Volg hier de Nederlanders in buitenlandse competities # 1

quote:

Op vrijdag 3 november 2006 00:32 schreef dndiek het volgende:

[..]

Hij deed het ook goed want hij heeft de nul gehouden

quote:

Op donderdag 2 november 2006 21:32 schreef Erasmusch het volgende:
Die komt toch van ADO?

quote:

Op vrijdag 3 november 2006 00:37 schreef Milou__ het volgende:
hoe gaat het dan met daniel de ridder?

quote:

AMSTERDAMMER MERCIMEK SPEELT MET BESIKTAS OM TURKSE LANDSTITEL

IN STILTE NAAR TOP

ISTANBOEL, dinsdag
De vraag welke spelers in aanmerking komen voor de nationale ploeg, is in de open samenleving van tegenwoordig complex geworden. De lijnen van nationaliteit en loyaliteit raken steeds vaker in elkaar verstrikt. Nu is de keuze die PSV-middenvelder Ibrahim Afellay moet maken tussen Marokko en Nederland actueel. Eerder was er bij Oranje veel te doen over de keuzes van Salomon Kalou, Khalid Boulahrouz en Ugur Yildirim. Soms gaat zo’n beslissing echter vrijwel onopgemerkt voorbij, zoals in het geval van de Amsterdammer Baki Mercimek, die eerder dit jaar geruisloos debuteerde in de nationale ploeg van Turkije.

„Ik ben een rasechte Amsterdammer en heb een dubbele nationaliteit”, zegt Besiktas-speler Mercimek met Mokums accent in een koffiebar in Istanboel. „Maar al heel jong heb ik besloten dat ik voor Turkije wilde spelen. Hoeveel ik ook voel voor Amsterdam en Nederland, het Turkse bloed gaat toch zijn weg.”

Desondanks had Mercimek (24) aanpassingstijd nodig, toen de bij Ajax opgeleide verdediger in 2003 werd aangetrokken door Gençlerbirligi uit Ankara. „Je moet je als Turk uit Nederland hier toch bewijzen. En je moet jezelf aanpassen. Zonder familie en vrienden. Veel dingen zijn anders, van het eten tot het voetbal. Maar ik ben altijd iemand geweest die zich gemakkelijk aanpast.”

„Dat heb ik al gemerkt toen ik op mijn achttiende van Haarlem naar Sunderland in Engeland ging en me daar in mijn eentje moest redden. Inmiddels is Turkije voor mij ook een thuis, ik voel me hier nu net als in Nederland. Al ga ik ieder jaar nog wel een paar keer naar Amsterdam.”

Mercimek prijst zich nog elke dag gelukkig met de voetbalopleiding die hij bij Ajax kreeg. „Ik ben van dezelfde lichting als Rafael van der Vaart. De Ajax-school heeft me gevormd. Nog steeds maak ik mee dat trainers dingen uitleggen, die ik als jeugdspelertje bij Ajax al onder de knie had. Dat is toch eigenlijk ongelofelijk.”

Afgelopen zomer maakte Mercimek de overstap naar Besiktas, één van de drie topclubs uit Istanboel. „Vroeger was het altijd mijn droom om in het eerste van Ajax te spelen. Maar nu speel ik bij een Turkse topclub en ik weet zeker dat er veel jongetjes zijn, die daar weer van dromen. Aan het begin van het seizoen wonnen we meteen de strijd om de Super Cup van Galatasaray. In de competitie staan we derde. Met deze ploeg kan ik meer prijzen winnen.”

In Nederland is Mercimek al die jaren grotendeels onopgemerkt gebleven. „Zo raar is dat niet. Ik ben al op jonge leeftijd naar Engeland gegaan. Buiten een half jaartje bij Telstar heb ik altijd in het buitenland gespeeld en daar mijn hele carrière opgebouwd. In Nederland ben ik nooit ontdekt.” Lachend: „Verder dan de regionale selectie van Noord-Holland ben ik niet gekomen.”

Soms maakt Mercimek gebruik van zijn geringe bekendheid in Nederland. „We speelden met Gençlerbirligi tegen Fenerbahçe, waar Pierre van Hooijdonk toen in de spits stond. Voor de wedstrijd had ik hem niet aangesproken, maar tijdens de wedstrijd riep ik ineens tegen hem ’Hé Pierre, ik ben een Amsterdammer. En je weet dat Amsterdammers en Rotterdammers elkaar niet mogen’. Pierre keek me met grote ogen aan en snapte er helemaal niets van, dat een Turk Nederlands tegen hem sprak.”

quote:

Op woensdag 8 november 2006 01:39 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
Er speelt een Nederlander bij Nacional in Uruguay

quote:

Tom Boere wil ooit nog eens naar Ajax
Door Jack Begijn

Donderdag 16 november 2006 - TERNEUZEN – Hij leeft even in een droomwereld. De ontwikkelingen van de laatste dagen brengen Tom Boere, speler van AA Gent, enigszins van de wijs. Door zijn uitverkiezing voor Jong Oranje onder 15 jaar, is hij ‘hot news’. ‘Dit is toch waanzinnig’, zegt hij. ‘Ik ben nog maar 13 jaar en de media tonen al volop belangstelling.’

De selectie voor het elftal van KNVB-coach Wim van Zwam kwam voor de Terneuzenaar als een volslagen verrassing. Boere maakte wel al deel uit van het schaduwelftal, maar op een uitverkiezing voor de A-kern had hij niet gerekend. Afgelopen dinsdag maakte hij zijn opwachting tegen het Duitse Borussia Mönchengladbach. „Ik stond op 7“, zegt hij als een volleerd tacticus, daarmee doelend op de positie van rechter vleugelaanvaller. „In het begin was ik zenuwachtig. Na de rust ging het een stuk beter. De schroom had ik afgeworpen. Ik durfde acties te maken, gaf ook goede voorzetten. Wim van Zwam was tevreden, ondanks dat we met 2-1 hadden verloren. Wel vond hij dat ik meer naar binnen moest spelen om meer doelgerichte acties te maken. Op zich logisch, want hij weet dat ik bij mijn club de diepe spits ben die voor doelpunten moet zorgen.“

En dat laatste gaat Boere goed af bij de Buffalo’s in Gent. In de vijftien wedstrijden die hij speelde trof hij achttien keer doel. Daarmee is hij clubtopscorer. „En dan te bedenken dat de competitie 36 wedstrijden telt. Vorig jaar legde ik er 32 binnen. Dat moeten er dit seizoen dus meer worden“, klinkt het zelfbewust.

Jeugdcoördinator Gunther Schepens is vol lof over de Nederlander. „Tom is de meest getalenteerde speler die we hebben. Hij kan absoluut doorgroeien naar de eerste ploeg. Er zitten heel wat grote ploegen achter hem aan.“ Boere is trots, maar blijft wel met beide benen op de grond staan. „Naast mijn schoenen loop ik niet. Mijn ouders waarschuwen me hiervoor. Ik blijf een gewone jongen. Daar kom je het verst mee, want anders ga je zweven.“

Boere was nog maar zeven jaar toen hij gescout werd door Jos Oppeneer. „Ik zal nooit vergeten dat ik op een zondagochtend opstond en mijn vader mij zei dat ik bij Gent mocht meetrainen. Natuurlijk wist ik dat er al eerder belangstelling was geweest. Met Terneuzen speelden we toernooien in Koog aan de Zaan. Sparta en Ajax hadden naar mij geïnformeerd. Een scout van Ajax vroeg aan mijn opa wie die nummer 9 was. Opa was apetrots dat hij kon vertellen dat dat zijn kleinzoon was.“

Boere maakte in Gent snel naam. Als talent had hij alles mee: steun van het thuisfront, groot van postuur en snel lerend. Een selectie voor Jong Oranje kon haast niet uitblijven. Wellicht was die eerder op de deurmat in Terneuzen gevallen wanneer hij bij een Nederlandse club speelde. Als ‘vreemdeling’ doorliep hij de selectie van Zuid 1. Stijf van de zenuwen en onwennig omdat hij niemand kende, viel hij af. Bij een selectietoernooi van de zes voetbaldistricten kwam hij weer in beeld. De ontwikkelingen volgden elkaar daarna in snel tempo op. Via het schaduwelftal volgde de uitverkiezing voor het eliteteam. „Het is een hele eer om tussen de beste voetballers van Nederland te spelen. Ik was de enige speler van een Belgische club. Gelukkig had ik contact met Esmat Shanwari van NEC. Wij kunnen het goed met elkaar vinden. Hij zit al langere tijd bij de selectie en kon me precies uitleggen hoe alles werkt. Hij verhaalde over zijn club en hoe zijn studie en voetbal met elkaar gecombineerd worden.“

In Gent krijgt de leerling van de Terneuzense scholengemeenschap De Rede alle eer die hem toekomt. „Mijn trainer vertelde voor de groep dat er zwaar aan me getrokken wordt door Belgische ploegen. Maxime, een medespeler, zei dat ik wel een topploeg verdiende. Het streelt wanneer een medespeler dat over je zegt. Ik weet dat er belangstelling is van Genk en Anderlecht. Maar dat zie ik niet als een verbetering. Voor mij zijn alleen Ajax, PSV en Feyenoord de top. Alle andere clubs vallen af. Dan blijf ik liever in Gent. Daar krijg ik kansen, daar leggen ze de lat hoger en kan ik me doorontwikkelen.“

Ajax is zijn club. Dat steekt hij niet onder stoelen of banken. „Altijd al geweest. Met uitzondering van mijn zus is iedereen voor Ajax. Daar hoop ik ooit nog eens te spelen. Dat is mijn club, daar droom ik van.“

Maar voorlopig is het nog Gent. Boere weet dat hij bevoorrecht is. Hoeveel jongens van zijn leeftijd zouden niet met hem willen ruilen? „Ik besef het allemaal nog niet zo goed“, besluit hij. „Bij Gent spelen vind ik heel gewoon. Voor mij is dat niets speciaals. Voor andere jongens zou dat een droom zijn. Net zoals ik van Ajax droom. Wie weet komt die droom ooit nog eens uit.“

quote:

De droom van Riga Mustapha
Door MIKOS GOUKA

ROTTERDAM / VALENCIA - Met het shirt van de Portugese vedette Deco onder zijn arm verliet Riga Mustapha zaterdagavond het veld van ‘Estadio Ciutat de Valencia’. Het 1-1 gelijkspel tegen het grote FC Barcelona smaakte voor de nummer tien van Levante als een overwinning en het shirtje ruilen met de wereldspeler was een mooie bijkomstigheid.

,,Het was onvergetelijk om deze wedstrijd te mogen spelen,’’ zegt de voormalige aanvaller van Sparta, die na ruim een uur moegestreden werd gewisseld. ,,Hier ben ik voor naar Spanje gekomen. Drie seizoenen geleden zat ik bij Sparta in de eerste divisie op de reservebank. Nu speel ik tegen de beste spelers ter wereld, in de Primera Division.’’

Niet alleen het tricot van Deco verdween in de voetbaltas van Mustapha. Ook Giovanni van Bronckhorst, die net als vedette Ronaldinho aan de kant bleef, overhandigde hem zijn shirtje.

Mustapha kreeg zelfs driemaal de kans om doelman Victor Valdés te verschalken. ,,Het is me niet gelukt. Het kost zoveel kracht om bij een degradatieclub als Levante te voetballen. Ik moet van mijn eigen strafschopgebied voortdurend naar de zestienmeter van de tegenstander sprinten. Maar ik geniet van deze periode in mijn loopbaan. Ik stond oog in oog met Puyol, Deco en Iniesta. Het was een ware belevenis.’’

Op het moment dat Riga Mustapha in de zomer van 2005 zijn handtekening zette onder een lucratieve verbintenis met Levante, had hij slechts één droom. Op één voetbalveld staan met de beste spelers ter wereld, zijn krachten meten het ijzersterke team van FC Barcelona. Om die droom te verwezenlijken moest de 25-jarige aanvaller eerst zijn steentje bijdragen aan de promotie van Levante naar de Primera Division. Met elf doelpunten, veruit de belangrijkste in de beslissende confrontatie met Lleida (1-0), had de in het Ghanese Accra geboren ex-Spartaan een meer dan forse bijdrage in de succesvolle race om promotie.

In de Primera Division heeft hij, zoals verwacht, zijn bijnaam ‘Goleadore’ nog niet kunnen waarmaken. Levante knokt voor lijfsbehoud en bindt wekelijks de strijd aan met kapitaalkrachtige ploegen waar financieel niet of nauwelijks beperkingen zijn. Maar Riga Mustapha, dit seizoen goed voor één doelpunt, is voor de nieuwe trainer Juan Rámon López Caro één van de spelers die wekelijks als eerste wordt ingevuld op het wedstrijdformulier. López Caro, opvolger van José Manuel Esnal Pardo, kreeg een waslijst aan aankopen van president Pedro Villaroel en had in eerste instantie geen oog voor Mustapha. ,,Ik kon naar Deportivo La Coruna,’’ zegt Mustapha. ,,Die ploeg deed tot tweemaal toe een officieel bod op mij, maar de voorzitter wilde niet eens praten. Ik was niet te koop. Vervolgens kwamen er vier nieuwe spitsen, terwijl we maar met anderhalve spits spelen. Olivier Kapo kwam van Juventus, Nino kwam van Elche, de Congolees Luyindula kwam van Olympique Marseille en de Meyong Zé uit Kameroen kwam van het Portugese Belenenses. Toen er zoveel nieuwe spelers kwamen, heb ik de voorzitter verteld dat ik alsnog wilde vertrekken.’’

Het bracht Villaroel in een bijzonder lastig parket. Mustapha had immers zijn ploeg vorig seizoen langs Lleida geschoten en zorgde voor een waar volksfeest in Valencia. Maar liefst zevenduizend meegereisde toeschouwers scandeerden de naam van de publiekslieveling. ,,De voorzitter durfde de fans niet te vertellen dat ik kon vertrekken,’’ lacht hij. ,,Uiteindelijk kwamen we tot een afspraak, ik zou worden verhuurd. Deportivo La Coruna en Recreativo de Huelva stonden op de stoep, maar de president durfde het niet aan en dus begon ik het seizoen gewoon bij Levante. Ik heb nog twee seizoenen contract en ik denk dat ik nog een mooie transfer kan maken. Er is interesse.’’

De ontmoetingen met Real Madrid en FC Barcelona waren volgens Mustapha om van te watertanden. ,,Tegen Real Madrid stond ik in de tunnel en zei Ruud van Nistelrooij me plotseling gedag. Ik was verbaasd dat hij me kende. We waren vijftig minuten beter dan Real Madrid, maar Van Nistelrooij was niet te stoppen. Hij scoorde drie keer en we verloren met 1-4. Voor het duel spraken we af om na afloop shirtje te ruilen, maar ik was al gewisseld. Daar bood hij nog zijn verontschuldigingen voor aan. Hij wilde zelfs het shirt terug halen, haha.’’

Mustapha wordt in Spanje regelmatig met racisme geconfronteerd. Begin oktober tegen Real Zaragoza nam het gejoel zelfs extreme vormen aan. ,,Het doet me niets,’’ zegt Mustapha, ,,Ik ben zo geconcentreerd dat ik het niet eens mee krijg. Supporters doen alles om je uit je spel te halen. Maar racisme gaat te ver. Ik weet dat Eto ’o al een keer het veld is afgestapt. Maar dan hebben we het wel over een speler van wereldklasse. Als Mustpaha uit Den Haag het veld afloopt, dan spelen ze gewoon verder. Dat is het verschil.’’