Emotieloos

leen, jij hebt een heel ander probleem, hoort niet in dit topic thuis....denk daar maar eens over na! ts schiet hier namelijk niks mee op!

quote:

op woensdag 3 augustus 2005 18:00 schreef dia het volgende:

[..]

is het ook zo dat na bijv een half jaar anti-dep gebruikt te hebben dat stofje weer op pijl is ....
dus: dat het aan te vullen is ... waarna je geen anti-dep meer nodig hebt

niemand

quote:

op donderdag 4 augustus 2005 12:55 schreef dia het volgende:

[..]

niemand

volgens mij werkt het niet zo. normaal gesproken hoort je lichaam die stoffen zelf aan te maken. door anti-depressiva te slikken slik je een stof in die lijkt op die stof, of een stof die door je lichaam er in wordt omgezet. de onderliggende oorzaak waarom je lichaam die stoffen niet zelf aanmaakt pak je er echter niet mee aan.

hmmm, ts een gebeurtenis meegemaakt? paar maandjes terug?

ik heb het sinds een jaar of zo... geen ruk kan me wat schelen... ligt m'n oma met een geamputeerde voet op het bed, ik voel niks. iedereen zegt: "wat erg, hè?", terwijl ik mij daar geen moment druk om kan maken.

dus, sinds dat jaar, (geloof zomervakantie 2004) werd alles mij opeens duidelijk... was net alsof ik het licht zag... het leven stelt in principe geen zak voor, het is verder niet van belang, ga er geen energie aan verspillen en zulks ... misschien ben je zo slim om dingen wat dieper te zien, en niet oppervlakkige kanten van een zaak te bekijken

want, wil je liefdesverdriet en zulks wel intens voelen? lijkt mij niet prettig.

hehehe, is niet helemaal hetzelfde, maar misschien heb je er wat aan

same here, ik heb het alleen niet altijd gehad...

quote:

op donderdag 4 augustus 2005 13:00 schreef alicey het volgende:

[..]

volgens mij werkt het niet zo. normaal gesproken hoort je lichaam die stoffen zelf aan te maken. door anti-depressiva te slikken slik je een stof in die lijkt op die stof, of een stof die door je lichaam er in wordt omgezet. de onderliggende oorzaak waarom je lichaam die stoffen niet zelf aanmaakt pak je er echter niet mee aan.

in de anti dep zit een stofje die je dopamine/serotine gehalte weet te activeren/beter laat gebruiken...
maar ik vraag mij af of dit voor korte duur is of dat het op "peil" word gebracht.

quote:

op vrijdag 5 augustus 2005 13:41 schreef dia het volgende:

[..]

in de anti dep zit een stofje die je dopamine/serotine gehalte weet te activeren/beter laat gebruiken...
maar ik vraag mij af of dit voor korte duur is of dat het op "peil" word gebracht.

de meeste antidepressiva, zoals prozac, zijn ssri's.

quote:

ssri's (selective serotonine reuptake inhibitors) werken door selectief serotonine opname te remmen. meer serotonine verblijft dus langer in de synaps. ssri's verschillen onderling wat van werking in hoe effectief ze zijn in het tegengaan van 5-ht (serotonine) opname, doen ze dat allemaal selectief, and dus hebben ze niet een direct (belangrijk) effect op andere neurotransmitters.

ts heeft aandacht nodig, daarom opent 'ie dit topic

@ koekwam: op het moment dat ik zo zou zijn als jij, dan zou het leven inderdaad niet veel zin meer hebben nee.
ik wil zeker wel liefdesverdriet e.d. kunnen hebben, zou het makkelijk buiten kunnen sluiten, maar waar doe je het dan allemaal nog voor?

waar je het dan voor doet, als je t zo gaat bekijken helemaal nergens voor. 't leven stelt 'toch nix voor'. in princiepe niet nee, maar dan word het wel een erg dooie boel.

emotiel-tekort is iets wat ik ook heb..maar als je heel diep graaft kom je dr wel. door vervelende gebeurtenissen is het gewoon ff zoek.

opgeven is geen optie voor mij, ik sleep mezelf overal doorheen. ook bij mij zit het heel (maar dan ook echt heeeeeeel) erg tegen. zo erg dat ik nadenk over, wat zal minder pijn doen. die categorie vragen waar ik verder niet op in ga, word je namelijk nie vrolijk van

dr komen betere tijden voor iedereen, en voor mij hopelijk ook

't punt van dit verhaal is dat je wel iets dr voor moet doen, al is het alleen mentaal zwoegen

quote:

op dinsdag 2 augustus 2005 01:17 schreef viking84 het volgende:
de laatste tijd lijkt het net alsof ik geen sterke emoties meer kan voelen. ik ervaar geen ultieme blijdschap, maar ik ervaar ook geen diep verdriet. vroeger kon ik veel meer genieten van dingen, ik verheugde me op vakanties etc en hoewel ik me nu ook prima vermaak op vakantie, mis ik toch dat heerlijk enthousiaste gevoel dat er altijd mee gepaard ging. zozeer zelfs dat mensen denken dat ik het niet leuk heb gehad. ik kan geen blijdschap veinzen en als ik oprecht zeg "gaat wel", denken ze direct dat ik het niet leuk heb gehad, want ik kan het alleen maar leuk hebben gehad als ik zeg dat ik het "geweldig" heb gehad. hetzelfde geldt voor diep verdriet, dat lijk ik ook niet te kunnen voelen. het gaat aan mij voorbij. het maakt wel indruk, maar lijkt niet zo diep te gaan als bij andere mensen. ik voel me dus nogal emotieloos. ik mis die tijd dat kleine dingetjes nog zo'n grote impact op me hadden hebben anderen dit ook? is dit hollandse nuchterheid of is er meer aan de hand?

"no joy or grief touches me"

je hoeft je toch ook niet elke dag, de hele dag in opperste staat van euforie te bevinden? misschien heb je wel een bepaald niveau van emotionele stabiliteit bereikt. als ik jou was, zou genieten van die innerlijke rust.

quote:

op dinsdag 2 augustus 2005 01:17 schreef viking84 het volgende:
de laatste tijd lijkt het net alsof ik geen sterke emoties meer kan voelen. ik ervaar geen ultieme blijdschap, maar ik ervaar ook geen diep verdriet. vroeger kon ik veel meer genieten van dingen, ik verheugde me op vakanties etc en hoewel ik me nu ook prima vermaak op vakantie, mis ik toch dat heerlijk enthousiaste gevoel dat er altijd mee gepaard ging. zozeer zelfs dat mensen denken dat ik het niet leuk heb gehad. ik kan geen blijdschap veinzen en als ik oprecht zeg "gaat wel", denken ze direct dat ik het niet leuk heb gehad, want ik kan het alleen maar leuk hebben gehad als ik zeg dat ik het "geweldig" heb gehad. hetzelfde geldt voor diep verdriet, dat lijk ik ook niet te kunnen voelen. het gaat aan mij voorbij. het maakt wel indruk, maar lijkt niet zo diep te gaan als bij andere mensen. ik voel me dus nogal emotieloos. ik mis die tijd dat kleine dingetjes nog zo'n grote impact op me hadden hebben anderen dit ook? is dit hollandse nuchterheid of is er meer aan de hand?

"no joy or grief touches me"

damn dat herken ik echt 100%
ik denk dat het veroorzaakt wordt door een flink aantal tegenslagen, misschien zelfs wel vlak achter elkaar ( in mijn geval een relatie die ineens op de klippen liep, te horen krijgen dat je vader prostaatkanker heeft wat niet meer te genezen is, een oom die overlijdt, en nog meer van dat soort dingen) en dat het een soort beschermende functie is van je hersens om normaal te kunnen blijven functioneren ofzo.

dingen als verliefd worden, kwaad worden, verdrietig zijn etc lukt gewoon amper meer ik weet precies wat het is .

bij mij is het langzaam aan het terugkomen maar het kost wel enorm veel tijd!
je moet er op de een of andere manier aan toe durven geven.

[ Bericht 9% gewijzigd door Metro2005 op 10-08-2005 09:25:56 ]

mijn partner was toen ik hem leerde kennen ook aan de anti-depressiva. de' therapie' die hij daarbij had was toen niet meer zo zinvol want het ging allemaal best...geen ups en downs. pas toen hij stopte, hij bang, verdrietig, boos, jaloers werd, kon hij er wat aan doen met behulp van een goede psycholoog.

ik wil niet zeggen dat die pillen voor niemand goed zijn, maar in dit geval was het meer oorzaak van problemen dan een oplossing.

@ts: de gebeurtenissen uit je jeugd kun je denk ik niet wegdenken/drukken, je zult 'er door heen moeten' en leren er mee om te gaan en een het een plaats te geven in je leven.

[ Bericht 0% gewijzigd door linda856763 op 10-08-2005 09:27:15 ]

quote:

op dinsdag 2 augustus 2005 01:17 schreef viking84 het volgende:
de laatste tijd lijkt het net alsof ik geen sterke emoties meer kan voelen. ik ervaar geen ultieme blijdschap, maar ik ervaar ook geen diep verdriet. vroeger kon ik veel meer genieten van dingen, ik verheugde me op vakanties etc en hoewel ik me nu ook prima vermaak op vakantie, mis ik toch dat heerlijk enthousiaste gevoel dat er altijd mee gepaard ging. zozeer zelfs dat mensen denken dat ik het niet leuk heb gehad. ik kan geen blijdschap veinzen en als ik oprecht zeg "gaat wel", denken ze direct dat ik het niet leuk heb gehad, want ik kan het alleen maar leuk hebben gehad als ik zeg dat ik het "geweldig" heb gehad. hetzelfde geldt voor diep verdriet, dat lijk ik ook niet te kunnen voelen. het gaat aan mij voorbij. het maakt wel indruk, maar lijkt niet zo diep te gaan als bij andere mensen. ik voel me dus nogal emotieloos. ik mis die tijd dat kleine dingetjes nog zo'n grote impact op me hadden hebben anderen dit ook? is dit hollandse nuchterheid of is er meer aan de hand?

"no joy or grief touches me"

ik voel ook geen grote blijdschap. ik verbaas me er ook altijd weer over hoe mensen over bepaalde dingen zo blij kunnen zijn.

krijg je een cadeau voor je verjaardag, je bent er blij mee, maar ik kan dan inderdaad niet doen alsof ik geweldig blij ben ofzo, waardoor je ouders (of iemand anders) gelijk denken dat je het niet leuk vindt.

quote:

op woensdag 10 augustus 2005 09:13 schreef linda856763 het volgende:
mijn partner was toen ik hem leerde kennen ook aan de anti-depressiva. de' therapie' die hij daarbij had was toen niet meer zo zinvol want het ging allemaal best...geen ups en downs. pas toen hij stopte, hij bang, verdrietig, boos, jaloers werd, kon hij er wat aan doen met behulp van een goede psycholoog.

ik wil niet zeggen dat die pillen voor niemand goed zijn, maar in dit geval was het meer oorzaak van problemen dan een oplossing.

@ts: de gebeurtenissen uit je jeugd kun je denk ik niet wegdenken/drukken, je zult 'er door heen moeten' en leren er mee om te gaan en een het een plaats te geven in je leven.

ik vind dat gebeurtenissen altijd zijn om er van te leren. dan ben je daarna gewoon een beter mens

quote:

op woensdag 10 augustus 2005 10:05 schreef ee-04 het volgende:
[..]
ik voel ook geen grote blijdschap. ik verbaas me er ook altijd weer over hoe mensen over bepaalde dingen zo blij kunnen zijn.

krijg je een cadeau voor je verjaardag, je bent er blij mee, maar ik kan dan inderdaad niet doen alsof ik geweldig blij ben ofzo, waardoor je ouders (of iemand anders) gelijk denken dat je het niet leuk vindt.

ik denk dat dat pas een probleem is, als je je er zorgen overmaakt.
ik zou het juist vreemd vinden als iemand helemaal in extase raakt van een simpel cadeautje, alsof het 'de heilige graal' is ofzow

quote:

op woensdag 10 augustus 2005 21:26 schreef kered het volgende:

[..]

ik vind dat gebeurtenissen altijd zijn om er van te leren. dan ben je daarna gewoon een beter mens

daar heb je wel gelijk in, maar soms zijn het zulke aangrijpende gebeurtenissen die echt heel je leven kunnen bepalen/veranderen.
het heeft dan gewoon tijd (en inzicht) nodig om het een plek te kunnen geven.
en dat kan soms jarenlang duren.....

misschien is het handig als je een tijdje rust neemt? of heb je dat al gedaan? laat je computer een weekje met rust. ga lekker stukken wandelen / fietsen in een mooi afgelegen gebied zoals een natuurreservaat of een bos. ook zou je eens lekker een strandwandeling kunnen maken.

en nog een tip: slaap goed, zo'n 8 à 9 uur per dag, hoe moeilijk/saai dat ook is.

'k denk dat als je lekker uitgerust bent, dat je dan weer meer jezelf kan zijn.

quote:

daar zeg je wat, daar had ik nog niet eens aan gedacht.
maar als ik ermee stop, dan word ik juist weer op onverklaarbare wijze enorm verdrietig

stoppen met die handel. door antidepresivia word je idd emotieloos. je voelt je gewoon constant zeg maar. antidepresivie bouwt je serotonine wel op, maarv zorgt er ook voor dat het niet meer op de juiste momenten aan de hersenen word afgegeven. normaal word serotonine namelijk aan de hersenen afgegeven op momenten dat er iets heel leuks/spannends gebeurt, en daardoor voel je je heel fijn dan. (feitje:xtc zoorgt ervoor dat er tijdens de trip constant serotonine word afgegegevn aan de hersenen, waardoor je je dan dus heel erg lekker voelt. probleem hiervan is alleen dat je dus je serotonine opmaakt waardoor ej doordeweeeks vaak down bent).
anyway, kap met die probleemverdoving dmv antidepresevia. en zoek uit waarom je je zonder dat spul zo klote voelt (sleur, bepaalde dromen die je niet waarmaakt, dingen die je graag wil maar niet doet uit angst of iets). het is een kwestie van een knop omdraaien. ik heb het ook gehad een hele tijd, dat ik me klote voelde om niks...werd wakker met een rotgevoel en dat bleef vaak zo de hele dag...en omdat je daar vooral de hele dag mee bezig bent, ben je veel minder bezig met wat er werkelijk om je heen gebeurt en leef je daar dus ook minder in op (zoals je beschreef).
denk bij jezelf, wat je probleem is, en als die er niet is...zeg dan tegen jezelf te kappe met je aan te stellen want dit is tijd wegpleuren die je veel leuker kan benutten. succes