WSV mag nog even doordromen over mooie bekerstunt
door MARTIJN KRULLAARS
10 AUGUSTUS 2005 - DRACHTEN - Dromen mag altijd. WSV in de finale van de Amstel Cup, op jacht naar Europees voetbal. Waarom niet? Er zijn echt wel vreemdere dingen gebeurd op deze aardbol. Een mooie droom, die dankzij Joey Ngarigota in elk geval langer duurt dan één wedstrijd. Een paar bevliegingen van de Wormense wonderboy waren gisteravond genoeg om WSV lang Drachtster Boys te loodsen: 0 - 3.
WSV is al enige tijd vergeten wat verliezen is en die trend werd in Friesland vrolijk doorgezet. Van de derde klasse in drie jaar tijd naar de hoofdklasse en nu meteen al een ronde verder in de Amstel Cup. Drachtster Boys was een makkelijk te nemen horde, maar wie weet waar WSV nog meer toe in staat is? Het zou niet de eerste keer zijn dat een amateurteam ver weet door te dringen in het nationale bekertoernooi.
De voorbeelden liggen voor het oprapen. Wat te denken van stadgenoot AGOVV, die in het seizoen 2002/2003 liefst drie profclubs uit de Amstel Cup kegelde. AGOVV, dat seizoen oppermachtig in de hoofdklasse, bleef achtereenvolgens Heracles, Volendam en VVV de baas, met een plek bij de laatste zestien als ultieme beloning. De loting kon niet beter: het ‘nietige’ AGOVV mocht op bezoek in de Rotterdamse Kuip, waar het zich vervolgens stuk beet op Feyenoord: 6-1. En wat te denken van UDI’19, de trots van Uden. Toen de hoofdklasser zich in het najaar van 1998 onder de laatste 32 schaarde van de Amstel Cup, mocht het op bezoek bij Ajax. Dat buitenkansje lieten de Brabantse supporters zich niet afpakken: in een kolonne van liefst 170 bussen reden tienduizend Udenaren op 28 oktober vol verwachting naar de Arena. Daar werd hun droom al snel een nachtmerrie: Ajax won met 9-0.
Voor WSV gisteravond geen Arena of Kuip, maar het Drachtsterbos. Een paar honderd toeschouwers zagen toe hoe de Apeldoornse ploeg korte metten maakte met de Friese opponent. Niet in het minst dankzij Joey Ngarigota, die alles in zich heeft om uit te groeien tot één van de smaakmakers in de hoofdklasse C. Twee weken geleden kon hij nog niet eens lopen dankzij een vleeswond aan zijn hiel (ongelukje op een Turkse waterglijbaan), gisteravond had hij er al na een kwartier twee inliggen. Een assistje later (doelpunt Anouk Roest) en het pleit was beslecht: 0-3.
De ongetrainde Ngarigota kwam na rust gewoon terug op het veld en bleef de Drachtster verdedigers nog een half uurtje dollen. Daarna was het genoeg en liet hij zich aflossen door debutant Ewout de Groot. WSV vond het verder wel best: de buit was binnen.
Ngarigota was daar maar wat blij mee. ‘Vandaag heb ik voor het eerst weer schoenen aan’, lachte hij haast onbegrijpend. ‘Hiervoor heb ik alleen wat loopwerk gedaan op blote voeten en ging ik één of twee keer per dag naar de fysio. Geke Houwer heeft er alles aan gedaan om me op tijd speelklaar te krijgen. Gelukkig maar, want ik had er alles voor over om deze pot te kunnen spelen.’
Even verderop stond Richard Karrenbelt net zo hard te glunderen. Een ongetrainde spits opstellen, is dat eigenlijk wel verantwoord? ‘Dat kan ook alleen met Joey’, bekende de coach direct. ‘Iedereen kent Joey en iedereen wilde ook dat hij zou spelen. We weten gewoon hoe goed hij is. En dat is maar weer gebleken.
Meer krijgen betekent niet altijd minder missen
Own Style