Mijn vader is 28 juli jl. overleden

We weten ondertussen wel dat jij dat vindt, Tobbes.
Dat hoef je dus niet nog eens te melden...

maple-leaf, ik wens je sterkte toe met het verder verwerken van het verlies van je vader. Leven is hard en medogenloos maar heeft zeker ook z'n mooie kanten! Blijf daar aan denken. Vergeet hem vooral niet zoals tie was.. En uiteraard gefelictieerd met je zus!

Als ik het zo lees sta je heel sterk in je schoenen! Erg veel respect voor je .. zonde dat je 3jarig relatie over is. Maar kin omhoog he!

Sterkte.

sterkte

Kweet wat het is. Mijn pa is 6 jaar geleden overleden aan een hartinfarct.

Sterkte

Ik heb snel even alle berichten sinds mijn laatste bezoek/post gelezen,

Maple-leaf, nogmaals, heel veel sterkte. Ik vind het wel dapper dat je steeds je gevoelens deelt met ons en dan ook nog reacties op reacties geeft.

Nadat mijn vader in 1996 in Johannesburg werd vermoord heb ik mijn verdriet (min of meer maar nog altijd niet helemaal) verwerkt door met mensen erover te praten of om het te vertellen. (Achteraf gezien, was ik onbewust soms heel egoistisch bezig, soms in een gesprek flopte ik het zomaar uit, .... met het idee van 'Kom, nu wil ik jou reactie zien .....").

Praten helpt, al doet het soms zo veel pijn.

Take care!
x + Hug.

Nu het rouwrumoer rondom jou is verstomd
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten
nu voel ik dat er een diepe stilte komt
en in die stilte zal ik jou opnieuw ontmoeten
en steeds opnieuw zal ik je tegenkomen
we zeggen veel te gauw; het is voorbij
alleen je lichaam is weggenomen
niet wie je was en wat je zei
we zullen nog steeds grapjes maken
samen door het stille landschap gaan
nu je mijn handen niet meer aan kunt raken
raak je mijn hart nog duidelijker aan.

(hij is oud, maar nog altijd prachtig)

sterkte en keep smiling

quote:

Op maandag 29 augustus 2005 08:24 schreef maple-leaf het volgende:
Het is nu een aantal weken geleden dat mijn vader gecremeerd is, nu zouden we nog bericht krijgen over wat de wens is van de familie wat ze met de as gaan doen ( wij gaan het uitstrooien) maar weet iemand hoe lang dat duurt?

Volgens mij moet de as wettelijk gezien een maand (na cremeren) in het crematorium blijven.

(late reactie..) heel, heel veel sterkte nog de komende tijd.
ik zou me geen raad weten als het mij zou overkomen.

mijn opa (totaal andere orde natuurlijk) is niet heel lang geleden overleden.
had een hele sterke band met hem. maar ookal is hij overleden, ik heb soms
nog steeds momenten waarop ik het gevoel heb dat ik contact met 'm heb...

heel veel sterkte toegewenst! ik kan me niet voorstellen wat er nu allemaal door je hoofd spookt, daarom heel veel sterkte!!

Mijn vader is afgelopen zaterdagavond om 22.40 overleden.
Ongeveer 4 weken geleden werd hijopgenomen in het ziekenhuis omdat hij veel te mager was. Hij zou sondevoeding krijgen om aan te sterken. In het ziekenhuis klaagde hij over buikpijn en toen zijn ze verder gaan kijken (echo enzo) Een paar dagen later werd ik gebeld door de verpleegkundige, de dokter wou graag een gesprek met de familie.....nou dan weet je al bijna genoeg.....
Tijdens het gesprek werd duidelijk dat ze bij mijn vader metastasen hebben gevonden in zijn lever....Schrikken natuurlijk....10 jaar geleden heeft ie ook al kanker gehad (maag) maar daar was ie ondertussen van genezen verklaard....Waar de metastasen vandaan kwamen was niet duidelijk en nutteloos om dat nog uit te gaan zoeken....De prognose was enkele maanden, hooguit een half jaar. Chemotherapie was onmogelijk gezien het zwakke gestel van mijn vader.
Een aantal dagen daarna mocht ie terug naar zijn huisje, hij kreeg veel hulp van thuiszorg en gespecialiseeerde hulp enzo en ook ik en mijn zus kwamen dagelijks bij hem. Ik hebook nog 3 broers maar die zag je nauwelijks.....Vanaf vorige week dinsdag kreeg ie morfine gespoten. In eerste instantie hielp die maar hij werd er onrustig van dus hebben ze hem ook kalmeringsmiddelen toegediend. Hij was sindsdien nauwelijks aanspreekbaar en niet in staat om te eten of te drinken...Heel af en toe kon je nog met hem praten maar dat werd uiteraard steeds minder...Er werd ons geadviseerd om hem niet alleen te laten, dus om bij hem te waken omdat zijn situatie wel heel erg was verslechterd. De eerste 2 nachten was mijn zus bij hem en daarna ik. Mijn broers kwamen wel overdag maar weigerden om snachts te waken omdat ze wel wat anders te doen hadden. (min zus en ik hebben allebei een eigen gezin, dus ook genoeg andere dingen te doen, maar voor je vader heb je dat wel over) Zijn morfine werd verhoogd naar 40 mg per 4 uur (plus durogesic pleisters 150) en om de 6 uur kreeg hij sedatie toegediend. Vrijdag voerde hij de zogenaamde doodstrijd. Hij was erg onrustig en zei vreemde dingen (zoals dat ie naar ma ging die al 3 jaar dood was en dat ie niet wist waar zijn broer was(die ook al was overleden) Erg beangstogend allemaal.
Zaterdags raakte hij in coma en rond half 7 kreeg hij allemaal blauwe vlekken op zijn benen (volgens zijn verzorgsters een teken van doodgaan) en om 10 over half 11 is hij ingeslapen.....In eerste instantie waren we opgelucht (we hadden 5 dagen en 4 nachten onafgebroken bij hem gezeten en hebben hem zien lijden) maar nu (4 dagen later) komen er andere problemen aan de orde.
Mijn vader had best wat geld op zijn rekening staan, maar omdat hij onderverzekerd was had hij geld achterovergeld om zijn uitvaart van te laten betalen. Nu wil mijn broer alles zo goedkoop mogelijk (goedkoopste kist, goedkoopste kaart, geenkoffie en cake enzo) Maar mijn zus is aangesteld als beheerder (al voor zijn dood) dus zij gaat ook de uitvaart enzo regelen. Ze doet het zoals mijn vader gewild zou hebben, sober maar wel met koffie en cake. Hij ou uitgestrooid worden bij onze moeder ( had ie ook egzegd voor zijn overlijden) maar mijn broer vind dat onzin en zegt dat ma dat niet wilde hebben. Hij wil ook geen herdenkingssteen voor mijn vader, vind ie allemaal onzin zegt ie.
DSiezelfde broer heeft destijds de crematie van mijn moeder geregeld en heeft het geld wat er over was zelf gehouden. Daar hebben wij nooit een probleem van gemaakt (terwijl dat al gauw 1000 euro was) omdat we geld niet belangrijk vinden. Maar als hij nu ook op het geld van mijn vader gaat azen ( terwijl hij al jaren niet meer kwam behalve met oud en nieuw) dan kan ik zo woest worden... Het gaat me totaal niet om het geld, als het aan mij ligt wordt het geschonken aan een goed doel, maar het gaat me om de instelling vanmijn broer. Nooit heeft ie naar zijn vader omgekeken en nu denkt hij te weten hoe mijn vader zijn uitvaart wilde.
Bedankt dat ik het hier ff kwijt kon, het frustreert me enorm ( ook door slaapgebrek hoor)

inmiddels is het al weer ruim een maand geleden.. toch wens ik jou en je familie nog heel veel sterkte toe!

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:14 schreef sijkweiv het volgende:
Bedankt dat ik het hier ff kwijt kon, het frustreert me enorm ( ook door slaapgebrek hoor)

Damn...wat een verhaal...kan je frustratie helemaal voorstellen, helemaal als het zo'n moeilijke periode is en je daar nog mee moet omgaan...

Rouw heeft tijd nodig, neem je tijd, doe wat jij goed vindt om te doen...

Heel veel sterkte! Ik denk dat ik wel kan zeggen dat iedereen met je mee leeft!

Sterkte!

Gisteren een gesprek gehad met alle kinderen van mijn vader. Ik wil het gewoon uitpraten omdat ik niet met een lullig gevoel op de crematie wil zitten. Het ging dus in eerste instantie om één bepaald iets, wat mijn vader aan mijn jongste broer beloofd heeft toen ie nog leefde. Nu beweert mijn middelste breor (de eikel dus ..)dat mijn vader dat "ding" op zijn sterfbed aan mijn nichtje had gegeven. Wat me ten eerste al sterk lijkt want hij kon nauwelijks meer spreken en ten tweede heeft mijn vader bij leven wel 1000 keer gezegd dat het "ding" naar mijn middelste broet gaat. Tegen al zijn kinderen dus en nu beweert die gek ineens wat anders..Ik gooi dat dinghet liefstuit het raam dan kan niemand hem meer krijgen, maar goed dat wordt dus na de crematie nog een groot probleem..
Ook zei hij dat hij bij de crematie van mijn moeder geld heeft moeten bijleggen... MIjn moeder was voor 5000 euro verzekerd, ik heb de rekening gezien en die was iets van 4200 euro. Dat heb ik gezegd en hij zei dat ie na die tijd nog een rekening heeft gekregen van de koffietafel enzo...Die zou ik dan wel eens graag willen zien...De 4 andere kinderen hebben destijds zelf de as verstrooiing en de herdenkingssteen betaald omdat meneer weigerde eraan mee te betalen....
Vanavond is de condoleance en dankzij het praten van gisteren zal ik me normaal kunnen gedragen maar hoe het na de crematie moet.....ik heb geen idee..

quote:

Op woensdag 7 september 2005 07:27 schreef sijkweiv het volgende:
< triest gedoe>

Tja, dit soort dingen zie en hoor je vaker, helaas. Op tv heb ik ooit een verklaring van dit gedrag gehoord; soms is er (bewust of onbewust) enige 'concurrentie' tussen broers en zussen in een gezin en voelen sommigen zich (terecht of onterecht) achtergesteld. Ze denken dat hun ouders minder van hen hebben gehouden dan van de andere broers/zussen. Om dit achteraf 'recht te trekken', willen ze graag zoveel mogelijk en zo mooi mogelijke spullen hebben om zo het idee te krijgen dat hun ouders hen wel veel 'waard' vonden. Je broer kent zichzelf achteraf een speciale positie toe (zie ook het niet willen meebetalen aan de herdenkingssteen, hij vindt blijkbaar dat hij via andere manieren genoeg heeft gedaan). Is het nichtje waar je het over hebt toevallig zijn dochter? Dan past dat in het plaatje; je vader zou dat dan op het laatste moment toch aan de dochter van je broer hebben beloofd, je vader zou op het laatst toch de 'waarde' van hem als zoon hebben willen 'erkennen'. Wellicht is jouw broer ook overtuigd van zijn eigen gelijk, heeft hij wat woorden in zijn hoofd anders geļnterpreteerd/ anders willen interpreteren, het hoeft niet alleen maar gelieg en gedraai te zijn.

Weet niet of deze verklaring hout snijdt voor jou, maar zo ja, dan helpt het je wellicht om wat meer afstand te kunnen nemen van de houding van je broer. De verklaring (mits van toepassing) is niet bedoeld om zijn gedrag te vergoelijken, want dat kan niet. Dit soort onrecht maakt jou echter (terecht) woést, en dat kan nog heel lang doorzeuren. Dit doorzeuren is voornamelijk lastig voor jou, je broer stapt er misschien vrij makkelijk overheen. Misschien maakt een ander perspectief (kunnen zien waarom hij zo handelt) het voor jou op termijn makkelijker om ermee om te gaan.

Sterkte. Ook voor Maple_leaf.

sijkweiv: Ik kan niet meer zeggen als: sterkte! Wat een kut situatie lijkt me dat! Wij hadden ook wat wrijving in de familie maar dat is met name voor het overlijden van mijn oma aan de orde geweest. Begravenis en daarna geen last meer (mekaar simpel niet meer gesproken)

Het contact tussen mijn middelste broer en de rest van het gezin is nooit optimaal geweest...Hij kwam ook nooit of nauwelijks op bezoek bij onze ouders. Dat hij destijds de uitvaart van onze moeder heeft geregeld kwam waarschijnlijk omdat hij de enige was die nog enigszins zijn hoofd op orde had..Achteraf gezien was het beter geweest als iemand anders die taak op zich had genomen, maar ja da's achteraf gepraat.
En femmechantal: idd dat nichtje is de dochter van mijn middelste broer, niemand heeft mijn vader dat horen zeggen terwijl 4 van de 5 kinderen hem hebben horen zeggen dat het ding voor mijn jongste broer is, dus het is gewoon simpel. Dat ding gaat gewoon naar hem en mijn nichtje heeft dan gewoon pech gehad.....

Sterkte aan alle mensen die een vader verloren hebben, of een ander familielid.
Ik leef met jullie mee.

Sijkweiv: gecondoleerd met je vader en heel veel sterkte toegewenst .

En wat naar dat je broer zich zo opstelt. Probeer er maar zo min mogelijk in mee te gaan.
_{ik weet dat ik makkelijk praten heb hoor, hier vanachter m'n peeceetje}

Gelukkig kan ik na de crematie (morgen) mijn leven zonder iritante broer weer oppakken....Mijn vader was de enige schakel tussen ons, dankzij hem zagen we elkaar toch nog eens per jaar..Dat valt ook weg, dus denk ik dat ik mijn broer hierna niet meer zal zien.....Lig er eerlijk gezegd niet wakker van, ik heb gelukkig wel een redelijk/goed contact met mijn zus en mijn andere broer...

Zeker niet wakker van liggen nee! Je kiest je familie nu eenmaal niet uit, en sja, soms dan is er idd niks tussen mensen ook al zijn ze broers of zussen van elkaar...en wat je zegt, je hebt je andere broer en zus nog.

Veel sterkte bij de crematie morgen.

Veel sterkte.... Ik ben echt helemaal stil hiervan.

Ik kan je een belangrijke tip geven. Zorg ervoor dat je je gevoelens rondom je vader niet opkropt, laat ze naar buiten komen, desnoods praat je met een psycholoog of iets in die richting. Want als je dat niet doet, kan het de verkeerde kant op gaan. Ik heb dat met een kennis meegemaakt, terwijl die persoon al ruim een maand wist dat de vader zou overlijden. Deze persoon is dus redelijk de verkeerde kant op gegaan, ondertussen gaat het al weer prima daarmee....

Succes en heel veel sterkte, ook aan familie en kennissen

Ik vind het verschrikkelijk dat je zoveel ellende moet meemaken en zoveel dierbaren, en dan in het bijzonder een van je ouders, moet verliezen.
Heel veel sterkte wijffie en let goed op jezelf!!!

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:14 schreef sijkweiv het volgende:

Heel veel sterkte.

quote:

Op zaterdag 10 september 2005 17:48 schreef maple-leaf het volgende:
Ok je hebt het ene nog niet kunnen verwerken en er gebeurt iets anders, vandaag crematie gehad van de zwager van mijn vriendin, deze jongen was 27 en is gestorven aan kanker

Donderdag a.s. een crematie van mijn peetoom ( die gelukkig een mooie leeftijd had bereikt) die is afgelopen donderdag gestorven, ook aan kanker.

Eerlijk gezegd vind ik het dan wel weer ff genoeg en hoop ik dat ik nu de tijd en rust kan vinden de dood van mijn vader een plekje te geven

*snik, snikkerdesnik*

gvd...alsnog alles zo snel gegaan, heb er geen woorden voor...kan er met mijn hoofd niet bij, ben verdrietig en teleurgesteld dat mensen dit overkomen...hebben ze dan daarboven geen enkele notie hoe het is om dit allemaal in een korte periode over je heen te krijgen...?
ben er altijd voor je, dat weet je...sterkte!!!

dit alles doet heel veel pijn, helemaal als het allemaal zo snel op elkaar volgt...voel het zelf ook...onbegrijpelijk!!!

xxx

quote:

Op donderdag 15 september 2005 07:35 schreef maple-leaf het volgende:
Vandaag is de crematie van mijn peetoom, ik hoop dat dit voorlopig het laatste is en dat we eindelijk de "rust" kunnen vinden om het verlies van mijn vader te verwerken en een plaats te gaan geven

dat hoop ik ook voor jou maple-leaf, heel veel sterkte vandaag.

Ik heb je verhaal niet helemaal afgelezen omdat ik dit soort verhalen meestal moeilijk vind.
Ik wil jou en je familie bij deze héél veel sterte toewensen.

@ Maple-leaf:
Ik kom regelmatig terug in dit topic en meen tussen de regels door te lezen dat het, ondanks wat er gebeurd is, toch iedere dag een heel klein beetje beter met je gaat.
'k Hoop dat je dit zo kunt blijven volhouden, dan kom je er op den duur steeds verder overheen.

Heel veel sterkte voor wat er in de toekomst nog komt

Heel veel sterkte
Ik weet wat het is, je vader te verliezen

Na 8 jaar is het nog steeds klote, maar ik heb het een plekje kunnen geven
Maar ja, daar heb je nu niks aan

quote:

Op vrijdag 23 september 2005 22:59 schreef whosvegas het volgende:
Heel veel sterkte
Ik weet wat het is, je vader te verliezen
Na 8 jaar is het nog steeds klote, maar ik heb het een plekje kunnen geven
Maar ja, daar heb je nu niks aan

Same here, maar voor mij is het al bijna 10 jaar geleden
'k Was toen 15...

hoop dat je de dag toch nog een beetje gelukkig doorkomt

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2005 09:17 schreef maple-leaf het volgende:
Ok vandaag is er wel weer een kutdag aangebroken, ben vandaag jarig en dan is daar weer dat gemis, bah!

gefeliciteerd met je verjaardag en sterkte ermee vandaag!

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 10:41 schreef maple-leaf het volgende:
De dag was snel voorbij, gelukkig...

Vandaag hebben we een gesprek met de chirurg die mijn vader heeft geopereerd, misschien dat we wat nieuwe dingen te horen krijgen, al zou ik niet weten wat

Ik heb veel goede dagen , waarbij ik mezelf soms rotschaam dat ik niet aan het rouwen ben om mijn vader, is dat raar? het leven gaat door, en ik ben trots op mezelf dat ik het nu een beetje op een rij begin te krijgen ( nieuwe baan, oude vrienden terug etc) maar is het wel normaal dat je bijna geen traan laat om het verlies?

Ik had altijd gedacht dat ik gek zou worden als ik een van mijn ouders bewust zou verliezen, maar je wordt niet gek, misschien komt het door de instelling van mijn vader dat ik het beter een plaats kan geven ofzo, maar het blijft raar

En dan soms, dan komt dat besef en begin je zomaar ineens te huilen en komt dat gemis, en de gedachten waar ie nu is en waarom hij moest gaan?

Vreemd....

Het is niet vreemd. Ik heb vorig jaar oktober mijn schoonvader verloren, ook door een hersentumor. Wat jij nu schrijft komt me heel bekend voor want ik heb dit gedrag ook regelmatig bij mijn vrouw gemerkt. Ze ging na een paar hele zware weken weer door met haar normale leven, en ook zij kreeg daar toch wel een schuldgevoel door. Maar af en toe kwam zoals jij hebt het besef dat haar vader er niet meer was, waardoor ze toch steeds weer, min of meer in paniek raakte. Ze heeft het nog wel eens een enkele keer maar het is gelukkig voor haar een stuk minder geworden. Ze mist haar vader nog steeds maar ze heeft er mee leren leven en het gemis een plekje weten te geven.
Ik denk dus dat zoals jij het ervaart een normaal rouwproces is met zijn ups en downs.

Sterkte verder.

8 jaar terug ben ik ook mijn vader verloren. Soms droom ik en dan komt hij er in voor en dan wordt ik s'ochtends wakker en dan realiseer ik me in eens weer dat hij er niet meer is. In het begin was het veel intenser en gebeurde het vaker.