De eerste single 'Celice' komt uit op 4 oktober, het album 'Analogue' op 7 november en ze staan 18 november in de HMH.
En van wat ik tot nu toe heb gehoord aan nieuwe materiaal en daarbij de betere promotie opgeteld lijkt me dit een groter succes te worden dan Minor Earth Major Sky en Lifelines bij elkaar.
Ben benieuwd naar wat ze nu gepresteerd hebben.
de tijd zal het leren
. Newsflash**** ze hebben in die 20 jaar echt niet stil gezeten, ze zijn in nederland helaas niet meer zo populair. Daarentegen in duitsland en noorwegen zijn het echt idolen.
Ik ga zeker naar HMH 18 november. Het concert in OSLO kan je bekijken op www.nrk7.no
MOrton heeft nogsteeds een dijk van een stem!
Het was even wachten, maar eindelijk wordt ik bijgevallen, en hoe! Bedankt voor de info.Het moet voor de heren toch een bittere zaak zijn dat zoveel mensen maar blijven bleren over TOM, terwijl ze veel betere nummers hebben geproduceerd door de laatste 3 decennia heen.
Kijk uit naar nieuwe cd
Zat beetje te dubben of ik naar het concert ga.. maybe als er nog kaarten zijn..
quote:Heb je hun concert op de NRK site (link hierboven) al gezien? Misschien een aardig voorproefje?Op woensdag 14 september 2005 02:32 schreef MissHobje het volgende:
A-ha.. dêm.. heerlijke muziek..
Kijk uit naar nieuwe cd
Zat beetje te dubben of ik naar het concert ga.. maybe als er nog kaarten zijn..
( of volgende week) Maar alhoewel ik Minor Earth... en Lifelines best aardig vond, zou ik zo graag willen dat ze gewoon terug gingen naar hun jaren 80 keyboards en hun oorspronkelijke stijl compleet terug zouden pakken.
Fuck de tijdsgeest, het is toch alleen voor fans.
quote:Na het horen van een aantal nummers, denk ik dat ze dat niet waar gaan maken. Holy Ground is en typisch 'Morten-nummer' (als je Wild Seed kent snap je 'm), Celice heeft iets van hun jaren 90 materiaal (en Lifelines) en Analogue is meer van deze tijd, doet me denken aan de commerciele(re) Corrs. Maar hopen dat ze het beste werk voor het laatst bewaren.Maar alhoewel ik Minor Earth... en Lifelines best aardig vond, zou ik zo graag willen dat ze gewoon terug gingen naar hun jaren 80 keyboards en hun oorspronkelijke stijl compleet terug zouden pakken.
Fuck de tijdsgeest, het is toch alleen voor fans.
A-ha verdient absoluut meer aandacht, maar je weet hoe dat in Nederland gaat. Als je te lang meedraait in de muziekwereld, word je vanzelf genegeerd; hoe onterecht dat ook is. Het nieuwe album koop ik zeker en misschien moest ik ook maar eens naar de HMH op 18 november...
quote:Da's toch weer jammer.Op donderdag 15 september 2005 12:34 schreef LomarVe het volgende:
[..]
Na het horen van een aantal nummers, denk ik dat ze dat niet waar gaan maken. Holy Ground is en typisch 'Morten-nummer' (als je Wild Seed kent snap je 'm), Celice heeft iets van hun jaren 90 materiaal (en Lifelines) en Analogue is meer van deze tijd, doet me denken aan de commerciele(re) Corrs. Maar hopen dat ze het beste werk voor het laatst bewaren.
Ik vond persoonlijk 'Scoundrel days' hun beste album (Hunting High and Low een hele goede tweede overigens). Soms zelfs bijna een beetje New Wave achtig.
Op de laatste twee albums staan nog zat aardige nummers, maar ik mis de power in de nummers een beetje.
quote:Ja, daar kan ik me bij aansluiten. Ik moet toch toegeven dat ik ze (her)ontdekt heb toen ik Summer Moved On hoorde. MEMS staat zeker hoog in mijn lijstje, misschien wel bovenaan. Simpelweg omdat ik dat meer heb 'meegemaakt' dan SD en HHAL. En kom op, nummers als Mary Ellen Makes The Moment Count, Minor Earth, Little Black Heart en Thought That It Was You bezitten toch wel de comfortabele zwartgalligheid die je van de heren verwacht. En cynisme is ook zeker aan ze besteed met Company Man. Maar het album mist inderdaad de energie die je hoort in Scoundrel Days (het nummer dan he).Op vrijdag 16 september 2005 23:40 schreef Lamon het volgende:
[..]
Da's toch weer jammer.
Ik vond persoonlijk 'Scoundrel days' hun beste album (Hunting High and Low een hele goede tweede overigens). Soms zelfs bijna een beetje New Wave achtig.
Op de laatste twee albums staan nog zat aardige nummers, maar ik mis de power in de nummers een beetje.
Wat Lifelines tot misschien mijn minst favoriete album maakt is een nummer als Oranges and Appletrees.
Het slaat het album gewoon dood. En het veeeel te strakke Turn The Lights Down, Solace en You Wanted More. Ik mis in die nummers de rauwheid, dat is er allemaal uitgeproduceerd. Het enige nummer wat ik nog kan waarderen, juist omdat het drammende disco-tintje er zo dik bovenop ligt is Did Anyone Approach You? Morten noemt het nieuwe album 'dance music for the soul'. Als dat maar goed komt.
Ik ben tevreden als Pal zijn bitterzoete schrijfkunst er vanaf druipt, zijn gitaren snoeien, Morten zijn stem zowel hemelhoog als donkerbruinlaag (geen bestaand woord natuurlijk, maar voor Morten's ondergewaardeerde diepe zangtonen verzin ik graag wat nieuws 
) laat reiken en Mags alles doet om de ironie en humor in de band in stand te houden. En dan maar zien of ze er iets mee bereiken. Ik hoorde dat op de Braziliaanse MTV A-ha's comeback op 1 is beland van de slechtste come-backs (van vandaag, gister, ooit?). Waar dat op slaat, geen idee.
Waar zou Duran Duran staan? 
Inmiddels is dat nieuwe A-ha album, met de titel "Analogue" uit. Ik heb het vandaag gekocht en beluisterd. Het klinkt heel anders dan de twee vorige albums. Het geluid is wat meer 'natural' geworden en zit wat dichter in de buurt van bands als Coldplay en Keane. De piano is vrij prominent aanwezig, er is ook wat meer gitaar dan op het vorige album. Al met al weer erg geslaagd. Aanrader
'Morgen ff in de winkel kijken
Goeie band. Af en toe zeiknummers, maar soms echt ZO mooi. * stay on these roads aanzet
Het haalt het niet wat hun jaren 80 albums betreft, maar goed, dat komt toch nooit meer terug.
Celice: Lekker nummer, lekker catchy
Don't do me any favours: Meteen mijn favoriete nummer op de cd, uptempo maar wel mineur, en tenminste lekker fel.
Cosy Prisons: Begint langzaam, bouwt wel lekker op, maar het nummer had veel wilder mogen worden wat mij betreft, ik wachtte eigenlijk op een hoogtepunt wat niet echt kwam.
Analogue: coupletten zijn veelbelovend, maar dat refrein vind ik echt 3 keer niets.
Over the treetops: heeft wel iets, maar echt geweldig vind ik het niet.
Make it soon: Begint mooi, verandert in een heerlijke bak herrie. Ook wel een aardig nummer.
The summers of our youth: Leuk nummer, maar waar heb ik het eerder gehoord?
De rest van de nummers vind ik net als veel andere nummers op de vorige 2 cd's te nietszeggend (voor mij persoonlijk dus) om ze vaker dan een paar keer te horen.
quote:Allebei geweldig idd! Vooral Out of the Blue comes green is eindeloos mooi.Op zaterdag 19 november 2005 18:26 schreef thecrook het volgende:
Leuke jaren 80 band die nog steeds wel eens een leuk nummer in elkaar flanst en vroeger twee dijken van nummers heeft gemaakt: Out of Blue Comes Green en Manhattan Skyline. Echt twee aanraders!
(ik las eerder deze week dat ze kwamen, wist niet wat ik hoorde, Leeuwarden.. of all places! Ik woon daar! GROM)Ik heb het net kunnen zien, snel met de metro.. hop tv aan. Vreselijke vertoning dat Domino gedoe, maar de mannen van A-ha hebben er weer een leuk stukje promotie aan. Al moesten ze de set in de HMH inkorten, waar erg veel kritiek over is op het moment. Verder was het een prima optreden! Maar hopen dat ze volgend jaar nog eens komen.
quote:Ik was aanwezig afgelopen vrijdag in de HMH en vond het eerlijk gezegd een waardeloos optreden. Geen schim van het concert enkele jaren terug in Vredeburg b.v. De setlist was inderdaad idioot kort, enkele nummers waar ik me echt op verheugd had werden weggelaten, zoals "living a boy's adventure tale" ,wat ik dus persoonlijk één van de mooiste nummers blijf vinden en nog nooit live gehoord heb. (in persona)Op maandag 21 november 2005 01:20 schreef LomarVe het volgende:
Al moesten ze de set in de HMH inkorten, waar erg veel kritiek over is op het moment. Verder was het een prima optreden! Maar hopen dat ze volgend jaar nog eens komen.
Verder blijft het me enorm storen dat Morten Harket totaal, maar dan ook totaal geen interactie met het publiek heeft. Als dan Mags ook nog redelijk stilletjes blijft wordt het allemaal wel erg steriel.
Al met al een jammerlijke vergelijking met b.v. een Duran Duran die een aantal maandjes geleden wel lieten zien een show neer te kunnen zetten (in een baggeromgeving als de HMH).
De cd is overigens wel weer lekker, al moest 'ie even groeien. Hij komt in ieder geval in de buurt van mijn favoriete A-ha -cd "Memorial beach". Nu nog graag Froggerparken live in z'n geheel op dvd uitbrengen.
Een paar jaar geleden heb ik A-ha live gezien in Utrecht, kort na de release van hun "Lifelines" album in 2002. Het was een fantastische avond, in een geweldige, sfeervolle zaal, met veel nummers van hun twee meest recente albums.
Forever Not Yours, The Sun Never Shone That Day, Lifelines, Minor Earth Major Sky, Velvet, Did Anyone Approach You.... - alllemaal singles die van die albums werden geplukt. Net als "Summer Moved On", de eerste single van ME|MS. Het was het *enige* nummer van deze twee albums dat afgelopen vrijdag te horen viel toen A-ha in Amsterdam optrad. Een bizarre avond, die stipt om 20.00 uur begon. We waren nog maar amper de zaal binnengelopen of de lichten gingen al uit.
Wat volgde was een bizarre mix van songs. Alsof ze hadden besloten om hun 80s en 90s best-of cd te spelen, aangevuld met een paar songs van hun nieuwe (opnieuw geweldige) album "Analogue".
Dit was de setlist:
Celice (2005)
Move to memphis (1991) *
Stay on these roads (1988) *
Cosy prisons (2005)
Manhattan skyline (1987) *
Scoundrel days (1986)
Keeper of the Flame (2005)
Hunting high and low (1986) *
Take on me (1985) *
I've been losing you (1986) *
I call your name (1990) *
The living daylights (1987) *
== Encores:
Analogue (2005)
The sun always shines on TV (1985) *
Summer moved on (2000)
Dark is the night for all (1993)
Zoals je kunt zijn: van de 16 nummers die ze speelden, kwamen er 9 van hun best-of collectie (zie * ), 4 van Analogue, 2 nummers zijn oldies uit de 1985-1993 periode, waarmee alleen "Summer Moved On" overbleef uit hun 2000-2003 periode.
Het concert was fors ingekort. Ik heb achterhaald dat A-ha 4 nummers uit de setlist heeft verwijderd, omdat ze na afloop snel nog een TV-optreden moesten doen. Het concert was om 21.32 uur afgelopen. Het duurde al met al net 90 minuten. Ik hoor je denken: A-ha heeft zeker een paar nummers van hun vorige twee albums geskipt? Uh-uh. De volgende vier songs zijn gespeeld tijdens andere concerten, maar niet in Amsterdam:
Weight of the wind (1986)
Living a boy's adventure tale (1985)
Crying in the rain (1990) *
Holy Ground (2005)
Kortom: nog een track van hun best-of, twee oldies en nog een albumtrack van "Analogue". Geen "Forever Not Yours", No sun ever shone that day, geen Lifelines, no minor Earth en ook geen major sky either, geen Velvet en no-one approached me... - Of A-ha is zich er niet van bewust dat ze ook fans van ná 1999 hebben, óf ze voelen zich te onzeker over die songs, of het interesseert ze simpelweg niet.
Het publiek, grotendeels die-hard fans, had een geweldige avond en zong mee met alle klassiekers.... Ik verliet de sfeerloze zaal in Amsterdam verward en vol ongeloof, onbewust terugdenkend aan het geweldige concert in Utrecht, een paar jaar eerder. Toen het publiek bijvoorbeeld los ging op een simpele Lifelines-albumtrack als Afternoon High... Ondanks dat Paul's gitaar veel te fel en schel klonk en dat de achtergrondzang zo hard was dat Morten voortdurend werd overstemd, was het concert op zich best oké. Maar er zit gewoon een groot verschil tussen een 6,5 en een 8,5 als rapportcijfer. A-ha, ik will mijn ME|MS en Lifelines tracks terug, nu !
quote:Ja, ik zeg ook niks over de interactie in mijn vorige verhaal, maar technisch en muzikaal e.d. moet ik zeggen dat ze stukken beter zijn geworden. En ja, die interactie was er gewoon niet, klopt. Dat miste ik dus ook en zorgde ervoor dat ik deze keer geen kippevel kreeg, en de vorige twee keren (Vredenburg en HMH) wel. Ik ben dan ook van mening dat de samenwerking tussen de heren helemaal niet zoveel beter is dan beweerd wordt, juist minder. Ze hebben de nummers voor het album apart aangeleverd! Professioneel gezien halen ze het beste in elkaar naar boven, maar daar houdt het ook echt mee op. Vond het inderdaad ook heel erg jammer dat ze Weight of the Wind, Living a Boy's en vooral Early Morning (dat is het nummer waarvoor ik zo af en toe de Vallhall dvd voor in de speler gooi en me dus enorm op had verheugd om eindelijk na 3 jaar eens live te horen!)Op maandag 21 november 2005 02:29 schreef Knurft-Zork3 het volgende:
[..]
Ik was aanwezig afgelopen vrijdag in de HMH en vond het eerlijk gezegd een waardeloos optreden. Geen schim van het concert enkele jaren terug in Vredeburg b.v. De setlist was inderdaad idioot kort, enkele nummers waar ik me echt op verheugd had werden weggelaten, zoals "living a boy's adventure tale" ,wat ik dus persoonlijk één van de mooiste nummers blijf vinden en nog nooit live gehoord heb. (in persona)
Verder blijft het me enorm storen dat Morten Harket totaal, maar dan ook totaal geen interactie met het publiek heeft. Als dan Mags ook nog redelijk stilletjes blijft wordt het allemaal wel erg steriel.
Al met al een jammerlijke vergelijking met b.v. een Duran Duran die een aantal maandjes geleden wel lieten zien een show neer te kunnen zetten (in een baggeromgeving als de HMH).
De cd is overigens wel weer lekker, al moest 'ie even groeien. Hij komt in ieder geval in de buurt van mijn favoriete A-ha -cd "Memorial beach". Nu nog graag Froggerparken live in z'n geheel op dvd uitbrengen.
quote:Ja, kan me zeker in vinden! Ik werd ook fan toen ik Summer Moved On hoorde en MEMS heb ik grijs gedraaid. Van de jaren 80 ben ik vooral dol op die super melacholieke en energieke nummers, zoals Scoundrel Days, Out of the Blue, There's Never A Forver Thing, Early Morning, Mem Beach, Locust, East of the Sun, noem maar op. Maar ja, daarnaast hebben ze ook Touchy, You are the one e.d. geproduceerd, vind ik 10 keer niks, maar laat wel zien hoe diverse nummers ze kunnen maken.Op maandag 21 november 2005 20:09 schreef dVTB het volgende:Maar er zit gewoon een groot verschil tussen een 6,5 en een 8,5 als rapportcijfer. A-ha, ik will mijn ME|MS en Lifelines tracks terug, nu !
Ik Vredenburg concert was het eerste concert ooit wat ik meemaakte en wist niet wat me overkwam toen ze MEMS inzette, WOW! Dus dat nummer mis ik zeker, al moet ik zeggen dat Celice het als opener ook niet slecht doet. Zoals ik al zei, technisch zijn ze wat mij betreft vooruit gegaan.
Hoorde Scoundrel Days toen trouwens voor het eerst, wel leuk detail dat de energie die het origineel al heeft dus zo goed op mij overkwam live dat het direct 1 van mijn favorieten werd.
Het is natuurlijk wel zo dat met elk album hun repertoir verder uitdijt en het steeds moeilijker wordt om iedereen tevreden te stellen, zeker als je bedenkt dat hun 'fanbase' varieert van mensen begin 20 (like me) en mensen zo rond de 50. En tel daarbij op de grote diversiteit aan songs EN het feit dat het ene nummer nou eenmaal beter te vertalen is in een live nummer dan de ander... het is ff puzzelen.
http://www.moon-s.nl/
Maar los van dat: ik vind A-Ha een leuk bandje, vond ik vanaf Take On Me al en jaja: daar had die clip waarschijnlijk veel mee te maken zoniet alles. Die sprong er destijds (1984-85, hellooo!) ECHT uit! Die heeft het verschil gemaakt want ze hadden 'm eerst met een andere clip uitgebracht en dat werd toen niks.
Op de live-CD 'How Can I Sleep With Your Voice In My Head' staan geweldige versies van Stay On These Roads, Manhattan Skyline, Hunting High and Low en -ja, ook- van Take On Me.
quote:Ik zag m inderdaad in je lijstje staan in een ander topic, weer even wat anders dan alle indie bands die ik voorbij zag komen.Op maandag 5 december 2005 21:14 schreef dVTB het volgende:
Ik heb de laatste dagen veel naar het nieuwe album geluisterd en het is echt een enorme groeier. Ik begin die plaat steeds beter te vinden. Misschien wel het beste album van 2005, zelfs, zeg ik voorzichtig.
Wat zijn momenteel je favorieten en skippers? Mijn favorieten zijn vooral Over the treetops en ja toch ook Analogue, om mezelf na een lange werkdag even op te peppen. Holy Ground zou misschien een grower kunnen zijn, maar ik denk dat het gewoon niet mijn smaak is. Verder vind ik Don't do me any favours steeds lekkerder, en White Dwarf steeds saaier. Maar het kan zo weer veranderen. quote:Tja, waarom zou je persé indie bands gaan opsommen, just for the sake of it. De cd van A-ha is gewoon geweldig en ik vind 'm eigenlijk alleen maar beter worden. Bij mij wisselen de favorieten ook nog steeds, al staat de nummer 1 wel vast: Cosy Prisons. Een wereldplaat die echt niet onderdoet voor de 80's klassiekers van A-ha. Maar ja: het is natuurlijk gewoon populair om te vinden dat jaren '80-bands hun beste tijd hebben gehad, zonder dat mensen eigenlijk echt goed luisteren naar zo'n nieuw album. Ik vind het op dit moment nog te moeilijk om een gedegen lijstje te maken, omdat ik eigenlijk geen zwakke nummers op de cd kan ontdekken. Maar Cosy Prisons, Analogue, Holy Ground, The Fine Blue Line en The Summer Of Our Youth scoren hoog. Celice (de eerste single) vind ik raar genoeg één van de mindere nummers van de cd...Op maandag 5 december 2005 23:52 schreef LomarVe het volgende:
Ik zag m inderdaad in je lijstje staan in een ander topic, weer even wat anders dan alle indie bands die ik voorbij zag komen.
quote:Haha, dat hoor ik vaker onder de liefhebbers! En niet alleen voor Celice maar ook bij diverse singles uit alle decennia. Toch misschien meer een crowdpleaser, de gemiddelde A-ha single. Het begon al bij TOM.. zet daar iets als Living a boy's maar eens tegenover. En Touchy tegenover There's never a forever thing. Bijna niet voor te stellen dat zulke uiteenlopende nummers op 1 album (kunnen) staan.Celice (de eerste single) vind ik raar genoeg één van de mindere nummers van de cd...
En dat is bijzonder, want hun laatste Top 10-hit in Engeland stamt uit februari 1988, toen "Stay On These Roads" daar nummer 5 haalde. En zelfs hun laatste Top 20-hit is al bijna 13 jaar oud: Dark Is The Night bereikte #19 in mei 1993.
Opmerkelijke prestatie van A-ha, dus...
[ Bericht 96% gewijzigd door LomarVe op 29-01-2006 23:10:23 ]
quote:Sterker nog, van wat ik gehoord heb is dit hun hoogste eersteweeks notering ooit!Op zondag 29 januari 2006 20:27 schreef dVTB het volgende:
Een welverdiende kick omhoog voor A-ha, want Analogue (All I Want) heeft de Top 10 van de Engelse hitparade bereikt. De single komt deze week op #10 binnen.
En dat is bijzonder, want hun laatste Top 10-hit in Engeland stamt uit februari 1988, toen "Stay On These Roads" daar nummer 5 haalde. En zelfs hun laatste Top 20-hit is al bijna 13 jaar oud: Dark Is The Night bereikte #19 in mei 1993.
Opmerkelijke prestatie van A-ha, dus...
En trouwens sowieso de hoogste nieuwe binnenkomer in de UK singles chart.
quote:'t is een tijdje geleden deze post, maar ik vind dit dus onzin.Op dinsdag 6 december 2005 10:15 schreef dVTB het volgende:
Een wereldplaat die echt niet onderdoet voor de 80's klassiekers van A-ha. Maar ja: het is natuurlijk gewoon populair om te vinden dat jaren '80-bands hun beste tijd hebben gehad, zonder dat mensen eigenlijk echt goed luisteren naar zo'n nieuw album.
Het heeft meer te maken met waarom je een band goed bent gaan vinden, en hoe ze langzaam die stijl hebben verruild, waardoor je de fans van de oorspronkelijke muziek van je distantieert.
Ik heb tot nu toe nog steeds trouw al hun latere cd's gekocht en vind er nog steeds goede nummers bij zitten die het de moeite maken, maar het is niet meer waar ik zo gek van was.
Het verbaast me ook niets dat die oude nummers nog zo'n groot onderdeel van de setlists vullen.
Het was gewoon specialere muziek wat mij betreft. Veel meer een eigen geluid, en veel minder middle of the road.
Ik bedoelde trouwens met het bovenstaande bericht NIET te zeggen dat er niks deugt van hun nummers uit de jaren 80, ik wilde juist een lans breken voor A-ha en mensen ertoe oproepen om ze niet gelijk af te schrijven *omdat* het een jaren 80-band is. Voor mij is Analogue, tegen mijn verwachtingen in, zelfs het beste album dat ik in 2005 heb gehoord.
Natuurlijk is het geluid nu iets anders dan toen, maar als ze precies hetzelfde zouden doen als toen, zou iedereen ook steen en been klagen. Als artiest kun je het eigenlijk nooit goed doen. Ik vind A-ha's huidige stijl erg geslaagd en voor mij staat voorop dat de composities prima zijn. Ook in een andere uitvoering zouden die keurig overeind blijven.
quote:Ik heb ze een paar jaar terug ook live gezien in de HMH, ergens na Lifelines, maar bij dat concert waren alle klassieker ook gewoon van de partij.Op woensdag 1 februari 2006 00:56 schreef dVTB het volgende:
Ieder z'n mening, Lamon. Ik heb juist meer op met het recente werk van A-ha. En hun tour waarbij ze in Nederland speelden in Vredenburg, een paar jaar geleden, bevatte veel nieuwe nummers. Het kan subjectieve waarneming zijn, maar volgens mij was dat een veel geslaagder concert dan onlangs in de Heineken Music Hall.
Van mij hoeven ze hun nieuwere werk ook zeker niet te negeren. Er zitten echt goede nummers bij.
Maar de voor mij grote juwelen zoals Scoundrel Days, Manhatten Skyline, I've been losing you, The swing of things, Hunting High and Low, The sun always shines on tv, mogen en zullen gelukkig ook nooit ontbreken op een setlist.
quote:Het is allemaal relatief natuurlijk.Ik bedoelde trouwens met het bovenstaande bericht NIET te zeggen dat er niks deugt van hun nummers uit de jaren 80, ik wilde juist een lans breken voor A-ha en mensen ertoe oproepen om ze niet gelijk af te schrijven *omdat* het een jaren 80-band is. Voor mij is Analogue, tegen mijn verwachtingen in, zelfs het beste album dat ik in 2005 heb gehoord.
Natuurlijk is het geluid nu iets anders dan toen, maar als ze precies hetzelfde zouden doen als toen, zou iedereen ook steen en been klagen. Als artiest kun je het eigenlijk nooit goed doen. Ik vind A-ha's huidige stijl erg geslaagd en voor mij staat voorop dat de composities prima zijn. Ook in een andere uitvoering zouden die keurig overeind blijven.
Sommige composities vind ik ook nog erg mooi.
You'll never get over me, Mary Ellen makes the moment count, White Canvas, Forever not yours, Don't do me any favours, ik kan zat nummers prima waarderen.
Maar vroeger, met ook die minder bekende nummers als Living a boy's adventure tale, and you tell me, here i stand and face the rain, You'll end up crying, Out of the blue comes green..
Onnavolgbaar, wat mij betreft.
Ja wat dat betreft kan ik me goed voorstellen dat je meer 'voelt' bij het oude werk. Een leuke variatie daarop is mijn situatie: Vredenburg was mijn eerste concert van de band en gelijk ook de eerste keer dat ik o.a. Scoundrel Days hoorde. Kippevel! Dus het hoeft niet tijdsgebonden te zijn, ik heb in de jaren 80 alleen TOM meegemaakt, puur om de clip, maar ik was te klein om het allemaal te vatten. Dat is me ondertussen gelukt en ik geniet enorm van bv Out of the blue comes green, Blue sky en I've been losing you. Pareltjes. Maar de jacht is voor mij begonnen mij Minor Earth, dat is en blijft mijn favoriete cd van 'deel 2', wat er ook nog wordt gemaakt door de heren.
Om even terug te komen op dat boek, wat ik het leukste vond waren de gedeeltes waar de mannen hun mening en verhalen met ons delen over de albums, dat Paul bv MEMS veel te electronisch vond en zich nauwelijks bemoeide met Lifelines en Mags die in de eerste jaren meestal even veel schreef aan een nummer maar er vaak niet de credits voor kreeg (en dan nog eens de financiele romslomp).
Ik raak er voorlopig nog niet over uitgepraat.
) :1. The swing of things
2. Hunting high and low
3. Out of the blue comes green
4. Manhattan Skyline
5. I've been losing you
6. Scoundrel days
7. Don't do me any favours
8. You'll never get over me
9. There's never a forever thing
10. White Canvas
quote:De populariteit van deze band!! De populariteit!!Op woensdag 15 februari 2006 01:25 schreef Lamon het volgende:
Omdat ik alweer dagen helemaal into A-ha ben, even een top tien (niet dat iemand er ene fuck aan heeft, maar ze zijn zo leuk om te maken
1. The swing of things
2. Hunting high and low
3. Out of the blue comes green
4. Manhattan Skyline
5. I've been losing you
6. Scoundrel days
7. Don't do me any favours
8. You'll never get over me
9. There's never a forever thing
10. White Canvas
quote:We can only dream.Op dinsdag 14 maart 2006 02:24 schreef Lamon het volgende:
[..]
De populariteit van deze band!! De populariteit!!
Ik heb er ondertussen mee leren leven.
