TRV Travel
Alles over je favoriete vakantiebestemmingen, vakantie-ervaringen van jezelf en anderen, tips, info en meer. Van Schin op Geul tot de USA.
Jep heel relatief. Tijdens de toppoging loop je 7 uur lang met de helft aan zuurstof en met 15 graden onder nul. En dan nog maar te zwijgen over hoogteziekte.quote:Op dinsdag 9 januari 2007 08:05 schreef Dizzee het volgende:
relatief makkelijk
Het is echt erg zwaar, maar ik zou het zo weer doen.
Het lijkt me een uitputtende tocht zeg. Onderaan de berg zweet je je nog kapot, en als je boven bent vriezen je oren eraf. En inderdaad: het zuurstoftekort lijkt me ook vrij zwaar. De berg is 5,9 km hoog geloof ik?
Wie zijn billen brandt, mag blij zijn dat hij niet andersom stond.
Jep, hij is 5.895m hoog en veruit de mooiste berg.quote:Op dinsdag 9 januari 2007 08:56 schreef Corksterr het volgende:
Het lijkt me een uitputtende tocht zeg. Onderaan de berg zweet je je nog kapot, en als je boven bent vriezen je oren eraf. En inderdaad: het zuurstoftekort lijkt me ook vrij zwaar. De berg is 5,9 km hoog geloof ik?
Ik ben nu een aamntal keer in Moshi geweest (het punt waar vandaan de meeste tochten starten). Het uitzicht op de Kilimanjaro is van daar echt adembenemend (één van mijn partners heeft een kantoor met geweldig uitzicht!).
Laatste keer ben ik ook even het begin van de berg opgeweest. Ik heb absuluut geen ambitie om het ding te gaan beklimmen, maar het was leuk daar even rond te lopen, van het uitzicht te genieten en een beetje te kletsen met de gidsen en de dragers. De beklimming wordt (terecht) behoorlijk serieus genomen. Ieder jaar zijn er weer een behoorlijk aantal nitwits die denken dat ding even op hun teenslippers op te huppelen ( "Maar we waren toch in de tropen?" ). Beklimmen met gids is verplicht en met name de hoogte is voor sommige mensen een redelijke killer, wat ik begreep.
Maar, met de juiste instelling, voldoende tijd en voorbereiding is het volgens mij goed te doen. Ik heb in en om Moshi verschillende klimgroepen gezien en daar zaten voldoende mensen op leeftijd en minder-atletische lui bij om niet gelijk te denken dat het enorm hardcore is...
Overigens is het feit dat sommige mensen beweren dat de Kili in Kenia ligt een doorn in het oog van de Tanzanianen. Blijkbaar zet Kenia de laatste tijd slimme marketing in, suggererend dat Kili bij Kenia hoort. Arme Tanzanianen...
Laatste keer ben ik ook even het begin van de berg opgeweest. Ik heb absuluut geen ambitie om het ding te gaan beklimmen, maar het was leuk daar even rond te lopen, van het uitzicht te genieten en een beetje te kletsen met de gidsen en de dragers. De beklimming wordt (terecht) behoorlijk serieus genomen. Ieder jaar zijn er weer een behoorlijk aantal nitwits die denken dat ding even op hun teenslippers op te huppelen ( "Maar we waren toch in de tropen?" ). Beklimmen met gids is verplicht en met name de hoogte is voor sommige mensen een redelijke killer, wat ik begreep.
). Beklimmen met gids is verplicht en met name de hoogte is voor sommige mensen een redelijke killer, wat ik begreep. Maar, met de juiste instelling, voldoende tijd en voorbereiding is het volgens mij goed te doen. Ik heb in en om Moshi verschillende klimgroepen gezien en daar zaten voldoende mensen op leeftijd en minder-atletische lui bij om niet gelijk te denken dat het enorm hardcore is...
Overigens is het feit dat sommige mensen beweren dat de Kili in Kenia ligt een doorn in het oog van de Tanzanianen. Blijkbaar zet Kenia de laatste tijd slimme marketing in, suggererend dat Kili bij Kenia hoort. Arme Tanzanianen...
Travel is fatal to prejudice,bigotry and narrow-mindedness and many of our people need it solely on these accounts. Broad, wholesome, charitable views of men and things cannot be acquired by vegetating in one corner of the earth all one's lifetime.
We kwamen bij terugkomst in Moshi een andere Nederlandse groep tegen die de dag erna de berg op ging. Daar was een meid bij die had ook geen warme kleding en zelfs geen bergschoenen meegenomen. Ze hadden een groepsreis geboekt met 2 weken safaris en de laatste week de Kilimanjaro op. Ze had er gewoon niet bij nagedacht wat het eigenlijk voorstelde.
Na weken na terugkomst las ik in het AD dat er een vrouw uit Breda was omgekomen op de Kilimanjaro vanwege hoogteziekte. Er schijnen toch nog elk jaar 10-15 mensen om te komen.
Na weken na terugkomst las ik in het AD dat er een vrouw uit Breda was omgekomen op de Kilimanjaro vanwege hoogteziekte. Er schijnen toch nog elk jaar 10-15 mensen om te komen.
Hey,
Ik zat eens bij mijn oude brichten te kijken, en kwam dit topic weer tegen...
dacht laat ik mijn ervaringen nog even neer posten:
De top is gehaald!
Ik stond op 5 augustus 2006 om iets van 9:29 op de top!
Helaas in de bewolking, dus daar niet kunnen genieten van het uitzicht.
De 5,5 dag duren de klim was erg moe, soms wat vermoeiend, wat lichte last gehad van hoofdpijn en ben dagje ziek geweest. Maar ging over het algemeen goed. Geen blaren, geen last van rug pijn, geen regen, niet ontzettend koud tijdens de nacht, etc.
De nacht naar de top was wel zwaar, maar ging nog redelijk goed, t was en kwestie van voetje voor voetje blijven zetten. En dan sta je op de top... en bedenk je dat je in 1,5 dag weer beneden bent. En idd dan ben je na 1,5 dag weer beneden, die toch was misschien nog wel het zwaarst maar komt doordat ik last kreeg van mijn knie en enkel. Naar de top heb ik me verstapt of zoiets en agilluspees verrekt.
Het was echt een super ervaring en een echte aanrader. Ik heb voor de kili weinig getraind en heb het gehaald op doorzettingsvermogen. En als je het niet haalt komt het door te weinig doorzettingsvermogen of door hoogte ziekte.
Greetz
Ik zat eens bij mijn oude brichten te kijken, en kwam dit topic weer tegen...
dacht laat ik mijn ervaringen nog even neer posten:
De top is gehaald!
Ik stond op 5 augustus 2006 om iets van 9:29 op de top!
Helaas in de bewolking, dus daar niet kunnen genieten van het uitzicht.
De 5,5 dag duren de klim was erg moe, soms wat vermoeiend, wat lichte last gehad van hoofdpijn en ben dagje ziek geweest. Maar ging over het algemeen goed. Geen blaren, geen last van rug pijn, geen regen, niet ontzettend koud tijdens de nacht, etc.
De nacht naar de top was wel zwaar, maar ging nog redelijk goed, t was en kwestie van voetje voor voetje blijven zetten. En dan sta je op de top... en bedenk je dat je in 1,5 dag weer beneden bent. En idd dan ben je na 1,5 dag weer beneden, die toch was misschien nog wel het zwaarst maar komt doordat ik last kreeg van mijn knie en enkel. Naar de top heb ik me verstapt of zoiets en agilluspees verrekt.
Het was echt een super ervaring en een echte aanrader. Ik heb voor de kili weinig getraind en heb het gehaald op doorzettingsvermogen. En als je het niet haalt komt het door te weinig doorzettingsvermogen of door hoogte ziekte.
Greetz
Zoek niet naar woorden als ze er niet zijn
Kickje van mij. 
Het uitzicht op de Kili is prachtig. Mocht je daar toch in de buurt zijn, grijp je kans en ga naar boven!
Het was inderdaad een helse tocht. De eerste dagen waren een peulenschil, leuke wandeling, genieten van de natuur. Maar de summit day (nacht eigenlijk) is heel zwaar. Ik las eens een heel herkenbaar stuk in een boek: tijdens de laatste tocht naar boven is je wereld opeens heel klein, het bestaat slechts uit het stukje aarde voor je voeten waar je hoofdlampje op schijnt. Stap voor stap, voetje voor voetje, het licht volgend loop je de gids achterna. Op gehoor, want ik was zo moe dat ik vaak mijn ogen even dicht deed
En koud dat het was! Geen idee hoeveel graden onder nul het was, maar de gevoelstemperatuur moet zeker nog eens tien graden lager zijn geweest want het waaide zo hard dat het als een mes in mijn gezicht sneed ondanks mijn mummievermomming. Vele pauzes (zowat om het kwartier, want 'we konden écht niet meer!') en uren later kijk je omhoog, je ziet in het donker de rand van de krater, Stella point. Je kijkt achter je, ziet wat vage lichtpuntjes van klimmers.
Nog even doorklimmen en dan ben je bij Stella point. Je kijkt achterom...de zon komt op. Heel langzaam verkleurt het zwart in een oranje gloed.
Door de wolken zie je waar je de afgelopen vier dagen hebt gelopen. Je ziet de berg, je ziet Afrika.
Maar je bent er nog niet. Stella point is een mooie stop voor de zonsopgang, Uhuru peak is nog een uur lopen. De zonsopgang geeft weer wat kracht en het laatste stukje door de sneeuw is dan ook een stuk makkelijker (maar nog steeds ontzettend koud). Op de piek aangekomen kijk je je ogen uit. Al die gletjers, ongelooflijk dat je daar tussen het ijs staat, in Afrika! Na de nodige foto's , want je moet toch echt bewijs hebben dat je het echt hebt gehaald, gauw weer naar beneden zodat je niet doodvriest.
De tocht naar beneden is misschien wel nog moeilijker dan de tocht omhoog. Ja, met 4 uurtjes slaap en een nachtelijke beklimming ben je toch al niet meer zo fit. En toch moet je die steile berg weer af, nu het liefst met mijn ogen open, want het was gevaarlijk door de losse kiezels. Inmiddels staat de zon hoog aan de hemel. De mummievermomming gaat weer af, zonnebril op.
Bij de tent aangekomen mag je eventjes rusten en eten en vind je dat het wel leuk geweest is zo, maar nee, daarna ga je weer gelijk door naar het volgende kamp. Nog eens zo'n vijf uur een marteling voor je knie.
De laatste dag geëindigd met spierpijn over het hele lichaam. Lopen ging met gestrekte knieën, we werden best raar aangekeken in het hotel.
Na afloop zei ik dat ik het nooit meer zou doen.
Maar zwervend op het internet kwam ik daarnet op een site over een expeditie naar de Kilimanjaro en ik bekeek wat filmpjes op YouTube. Met een brede glimlach.
En het kriebelt weer. Ik zou het zo weer doen.
Het uitzicht op de Kili is prachtig. Mocht je daar toch in de buurt zijn, grijp je kans en ga naar boven!
Het was inderdaad een helse tocht. De eerste dagen waren een peulenschil, leuke wandeling, genieten van de natuur. Maar de summit day (nacht eigenlijk) is heel zwaar. Ik las eens een heel herkenbaar stuk in een boek: tijdens de laatste tocht naar boven is je wereld opeens heel klein, het bestaat slechts uit het stukje aarde voor je voeten waar je hoofdlampje op schijnt. Stap voor stap, voetje voor voetje, het licht volgend loop je de gids achterna. Op gehoor, want ik was zo moe dat ik vaak mijn ogen even dicht deed
En koud dat het was! Geen idee hoeveel graden onder nul het was, maar de gevoelstemperatuur moet zeker nog eens tien graden lager zijn geweest want het waaide zo hard dat het als een mes in mijn gezicht sneed ondanks mijn mummievermomming. Vele pauzes (zowat om het kwartier, want 'we konden écht niet meer!') en uren later kijk je omhoog, je ziet in het donker de rand van de krater, Stella point. Je kijkt achter je, ziet wat vage lichtpuntjes van klimmers. Nog even doorklimmen en dan ben je bij Stella point. Je kijkt achterom...de zon komt op. Heel langzaam verkleurt het zwart in een oranje gloed.
Door de wolken zie je waar je de afgelopen vier dagen hebt gelopen. Je ziet de berg, je ziet Afrika.
Maar je bent er nog niet. Stella point is een mooie stop voor de zonsopgang, Uhuru peak is nog een uur lopen. De zonsopgang geeft weer wat kracht en het laatste stukje door de sneeuw is dan ook een stuk makkelijker (maar nog steeds ontzettend koud). Op de piek aangekomen kijk je je ogen uit. Al die gletjers, ongelooflijk dat je daar tussen het ijs staat, in Afrika! Na de nodige foto's , want je moet toch echt bewijs hebben dat je het echt hebt gehaald, gauw weer naar beneden zodat je niet doodvriest.
De tocht naar beneden is misschien wel nog moeilijker dan de tocht omhoog. Ja, met 4 uurtjes slaap en een nachtelijke beklimming ben je toch al niet meer zo fit. En toch moet je die steile berg weer af, nu het liefst met mijn ogen open, want het was gevaarlijk door de losse kiezels. Inmiddels staat de zon hoog aan de hemel. De mummievermomming gaat weer af, zonnebril op.
Bij de tent aangekomen mag je eventjes rusten en eten en vind je dat het wel leuk geweest is zo, maar nee, daarna ga je weer gelijk door naar het volgende kamp. Nog eens zo'n vijf uur een marteling voor je knie.
De laatste dag geëindigd met spierpijn over het hele lichaam. Lopen ging met gestrekte knieën, we werden best raar aangekeken in het hotel.
Na afloop zei ik dat ik het nooit meer zou doen.
Maar zwervend op het internet kwam ik daarnet op een site over een expeditie naar de Kilimanjaro en ik bekeek wat filmpjes op YouTube. Met een brede glimlach.
En het kriebelt weer. Ik zou het zo weer doen.
Dat zei ik ook na afloop. Eens maar nooit meer. Twee dagen later begint het alweer te kriebelen.quote:Op vrijdag 18 april 2008 23:31 schreef wyccie het volgende:
Na afloop zei ik dat ik het nooit meer zou doen.
Maar zwervend op het internet kwam ik daarnet op een site over een expeditie naar de Kilimanjaro en ik bekeek wat filmpjes op YouTube. Met een brede glimlach.
En het kriebelt weer. Ik zou het zo weer doen.
Vooral die laatste foto is heel gaaf. Vooral die persoon rechts op de foto doet het hem. Ik heb helaas niet dat soort foto's gemaakt. Was er helemaal niet mee bezig op dat moment. Snel een foto bij het bord op de top, snel wat om me heen foto's gemaakt en toen weer snel terug.
Ja, het was veel te koud om echt goed te kunnen genieten en mooie foto's te maken.
En ik was al heel blij dat de batterijen van mijn camera het deden (GP!).
En ik was al heel blij dat de batterijen van mijn camera het deden (GP!).
weet niet of ik het snel zou doen. Maar als je het haalt is het wel gaaf. 
Nobody expects the Spanish Inquisition!
Gewoon doen joh. Once in a lifetime experience.quote:Op zaterdag 13 september 2008 19:22 schreef Its-Jojo-4you het volgende:
weet niet of ik het snel zou doen. Maar als je het haalt is het wel gaaf.
Nee, het ligt in tanzania, vlakbij de stad Arusha, ik ben er deze zomer nog geweest... Ik heb de berg alleen niet beklommen.quote:
Inderdaad, staat ook op het bord op de top.quote:Op dinsdag 7 oktober 2008 13:36 schreef Afhaalchinees het volgende:
[..]
Nee, het ligt in tanzania, vlakbij de stad Arusha, ik ben er deze zomer nog geweest... Ik heb de berg alleen niet beklommen.
Er is nu op België één een docu over de Kilimanjaro.
Oh, het ging alleen in de inleiding over de Kilimanjaro. Het is een docu over de olifanten van de Kilimanjaro.
[ Bericht 55% gewijzigd door wyccie op 14-12-2008 16:43:00 ]
Oh, het ging alleen in de inleiding over de Kilimanjaro. Het is een docu over de olifanten van de Kilimanjaro.
[ Bericht 55% gewijzigd door wyccie op 14-12-2008 16:43:00 ]
Ultra-kick 
Ik wil ook de Kilimanjaro beklimmen rond september
Ik vraag me alleen af hoe ik de reis moet boeken? Op internet kom ik vage websites tegen die prijzen van 2000+ euro vragen, en lokale reisbureaus boeken dit soort trips niet.
Tips zijn welkom
Ik wil ook de Kilimanjaro beklimmen rond september
Ik vraag me alleen af hoe ik de reis moet boeken? Op internet kom ik vage websites tegen die prijzen van 2000+ euro vragen, en lokale reisbureaus boeken dit soort trips niet.
Tips zijn welkom
Tja, de Kilomanjaro..
Tijdje geleden was er een kerel die de berg op rolschaatsen beklommen heeft, dus als je een beetje fit bent en je de boel niet onderschat, kom je wel boven.
En daarna lekker op safari
Tijdje geleden was er een kerel die de berg op rolschaatsen beklommen heeft, dus als je een beetje fit bent en je de boel niet onderschat, kom je wel boven.
En daarna lekker op safari
Ik klom met deze maatschappij: www.teamkilimanjaro.comquote:Op zaterdag 23 april 2011 12:06 schreef LaLaLaCooCooJumbo het volgende:
Ik vraag me alleen af hoe ik de reis moet boeken? Op internet kom ik vage websites tegen die prijzen van 2000+ euro vragen, en lokale reisbureaus boeken dit soort trips niet.
Tips zijn welkom
Zeker niet de goedkoopste, maar wel heel erg goed. Gerund door o.a. een Brits echtpaar, kijk voor de gein eens wat hun record op de Kili is.
Ik nam contact met ze op vanuit Tanzania via mail en telefoon. Via hun website heb je een schat aan informatie en kun je ook makkelijk de trip boeken. Zij kunnen ook gelijk je hotel reserveren, maar je kunt natuurlijk ook zelf iets goedkopers of duurders regelen.
Best wel prijzig, moet goedkoper kunnen toch? Wil zelf ook de Kilimanjaro op, maar ook aansluitend met een Safari, dat kost al bijna 4000 in totaal!quote:
[..]
Ik klom met deze maatschappij: www.teamkilimanjaro.com
Zeker niet de goedkoopste, maar wel heel erg goed. Gerund door o.a. een Brits echtpaar, kijk voor de gein eens wat hun record op de Kili is.
Ik nam contact met ze op vanuit Tanzania via mail en telefoon. Via hun website heb je een schat aan informatie en kun je ook makkelijk de trip boeken. Zij kunnen ook gelijk je hotel reserveren, maar je kunt natuurlijk ook zelf iets goedkopers of duurders regelen.
Kan zeker goedkoper. Ik wilde in ieder geval niet het risico lopen met een slechte maatschappij te gaan waardoor alles in het water viel (en ik wilde echt héél graag de top halen). We hadden goede tenten, goed (warm) materiaal, goede maaltijden en ervaren guides en porters. We zijn zelfs bij de eigenaren thuis geweest om hun spullen te bekijken en om met ze te praten.quote:
Best wel prijzig, moet goedkoper kunnen toch? Wil zelf ook de Kilimanjaro op, maar ook aansluitend met een Safari, dat kost al bijna 4000 in totaal!
Goedkopere maatschappijen kunnen heus wel net zo goed zijn, maar dit is in ieder geval mijn tip.
Het kost wat, maar het was het wel waard, vind ik. Prachtige ervaring.
(Als je niet vies bent van een beetje masochisme )Ik heb ook een safari gedaan, daarbij is het prima om een goedkopere te pakken. Maar maak van tevoren goede afspraken over wat je wilt zien.
|
|
