OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ladybos , ziet er voor mama wel erg leuk uit, zo'n kontje in de lucht maar Jordy vind er iig niks aan!
Nou morgen weer een dag kijken wat we kunnen uitproberen.
en Mel, verbrand, iets anders gegeten en al die dingen zijn idd gechecked frustratie is een moeilijk iets.
Hij denkt dat hij geen baby meer is hoe ga je dat uitleggen
Ladybos , ziet er voor mama wel erg leuk uit, zo'n kontje in de lucht 
maar Jordy vind er iig niks aan! Nou morgen weer een dag kijken wat we kunnen uitproberen.
kijken wat we kunnen uitproberen.en Mel, verbrand, iets anders gegeten en al die dingen zijn idd gechecked frustratie is een moeilijk iets.
frustratie is een moeilijk iets. Hij denkt dat hij geen baby meer is hoe ga je dat uitleggen
hoe ga je dat uitleggen 
ach wat naar githa, dat ie zo moet huilen. arme jordy (en jullie!). hopelijk is 't morgen weer over. als ik bekijk wat je zoal aan speelgoed en dingen al met jordy doet kan ik me bijna niet voorstellen dat hij te weinig gestimuleerd wordt. en die frustratie zou je misschien kunnen verkleinen door hem nu even alleen dingen aan te bieden die voor hem juist heel makkelijk te doen zijn? bijv. knisperboekje vasthouden oid. en verder veel lekker vasthouden, rust en troost geven maar zou ik zeggen. sterkte ermee en ik hoop dat hij snel weer z'n oude vrolijke zelf is.
oh en snoopy ik heb 't geloof ik al eens eerder gezegd maar piet was ook zo'n billenschuiver en heeft het kruipen ook bijna helemaal overgeslagen. (althans hij ontdekte die mogelijkheid heel laat, vlak voordat ie ook kon lopen). en nu loopt hij prima. 't is niet de meest handige harrie maar hij redt zich goed.
Hiehie ja ik zag Pietje zichzelf gister met vier standpunten op de grond neerzetten om te gaan staan. Vond ik lief, zo voorzichtig en dan wel stoer wegstappen.
Jolie kruipt alleen thuis en bij de oppas. Andere grond vindt ze denk ik eng ofzo.
Jolie kruipt alleen thuis en bij de oppas. Andere grond vindt ze denk ik eng ofzo.
nog even over het al dan wel/ niet naar de kapper gaan met een baby n.a.v. het fototopic.
Jah, ik ga met Jordy wel naar de kapper als ik denk dat zijn haartjes te lang worden althans laat ik ze knippen, dit hoeft niet per definitie de kapper te zijn.
Zo doe ik zijn haartjes ook wel eens leuk door er wat gel in te doen, ik ga na dat ik zelf ook wil dat mijn haar een beetje goed zit dus wil ik dat ook voor mijn kind, OOK als het pas een baby is en al een bos haar heeft
Jah, ik ga met Jordy wel naar de kapper als ik denk dat zijn haartjes te lang worden althans laat ik ze knippen, dit hoeft niet per definitie de kapper te zijn.
Zo doe ik zijn haartjes ook wel eens leuk door er wat gel in te doen, ik ga na dat ik zelf ook wil dat mijn haar een beetje goed zit dus wil ik dat ook voor mijn kind, OOK als het pas een baby is en al een bos haar heeft
Dat is weer zo'n zelfde discussie als wel een pyjama of geen pyjama de eerste weken enzovoorts maar het was helemaal niet mijn bedoeling om er een punt van te maken. Als jij wil dat het ventje een mooi kapsel heeft moet je lekker met hem naar de kapper gaan. Bedoelde alleen maar dat het echt niet zo erg is als het er even niet uit ziet. Daar komen jullie best over heen.
ja, hij pakt alles heel voorzichtig aan. en als hij niet zeker weet of het gaat lukken roept ie 'mama helpen?! de held ). het gras gisteren was nogal hobbelig dus ik had 'm gezegd dat ie z'n voeten goed op moest tillen. nou, dat heeft ie de hele tijd braaf gedaan! (nietwaar jessie? )
oh over die kapperdiscussie in 't fototopic: githa, ik ben 't met jessie/luchtbel eens: zo'n kleintje hoeft toch nog niet naar de kapper. evt zelf wat plukjes bijknippen is zo gepiept, en voor schut bestáát imo gewoon niet bij babies, die zien er gewoon goed uit zoals ze zijn.
en als hij niet zeker weet of het gaat lukken roept ie 'mama helpen?! de held oh over die kapperdiscussie in 't fototopic: githa, ik ben 't met jessie/luchtbel eens: zo'n kleintje hoeft toch nog niet naar de kapper. evt zelf wat plukjes bijknippen is zo gepiept, en voor schut bestáát imo gewoon niet bij babies, die zien er gewoon goed uit zoals ze zijn.
Discussie is ook helemaal niet noodzakelijk maar omdat hij reeds gevoerd werd in het fototopic, hier maar even een start gemaakt om het fototopic niet te vervuilen.
Maar zoals met alles, ieder zijn mening en maar goed ook!
Maar zoals met alles, ieder zijn mening en maar goed ook!
Ik vond Piet leuk ik zei altijd dat ik geen zoon wilde maar als ik die jongetjes van jullie allemaal zie. Morris, Dylan, Piet, Kai, Jayden, Melvin enzovoorts dan denk ik ach, dat is toch ook leuk wat zijn ze allemaal mooi en jongetjes
ja een zoon is ook zeer OK. het is gewoon even iets vreemder in 't begin omdat 't anders is dan jezelf, maar dat heeft ook z'n voordelen. moeder-dochter relaties zijn bijv. volgens mij wat riskanter juist omdat moeders zich meer met hun dochter identificeren, en dus minder makkelijk het kind genoeg ruimte geven voor een eigen ontwikkeling. maar dit kan best een heel subjectief idee zijn hoor, ingegeven door mijn eigen ervaring als dochter.
Oh zo heb ik daar nog nooit over nagedacht. Maar ja ik zag me al (hoe stereotype) alleen op zondagmorgen op het voetbalveld staan en dacht nee dan liever ballet Het slaat natuurlijk nergens op maar het voelde wel zo. Nu kan ik me wel wat ergere dingen voorstellen die ik met m'n dochter moet doorstaan straks tussen vissen zwemmen en tongen met brandweermannen enzo Maar nee. Ik had gewoon niks met jongetjes. Zag ook net ergens een leuk jongetje lopen maar nu zie ik ze wel. Gek.
Piet tilde keurig zijn voetjes op Bix Het is echt een prachtig mannetje. En zo leuk ook om al die verschillen tussen kinderen te zien he. Piet zo keurig voorzichtig en beheerst. Bo een fliereflutier die overal tegelijk is en Janneke een echte rouwdauwer enz enz. Toen ik Bo had dacht ik zo zijn alle kinderen. Toen ik Janneke had dacht ik o het kan ook naders. Gisteren op de meet al die verschillende kindjes en karakters. Echt TE leuk gewoon. Maar dit is niet echt een babietjespost geloof ik
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
grappig dat jij dat herkent. ik ben daarom trouwens extra blij dat Anna zo anders is dan ikzelf. ben er bij haar absoluut niet bang voor dat ik teveel voor d'r zal 'invullen'.quote:Op maandag 11 juli 2005 23:57 schreef poemojn het volgende:
Dat idee heb ik juist ook Bix eng hoor, een dochter
en LB, ik dacht dat ook van tevoren, dat ik mogelijk weinig met een jongetje zou kunnen 'hebben' (ondanks dat ik 3 broers heb waar ik heel gek op ben) maar sinds Piet er is weet ik beter , en zie ik het leuke inderdaad ook veel meer bij andere jongetjes.
Ik heb dat overgens ook Bix. Vooral omdat mijn relatie met mijn moeder een beetje op die manier zijn ingevuld. En Bo lijkt in van alles op mij...... En dan wil ik ook weer niet TE krampachtig juist anders doen.
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Mjah dat heb ik dan weer wel gehad maar ik ben daarover heen gestapt. Tussen mij en mijn moeder is werkelijkwaar alles mislukt. Ik moet wel te lomp zijn wil ik het allemaal zo ver laten komen. Ik zie in sommige dingen wel dat Jolie op mij lijkt (en ik las gister dat Ladybos die we niet eens zo vaak zien het vond) maar ze heeft ook zoveel anders. Zo veel zichzelf.
Zucht. En alweer
Zucht. En alweer
logisch jessie, lastig he. piet lijkt ook erg op mij, maar doordat hij een jongen is heb je een natuurlijke afstand die dat invul-effect wat voorkomt geloof ik.
en inderdaad, heel erg leuk al die verschillen tussen die kindjes.
en inderdaad, heel erg leuk al die verschillen tussen die kindjes.
lb, prachtig he zo'n kind dat juist zo duidelijk en goed zichzelf al is. ik heb ooit een boek gelezen met allemaal verhalen van pedagogen en ontwikkelingspsychologen over hoe het voor hen was om zelf vader/moeder te worden. (extra leuk omdat ik de meeste van hen ook persoonlijk ken). en stuk voor stuk waren ze het meest getroffen door die eigenheid die er al vanaf 't begin zo in zit. dat er al zoveel in aanleg aanwezig is, qua temperament, karakter etc, en dat je je theoretisch wel leuk vanalles kan voornemen w.b. opvoeden en sturen in bep. dingen maar dat het kind zelf (met al z'n aanleg) een veel grotere invloed daarop heeft dan ze vooraf gedacht hadden.
Ja echt. Ook het bijstellen van regels (Poemojn....) wanneer besluit je wat wel en niet mag en stel je dat bij? Hoe kun je bedenken wat mag en wat niet mag als je het kind 'nog niet kent' Sowieso wat kan wel en wat kan niet? Vind ik moeilijk om te beslissen. Sommige dingen mag ze niet doen want het is gevaarlijk of spullen kunnen stuk gaan. Andere dingen mogen niet omdat ze niet horen maar ja er zijn zo veel dingen die wel bij een dreumes horen die eigenlijk niet zouden moeten horen. Ingewikkeld.
ik ben verliefd op mijn kleine knul ben echt superblij met het feit dat het een jongetje is.. ik dacht ook altijd dat meisjes het leukste waren, maar het tegendeel is bewezen.. jongens zijn net zo leuk en geweldig!
Praten zonder iets te zeggen, maar me toch vertellen
dat wat wij hebben, onbreekbaar is...
je avatar vroeg om een wachtwoord en is daarom verwijderd
dat wat wij hebben, onbreekbaar is...
je avatar vroeg om een wachtwoord en is daarom verwijderd
Ik dacht eerst ook dat ik een meisje veel leuker zou vinden. Nu kan ik me niet voorstellen dat als ik een meisje had gehad dat ze dan net zo leuk zou zijn geweest als dat Noah nu is
Githa, ik zit ook in dubio over een kapper of niet. Niet perse omdat ik het eng vind, want ik ga ervan uit dat een (kinder)kapper wel weet hoe en wat. Maar op het kinderdagverblijf komt eens in de zoveel tijd de "knip bus" ofzow, en dat kost maar liefst 12 euro!!! En dat vind ik dus echt belachelijk duur, zeker voor die paar babyharen.... Toen Noah een maand of 4 was heb ik Noah door m'n moeder laten knippen. Die heeft ooit een cursus gedaan en heeft mij en mijn zus vroeger ook vaak genoeg geknipt. Maar nou was het achter scheef geknipt, en om de één of andere vage reden groeien die haren niet meer Groeien wel wat haren overheen, en tuurlijk, hij ligt nu nog vooral, maar toch. Vind ik gewoon niet leuk. Ookal is het 'maar' een baby
En z'n haar is echt lang, kan er echt niks mee, zelfs met gel blijft het niet meer zitten
Githa, ik zit ook in dubio over een kapper of niet. Niet perse omdat ik het eng vind, want ik ga ervan uit dat een (kinder)kapper wel weet hoe en wat. Maar op het kinderdagverblijf komt eens in de zoveel tijd de "knip bus" ofzow, en dat kost maar liefst 12 euro!!! En dat vind ik dus echt belachelijk duur, zeker voor die paar babyharen.... Toen Noah een maand of 4 was heb ik Noah door m'n moeder laten knippen. Die heeft ooit een cursus gedaan en heeft mij en mijn zus vroeger ook vaak genoeg geknipt. Maar nou was het achter scheef geknipt, en om de één of andere vage reden groeien die haren niet meer Groeien wel wat haren overheen, en tuurlijk, hij ligt nu nog vooral, maar toch. Vind ik gewoon niet leuk. Ookal is het 'maar' een baby
En z'n haar is echt lang, kan er echt niks mee, zelfs met gel blijft het niet meer zitten
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Ik heb gisteren trouwens iets te hard geroepen dat Noah geen last had van z'n doorkomende tandje Hij is elke paar uur huilend wakker geworden... Even opgepakt, getroost en geknuffeld (was het enige wat hielp) en dan sliep ie weer verder. Straks dus maar even van dat spul halen
Ladybos had het over "chamodent druppeltjes en dentinox op het tandvlees". Weet iemand wat het beste werkt en hoe duur het is?
Ladybos had het over "chamodent druppeltjes en dentinox op het tandvlees". Weet iemand wat het beste werkt en hoe duur het is?
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
En ik heb dat dus totaal niet, nog steeds niet. Jayden is zekers mijn monstertje, een scheet van een jong en zou hem niet kwijt willen, maaaar het is geen meisje. Ik heb nog steeds minder met knulletjes, leuk om te zien hoor ook op de picknick zie ik lieve knulletje, geinige guitige ventjes, etc etc. Maar ja het kan niet op tegen het 'gevoel' wat de dametjes me geven. Ik heb meer met Alicia dan met Jayden (komt ook misschien wel doordat ze ouder is) maar ben ook helemaal niet bang voor de toekomst en zie er ook helemaal niet tegenop bij wijze van om haar bij brandweermannen weg te slepen aan haar haren etc. Maar straks omgaan met een opgroeiende knul geen idee wat ik er mee moet (al groeit dat vast wel)
Warrig omschreven, weet niet goed uittedrukken wat ik bedoel. Maar ach hopelijk wel een beetje herkenbaar ofzo
Warrig omschreven, weet niet goed uittedrukken wat ik bedoel. Maar ach hopelijk wel een beetje herkenbaar ofzo
Ik weet nog dat je zwanger was en je nog niet wist wat het was. Vond je het niet moeilijk te weten dat er een jongetje in je buik zat en daar midner voor te voelen. Lijkt me gekker "voorbereiden" als er dat gevoel bij zit.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
had ik ook hoor knor. en met baby-jongetjes kan je gewoon minder dan baby-meisjes.
hoe groter luca wordt, hoe meer ik me op hem uit kan leven. en het hoeft echt geen meisje te zijn om me met hem te identificeren, luca heeft exact hetzelfde karakter als ik, doet exact dezelfde dingen die ik op die leeftijd deed, en zegt zelfs uit zichzelf dezelfde dingen die ik vroeger deed.
we denken zelfs hetzelfde over dingen. het is echt zo, het bewijs is onlangs geleverd door mijn moeder. mijn moeder en ik leven eigenlijk al mijn leven lang op voet van oorlog. en onlangs is luca er tijdens een logeerpartijd min of meer uitgezet omdat zijn gedrag haar deed denken aan mij en hij dingen zei "die ik hem waarschijnlijk wel voorgezegd zou hebben". triest maar waar.
hoe groter luca wordt, hoe meer ik me op hem uit kan leven. en het hoeft echt geen meisje te zijn om me met hem te identificeren, luca heeft exact hetzelfde karakter als ik, doet exact dezelfde dingen die ik op die leeftijd deed, en zegt zelfs uit zichzelf dezelfde dingen die ik vroeger deed.
we denken zelfs hetzelfde over dingen. het is echt zo, het bewijs is onlangs geleverd door mijn moeder. mijn moeder en ik leven eigenlijk al mijn leven lang op voet van oorlog. en onlangs is luca er tijdens een logeerpartijd min of meer uitgezet omdat zijn gedrag haar deed denken aan mij en hij dingen zei "die ik hem waarschijnlijk wel voorgezegd zou hebben". triest maar waar.
Vond het jammer, maar me er bij neer gelegd. Toen ik toen met weeen veel te vroeg in het ziekenhuis belandde kon het me al helemaal niet meer schelen wat er in zat (heel chliche) maar het moest blijven zitten, dit was ons kindje en na twee miskramen moest het nu maar eens gewoon blijven zitten. In die week werd er op een gegeven moment geconstateerd dat het een meisje was (verwarring alom want we hadden een heleduidelijke jongensecho gehad in de 17e week) en toen was k toch wel eventjes heeeeeeeel blij, maar wist gelijk ook dat het niet zou kloppen. Ben er mee gestopt om steeds maar te denken dat het toch nog een meisje kon zijn, en me gewoon meer gaan richten op het knulletje in de buik. En nadat de weeenremmers aansloegen, is dat gevoel ook een stuk bij getrokken, immers dit werd mijn knul wat gewoon bij ons hoorde en waar we voor gingenquote:Op dinsdag 12 juli 2005 09:12 schreef Sugar het volgende:
Ik weet nog dat je zwanger was en je nog niet wist wat het was. Vond je het niet moeilijk te weten dat er een jongetje in je buik zat en daar midner voor te voelen. Lijkt me gekker "voorbereiden" als er dat gevoel bij zit.
Het is niet zo dat ik minder van Jayden houd ofzo dan van Alicia, tenminste zo voelt het niet voor me. Het is gewoon anders, ik kan moeilijker mijn draai vinden met hem, vind dingen moeilijker gaan, denk er misschien wel te veel over na waardoor het niet natuurlijk verloopt, maar juist zo krampachtig. Bij Alicia gaat alles heel automatisch. Alicia heb ik de eerste 4 maanden nauwelijks bij me gehad en heb ik na die tijd echt moeten leren kennen moest echt moedergevoelens gaan kweken en er echt aan werken dat ze van mij was en dat erkennen. Das een hele intensieve periode geweest die misschien ook wel 'schuldig' is aan het gevoel dat ik heb.
alleen heb ik dan de 'pech' dat hij dus totaaaaaaal niet mij is. Hij is in alle opzichten Danny, hij lijkt op hem, hij heb zijn gedrag, zijn manier van doen. Bij alles zie je een en al kopie. En mini-danny is nog iets minder hanteerbaar door juist het misssen van verbale communicatie dan grote-Dannyquote:Op dinsdag 12 juli 2005 09:22 schreef lady-wrb het volgende:
had ik ook hoor knor. en met baby-jongetjes kan je gewoon minder dan baby-meisjes.
hoe groter luca wordt, hoe meer ik me op hem uit kan leven. en het hoeft echt geen meisje te zijn om me met hem te identificeren, luca heeft exact hetzelfde karakter als ik, doet exact dezelfde dingen die ik op die leeftijd deed, en zegt zelfs uit zichzelf dezelfde dingen die ik vroeger deed.
we denken zelfs hetzelfde over dingen. het is echt zo, het bewijs is onlangs geleverd door mijn moeder. mijn moeder en ik leven eigenlijk al mijn leven lang op voet van oorlog. en onlangs is luca er tijdens een logeerpartijd min of meer uitgezet omdat zijn gedrag haar deed denken aan mij en hij dingen zei "die ik hem waarschijnlijk wel voorgezegd zou hebben". triest maar waar.
quote:Op maandag 11 juli 2005 23:10 schreef bixister het volgende:
oh en snoopy ik heb 't geloof ik al eens eerder gezegd maar piet was ook zo'n billenschuiver en heeft het kruipen ook bijna helemaal overgeslagen. (althans hij ontdekte die mogelijkheid heel laat, vlak voordat ie ook kon lopen). en nu loopt hij prima. 't is niet de meest handige harrie maar hij redt zich goed.
Ik heb na de geboorte van Morris altijd gedacht: als het een meisje was geweest was ik er net zo blij mee! Ik had gekgenoeg eigenlijk helemaal geen voorkeur. Ik vond het dan ook erg leuk om niet te weten of het een jongetje of een meisje was. Kon ik lekker fantaseren over een stoer jongetje of over een schattig meisje met staartjes
Oh en Luchtbel, het kan natuurlijk ook best zijn dat jij straks elke zaterdagmorgen met Jolietje staat te kleumen op het voetbalveld en ik een maillootje en tutu moet kopen voor Morris
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
knor ff van Danny's pc
ik was heeeel erg blij dat ik het dus wist in de zwangerschap (bij alicia wisten we het overigens niet) Maar ik had echt die tijd wel nodig om te wennen aan het idee dat het een knulletje was. Denk dat als het bij de bevalling pas bekend was geweest dat ik dan toch het iets moeilijker had gevonden, omdat je dan opeens moest omschakelen.
ik was heeeel erg blij dat ik het dus wist in de zwangerschap (bij alicia wisten we het overigens niet) Maar ik had echt die tijd wel nodig om te wennen aan het idee dat het een knulletje was. Denk dat als het bij de bevalling pas bekend was geweest dat ik dan toch het iets moeilijker had gevonden, omdat je dan opeens moest omschakelen.
Zie wat ik kijk: trakt.tv
Dat had ik idd ook hoor, knor, dat ik blij was dat ik het in de zwangerschap al wist, en die tijd heb kunnen wennen aan het idee. Omdat ik daarvoor toch het gevoel had (of het misschien toch meer hoopte?) dat het een meisje was. Als ik het bij de geboorte pas had geweten zou ik het denk ik ook wel moeilijker hebben gevonden. Terwijl het nu het belangrijkste was dat hij gezond was (wat ook niet zo soepeltjes ging met ademhalingsproblemen en nog een week in het ziekenhuis gelegen te hebben).
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Voor jou was dat dat idd weer prettig Knor. Kon je je er op voorbereiden
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Ik was er snel aan gewend hoor, wistniet dat Yoram een jongen was, ik had maanden lang gedacht dat het een meisje zou worden. Misschien was dat ook wel een voorkeur, een meisje is iets bekends, een jongentje toch wat meer onbekend terein.
En toen was het een jongen, WHAAAH.... maar het was meteen oke hoor, ik vind het heerlijk een ventje erbij te hebben, het is zo'n snoezig mannetje en we zien wel hoe dat straks gaat in de opvoeding. Bij Chiara vinden we onze weg ook wel, dat zal bij Yoram net zo zijn, maar dat ze beide anders zijn bleek al in de zwngerschap.
En toen was het een jongen, WHAAAH.... maar het was meteen oke hoor, ik vind het heerlijk een ventje erbij te hebben, het is zo'n snoezig mannetje en we zien wel hoe dat straks gaat in de opvoeding. Bij Chiara vinden we onze weg ook wel, dat zal bij Yoram net zo zijn, maar dat ze beide anders zijn bleek al in de zwngerschap.
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Gisteren zijn we bij het CB geweest en heeft ze der prikje weer gekregen. Nog eentje te gaan over drie maanden en dan is ze er vanaf tot haar vierde.
Ze woog 1.080 gram, was 73.2 cm en had een hoofdomtrek van 45 cm. En liep door de hele behandelkamer waardoor de verpleegster niet wist wat haar overkwam. Dit had ze nog nooit eerder gezien zo jong al lopen en rennen. (ze werkt er volgens mij ook nog niet zo lang).
Verders had ze niks op of aan te merken.
Ze woog 1.080 gram, was 73.2 cm en had een hoofdomtrek van 45 cm. En liep door de hele behandelkamer waardoor de verpleegster niet wist wat haar overkwam. Dit had ze nog nooit eerder gezien zo jong al lopen en rennen. (ze werkt er volgens mij ook nog niet zo lang).
Verders had ze niks op of aan te merken.
quote:Op dinsdag 12 juli 2005 08:46 schreef texelonia het volgende:
Maar op het kinderdagverblijf komt eens in de zoveel tijd de "knip bus" ofzow, en dat kost maar liefst 12 euro!!!
Das een beetje te prijzig, ja
Ik was er ook wel direct aan gewend, al wist ik het ruim een week voor ze geboren werd. Van Myrthe kan ik niet goed zeggen of ze typisch mij is of typisch mijn man, ze is wel een redelijk eerlijk gemengd eindresultaat volgens mij. Ik zie van allerlei mensen uit de familie wel dingen in haar terug.
Over die regeltjes: die stel je toch gewoon bij als de oude niet meer werken denk ik? En over 'wat hoort' maak ik me (iig thuis) niet zo druk eigenlijk. 't Is meer dat dingen niet gevaarlijk mogen zijn, of vies, of storend voor anderen. Iets als zwaaien naar anderen als ze weggaan: leuk als ze het doet (ze kan het wel) maar geen verplichting, en een hand geven ook niet.. komt vanzelf wel een keer.
Morgaine is nog lekker licht, Faja. Vreemd dat de wvk dat niet kende, in veel culturen is 10 maanden een normale leeftijd zelfs om te kunnen lopen. Op OOL zie je soms verhalen van mensen die in het buitenland wonen met een baby die zich in normaal Nederlands tempo ontwikkelt, waarover de mensen daar zich dan dus zorgen maken.
Over die regeltjes: die stel je toch gewoon bij als de oude niet meer werken denk ik? En over 'wat hoort' maak ik me (iig thuis) niet zo druk eigenlijk. 't Is meer dat dingen niet gevaarlijk mogen zijn, of vies, of storend voor anderen. Iets als zwaaien naar anderen als ze weggaan: leuk als ze het doet (ze kan het wel) maar geen verplichting, en een hand geven ook niet.. komt vanzelf wel een keer.
Morgaine is nog lekker licht, Faja. Vreemd dat de wvk dat niet kende, in veel culturen is 10 maanden een normale leeftijd zelfs om te kunnen lopen. Op OOL zie je soms verhalen van mensen die in het buitenland wonen met een baby die zich in normaal Nederlands tempo ontwikkelt, waarover de mensen daar zich dan dus zorgen maken.
Nee dat soort dingen kunnen me niets schelen. Maar ik had het over het aaien van glimmende horloges in de trein tassen leeg willen halen enzovoorts. Ik zeg iedere keer steeds niet doen, niet aanzitten enzovoorts. Vervolgens gaat 'het slachtoffer' z'n tas leeg zitten halen want ja ze is nog zo kleine ze wil gewoon weten wat er in zit, nou dat mag best hoor....blablablaquote:Op dinsdag 12 juli 2005 10:16 schreef poemojn het volgende:
Over die regeltjes: die stel je toch gewoon bij als de oude niet meer werken denk ik? En over 'wat hoort' maak ik me (iig thuis) niet zo druk eigenlijk. 't Is meer dat dingen niet gevaarlijk mogen zijn, of vies, of storend voor anderen. Iets als zwaaien naar anderen als ze weggaan: leuk als ze het doet (ze kan het wel) maar geen verplichting, en een hand geven ook niet.. komt vanzelf wel een keer.
ik vond de verrassing bij de geboorte ook wel heel veel waard. het was allemaal zo overweldigend en de baby zo prachtig en lief en gelukkig gezond dat ik op dat moment à la minute dolblij was met zoon respectievelijk dochter. althans, zo heb ik 't ervaren. net als melonovy maar dan omgekeerd had ik me bij de tweede meer ingesteld op nog één van 't zelfde - een jongetje. we dachten op één van de laatste echo's ook gezien te hebben dat 't een jongen was. dus dat het een Anna was was een extra grote verrassing. maar twee jongens had me ook hartstikke leuk geleken hoor.
o over die regels: (tot op zekere hoogte) vinden kinderen 't ook echt heel fijn om te leren welke dingen 'horen' en welke niet. een soort houvast in de sociale omgang, en daarvoor zijn ze toch van jou (de ouder) afhankelijk. bij vrienden van mij werden de kinderen extreem vrij gelaten maar daar kregen ze later in andere contexten echt last van, ze vielen daardoor snel buiten de groep. dat houd ik altijd maar in m'n achterhoofd als ik 't eigenlijk een beetje flauw vind om te moeten gaan zeuren over gedrag dat ik thuis niet zo erg vind maar bij anderen wel vervelend kan zijn.
en natuurlijk moet je de regels wel wat afstemmen op de leeftijd van je kind, geen onmogelijke eisen aan ze stellen.
en natuurlijk moet je de regels wel wat afstemmen op de leeftijd van je kind, geen onmogelijke eisen aan ze stellen.
Ik heb ook niet geweten of we een jongentje of meisje kregen. Een meisje leek me heel erg leuk, maar had stiekum toch wel een beetje een voorkeur. Het liefst als eerste een jongentje en als tweede (als we daamee gezegend zijn) een meisje. Vraag me niet waarom, maar lijkt me leuk.
En ik weet niet of jullie dit ook zo ervaren hebben, toen Léon geboren werd klopte het ook gewoon. Het klopte dat ik naar jongens neigende kleertjes had gekocht. Het klopte dat mijn gevoel in opstand kwam als mensen zeiden: "Jullie krijgen vast een meisje."
Op de een of andere manier wist ik het toch wel.
En ik weet niet of jullie dit ook zo ervaren hebben, toen Léon geboren werd klopte het ook gewoon. Het klopte dat ik naar jongens neigende kleertjes had gekocht. Het klopte dat mijn gevoel in opstand kwam als mensen zeiden: "Jullie krijgen vast een meisje."
Op de een of andere manier wist ik het toch wel.
Als je niet lacht, ben je dood.
dutch dat had ik ook idd! Ik had al wat jongensachtige dingen gekocht, en we hadden wel een meisjesnaam, maar eigenlijk vond ik die niet zo leuk meer. En vroeger als ik dacht aan 'later' en 'een kind' dan had ik ook altijd al een jongetje in gedachten om de één of andere reden.
Dus ja, uiteindelijk klopte het ook wel dat het een jongetje was
Dus ja, uiteindelijk klopte het ook wel dat het een jongetje was
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Maar hoe gaat het eigenlijk bij de moeder die er van alletwee één tegelijk kreeg?
Smirre?? Alles oke?!
Smirre?? Alles oke?!
Was bij ons eigenlijk ookwel zo hoor... een jaar geleden wisten we nu wel al precies hoe een meisje zou gaan heten... maar voor een jongen hadden we nog steeds drie of vier mogelijke namen... En hebben we midden in de nacht nadat de vliezen gebroken waren de knoop maar doorgehakt. Maar goed, Isa besloot dat ze meisje wilde worden met de jongensachtige karaktertrekjes die mama ook heeftquote:Op dinsdag 12 juli 2005 10:56 schreef dutchie het volgende:
Ik heb ook niet geweten of we een jongentje of meisje kregen. Een meisje leek me heel erg leuk, maar had stiekum toch wel een beetje een voorkeur. Het liefst als eerste een jongentje en als tweede (als we daamee gezegend zijn) een meisje. Vraag me niet waarom, maar lijkt me leuk.
En ik weet niet of jullie dit ook zo ervaren hebben, toen Léon geboren werd klopte het ook gewoon. Het klopte dat ik naar jongens neigende kleertjes had gekocht. Het klopte dat mijn gevoel in opstand kwam als mensen zeiden: "Jullie krijgen vast een meisje."
Op de een of andere manier wist ik het toch wel.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Nou ja, ik wist het dus wel na een pretecho, maar ook daarvoor wist ik het al. Ik geloof dat het met een week of 11, 12 was dat ik droomde dat ik aan het bevallen was, en dat ik een jongen kreeg. Ik vertelde het tegen Stefan, en die had dus die nacht precies hetzelfde gedroomd! Vanaf toen dacht ik al: 'dan zal het vast een jongen worden' Had met de pretecho ook echt het idee dat het heel raar zou zijn als ze zouden zeggen:' het is een meisje'. Dat zou toch al niet kloppen. Die man die de echo deed was ook een beetje verrast door mijn lauwe reactie op zijn nieuws. Want ja, ik wist het eigenlijk al...
She said you can paint your sky any colour
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
Hmm Myrthe is dan een twijfelgeval.. ik droomde toen ik zwanger was dat ik beviel van een meisje dat direct na de geboorte al kon praten, maar wij gokten dat ze een jongetje was. Als dat geen trauma oplevert later weet ik het ook niet meer.
Ik wist ook niet van tevoren of we een jongetje of een meisje zouden krijgen, maar mijn gevoel zei dat het een jongetje zou worden. Dat hadden we allebei vanaf het begin. Toch had ik in eerste instantie voorkeur voor een meisje. Het grappige is dat zodra Julius geboren was, ik me echt niet meer kon voorstellen dat het een meisje was en ook niet dat ik dat ooit liever had gewild. Bijna iedere dag nog zeggen vriendje en ik tegen elkaar; wat fijn dat we een jongetje gekregen hebben! Zo'n lekker mannetje met kaplaarsjes en een vies tuinbroekje, zo'n brutaaltje dat lekker door de modder baggert en met insectjes in potjes thuis komt, zo'n jongetje dat lekker wil voetbalen en met lego en treintjes... Ik kan me geen meisje meer voorstellen en ben super superblij dat mijn ventje een ventje is!
Ik ook, ik ook!
ik deed alles behalve dat met die insectjes. Maar heb dan wel weer levende palingen gekust
She said you can paint your sky any colour
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
Al vanaf het moment dat wij besloten zwanger te worden zag ik mezelf alleen maar met een jongen. Een jongensnaam was heel snel bedacht (ookal was het moeilijk kiezen tussen 2). Vlak voor de pretecho was ik er heilig van overtuigd dat ik veel te graag een jongen wilde hebben dus dat kon het niet anders dan een meisje kon zijn. Met dat idee ging ik dus ook naar de pretecho "het is vast een meisje". Was dus ook een complete schok dat het dus toch een jongen bleek te zijn. Aan de ene kant onwijs blij (natuurlijk ook onwijs blij dat alles goed leek op de echo) maar aan de andere kant ook teleurstelling dat het dan geen meisje was. Heel raar, altijd al een jongen gewild maar nu was het dus heel concreet maar 1 van de 2 opties en van de andere moest ik dus afscheid nemen.
