Wolfje gevonden!

Gister was ik met mijn vriend, Herman en de labrador en het keffertje van de buren gaan spelen in het park, toen ik plots zowat omver geduwd werd door een vervaarlijk grote Herder. Ik aaide 'm even, keek toe hoe lief hij was met Herman en wilde hem weer terug sturen naar zijn baasje.

Geen baasje te bekennen.

Ik dacht dat hij wellicht uitgebroken was, hij had zijn halsband nog om. Maar ik merkte ook dat ie behoorlijk mager was, dus hij zou best al een paar dagen op sjouw kunnen zijn. Ik kan geen beestjes aan hun lot overlaten dus hoe groot het beest ook mocht zijn, hij moest met me mee. Kon ie lekker even bijkomen en een paar goeie maaltijden eten.

Terwijl het dier met zijn neus in een pan Bonzo staat te roeren, bel ik de instanties, Amivedi, asiel en politie. Nergens staat ie nog als vermist te boek. Ik begin wel te merken dat ik een frusto in huis heb gehaald, de hond die we zolang Wolfje noemen, blijkt bang te zijn voor mijn vriend op een heel nare, onderdanige manier. Hij blaft en hapt naar zijn handen (niet continu maar wel opvallend) en verliest hem geen moment uit het oog. Naar mij toe aan de andere kant is hij bijna meteen zo bezitterig als Herman af en toe kan zijn, dat levert meteen al een paar grappige situaties op als Mini en Maxi om mijn aandacht strijden.
Goed, hoe leuk het ook is met twee viervoeters in huis, Wolfje is natuurlijk veel te groot en moet eigenlijk terug naar zijn baasje. Ik ga een lekker lange wandeling met de honden maken en onderweg kom ik inderdaad iemand tegen die het dier kent. Sterker, bij de buurtkinderen is 'ie berucht.
Blijkbaar is hij van "die dronkelap van nummer 16" die het beestje regelmatig op de kinderen af stuurt en waar hij bijna nooit uitgelaten wordt. Verder is ie dus niet voor niks zo mager, en wordt ie lang alleen gelaten. Ik wist niet wat ik moest doen, hondje terug brengen naar iemand die niet eens een hond zou mogen hebben? Dat past niet in mijn straatje.



En nu? Ik denk dat ik het asiel straks laat beslissen. Maar ik ben bang dat ie gewoon terug moet naar zijn baasje, de dierenbescherming kan neestal pas ingrijpen als het dier bijna dood is.
Ik zal iig niet zeggen dat ik weet waar de eigenaar woont, die moet sws zelf maar de moeite doen zijn hondje terug te vinden.

Kan ik nog meer voor het beestje doen?

Ben net met de hondjes boodschappen gaan doen en heb weer wat meer over hem gehoord: De eigenaar was volgens die vrouw geen drankorgel maar een psychoot. Van kwaad tot erger dus? Toen de hond nog jong was kwam hij nog buiten, en speelde hij met haar hondje. Die man kreeg toen buien, depressies, psychoses, ze weet niet waardoor, maar die hond is zijn enige huisgenoot dus ik kan me wel een voorstelling maken hoe dat er aan toe gaat. Vaak "vergeet" hij die hond dan zomaar een paar dagen en dan breekt hij wel eens uit. Ook zij maakte een opmerking over hoe mager hij nu is en dat ze hem eigenlijk nooit meer in de buurt ziet. Ik denk dat hij hem inderdaad amper mist. Anders had ik al een telefoontje terug gehad van één van de instanties.
Hij is trouwens hartstikke lief hoor, en hij heeft ooit wel iets van opvoeding gekend, dat heb ik al wel gemerkt. Hij zit en geeft pootjes en heeft vannacht braaf op de deken geslapen die ik voor hem had neergelegd, en mijn schoenen heel gelaten. Maar goed, een hond van dat formaat die bang is, is door z'n onberekenbaarheid ook gevaarlijk. Omdat ie tegen mij niks doet denk ik dat ie bij een vrouw misschien wel goed terecht zou kunnen.

quote:

Op maandag 18 juli 2005 08:56 schreef SHE het volgende:
Ik zou 'm naar een asiel uit de buurt brengen

Wil jij het op je geweten hebben dat hij terug naar die imbeciel moet? Mooi exemplaar trouwens..

Ik zou niet met mezelf kunnen leven! Verder van huis is wel een heel goed idee. Had ik nog niet bedacht Maar ik ben bang dat Wolfje met de beschrijving die ze hem in het asiel zullen geven, misschien niet zomaar een baasje krijgt. Ik zou hem echt niet bij kinderen willen laten bijv. Grmbl ik word echt woest als ik bedenk wat het hondje allemaal al meegemaakt kan hebben. En het is dat ik zelf over een week een klein hondje erbij krijg, anders had ik hem zelf een tijdje in huis kunnen houden en er op mijn gemak een lief baasje voor gaan zoeken. Misschien probeer ik dat toch wel. Ook deze verknipte knapperd krijgt nog een leuk leven

quote:

je kan hem beter laten inslapen

Seriously, WTF

quote:

Op maandag 18 juli 2005 09:56 schreef Auticia het volgende:

[..]

Volgens mij kan je dat pas doen als de eigenaar echt afstand doet van zijn hond. Daarbij denk ik dat er weinig mensen zitten te wachten op een slecht opgevoede grote herdershond.

Ik zit ook de denken, om zodra de eigenaar contact opneemt met het asiel oid, eerst zelf met hem te gaan praten. Zeggen wat ik gehoord heb en wat ik daarvan vind, vragen of hij de hond wel serieus terug wil en of hij er dan wél goed voor gaat zorgen. En of hij er anders afstand van wil doen zodat ik een baasje voor hem kan zoeken.

Mocht iemand die dit leest het aandurven met Wolfje dan hoor ik het wel, hè Hij heeft absoluut potentie hoor, alleen moet weer leren te vertrouwen.

quote:

Op maandag 18 juli 2005 10:09 schreef Auticia het volgende:

[..]

Dat is inderdaad een nette manier om toch voor elkaar te krijgen dat die hond (hopelijk) niet bij hem terugkomt . Zo voorkom je volgens mij een hoop gelazer ook.
[..]

Ik zei toch een klein hondje? .

Ja ik wil écht geen gedonder als die vent zo onberekenbaar is als ik hoor. En ik wil Wolfje niet naar het asiel doen, ik denk dat het zijn onzekerheid alleen maar voedt, dus hij mag best een paar dagen hier in huis blijven. Maar wij wonen wel in de buurt van die kerel dus ondanks dat ie niet veel contact heeft met de buitenwereld is de kans groot dat hij wat over zijn hond hoort.

quote:

Lijkt je vriend op "die dronkelap van nr 16"? Weet je gelijk waar dat debiele gedrag van komt.

Mijn tante heeft een hondje wat in d'r jeugd veel mishandeld is door kinderen en kerels... Is ze doodsbenauwd voor... Tenzij ze je leert kennen, want dan gedraagt ze zich heel vrolijk en vrij.
[..]
Maar ja... sommige honden zijn gewoon echt verknipt.

Dat vermoed ik wel, dat de hond gelijkenis ziet of zo. Hij blaft vooral als mijn vriend de kamer binnenkomt, al is hij maar naar het toilet geweest, en als die dan rustig blijkt dimt ie ook wel weer. Ik denk dat die gozer gewoon volkomen onberekenbaar is en dat het hondje geen idee had wat hij kon verwachten.
Helaas maar met sommige komt het idd nooit meer goed. Ik denk dat deze met de goeie behandeling en veel tijd een leuke hond kan zijn voor iemand... Tegenover mij gedraagt ie zich toch best voorbeeldig!

quote:

Op maandag 18 juli 2005 13:00 schreef Uhmmie het volgende:
nouja.. het aanbod staat open
volgens mij staat er ene mailadres in mn profiel
maar dan moet er dus wel wat anders worden gevonden in die 3 weken

Heel lief van je Maar liever natuurlijk een vast adres voor Wolfje...

quote:

Op maandag 18 juli 2005 19:54 schreef SHE het volgende:
Beestjuh; heb er even over nagedacht..

Als je'm echt niet kwijt kunt, adopteer ik 'm wel, mits ik even kan komen kennismaken.
Ik ben wel een hondenkenner, maar wil wel weten met wie ik te maken heb.

Mijn mailadres staat in profiel

Dat zou echt super zijn!! Als het liefst niet tijdelijk is dus. Mail is onderweg.

En ik zou hem best willen houden, maar stiekem is er nog een klein hondje onderweg. 4 is serieus te veel en dat vinden de katten ook niet leuk meer.

Verder dus nog steeds geen bericht van de eigenaar

Kan het niet bevatten dat iemand zijn trouwste vriend zo laat vallen...

quote:

Op dinsdag 19 juli 2005 00:18 schreef Tijger_m het volgende:

[..]

Beestjuh, als deze persoon echt psychotisch is dan kan je hem dat niet echt aanrekenen, ik vind het veel erger wat volledig normale, gezonde mensen doen zoals het dumpen van huisdieren bij het asiel omdat de aso's op vakantie gaan.

Ik heb Kita ook van iemand overgenomen en ze stond te janken toen ik hem meenam, ze gaf echt om die hond maar kon het simpelweg niet betalen. Dan kun je wel boos worden op zo iemand maar ik voelde alleen maar medelijden dat iemand in een situatie komt dat ze hun hond moeten weggeven.

Dat is wat het ook moeilijk maakt, en dat is ook waarom ik nog even met de eigenaar zou willen praten. Hij zal zijn hond nú misschien wel missen, terwijl hij hem een week van nu al weer vergeten kan zijn.

Of ie nou psychotisch is of dronken, beide ziektes kennen hun heldere momenten, waarin hij zijn eigen gedrag tegen de hond had kunnen veroordelen. Dat heeft hij niet gedaan en de hond heeft volgens mij veel (figuurlijke) klappen op moeten vangen en het beestje weet absoluut niet meer wat ie van mensen moet verwachten. Maar ik reken het hem al niet meer ten volle aan, eigenlijk. Zolang hij zijn hond nu maar niet ineens gaat zoeken.

Het is trouwens een kliekjeshond Enorm gefixeerd op óns eten en verbaasd over een bak brokken voor zichzelf. Maar hij eet het wel op, kan ie lekker wat aansterken.

_{SHE, en Uhmmie, mailtjes komen er nu echt aan}