Alhoewel ze mij een leuke jongen vind, twijfelt ze enorm of ze wel wat voor me kan betekenen op de langere termijn. Omdat ik nogal depri ben de laatste anderhalf jaar en dus sociaal- emotioneel niet goed in mijn vel zit, ben ik zelf ook erg gaan twijfelen.
Ik ben nu 23 en heb nog nooit echt een relatie gehad, maar ik denk: misschien geeft een relatie mij wel kracht om door die zure appel heen te bijten. Ik ben volgens velen een leuke jongen om te zien en heb daar ook wel succes mee, maar meestal zijn het de vrouwen die mij versieren. Maar mijn achilleshiel is mijn erg zachte, gevoelige en geremde persoonlijkheid: vrouwen zien dat ik niet echt assertief ben, en dat ik angstig en gespannen ben. Daar komt ook nog bij dat ik pas geleden licht autistisch (hoog functionerend) ben bevonden, en dat ik een klein sociaal wereldje heb. (heb ik het meisje in kwestie ook allemaal verteld, wilde open zijn, was zij ook.....niet subtiel misschien)
Dus het is nu een behoorlijke kut-periode voor mij, heel frustrerend!!!! :'(
Wat moet ik doen? Is het wel verstandig om in deze hopeloze situatie een relatie te beginnen?
Of ben ik te realistisch/ pessimistisch?
Ik zou zeggen als je d'r leuk vindt begin dan wat met 'r en dan zie je wel of en waar het schip strandt toch? Het feit dat je in een kutperiode zit zou ik niet 'aangrijpen' om dan maar een leuk meisje te laten schieten. Er zijn zoveel mensen die toevallig iemand ontmoetten toen ze in een niet optimale periode van hun leven zaten. En waarom, zeker als je haar nog niet zo lang kijkt, denk je al aan een lange termijn, geniet van het hier en nu en de toekomst zie je tzt wel
Verder off topic geneuzel vanaf hier is zo direct ook weg
[ Bericht 25% gewijzigd door Copycat op 11-09-2005 11:14:26 (Niets reactie = weg) ]
[ Bericht 95% gewijzigd door Copycat op 11-09-2005 11:15:50 ]
quote:Dat snap ik ook wel, aangezien we allebei studeren en thuis wonen ( ze woont 20 km bij mij vandaan) ben ik al blij als ik haar 2 à 3 keer per week zie....Op zondag 4 september 2005 22:22 schreef Skeptic het volgende:
Gewoon voorzichtig beginnen. Waarom niet? Wat heb je te verliezen? Niet meteen beginnen over trouwen enzo...
quote:Een beetje is genoeg.
quote:En?Op zondag 4 september 2005 22:25 schreef Benji82 het volgende:
[..]
Dat snap ik ook wel, aangezien we allebei studeren en thuis wonen ( ze woont 20 km bij mij vandaan) ben ik al blij als ik haar 2 à 3 keer per week zie....
Wat wil je daarmee zeggen?
Sommige mensen zien elkaar alleen in het weekend, dus je ziet haar al best vaak, denk ik. Lat-relaties bestaan ook, je hoeft ook niet meteen te gaan samenwonen. Best makkelijk ook juist, dan kun je af en toe ook juist weer even terug naar je eigen huis en zit je niet de hele tijd op elkaars lip.
Kortom, dat vind ik ook geen probleem.
Volgens mij doe je een beetje moeilijk... Je wil wel, maar je durft het niet... Klopt dat?
quote:Daar heb ik juist moeite mee
quote:Ik ben een moeilijk mens iddOp zondag 4 september 2005 22:29 schreef Skeptic het volgende:
[..]
En?
Wat wil je daarmee zeggen?
Sommige mensen zien elkaar alleen in het weekend, dus je ziet haar al best vaak, denk ik. Lat-relaties bestaan ook, je hoeft ook niet meteen te gaan samenwonen. Best makkelijk ook juist, dan kun je af en toe ook juist weer even terug naar je eigen huis en zit je niet de hele tijd op elkaars lip.
Kortom, dat vind ik ook geen probleem.
Volgens mij doe je een beetje moeilijk... Je wil wel, maar je durft het niet... Klopt dat?
http://www.moeilijkemensen.nl/
quote:daarom zeg ik het ookOp zondag 4 september 2005 22:29 schreef Benji82 het volgende:
Daar heb ik juist moeite mee
quote:Op straat of in een oppervlakkig (alles goed? / slap ouwhoer bla bla)- praatje laat ik dit zo min mogelijk blijken, probeer ik zoals ieder ander sterk en spontaan over te komen. Maar mijn ziel doet dan pijn, omdat het vaak helemaal niet goed gaat en ik vaak niets leuks te vertellen heb. Dat is nou juist de contradictie die het zo moeilijk maakt voor mij, heb een soort betonnen muur om mij heen ( die scheurtjes begint te tonen).Op zondag 4 september 2005 22:38 schreef R_ON het volgende:
Jammer dat ook de hele wereld voortdurend moet weten dat ze moeilijke mensen zijn. Alsof ze er een medaille voor verwachten.
quote:Dude, doe is niet zo gefrustreerd ofzo.Op zondag 4 september 2005 22:43 schreef R_ON het volgende:
Dat zeg ik net: "jammer dat de hele wereld....mensen zijn."
TS: je denkt te veel, ik ken het gevoel
, maar doe gewoon rustig aan en probeer niet alles van te voren kapot te denken en een lichte vorm van autisme hoeft geen struikelblok te zijn lijkt me, iedereen heet wel iets waar een etiketje op geplakt kan worden maar het is gewoon een andere persoonljikheid als je het even rustig bekjikt, niks mis met ander persoonlijkheden ander wordt het zo saai in de wereld.als je je denken kan veranderen, word je een gans andere persoon
quote:dus ik zou daar niet zo veel bij stil staan, het is maar een relatie. gewoon doen wat je wilt dus, klaar.Op zondag 4 september 2005 22:03 schreef Benji82 het volgende:
Heb nu anderhalve maand een waanzinnig leuk meisje van 18 jaar op het oog, we zijn al wezen eten en dat was wel ok.
Alhoewel ze mij een leuke jongen vind, twijfelt ze enorm of ze wel wat voor me kan betekenen op de langere termijn. Omdat ik nogal depri ben de laatste anderhalf jaar en dus sociaal- emotioneel niet goed in mijn vel zit, ben ik zelf ook erg gaan twijfelen.
Ik ben nu 23 en heb nog nooit echt een relatie gehad, maar ik denk: misschien geeft een relatie mij wel kracht om door die zure appel heen te bijten. Ik ben volgens velen een leuke jongen om te zien en heb daar ook wel succes mee, maar meestal zijn het de vrouwen die mij versieren. Maar mijn achilleshiel is mijn erg zachte, gevoelige en geremde persoonlijkheid: vrouwen zien dat ik niet echt assertief ben, en dat ik angstig en gespannen ben. Daar komt ook nog bij dat ik pas geleden licht autistisch (hoog functionerend) ben bevonden, en dat ik een klein sociaal wereldje heb. (heb ik het meisje in kwestie ook allemaal verteld, wilde open zijn, was zij ook.....niet subtiel misschien)
Dus het is nu een behoorlijke kut-periode voor mij, heel frustrerend!!!!
Wat moet ik doen? Is het wel verstandig om in deze hopeloze situatie een relatie te beginnen?
Of ben ik te realistisch/ pessimistisch?
Ik zou niet te veel eisen aan haar stellen in het begin dus ga gewoon leuke dingen met haar doen, no guts, no glory. Misschien is een onbevangen verliefdheid wel juist wat je nodig hebt 
Je bént toch niet je stoornis? Dat moet zij ook begrijpen. Dat je een leuk mens bent, met een paar minpuntjes zoals iedereen. Misschien kan ze leren om ermee om te gaan. Spreek bv. in het begin alleen met haar af als je je goed voelt, maar schaam je er ook niet voor als je eens een dip hebt. Probeer dat ook met haar te bepraten, en zeg haar dan duidelijk wat ze voor je kan betekenen. Als ze jou leuk vindt, zal ze dat voor je over hebben.
Verder, kin in de lucht, schouders naar achter: Je mag er zijn. Hopeloze situatie? I think not.
quote:Op zondag 4 september 2005 22:03 schreef Benji82 het volgende:
Heb nu anderhalve maand een waanzinnig leuk meisje van 18 jaar op het oog, we zijn al wezen eten en dat was wel ok.
Alhoewel ze mij een leuke jongen vind, twijfelt ze enorm of ze wel wat voor me kan betekenen op de langere termijn. Omdat ik nogal depri ben de laatste anderhalf jaar en dus sociaal- emotioneel niet goed in mijn vel zit, ben ik zelf ook erg gaan twijfelen.
Ik ben nu 23 en heb nog nooit echt een relatie gehad, maar ik denk: misschien geeft een relatie mij wel kracht om door die zure appel heen te bijten. Ik ben volgens velen een leuke jongen om te zien en heb daar ook wel succes mee, maar meestal zijn het de vrouwen die mij versieren. Maar mijn achilleshiel is mijn erg zachte, gevoelige en geremde persoonlijkheid: vrouwen zien dat ik niet echt assertief ben, en dat ik angstig en gespannen ben. Daar komt ook nog bij dat ik pas geleden licht autistisch (hoog functionerend) ben bevonden, en dat ik een klein sociaal wereldje heb. (heb ik het meisje in kwestie ook allemaal verteld, wilde open zijn, was zij ook.....niet subtiel misschien)
Dus het is nu een behoorlijke kut-periode voor mij, heel frustrerend!!!!
Wat moet ik doen? Is het wel verstandig om in deze hopeloze situatie een relatie te beginnen?
Of ben ik te realistisch/ pessimistisch?
het is echt net of ik mezelf hoor praten.Vertel je vriendin wat je voelt, zorg dat ze er rekening mee kan houden en probeer het gewoon.
Het is een kutperiode, ik weet er letterlijk alles van.
sterkte
Doe niet zo moeilijk en ga er gewoon voor, loopt het mis dan loopt het mis. Maar ga je daar niet nu al zorgen over maken!
Vinden jullie mekaar nu leuk en hebben jullie er nu zin in, doen!
en als jullie ooit gaan trouwen wil ik gratis bier!
[ Bericht 74% gewijzigd door Copycat op 11-09-2005 11:21:00 (Reactie op edit = weg) ]
quote:Ik herken dit nogal redelijk in mezelf, maar als ik eerlijk mag zijn denk ik dat je er gewoon voor moet gaanOp zondag 4 september 2005 22:03 schreef Benji82 het volgende:
Heb nu anderhalve maand een waanzinnig leuk meisje van 18 jaar op het oog, we zijn al wezen eten en dat was wel ok.
Alhoewel ze mij een leuke jongen vind, twijfelt ze enorm of ze wel wat voor me kan betekenen op de langere termijn. Omdat ik nogal depri ben de laatste anderhalf jaar en dus sociaal- emotioneel niet goed in mijn vel zit, ben ik zelf ook erg gaan twijfelen.
Ik ben nu 23 en heb nog nooit echt een relatie gehad, maar ik denk: misschien geeft een relatie mij wel kracht om door die zure appel heen te bijten. Ik ben volgens velen een leuke jongen om te zien en heb daar ook wel succes mee, maar meestal zijn het de vrouwen die mij versieren. Maar mijn achilleshiel is mijn erg zachte, gevoelige en geremde persoonlijkheid: vrouwen zien dat ik niet echt assertief ben, en dat ik angstig en gespannen ben. Daar komt ook nog bij dat ik pas geleden licht autistisch (hoog functionerend) ben bevonden, en dat ik een klein sociaal wereldje heb. (heb ik het meisje in kwestie ook allemaal verteld, wilde open zijn, was zij ook.....niet subtiel misschien)
Dus het is nu een behoorlijke kut-periode voor mij, heel frustrerend!!!!
Wat moet ik doen? Is het wel verstandig om in deze hopeloze situatie een relatie te beginnen?
Of ben ik te realistisch/ pessimistisch?
ik bedoel, wat heb je te verliezen ? Als je haar laat gaan heb je waarschijnlijk meer spijt omdat je dan altijd het idee houdt dat je mss de vrouw van je dromen hebt laten schieten Gewoon proberen, en mocht het niet werken dan is het jammer maar dan heb je het iig geprobeerd toch?
[ Bericht 12% gewijzigd door Copycat op 11-09-2005 11:24:35 (Reactie op edit = weg) ]
[ Bericht 54% gewijzigd door Copycat op 11-09-2005 11:26:24 (Reactie op edit = weg) ]
En weer open.
Een hele hoop gebagger weggehaald en een note toegevoegd.
Als je niets zinnigs te melden hebt, blijf dan gewoon weg met je trieste nonreacties!
[ Bericht 89% gewijzigd door Copycat op 11-09-2005 11:29:53 ]