik ook... Dan ben ik ergens heel verdrietig over en de dag erna is het weg, maar niet opgelost zeg maar.....

Jep, ben niet erg goed met emoties, vooral boosheid en liefde . Boosheid kan ik niet uiten en liefde zorgt voor ernstige onzekerheid

@Ami80 hmm, daar vraag je me wat zeg

Bij mij hoeft het niet alleen die onzekerheid te zijn die me triggert tot eten, het kan ook die boosheid zijn uiteraard, maarja, liefde in je leven is iets extra's dus geeft ook extra...WHAAAAAA hellup!!! in me hoofd

Bij mij gaat het niet om liefde, daar kan ik redelijk goed mee om gaan. Maar als ik ergens boos over ben krop ik dat meestal op, durf het niet te zeggen/ uiten ofzoiets. En soms ga je daardoor eten idd, maar dat hoeft niet alleen met boosheid te zijn. Kan ook uit stress, frustraties, verdrietig zijn en andere gevoelens...

quote:

Op dinsdag 13 september 2005 00:14 schreef Sessy het volgende:
Hmm met andere woorden je bent gewoon breed gebouwd. Of je denkt dat je breed bent gebouwd... Ik vond toen ik 39 kilo woog bij 1 m 67 nog dat ik breed gebouwd was... Ja ik ben ook breed, ik heb o.a. een ontzettend brede borstkast (met de bijbehorende longinhoud, zwemleraren vervloekten m'n watervrees altijd omdat ze zeiden dat je met zo'n borstkas niet anders dan zwemkampioene moet zijn), maar dat wil nog niet zeggen dat mannen daar niet op vallen. Mannen zijn ueberhaupt geen honden, ze lusten geen botten, de meeste mannen vinden vrouwen 10 kilo dikker mooi dan wat zo'n vrouw zelf mooi vindt. Als je 't voor hen denkt te doen moet je het vooral laten.

Weet je wat designers zeggen? Een model is een stok waar het makkelijk draperen op is! En weet je hoe ze in Rusland modellen noemen? Klerenhangers! Dat staat fantastisch mooi op de catwalk en in de film maar het is in feite een kunstvorm, met vrouw zijn heeft het niks te maken. Voor de meeste vrouwen is het ook niet mogelijk om zo dun te zijn zonder zichzelf gezondheidsschade toe te brengen, omdat het vaak of heel lange en van nature erg dunne vrouwen metreft, of meisjes die nog in de groei zijn en wiens oestrogenen nog niet echt aanwezig zijn zeg maar.

Ik heb een brede lichaamsbouw. Ik ben eenmaal klein, en dan heb je snel heupen en schouders (en het stomme is dat ik van mezelf bijna geen oestrogenen aanmaak. Dus eigelijk theoretisch wel de bouw zou moeten kunnen hebben dus als ik je theorie zo aanhoor (maar goed, moet ze toch wel slikken van de dokter). Het is niet anders helaas. (en mijn god wat baal ik op het moment. Ik kan mezelf niet luchten of zien zonder enorm kwaad, verdrietig en bang te worden. Ik weet niet wat ik heb, maar goed gaat het in geen geval).
Ik weet hoe modellen worden genoemt. Toch vind ik ze prachtig. Ik weet dat ze ongezond zo mager zijn. Maar goed, mijn blik zal wel vertroebeld zijn. Komt wel weer goed, misschien als ik over een tijdje helemaal gewent ben aan mijn nieuwe school enzo (en ja, natuurlijk zijn ze allemaal veel dunner dan mij). Maar goed, i'll survive.

Krijg je niet teveel hormonen? Mijn moeder en ik zijn allebei met de pil gestopt omdat we er depressief en suicidaal van werden. En we hebben echt verschillende soorten pil geprobeerd. Daarnaast komen sommige vrouwen ook erg aan als ze aan de pil zijn. Van een bevriende gynecologe uit Rusland hoorden we dat dat best vaak voorkomt hoor, dat vrouwen depri worden van de pil. Depressieve stemmingen zijn ook niet bevorderlijk voor je zelfbeeld.
Het lijkt me gewoon dat de arts niet slim bezig is als je zich zo voelt en hij je dan nog oestrogeen geeft

quote:

Op dinsdag 13 september 2005 20:48 schreef Sessy het volgende:
Het lijkt me gewoon dat de arts niet slim bezig is als je zich zo voelt en hij je dan nog oestrogeen geeft

De pil is wel iets compleet anders dan oestrogeen. Oestrogeen is iets dat je lichaam zelf hoort aan te maken (of te kunnen binden, weet niet zeker hoe het met oestrogeen-tekort zit), die zorgt voor een 'normale' vrouwelijke ontwikkeling. De pil daarentegen neem je als alles al prima werkt en je wil niet zwanger worden. Lijkt me een fundamenteel verschil. Bovendien denk ik dat die arts heus wel weet waar hij/zij mee bezig is.

De pil bevat ook oestrogeen, en wekt ook kunstmatig je menstruatie op. Wat denk je dat die stopweek is? Dat is geen natuurlijke menstruatie hoor. Tegenwoordig heb je ook pillen waarbij je maar eens in de 3 maanden bloedt of zo. Da's niet natuurlijk.

Ik hoop dat de arts weet waar hij/zij mee bezig is, maar ik weet uit eigen ervaring en die van enkele vriendinnen en kennissen dat vooral de huisartsen in Nederland dat vaak nu juist niet weten en toch niet doorsturen om de een of ander reden. Er vraagtekens bij zetten kan geen kwaad, je hebt een hoofd om ermee na te denken niet om er grappig uit te zien. Toch?

quote:

Op dinsdag 13 september 2005 14:48 schreef Mea.Culpa het volgende:
Ik kan ontzettend goed over mijn gevoelens en gedachtes praten, maar ik treed als het ware uit mijn lichaam (figuurlijk) zodat het mij zelf niet raakt. Dat is 1 van mijn grootste valkuilen waardoor hulpverlening mij niet kan "bereiken". Nog iemand daar last van?

Sorry voor mijn berichtje tussendoor en nogal eogistisch. maar dan weten jullie gelijk wat ik heb enzo. (en zo is 't gelijk een tvp)

Mea Culpa, ik ken het wel..... Ik kan het allemaal heel goed zeggen, maar ik doe het allemaal in de "je" vorm, om het afstandelijker te maken.. Ik moest het op een gegeven moment in de "ik" vorm gaan vertellen van de therapeuten, om het met mezelf te verbinden... Maar het blijft een moeilijk iets voor mij, om echt vanuit mijzelf te praten...
Ik schaam me nog teveel voor mijzelf, dus dan krijg je dat ik alles heel zorgvuldig probeer te formuleren om maar zo min mogelijk mensen te kwetsen....
Vanmiddag heb ik toevallig evaluatie van de nazorggroep waar ik nu inzit... Ik denk(weet) ook zeker dat dit ter sprake zal komen.

quote:

Op dinsdag 13 september 2005 20:48 schreef Sessy het volgende:
Krijg je niet teveel hormonen? Mijn moeder en ik zijn allebei met de pil gestopt omdat we er depressief en suicidaal van werden. En we hebben echt verschillende soorten pil geprobeerd. Daarnaast komen sommige vrouwen ook erg aan als ze aan de pil zijn. Van een bevriende gynecologe uit Rusland hoorden we dat dat best vaak voorkomt hoor, dat vrouwen depri worden van de pil. Depressieve stemmingen zijn ook niet bevorderlijk voor je zelfbeeld.
Het lijkt me gewoon dat de arts niet slim bezig is als je zich zo voelt en hij je dan nog oestrogeen geeft

Nee, ik heb nogsteeds te weinig vrouwelijke hormonen. Toen ik die hormonen kreeg viel ik in het begin veel af, en toen ik hoorde dat ik onvruchtbaar was en dus aan de hormonen moest kreeg ik de eetziektes. Als ik het niet krijg maakt mijn lichaam mannelijke hormonen aan, omdat mijn eierstokken niet (goed) funcioneren, evenals mijn bijnieren het niet goed doen. En als ik stop word de kans op baarmoederkanker een te groot risico.

quote:

Op woensdag 14 september 2005 08:19 schreef Ami80 het volgende:
Boekenworm, red je het wel alleen op dit moment? Het klinkt erg zwaar voor je allemaal en ik kan me zo voorstellen dat het af en toe te veel, te snel en te moeilijk voor je wordt...

Als ik eerlijk ben niet, maar ik heb geen keuze helaas. En ach, ik heb voor hetere vuren gestaan dan deze.