Ik word er kotsmisselijk van. Figuren die op een zonnige dag de barbecue naar buiten halen, deze bedekken met allerhande blokjes die dienen te bevordering van het branden en daarop lappen vlees van speciaal voor hen gedode dieren gaan grillen en bakken. Ik walg van deze gewoonte die absoluut niet onderdoet voor de Jodenverbrandingen in de Tweede Wereldoorlog.
Met het raam open - en dat is in het avondzweten van deze planeet absoluut noodzakelijk - hoor ik een tuintje verderop mensen lachen en praten terwijl op de achtergrond het sissen van het vlees klinkt. Als ik buiten de hond uitlaat en ik merk dat de geur van verbrande lijken me in zo'n grote mate tegemoet komt dat ik moet proberen te ademen door mijn t-shirt, kan ik niet helpen me af te vragen hoe een dergelijk sneue en walgelijke traditie ingeburgerd is geraakt - geef me maar zo'n cursus ofzo - en we met zijn allen als de zon schijnt gewillig een hapje dood dier prikken, terwijl we moord en brand (!) schreeuwen wanneer de nazi's dit met Joden doen, of wanneer ook maar één individu door het toedoen van een ander individu om het leven komt.
Is dit dan geen moord en brand? Wat is het verschil? De nazi's hadden natuurlijke macht over de Joden - zij waren een georganiseerd leger en de Joden slechts een geloof, of ras - en dat was fout...omdat het mensen waren. Wij hebben de natuurlijke macht over de dieren, omdat wij slimmer zijn, en dan denkt niemand daarover na. Want het zijn geen mensen.
Maar voor mij is dat allebei gelijk. Dus voortaan, als je een varken of koe wilt gaan verbranden, of misschien een Jood, als dat je smaak is, denk dan eerst even na, en doe het niet, en als je het toch doet, doe het dan onder een fucking AFZUIGKAP!
Gaat voor de BHFH-award 2005!
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.