Sealand natuurlijk
![]()
![]()
Het Vorstendom Sealand (Principality of Sealand) is een zelfuitgeroepen ministaatje, negen kilometer van de Engelse oostkust gelegen op een voormalig marineplatform.
Op 2 september 1967 nam de Engelse radiopiraat Paddy Roy Bates het tot dan toe verlaten kunstmatige eiland in bezit en riep er een onafhankelijk vorstendom uit. Hoewel Sealand door geen enkele lidstaat van de Verenigde Naties wordt erkend, geeft het in de territoriale wateren gelegen "vorstendom" eigen postzegels, munten en paspoorten uit. Sealand heeft een oppervlakte van 550 m² en een inwonertal dat varieert van 1 tot 5.
In 1967 konden dergelijke claims nog vrijelijk gedaan worden, aangezien de landen rond de Noordzee een driemijlszone hanteerden. Het jaar daarop werden de territoriale wateren verbreed tot 12 mijl buiten de kust, zodat de claim van Bates in wezen strafbaar is. Hij is hier echter nooit om vervolgd, en in tegenstelling tot wat bij vergelijkbare initiatieven het geval was is Sealand nooit door een leger bezet om de claim te ontkrachten. Hiertoe is eenmaal een poging gedaan, maar nadat de kustwacht vanaf het platform met een achterlader beschoten werd, nam die zijn verlies en deed geen verdere pogingen tot bezetting. De overheid van Sealand refereert naar dit incident als een "terroristische aanval die kon leiden tot het verlies van levens" en een "conflict met de Britse, Nederlandse en Duitse overheden"[1].
[bewerk]
Incident van augustus 1978
In augustus 1978 kwam een groep Nederlanders met een Duitse advocaat naar de eilandstaat toe om handelszaken te bespreken met Sealand. Roy Bates was destijds in het Verenigd Koninkrijk aanwezig. De groep bezette het platform en "kidnapte" Roy's zoon Michael. Kort daarna hernam Roy Bates het eiland met een groep vrienden en hielden ze de Nederlanders en de Duitser vast op het platform als "oorlogsgevangenen".
Tijdens de periode dat Sealand de groep vasthield probeerden de Nederlandse en Duitse overheid ervoor te zorgen dat ze vrijgelaten werden. De hulp van het Verenigd Koninkrijk werd ingeroepen, maar deze bleef buiten de hele toestand. Na een maand stuurde Duitsland een diplomaat naar Sealand om over de vrijlating van de Duitser te onderhandelen.
Roy Bates liet eerst de Nederlandse gevangenen vrij, volgens de Geneefse Conventie. De Duitser werd nog vastgehouden, omdat deze volgens Sealand een Sealands paspoort bezat en daardoor schuldig was aan verraad. Uiteindelijk werd ook de Duitser vrijgelaten, omdat Sealand de goede naam wilde behouden[2].