De terug tocht huiswaerts nam al ruimschoots een half uur in beslag.
Langzamerhand begonnen wij twee kruisridders en ook ons stalen ros honger te krijgen.
Het oranje lampje op mijn display knipperde en onze magen knorden uit ontevredenheid.
Het samen knijpen en knorren van mijn maag was niet door een gesmolten bruine broeder die er met spoed uit wou.
In tegendeel! Mijn maag zocht naar krachtvoer om zijn honger te stillen!
Wij namen de afrit alwaar we eerst ons stalen ros wat voer gaven.
Zijn maaltijd ,een goeie 60 liter unleaded 95, was geen goedkope bedoeling.
De vraag aan die laffe pompbediende achter het glas of er kaviaar door de benzine zat werd lomp beantwoord met : Hé ?.
Ook liet deze jongen zich voor de domme toen ik hem uitlegde dat '' wat zegt u meneer'' klantvriendelijker was.
Dit terzijde latende gingen wij (2 kruisridders) wederom het strekkende asfalt op naar een goede vreetschuur waar wij al boerend en drinkend onze magen konden behagen.
Al gauw zagen wij een gouden M aan de horizon verschijnen.
Mijn voet werd zwaarder en ik nam met 140 de afrit.
Piepende banden en wild gebarende duitsers bij een camper weerhielden mij er niet van om een handrem bocht de parkeerplaats te ''enteren''.
De vreugde stemming zat erin maar ik kon niet de ideale parkeerplaats vinden.
Dus wat ''donuts'' en wilde slip partijen volgde.
Eenmaal mijn stalen ros geparkeerd te hebben keurig binnen de vakken stapte ik uit.
Mijn krokodil leren schoenen knarsten op het asfalt.
De blikjes Energie drank en bier rolden uit de auto.
Mensen keken ons boos en nee schuddend aan.
Ik zwaaide de deuren van deze heemelsche vreet toko open.
Alwaar gapende blikken ons aankeken.
We stapten stoer op de kassa af.
De bestelling lag na uren repeteren al op het puntje van mijn tong.
Toen verscheen er van achter de balie ''de manager''.
Een puber met koptelefoon op in een heel lelijk outfit.
Hij gebaarde wild en durfde het volgende te zeggen ; Heren het is niet de bedoeling dat jullie in alleen een zwembroek hier binnen komen''.
Ik sloeg hard op de balie.
En sprak met vuur in mijn ogen ; Luister knul. Wij hebben honger en die gaan jullie stillen.
En ten tweede dit zijn hyper moderne strakke zwemslippen en geen ordinare zwembroeken.
De knul stamelde liep rood aan en zorgde dat wijn direct werden geholpen...
Het lef om iemand te weigeren bij de Mc donalds.
Belachelijk toch ?
[ Bericht 0% gewijzigd door Bendeleider op 12-07-2005 00:55:01 ]