Het dreumes- en peutertopic numero 10

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 19:43 schreef jessie het volgende:
Die van haar mogen mij dus geen Nathalie noemen maar moeten dan tante Nathalie zeggen. Ik zei dus weer dat ik dat dan weer heel gek vind omdat ik hun tante helemaal niet ben. En dat de kids van mij dus tegen hun geen tante hoeven te zeggen. Wel grappig die verschillen en nu komt het hier ook net ter sprake.

Moest ik vroeger ook, maar ik zie er de meerwaarde niet van in. Best verwarrend, en best raar als je wat ouder bent, want veel mensen blijven verwachten dat je 'tante Zus' of 'ome Zo' zegt, terwijl ik dat heel kinderachtig vond op een gegeven moment

Kyllian probeert het soms om ons bij de naam te noemen maar dan geven we geen antwoord en dat kan hij lang vol houden wij zijn voor hem papa en mama
vind het ook heel raar als kinderen hun ouders bij de naam roepen ofzo
klopt niet in mijn ogen

Gek is dat eigenlijk. Want iedereen mag je bij je eigen naam noemen behalve je kind. Juist mijn kind mag dat. (mama ook hoor doen ze ook vaker)
Ik vind het ook niks met normen of wat dan ook te maken hebben. Het is een naam. Een naam die voor jou met liefde is uitgekozen Net zoals jij dat weer doet voor jou kind.
Is dat voor jou bv en alle anderen die t niet prettig vinden dan een gevoel van beleefdheid ofzo?

Jasper noemt mij wel eens bij m`n voornaam maar ik vind het écht geen gehoor. Ik heb gewoon graag dat hij me 'mama noem't. Voor Tom heet ik 'hee'

Ik vind dat van "eretitel" wel kloppen. Ik heb er echt naar uitgekeken om "mama" genoemd te worden

Het is gewoon waar jij jezelf prettig bij voelt en dat is het enige dat telt.
Zo vind ik het eigenlijk niet prettig dat mijn dochter van 3 mijn moeder met jij en jou aanspreekt. (Kan ze nu nog niet helpen, maar later zal ik dat echt wel aangeven.) Zelf zeg ik namelijk altijd U en dat is gevoelsmatig een teken van diep respect (let wel alleen voor mijn gevoel en in deze situatie).
Mijn schoonmoeder wilde altijd dat ik haar met de voornaam aanprak en jij en je zei. Nou dat kan ik dus eenvoudigweg niet. Mijn dochters zullen haar van mij ook niet met de voornaam mogen aanspreken.
Volwassenen, ouderen etc.: het maakt me niet uit. Als ze zelf hebben aangegeven jij en je, dan doe ik dat. Maar niet bij onze moeders. Mijn dochters zullen ons dus best aanspreken met jij en je, maar nooit met de voornaam! De eretitel mama en papa houden we in ere!

Ja ik vind het ook prachtig om door iemand mama genoemd te worden Al vind ik het ook geen probleem als hij Kajin zegt hoor, het is ook best verwarrend voor die kleintjes. Zeker inderdaad als hij met Eva en Iris (wat hier trouwens 1 woord is "Evairis toe?") aan het spelen is. Zo is het soms ook heel verwarrend dat er 3 oudere dames "nog een oma" zijn (zijn overgrootoma's) maar dus niet alle oudere dames.

Bram slaapt hier gemiddeld 12,5 uur ongeveer per etmaal. Meestal vanaf een uur of half 9 's avonds tot half 8 's ochtends en tussen de middag maak ik hem wakker na 1,5 uur. Dan slaapt hij 's nachts tenminste goed. Hij sliep vaak 3 tot 4 uur tussen de middag maar dan werd het 's avonds steeds later. Nu ik hem wakker maak gaat dat echt een stuk beter.

Hee
Zo heten wij ook als we iets doen wat niet mag

Bix, met 3 keer per dag slapen neem ik dus ook de nacht mee hè. Dus 2 slaapjes overdag. Maar dit is alleen als het zo uikomt. Vandaag bijvoorbeeld was het maar 1 keer overdag. Ze was pas na 9 uur wakker en ging dus pas na de boodschappen tegen twaalven weer op bed. We hebben geen vast schema hierin eigenlijk.

Ik mocht vroeger geen mama zeggen Dus ben er trots op nu wel een mama te zijn. Maar als Myrthe me bij mijn naam noemt zal het ook goed zijn, zo heet ik tenslotte dus ik kan me voorstellen dat het verwarrend is als iedereen me bij mijn naam mag noemen en zij niet. Maar mama geniet wel de voorkeur

Mijn kind mag me zo noemen als hij/zei wilt papa, Wouter of Magneet ( dat laatste mag idd ook ja heb die bijnaam al >10 jaar en werkt net zo goed als me voornaam )

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 20:57 schreef Belana het volgende:
Ik vind dat van "eretitel" wel kloppen. Ik heb er echt naar uitgekeken om "mama" genoemd te worden

Precies, mooi geschreven.
Toch kan ik me ook vinden in het verhaal van Jessie.
Chiara noemt ons ook wel eens bij voornaam, ze heeft het net ontdekt dat we naast papa en mama ook nog een naam hebben. "Papa Jemkow" noemt ze Remco en zo heeft ze voor mijn naam ook wel een versie die op Yvonne lijkt. Ik vind het wel grappig die enkele keer dat ze dat zegt.

Gaat voor de titel mama, ook voor mijn trots dat zij "mijn" kindje is voor alle andere kindjes ben ik Daan of Lelle vindt het gewoon echt iets moois _{alleen als ik zelf zeg geef maar aan mama vind ik het toch gek klinken}
Voor mijn ouders is het Opa en Oma zij hebben die titel ook absoluut verdient zou me rot schrikken als ze mijn ouders bij de voornaam zouden noemen.

Maar de titel Oom of Tante dat hoeft voor mij niet klinkt zo verschrikkelijk oud

Zitten hier weer in de wakkere nachten de tanden schieten de kaak uit en die warmte maakt het voor Zoë alleen maar erger het arme ding.

Hier ook papa/mama, maar zolang ze dat nog niet zegt hebben we daar nog geen regels voor.

Amber slaapt dus ook een stuk meer dan Myrthe, LadyS. Myrthe slaapt ca 14 uur per dag, 1 middagslaapje nog. Kan Amber niet toevallig (lichte) bloedarmoede hebben, of heeft ze altijd meer dan gemiddeld geslapen? Krijgt ze gewone of peutermelk?
Je kunt er natuurlijk altijd mee naar de huisarts/cb voor de zekerheid.

Ik word er ook niet boos om als Freek mij bij mijn voornaam noemt hoor! Maar ik ben wel zijn Mama, en dat houden we lekker zo . Hij heeft er op het moment een handje van om iedereen bij de voornaam te noemen, en dat gaat me echt te ver. Hij zal toch bepaalde omgangsvormen moeten leren.
In overleg met de betreffende ooms en tantes hebben we die titel trouwens wel afgeschaft.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 21:50 schreef poemojn het volgende:
Hier ook papa/mama, maar zolang ze dat nog niet zegt hebben we daar nog geen regels voor.

Amber slaapt dus ook een stuk meer dan Myrthe, LadyS. Myrthe slaapt ca 14 uur per dag, 1 middagslaapje nog. Kan Amber niet toevallig (lichte) bloedarmoede hebben, of heeft ze altijd meer dan gemiddeld geslapen? Krijgt ze gewone of peutermelk?
Je kunt er natuurlijk altijd mee naar de huisarts/cb voor de zekerheid.

ze krijgt gewone melk. Zou dat het zijn dan?
Ze slaapt altijd wel veel hoor, maar de laatste tijd is het wel meer lijkt het wel.

Jolietje heeft ook niet van die neppe ooms en tantes. Ik kijk gewoon wat er gebeurd, ik vind het niet vervelend als ze m'n naam zegt. Ik vind het juist eigenlijk wel lief.

Ze heeft echte woedebuien op het moment, ze gooit zich echt met gebalde vuisten ter aarde (hoofd eerst anders kijkt je moeder niet..... ) Net was het ook weer raak. Ze trekt gewoon d'r slaapzak uit en haalt het laken van het matrasje af. Terwijl hij er echt helemaal omheen zit. En dan brullen en brrr brrr doen. Ja hallo morgen zet ik het laken wel vast met klitteband ofzo.

Ik vind Amber ook wel superactief voor een meisje van haar leeftijd hoor, volgens mij moet ze gewoon goed uitrusten.

LadyS het kan ook aan de warmte liggen. Daar word je zelf ook loom van

LB, wat herkenbaar die woede! Liam kan ook zo dramatisch doen en idd zijn hele bed verbouwen en alles eruit gooien

Wij zeggen eigenlijk altijd voor de grap overal "ome" en "tante" voor, maar ik denk dat Liam vrienden en familie gewoon bij de voornaam mag en zal noemen behalve opa en oma, want dat zijn dan weer "eretitels" ofzo

Ja de woedebuien hier ook zo'n eentje met theatraal gedrag vooral als zij haar zin niet krijgt. Als ik der dan op schoot heb probeert ze met alle macht weg te komen zelfs tot slaan van mij aan toe. 1 ding scheelt ik ben de baas en laat haar zo in de box uitrazen dan zoekt ze het maar lekker even uit.

Toch vind ik het ook wel moeilijk om met die woede om te gaan hoor. Dat slaan en gooien met alles, dat hele primaire! En hoe leer je een peuter van 1,5 dat dat dus niet goed is? Wij spreken hem wel altijd toe en idd soms uitrazen in de box, gegil negeer ik maar gewoon. En hij weet meestal wel dat ie fout zit geloof ik, want vlak erna komt ie slijmen: armpjes om mijn nek en helemaal tegen me aan kruipen.
Toch vind ik het wel moeilijk

Dat gooien vind ik idd ook zo moeilijk..
Echt overal wordt mee gegooid (lang niet altijd uit woede, ook gewoon als ze er geen zin meer in heeft gooit ze weg waar ze mee bezig was). Ik probeer er nu wat strenger in te zijn door 'boos' te worden als ze weer eens (onnodig) ergens mee gooit.. Maakt alleen nog niet echt indruk

Als ik boos op Liam wordt krijg ik de grootste grijns van hem die je je maar kan bedenken
Ik blijf dan wel boos hoor, want anders leert ie het nooit.
Vanmiddag dacht ik voor het eerst dat het een beetje doordrong, want die grijns verdween langzaam van zijn gezicht...

Oh nou ik vind dat heel moeilijk hoor dat laten uitrazen. Ik troost d'r eigenlijk meestal wel want ook al gaat het voor mij nergens over, ze is wel kwaad en ze heeft wel verdriet. Ik geloof dat ze dan ook enorm schrok toen ik d'r vanmorgen terug in bed zette. Ik was zelf ook chagarijnig (ja zij dan natuurlijk ook) en ik kon gewoon even niet meer naar dat dwingende gedoe luisteren. Moest gewoon even alleen zijn, roken, wat drinken, afkoelen. Maar ik voelde me daarna toch echt wel schuldig hoor. Ik vind dat echt moeilijk om aan te geven, dit wil ik niet maar dat lossen we nu samen wel op en dit wil ik niet en nu ga je maar gewoon ff schreeuwen want hier doe ik niks aan. Jolie kan er ook echt wat van, als stervende zwaan dubbelgeklapt op de vloer zitten, op de grond werpen, smijten en tieren 'jij!jij!jij!jij!!!!!!!' Maar ja als ze dan weer met een plasticzak als regenjas voor op de fiets zit te zingen terwijl iedereen loopt te vloeken dan denk ik weer waarom heb ik je nou niet getroosd toen straks

Ja en ondertussen schrijven jullie maar een paar posts over een onderwerp wat ik wil gaan aankaarten

Ik vind het ook moeilijk om daar een balans in te vinden hoor LB. Zelfs als ze staat te janken om het janken (als ze een keer d'r zin niet krijgt ofzo) dan laat ik haar in principe janken. (dan is het ook geen verdriet maar frustratie en boosheid en aandachttrekken) Maar regelmatig gebeurt 't dan toch dat ik op een gegeven moment met een speeltje op d'r af loop ofzo. (ook gewoon om van 't gejank af te zijn).
Is dus ook weer niet zo consequent als dat ik zou willen zijn...