Huisdieren.

Al mijn hele leven lang ben ik gek op dieren. Altijd als kind al heel graag huisdieren willen hebben, maar aangezien mijn moeder allergisch is voor alles met haar, zat dat er voor ons niet echt in.

Bij het woord konijn werden haar ogen al branderig. Maar we hebben toch beestjes gehad, om het uit te proberen denk ik.
Ik kan me nog wel herinneren dat we een cavia hadden, ik was zelf denk ik een jaartje of 6 en mijn zus is 4 jaar ouder en die verzorgde de cavia, ik zou niet eens meer weten hoe het lieve beestje heette, maar hij zat in een glazen bak en stond in de kamer.

Op een mooie dag met warme temperatuur gingen we een dagje uit, en de cavia mocht ook uit, op het balkon dan wel, maar hij was lekker in de buitenlucht, dat zal hem goed doen. Na thuiskomst zijn we direct bij de cavia gaan kijken, en mijn zus vond dat hij er zo lief bijlag op zijn rug. Echter kon hij de hitte niet waarderen en is volgens mij overleden aan overdosis zon, die heerlijk op zijn glazen bak scheen. (broeikaseffect)

Mijn vader had ook vroeger toen we jong waren zebravinkjes, leuke kleine vogeltjes die helaas weg moesten door de allergie van moeders. Hier kan ik me niet zo veel meer van herinneren.
Aantal jaren later kwam op een dag mijn vader thuis met een bouvierpup, het arme beest was de weg kwijt en werd door een collega van mijn vader aan het bureau gebracht. (Politie)
De bouvier was zeer gecharmeerd van mijn vader en zijn lunchpakket, die hij dan ook samen met de pup deelde, deze was dus niet meer van hem weg te slaan, heeft besloten de pup mee te nemen en er voor te zorgen zolang hij niet als vermist werd opgegeven.

Het beest is bij ons in bad geweest, wat heel erg nodig was, had een heel vlooiencircus bij zich was even drastisch verwijderd moest worden.
Ik was heel blij en gelukkig we hadden een hond! Maar de pret was maar voor korte duur, na een paar uur melde de eigenaar zich en de bouvier werd teruggebracht.

Later bleek dat deze lieve bouvier een hersenbeschadiging had en vrij agressief was, en door de dierenarts in slaap werd gebracht, en hij kon op weg naar de hondenhemel.

Als je later op jezelf woon neem je maar dieren, zei mijn moeder altijd, en zo gezegd zo gedaan, toen ik samen ging wonen zijn we begonnen met een aquarium, een vrij grote bak met erg veel onderhoud, maar dat was toch niet echt wat ik wou, ik wilde een kat!
De stichting kattenzorg had voor ons wel een hele leuke kater, dik, log en rood en hij heette tijger, hoe orgineel.
Tijger was een lieve kat die eigenlijk een poosje geen problemen gaf en we hem beschouwde als onze dikke vriend, de toestand van de kat werd minder, hij ging overal plassen sproeien noemen ze dat geloof ik, mijn hele boel ging eraan, hij plaste waar hij kon, dat was geen doen. Kattenzorg gebeld en we konden hem laten helpen op hun kosten en hebben dat gedaan, hij werd een je weet wel kat.
Maanden is het nog goed gegaan maar de kwaal kwam terug blaasgruis dus. We hebben in overleg met kattenzorg een nieuw huis voor hem gezocht waar hij vrij in de tuin kon rondplassen.

We zijn toen een tijdje huisdierloos geweest want het aquarium was inmiddels ook ontruimd.
En de tijd was daar en er kwamen twee leuke kinderen die uiteindelijk best in de eerste jaren veel zorg met zich meenamen, dus tijd voor een beest hadden we niet echt.
Op een gegeven moment waren de jongens wat groter en hebben ons in laten schrijven bij de Labrador Vereniging waar we op 9 maart 1990 een jonge pup konden halen.
Hij komt uit Slagharen dus we hebben het wel van ver gehaald. We zijn dol op die Labrador en hij heet Barry, inmiddels is hij dus bijna 12 jaar, en het wordt al een oude hond. Maar daar later meer over.

Mijn oudste zoon wilde wel een dier voor zichzelf en kreeg voor zijn verjaardag een konijn, zo lief kleintje een dwergkonijn, nou dat bleek achteraf een flinke dwerg te zijn want klein bleef hij niet, en ook het hok werd aangepast. Een mooi hok met een binnen en buitenverblijf, stond op het balkon, maar als het hard regende haalde ik het arme beest binnen, zo zielig vond ik dat.
Inmiddels was de jongste er ook wel aan toe en wilde ook zo'n lief klein beestje wat hij kon knuffelen, dus hij koos een hamster.
Leuk beest met veel haar, en de naam was pluisje. Pluisje was erg handig en wist op een bepaald moment zijn kooi te verlaten, en wij in een oud huis woonde dus gaten genoeg in de vloer waar hij zich kon verstoppen.
Nu hadden we een probleem, kind in tranen en een lege kooi, nou de oplossing was erg makkelijk we zijn naar de dierenwinkel gegaan en hebben een nieuwe hamster gekocht, hij was zwart met wit en hij heette ja hoor Koetje!
Nou iedereen weer gelukkig dachten we.

Het konijn stond inmiddels weer binnen en met het verschonen van zijn hok kwamen wij een verassing tegen jawel Pluisje! Hoera! Nou ja Hoera?
We hadden dus weer een nieuw probleem nu hadden we twee hamsters en 1 kooi, ik stelde voor Koetje terug te brengen, maar dat viel niet in goede aarde, toen hebben we er maar een kooi bijgekocht, tsja je moet wat.
Maar het ontsnappen van Pluisje zat hem in het bloed en hij is wel meerdere malen verdwenen, maar we vonden hem altijd weer terug bij het konijn! Ook heb ik Pluisje een keer uit de zoom van een trainingsjasje moeten tornen, hij was door een heel klein gaatje in het boord terecht gekomen. Op een hele warme dag op de camping is Pluisje helaas ook door de hitte bezweken, maar heeft een mooi grafje gekregen met drinkflesje en eetbakje erbij.

Inmiddels zijn we weer een tijdje verder en is er weer een nieuw hamstertje in het spel, zo hebben we er wel wat gehad, de laatste ging uit logeren toen we op wintersport gingen bij een vriendje,
en Barry die ging bij oma logeren waar die het reuze goed had, want na telefonisch contact bleek dat hij een pan chilli con carne had leeggegeten die op de grond stond om af te koelen, dus daar hebben we ons geen zorgen om gemaakt. Maar Hamster nummer 3, weet zijn naam niet meer die hebben we gelijk na onze thuiskomst uit Oostenrijk opgehaald bij zijn logeeradres, daar waren ze echter bezorgt want hij liep een beetje raar, dat vond ik dus ook en we zijn gelijk doorgereden naar de dierenarts die constateerde dat hij een flink gezwel had in zijn buikje en hij hem moest laten inslapen.

Verdriet alom toen zijn we met de hamsters even gestopt. Ze zijn zeer gevoelig en teer en eigenlijk heb je er niet zoveel aan.

Toen kwam het volgende beest om de hoek kijken, vrienden van ons hadden een vogel een agepornis ofzo. Lijkt op een parkiet, een heel grappig beest die rondvloog in het huis en af en toe eens op je hoofd kwam zitten, ja hoor die willen we wel, onder 1 voorwaarde mijn oudste zoon is wat asmatisch dus als hij er last van had dat hij dan weer terug kon.

Dit was echter geen probleem en zo hadden we een vogel erbij, en het konijn en Barry.
Onze oudste zoon had er een beetje genoeg van die konijnenkeutels op te ruimen en we hebben Witneus dus naar mijn vriendin gedaan die een landje heeft en een konijnenflat.
Want ik wil dus niet zomaar een beest wegdoen, hij moet wel goed terecht komen, en dat deed hij, zat in de konijnenflat samen met een tortelduif en hij was waanzinnig verliefd op de duif.

Maar goed, de vogel....die was ongeveer een weekje of 2 in huis, en ik zelf begon de ochtend met een niessalvo, in de eerste plaats niet door dat het van de vogel kwam, dus op een gegeven moment bedacht ik me dat het inderdaad wel eens van de vogel kon zijn. Deze is weer met kooi en al, en nieuwe naam terug gegaan naar zijn eerste baasje.
En na een dag of 2 goed te hebben stof gezogen was ik van het niezen af, en mijn oudste zoon had nergens last van.

Wij waren inmiddels wel tot de conclusie gekomen dat we eigenlijk geen nieuwe dieren er meer bij wilde en dat duurde niet lang.
Op de camping zat een nest met Jack Russel pup's ik ben geen fan van kleine hondjes maar die vind ik zo leuk, pittig en eigenwijs.
Nou mijn vriendin en ik zijn eens een kijkje gaan nemen bij het nest, ze waren al 9 weken en dus klaar om eventueel naar een nieuw adres te gaan.
Nou moet je eerlijk zijn, alle kleine dieren zijn leuk en vertederend dus, ik had mijn hart weer verpand aan een pup, "neem hem maar even mee hoor"
En dat was niet tegen een dove gezegd, dus ik die pup mee naar de caravan waar mijn man inmiddels was gearriveerd, die voelde al nattigheid en begon gelijk tegen te sputteren, maar eenmaal de pup in zijn handen, en een likje over zijn neus was hij al heel gauw verkocht, en onder de mom van het is jouw hond en jij zorgt er maar voor, konden we onze Joris gelijk dezelfde dag meenemen.
Voer en alles kreeg ik mee van zijn moeder, want op zondag in een dorp is de supermarkt niet open, om even wat puppievoer te kopen.
De kinderen ook in de wolken, behalve Barry die was niet echt heel blij met zo'n klein mormel wat steeds met die scherpe tandjes in zijn nek hing. Maar ze zijn nu wel dikke vriendjes hoor.
Maar we hebben het geweten met dat kleine monster, heeft heel veel gesloopt en het liefst schoenen van de baas, niet die uitverkoopjes van mij, ben je mal die hele dure leren schoenen die zijn het lekkerst.
Na veel sloopwerk en bedreiging naar het asiel, hebben we ten einde raad een muilkorf gekocht en hebben hem als hij alleen was, gekorft, hij kon dan wel drinken maar niet kauwen, en eten deed hij pas als wij er ook waren, dus dat probleem was ook opgelost.
We hebben het een maandje of 4 volgehouden en toen van lieverlee de muilkorf af gelaten en wonder boven wonder heeft hij niks meer gesloopt, en ligt het muilkorfje netjes in een lade.

In de tussentijd kregen we het bericht dat ook ons konijn was overleden, had een gezwel in zijn bekje, waardoor hij niet meer goed kon eten.

Inmiddels zijn de jongens groot en de Labrador Barry is bijna 12 en verkeerd gelukkig in goede gezondheid, en de Jack Russel Joris, die houdt de boel wel aan de gang hier in huis, en waakt op de leuning van de stoel en word boos als er iemand over ons stoepje loopt.

Op 30 juni dit jaar heeft mijn jongste zoon voor zijn verjaardag 2 ratten gekregen, twee broers, het was niet echt de bedoeling, maar je gaat een familie toch niet scheiden?

Dus die zijn nu aan ons gezin toegevoegd en we hebben er heel veel plezier en liefde van ja zelfs van de ratten, die kijken over je schouder mee wat je aan het doen bent, heel erg leuk.
Ik denk dat deze familie voorlopig nog niet diervrij is, het is soms een hoop werk, altijd haren overal en de stofzuiger maakt overuren, maar we houden van dieren.
Dat zat er al heel vroeg in en kinderen opvoeden met dieren hoort er helemaal bij.

Met vriendelijke groeten;

Ellen.

[Dit bericht is gewijzigd door yvonne op 25-10-2001 20:57]

quote:

---

Op donderdag 25 oktober 2001 20:34 schreef ThijNtjE het volgende:
kun je hier geen samenvatting van maken? dit ga ik niet allemaal lezen

---

quote:

---

Op donderdag 25 oktober 2001 20:45 schreef pluisje het volgende:
Ja, wie noemt zijn hamster dan ook pluisje

---

quote:

---

Op dinsdag 30 oktober 2001 20:30 schreef Forau_Diavolina het volgende:
Sorry, maar hier wil ik best fatsoenlijk op reageren, MAARD AN WEL EEN SAMENVATTING SVP.
Ik heb geen zin om dit te lezen, hoe mooi het dan ook zal zijn.

---

Jeetje

Lees het maar stukje voor stukje dan