quote:Op zondag 14 augustus 2005 11:37 schreef Tobbes het volgende:
Ik vind eerlijk gezegd wel dat het een 'mijn vader is overleden-topic' moet blijven en niet een 'alles in het leven van mapple-leaf is momenteel kut en ik zoek hier aandacht voor-topic'. Open dan een nieuw topic.
Aldus Tobbes.
He nokken nou tobbeR , dit gaat nog steeds over het feit dat mijn vader overleden is en MIJN verwerkingsproces, als je je er aan ergert lees het dan NIETquote:
Wat een afgrijselijke manier om je vader zo te verliezen!quote:Op vrijdag 26 augustus 2005 00:19 schreef capetonian het volgende:
Ik heb snel even alle berichten sinds mijn laatste bezoek/post gelezen,
Maple-leaf, nogmaals, heel veel sterkte. Ik vind het wel dapper dat je steeds je gevoelens deelt met ons en dan ook nog reacties op reacties geeft.
Nadat mijn vader in 1996 in Johannesburg werd vermoord heb ik mijn verdriet (min of meer maar nog altijd niet helemaal) verwerkt door met mensen erover te praten of om het te vertellen. (Achteraf gezien, was ik onbewust soms heel egoistisch bezig, soms in een gesprek flopte ik het zomaar uit, .... met het idee van 'Kom, nu wil ik jou reactie zien .....").
Praten helpt, al doet het soms zo veel pijn.
Take care!
x + Hug.
supermooi gedicht, precies zoals ik me nu voel, thnxsquote:Op vrijdag 26 augustus 2005 16:48 schreef Jezusteropeenhoutvlot het volgende:
Nu het rouwrumoer rondom jou is verstomd
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten
nu voel ik dat er een diepe stilte komt
en in die stilte zal ik jou opnieuw ontmoeten
en steeds opnieuw zal ik je tegenkomen
we zeggen veel te gauw; het is voorbij
alleen je lichaam is weggenomen
niet wie je was en wat je zei
we zullen nog steeds grapjes maken
samen door het stille landschap gaan
nu je mijn handen niet meer aan kunt raken
raak je mijn hart nog duidelijker aan.
(hij is oud, maar nog altijd prachtig)
sterkte en keep smiling
Volgens mij moet de as wettelijk gezien een maand (na cremeren) in het crematorium blijven.quote:Op maandag 29 augustus 2005 08:24 schreef maple-leaf het volgende:
Het is nu een aantal weken geleden dat mijn vader gecremeerd is, nu zouden we nog bericht krijgen over wat de wens is van de familie wat ze met de as gaan doen ( wij gaan het uitstrooien) maar weet iemand hoe lang dat duurt?
Damn...wat een verhaal...kan je frustratie helemaal voorstellen, helemaal als het zo'n moeilijke periode is en je daar nog mee moet omgaan...quote:Op dinsdag 6 september 2005 16:14 schreef sijkweiv het volgende:
Bedankt dat ik het hier ff kwijt kon, het frustreert me enorm ( ook door slaapgebrek hoor)
quote:Op dinsdag 6 september 2005 16:14 schreef sijkweiv het volgende:
Heel erg verdrietig verhaal
Tja, dit soort dingen zie en hoor je vaker, helaas. Op tv heb ik ooit een verklaring van dit gedrag gehoord; soms is er (bewust of onbewust) enige 'concurrentie' tussen broers en zussen in een gezin en voelen sommigen zich (terecht of onterecht) achtergesteld. Ze denken dat hun ouders minder van hen hebben gehouden dan van de andere broers/zussen. Om dit achteraf 'recht te trekken', willen ze graag zoveel mogelijk en zo mooi mogelijke spullen hebben om zo het idee te krijgen dat hun ouders hen wel veel 'waard' vonden. Je broer kent zichzelf achteraf een speciale positie toe (zie ook het niet willen meebetalen aan de herdenkingssteen, hij vindt blijkbaar dat hij via andere manieren genoeg heeft gedaan). Is het nichtje waar je het over hebt toevallig zijn dochter? Dan past dat in het plaatje; je vader zou dat dan op het laatste moment toch aan de dochter van je broer hebben beloofd, je vader zou op het laatst toch de 'waarde' van hem als zoon hebben willen 'erkennen'. Wellicht is jouw broer ook overtuigd van zijn eigen gelijk, heeft hij wat woorden in zijn hoofd anders geļnterpreteerd/ anders willen interpreteren, het hoeft niet alleen maar gelieg en gedraai te zijn.quote:Op woensdag 7 september 2005 07:27 schreef sijkweiv het volgende:
< triest gedoe>
*snik, snikkerdesnik*quote:Op zaterdag 10 september 2005 17:48 schreef maple-leaf het volgende:
Ok je hebt het ene nog niet kunnen verwerken en er gebeurt iets anders, vandaag crematie gehad van de zwager van mijn vriendin, deze jongen was 27 en is gestorven aan kanker
Donderdag a.s. een crematie van mijn peetoom ( die gelukkig een mooie leeftijd had bereikt) die is afgelopen donderdag gestorven, ook aan kanker.
Eerlijk gezegd vind ik het dan wel weer ff genoeg en hoop ik dat ik nu de tijd en rust kan vinden de dood van mijn vader een plekje te geven
dat hoop ik ook voor jou maple-leaf, heel veel sterkte vandaag.quote:Op donderdag 15 september 2005 07:35 schreef maple-leaf het volgende:
Vandaag is de crematie van mijn peetoom, ik hoop dat dit voorlopig het laatste is en dat we eindelijk de "rust" kunnen vinden om het verlies van mijn vader te verwerken en een plaats te gaan geven
Same here, maar voor mij is het al bijna 10 jaar geledenquote:Op vrijdag 23 september 2005 22:59 schreef whosvegas het volgende:
Heel veel sterkte
Ik weet wat het is, je vader te verliezen
Na 8 jaar is het nog steeds klote, maar ik heb het een plekje kunnen geven
Maar ja, daar heb je nu niks aan
zo voelt het wel, maar ik val nog vaak terug, zoals vandaag, ik heb echt een klotedag vandaag, mis hem heel erg plus andere dingen die nu in mijn leven spelen.quote:Op vrijdag 23 september 2005 22:53 schreef Sjtefan het volgende:
@ Maple-leaf:
Ik kom regelmatig terug in dit topic en meen tussen de regels door te lezen dat het, ondanks wat er gebeurd is, toch iedere dag een heel klein beetje beter met je gaat.
'k Hoop dat je dit zo kunt blijven volhouden, dan kom je er op den duur steeds verder overheen.
Heel veel sterkte voor wat er in de toekomst nog komt![]()
gefeliciteerd met je verjaardagquote:Op dinsdag 11 oktober 2005 09:17 schreef maple-leaf het volgende:
Ok vandaag is er wel weer een kutdag aangebroken, ben vandaag jarigen dan is daar weer dat gemis, bah!
Het is niet vreemd. Ik heb vorig jaar oktober mijn schoonvader verloren, ook door een hersentumor. Wat jij nu schrijft komt me heel bekend voor want ik heb dit gedrag ook regelmatig bij mijn vrouw gemerkt. Ze ging na een paar hele zware weken weer door met haar normale leven, en ook zij kreeg daar toch wel een schuldgevoel door. Maar af en toe kwam zoals jij hebt het besef dat haar vader er niet meer was, waardoor ze toch steeds weer, min of meer in paniek raakte. Ze heeft het nog wel eens een enkele keer maar het is gelukkig voor haar een stuk minder geworden. Ze mist haar vader nog steeds maar ze heeft er mee leren leven en het gemis een plekje weten te geven.quote:Op donderdag 13 oktober 2005 10:41 schreef maple-leaf het volgende:
De dag was snel voorbij, gelukkig...
Vandaag hebben we een gesprek met de chirurg die mijn vader heeft geopereerd, misschien dat we wat nieuwe dingen te horen krijgen, al zou ik niet weten wat
Ik heb veel goede dagen , waarbij ik mezelf soms rotschaam dat ik niet aan het rouwen ben om mijn vader, is dat raar? het leven gaat door, en ik ben trots op mezelf dat ik het nu een beetje op een rij begin te krijgen ( nieuwe baan, oude vrienden terug etc) maar is het wel normaal dat je bijna geen traan laat om het verlies?
Ik had altijd gedacht dat ik gek zou worden als ik een van mijn ouders bewust zou verliezen, maar je wordt niet gek, misschien komt het door de instelling van mijn vader dat ik het beter een plaats kan geven ofzo, maar het blijft raar![]()
En dan soms, dan komt dat besef en begin je zomaar ineens te huilenen komt dat gemis, en de gedachten waar ie nu is en waarom hij moest gaan?
Vreemd....![]()
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |