Bloedgeven (2)

idd, in princiepe prikken ze in de elleboogsplooi, in het midden. Soms prikken ze aan de zijkant van je elleboogsplooi dit omdat de middelste niet opzet, daar er ook nog eentje ligt, alleen die heeft eerder kans op bewegingen (verrollen) waardoor die niet zomaar geprikt word.
bij sommige mensen prikken ze iets hogerr, bij de andere weer iets lager...

quote:

Op woensdag 7 september 2005 19:22 schreef fee-tje het volgende:

[..]
Anders krijg je zelf bloedarmoede .

quote:

Op donderdag 8 september 2005 06:58 schreef Goipie2 het volgende:
[..]
Want het bloed moeten binnen 15 minuten in de zak zitten, anders is het niet bruikbaar...

Belgische vrouwen mogen vier keer geven
En dat van die 15 min. wist ik niet. Denk dat ik er al langer heb gelegen... Maar dan wordt dat niet-bruikbare bloed toch gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek? Dat gebeurt ook met besmet/risicovol bloed.

Vanmiddag werd ik opgebeld of ik in plaats van plasma bloedplaatjes wou komen geven.
't is inderdaad voor de voldoening want je ligt dan een vol uur aan dat ding, zonder iets deftigs te kunnen doen... Bij plasma en bloedgeven kan je nog wat lezen of tv kijken.

Ben trouwens absurd happy om mijn donorstatus-ben ik nu een freak?

quote:

Op donderdag 8 september 2005 17:20 schreef Iksje het volgende:

[..]


[..]

Belgische vrouwen mogen vier keer geven
En dat van die 15 min. wist ik niet. Denk dat ik er al langer heb gelegen... Maar dan wordt dat niet-bruikbare bloed toch gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek? Dat gebeurt ook met besmet/risicovol bloed.

Wil je het echt weten?

quote:

Ben trouwens absurd happy om mijn donorstatus-ben ik nu een freak?

Wat mij betreft ben je dan best een freak, ja

Ben gewoon blij dat ik (als gezonde jonge mens) dit kan doen...
Ze maken het ook "leuk": de verpleegsters zijn supervriendelijk, je voelt nauwelijks dat ze prikken, ze brengen je drankjes, je kan er tv kijken en lezen, een koekje en soep/koffie achteraf en als je opportunistje bent kan je zelfs hele huishoudtoestellen bijeen sparen.
En ik heb heel makkelijke aders, in tegenstelling tot sommige verhalen hier...

quote:

Op donderdag 8 september 2005 17:33 schreef Iksje het volgende:
Ben gewoon blij dat ik (als gezonde jonge mens) dit kan doen...
Ze maken het ook "leuk": de verpleegsters zijn supervriendelijk, je voelt nauwelijks dat ze prikken, ze brengen je drankjes, je kan er tv kijken en lezen, een koekje en soep/koffie achteraf en als je opportunistje bent kan je zelfs hele huishoudtoestellen bijeen sparen.
En ik heb heel makkelijke aders, in tegenstelling tot sommige verhalen hier...

Spaarprogrammas dat hebben we hier in nederland niet. Maar ik ben er voor mezelf ook wel trots op dat ik het doe.

Hey,

idd, ik doe dit ook als voldoening. Ik zou als ik ooit bloed nodig heb, het graag kunnen krijgen, en met een veilig gevoel dat het gekeurd bloed is. Ik weet dat ik het kan doen omdat ik zonder problemen tegen naalden kan. Ik weet dat er mensen zijn die daar totaal niet tegen kunnen, ik neem ze niets kwalijk. Ik help graag waar ik kan, en zeker als het zo makkelijk is. Je heerlijk te drinken krijgt, je niet te lang mag staan omdat ze bang zijn dat je onderuit gaat, dus bedient wordt... nog wat lekker erbij...
te klagen heb je ckers niet.

Ik heb dat ook wel, als ik daar door dat ziekenhuis loop nadat ik bloed heb gegeven voel ik me erg bevoorrecht dat ik zo gezond ben....je ziet daar al die mensen, soms mensen van je eigen leeftijd, met infuus en al over de gang strompelen. Dan vind ik mezelf ineens een enorme mazzelaar dat ik geen bloed nodig heb, maar het af kan staan.

Dat bedoel ik dus... dat je blij bent dat je het kan missen.
Probeer ook mensen te overhalen om het te doen, mijn vriendenkring bestaat uit gezonde mensen met monogame relaties. (enfin ja, voor zover je zoiets zeker kan weten), maar niemand is tot nog toe kandidaat... zonde want wat scheelt zo'n halfuurtje nu?
Langs de andere kant sluit ik me aan bij Goipie2, dat niet iedereen even geschikt is voor de 'naaldenkwestie', hetzij fysiek, hetzij mentaal En da's ok, uiteraard.

quote:

Op donderdag 8 september 2005 22:20 schreef Iksje het volgende:

Langs de andere kant sluit ik me aan bij Goipie2, dat niet iedereen even geschikt is voor de 'naaldenkwestie', hetzij fysiek, hetzij mentaal En da's ok, uiteraard.

Ik kan het op zich redelijk hebben. Maar de laatste keer had er één niet goed geprikt. Toen gingen ze die naald heen- en weer bewegen en draaien... Toen trok ik het ook niet meer helemaal...

Nou ja, was ook de enige keer... Andere keren ging wel altijd goed gelukkig....

quote:

Op donderdag 8 september 2005 17:33 schreef Iksje het volgende:
Ben gewoon blij dat ik (als gezonde jonge mens) dit kan doen...
Ze maken het ook "leuk": de verpleegsters zijn supervriendelijk, je voelt nauwelijks dat ze prikken, ze brengen je drankjes, je kan er tv kijken en lezen, een koekje en soep/koffie achteraf en als je opportunistje bent kan je zelfs hele huishoudtoestellen bijeen sparen.
En ik heb heel makkelijke aders, in tegenstelling tot sommige verhalen hier...

Verpleegsters

Ik vind eigenlijk dat dit topic wel sticky mag, als extra boost.

Idd...

ik probeer ook vrienden over te halen. Mijn broer durft/wilt niet, vind het erg jammer. Mijn ouders mogen beiden niet geven wegens een al eerder gehad hebbende bloedtransfussie, anders had mijn moeder het wel gedaan. Een goede vriendin is als de doods voor naalden, alleen een prikje is al erg genoeg, laat staan bloedprikken, dan gaat ze echt door het lint.

tja,m in Leiden is het een appart gebouw, naast het ziekenhuis, patienten zie je verder niet liggen. Maar ben idd blij dat ik gezond ben...

Moet zeggen dat ik het goed vind van al die bloedgevers hier.
Geef jezelf maar even een flinke schouderklop!

quote:

Op donderdag 8 september 2005 23:11 schreef Vitalogy het volgende:
Ok ik vraag het wel

Hoe wenst jouw vrouw dat haar dagwerkzaamheden betiteld worden?

Ze is Donor-Assistent Volbloed, maar je mag haar ook prikmuts noemen, hoor

(én toevallig verpleegkundige, maar dat zijn de meesten niet, hoor)

quote:

Op donderdag 8 september 2005 22:20 schreef Iksje het volgende:
Dat bedoel ik dus... dat je blij bent dat je het kan missen.
Probeer ook mensen te overhalen om het te doen, mijn vriendenkring bestaat uit gezonde mensen met monogame relaties. (enfin ja, voor zover je zoiets zeker kan weten), maar niemand is tot nog toe kandidaat... zonde want wat scheelt zo'n halfuurtje nu?
Langs de andere kant sluit ik me aan bij Goipie2, dat niet iedereen even geschikt is voor de 'naaldenkwestie', hetzij fysiek, hetzij mentaal En da's ok, uiteraard.

Ik heb al twee vrienden meegekregen, en mijn vader wil het wsl. ook gaan doen. Zijn vader (mijn opa dus) was ook bloeddonor omdat hij een zeldzame bloedgroep had. Toen deden ze nog wel eens zo'n directe transfer, direct van de donor in de patient. Dan ging het vaak om kinderen of babies. Volgens mijn opa was dat één van de mooiste dingen om te zien, hoe een kindje zichtbaar beter werd van jouw bloed

Alleen mijn vriendin twijfelt, ze is namelijk een beetje bang voor naalden. Maar ze gaat wel altijd met ons mee, ze woont ook vlakbij het punt.

gewoon mee nemen...
en een beetje angst kan helemaal geen kwaad. Ik was de 1ste keer ook een beetje nerveus, mijn bloeddruk was daardoor waarschijnlijk ook iets hoger... maar daarna ben je weer blij dat je het hebt gedaan, en ga je de volgende keer met volle plezier!

Een vriendin van me heeft gisteren voor het eerst bloed gegeven.
Ikzelf ben er al een tijdje over aan het nadenken, maar ik denk toch dat ik het niet doe. Ik wil wel graag, maar zeker op dit moment heb ik er niet echt veel tijd voor en bovendien ga ik weer op een behoorlijk niveau sporten. Eerst maar even kijken hoe dat allemaal gaat, donor worden kan dan altijd nog

_{verkapte tvp}

Hier een verslagje van mij:

Eindelijk na lange tijd gewacht te hebben, mocht ik vandaag voor het eerst plasma geven.
Ik was toch wel een beetje zenuwachtig, ondanks dat ik zelf in de zorg werk en dit soort situaties wel gewend ben.
Bij de balie werd er om een donorpasje gevraagd. "sorry, die heb ik niet.. dit is de eerste keer".. Geeft ze me een map mee met gegevens enzo... "euh, moet ik eerst een vragenlijst invullen ".. "oh jah, sorry".. Heeft ze het even uitgelegd en kon ik verder.
Tijdens het invullen van de vragenlijst had ik echt zoiets van "waarom elke keer deze vragenlijst", ze kunnen toch ook bovenaan de vragenlijst neerzetten "is de situatie sinds het vorige bezoek gewijzigd?" iedereen weet wel wat wel en niet kan bij bloedgeven. En de donorarts vraagt het toch steeds weer.
Over 4 weken mag ik weer plasma geven en de kans is 1% dat de situatie wijzigd. Ik kan me wel voorstellen dat mensen afhaken omdat ze die vragenlijst vermoeiend/vervelend vinden.
Maar goed.. weer verder met mijn situatie.. keuring gehad -> gewicht, bloeddruk 120/80, HB 7.8, pols 84 (hoezo zenuwachtig?). Ze waren blij met de mededeling dat ik vorige week te horen heb gekregen dat mijn Hepatitis B titer goed is zij kunnen die antistoffen goed gebruiken om nieuwe vaccinaties te maken.
Daarna kon ik verder naar de afnamezaal. Er lagen nog 5 mensen die plasma gaven. Ik moest eventjes wachten en werd daarna vriendelijk geholpen. Ik mocht plaatsnemen en vond het allemaal best interessant wat er ging gebeuren. Ze heeft alles ook heel nauwkeurig uitgelegd. Eerst heel gefrutsel met slangetjes in de machine, toen aangeprikt en eerst via een zakje bloed afgenomen voor onderzoek. Daarna de machine in werking gezet. Het uitzuigen van het bloed voelde ik niks van, maar de teruggave van de bloedcellen was wel ietwat pijnlijk - zwaar drukkend gevoel. Ik heb nu het gevoel lichte spierpijn te hebben in mijn bovenarm.
Tijdens het aanprikken kwam er een vrouw naar mij toe die vroeg of ik iets wilde drinken. Moet ze dat nou net vragen als ik aangeprikt word vond dat wel storend.
Ze waren wel erg zorgzaam. Ik had mijn thee nog maar net op en kwam er een andere vrouw naar me toe of ik nog wat wilde drinken. Ik zei "nee, is wel genoeg zo".. zij: "nee, je moet wel goed eten en drinken" *zucht... Na 37 min was het klaar. Mooi zakje groen-geel plasma.. Ze wilden dat ik nog even bleef liggen omdat het voor mij de eerste keer was. Moest weer wat drinken + eten (alsof ik nog nie genoeg vet heb ). Het is wel vriendelijk allemaal, maar voelde me op dat moment net alsof ik in het ziekenhuis lag waar ik ook gedwongen werd om te eten + drinken.
Over het algemeen vond ik het allemaal meevallen! Ik ga over 4 weken weer op een avond.

Heb trouwens geen kaartje gekregen om het aantal x van geven te noteren - voor speldje. Of een klein presentje zoals Goipie2.
Maar ik heb het gedaan en daar ging ik voor

Fijn dat het zo goed is gegaan Anneke!
En sja, dat eten en drinken, da's voor je eigen bestwil

Heb het vrijdag eens nagevraagd waarom een bloedgift niet te lang mag duren (zie hierboven, 15min. ofzo)
Vrouw vertelde me dat ze twee types zakken hebben.
Het eerste type wordt gebruikt om een aantal zakken samen te voegen en er een 'pool' (poel?) van te maken voor plasma. Ze mogen dan wel niet het risico lopen dat er stolsels in zitten. Vandaar dat
ze de afnametijd in de gaten houden en het apparaat waar de zak opligt schommelt.
Het andere type wordt gebruikt voor de bloedcellen zelf.

quote:

Op vrijdag 9 september 2005 18:38 schreef AnnekeM het volgende:
Hier een verslagje van mij:

Tijdens het invullen van de vragenlijst had ik echt zoiets van "waarom elke keer deze vragenlijst", ze kunnen toch ook bovenaan de vragenlijst neerzetten "is de situatie sinds het vorige bezoek gewijzigd?" iedereen weet wel wat wel en niet kan bij bloedgeven. En de donorarts vraagt het toch steeds weer.

Waarom die vragenlijst elke keer? Weet jij of je in Westnijl/Leischmanias/malariagebied bent geweest? Weet jij dat het belangrijk is om aan te geven dat je een Trombocyten Agregatieremmer hebt gebruikt de laatse vier dagen, dit zit in veel pijnstillers(die je ook gebruikt voor een simpel) hoofdpijntje)? Weet jij dat je misschien niet mag geven als je de laatste 7 dagen bij de tandarts bent geweest? Weet jij dat je niet mag geven als je in de twee weken voor je donatie koorts hebt gehad? Dit zijn allemaal dingen die voor een gezond jong mens maar onbenullige dingen lijken en misschien vergeet te vernoemen, maar voor de ontvanger van je bloed levensbedreigend kunnen zijn!!!

Verder zijn de intieme vragen over met wie je allemaal wel of niet hebt gesekst niet leuk, maar zolang de HIV test nog niet sluitend is( we hebben nog altijd te maken met een incubatietijd van 6 maanden) zul je die vragen moeten blijven invullen.

Ik denk dat het wel handig geweest was dat je het informatieboekje eens doorgelezen had, dan had je van tevoren geweten dat je geweten van de lijst met vragen en het hoe en waarom hiervan

Ik verbaasde mij eigenlijk wel een beetje over de negatieve toon over die vragenlijst. Je bent toch zelf werkzaam in de gezondheidszorg(mag ik vragen in wat voor functie?) dan weet je toch als geen ander hoe belangrijk die vragen voor de patiënt zijn? Dat zijn toch de mensen waarvoor we het allemaal doen?

Goed hoor dat mensen bloed geven. Maar van het idee van een naald in mijn arm en mijn bloed wat via een slangetje loopt word ik gek...