A-ha terug met nieuw album

Zijn hier nog mensen met positieve herinneringen aan A-ha? Ik heb gister hun openingsconcert gezien (stream uiteraard) en moet zeggen dat ze een feilloos optreden hebben neergezet! Dat beloofd wat veel goeds voor hun nieuwe tour en album.
De eerste single 'Celice' komt uit op 4 oktober, het album 'Analogue' op 7 november en ze staan 18 november in de HMH.
En van wat ik tot nu toe heb gehoord aan nieuwe materiaal en daarbij de betere promotie opgeteld lijkt me dit een groter succes te worden dan Minor Earth Major Sky en Lifelines bij elkaar.

Het was even wachten, maar eindelijk wordt ik bijgevallen, en hoe! Bedankt voor de info.

Het moet voor de heren toch een bittere zaak zijn dat zoveel mensen maar blijven bleren over TOM, terwijl ze veel betere nummers hebben geproduceerd door de laatste 3 decennia heen.

quote:

Op woensdag 14 september 2005 02:32 schreef MissHobje het volgende:
A-ha.. dêm.. heerlijke muziek..
Kijk uit naar nieuwe cd
Zat beetje te dubben of ik naar het concert ga.. maybe als er nog kaarten zijn..

Heb je hun concert op de NRK site (link hierboven) al gezien? Misschien een aardig voorproefje?

quote:

Maar alhoewel ik Minor Earth... en Lifelines best aardig vond, zou ik zo graag willen dat ze gewoon terug gingen naar hun jaren 80 keyboards en hun oorspronkelijke stijl compleet terug zouden pakken.
Fuck de tijdsgeest, het is toch alleen voor fans.

Na het horen van een aantal nummers, denk ik dat ze dat niet waar gaan maken. Holy Ground is en typisch 'Morten-nummer' (als je Wild Seed kent snap je 'm), Celice heeft iets van hun jaren 90 materiaal (en Lifelines) en Analogue is meer van deze tijd, doet me denken aan de commerciele(re) Corrs. Maar hopen dat ze het beste werk voor het laatst bewaren.

quote:

Op vrijdag 16 september 2005 23:40 schreef Lamon het volgende:

[..]

Da's toch weer jammer.
Ik vond persoonlijk 'Scoundrel days' hun beste album (Hunting High and Low een hele goede tweede overigens). Soms zelfs bijna een beetje New Wave achtig.
Op de laatste twee albums staan nog zat aardige nummers, maar ik mis de power in de nummers een beetje.

Ja, daar kan ik me bij aansluiten. Ik moet toch toegeven dat ik ze (her)ontdekt heb toen ik Summer Moved On hoorde. MEMS staat zeker hoog in mijn lijstje, misschien wel bovenaan. Simpelweg omdat ik dat meer heb 'meegemaakt' dan SD en HHAL. En kom op, nummers als Mary Ellen Makes The Moment Count, Minor Earth, Little Black Heart en Thought That It Was You bezitten toch wel de comfortabele zwartgalligheid die je van de heren verwacht. En cynisme is ook zeker aan ze besteed met Company Man. Maar het album mist inderdaad de energie die je hoort in Scoundrel Days (het nummer dan he).

Wat Lifelines tot misschien mijn minst favoriete album maakt is een nummer als Oranges and Appletrees. Het slaat het album gewoon dood. En het veeeel te strakke Turn The Lights Down, Solace en You Wanted More. Ik mis in die nummers de rauwheid, dat is er allemaal uitgeproduceerd. Het enige nummer wat ik nog kan waarderen, juist omdat het drammende disco-tintje er zo dik bovenop ligt is Did Anyone Approach You?

Morten noemt het nieuwe album 'dance music for the soul'. Als dat maar goed komt. Ik ben tevreden als Pal zijn bitterzoete schrijfkunst er vanaf druipt, zijn gitaren snoeien, Morten zijn stem zowel hemelhoog als donkerbruinlaag (geen bestaand woord natuurlijk, maar voor Morten's ondergewaardeerde diepe zangtonen verzin ik graag wat nieuws ) laat reiken en Mags alles doet om de ironie en humor in de band in stand te houden.

En dan maar zien of ze er iets mee bereiken. Ik hoorde dat op de Braziliaanse MTV A-ha's comeback op 1 is beland van de slechtste come-backs (van vandaag, gister, ooit?). Waar dat op slaat, geen idee. Waar zou Duran Duran staan?