Hallo!

Hallo, zult u denken, wat een lap tekst. Dat ga ik allemaal niet lezen. Dat interesseert mijn helemaal niets. Wat is de Nederlandse taal toch mooi, u heeft werkelijk geen idee of de voorgaande zin - Dat interesseert mij helemaal niets. - nu betrekking heeft op mij, schrijver, of u, lezer.
Het is zondagavond en het is weer eens tijd voor ouderwets, old-skool JAMMIAANS gebral. Zij het deze keer zonder allerhande stylistische kenmerken zoals bold, italic, underlined en meer van dat soort grapjes. Wellicht voeg ik die achteraf wel toe, als ik een beetje opgeknapt ben.
Ziet u, ik voel mij niet zo goed. In de fysieke zin, bedoel ik. Ik ben heel erg gelukkig, dat wel, maar mijn fysiek laat het een en ander te wensen over. De afgelopen dagen heb ik grotendeels besteed aan het verven, schoonmaken, hannessen en andere dingen van mijn nieuwe appartement. Ook heb ik veel te eenzijdig gegeten. Vrijwel elke dag een lunch bij de Bijenkorf en een avondmaaltijd bij Fat Kee (dat is een Chinees restaurant).
Natuurlijk is Fat Kee een Chinees restaurant.
Ik denk; ik meld het maar even, want ik vind het zo wonderlijk dat de mensen de Aziatische talen niet van elkaar kunnen scheiden. Als men haakjes en streepjes en rondjes en andere dingetjes zien, die duidelijk niet Hebreeuws, Arabisch of Cyrillisch zijn (dat weet men nog wel te onderscheiden, alhoewel ik Grieks en Cyrillisch ook wel door elkaar gehaald zie worden) roept men doorgaans: 'Oh, dat is Chinees'.
Ten eerste is er geen 'Chinees', (nee, wij kennen Cantonees, Mandarijn, Wenzhounees en nog talloze andere varianten), maar daar wil ik niet al te veel aandacht aanbesteden, omdat het 'Er is geen een Chinees'-punt een punt is dat menig pseudo-intellctueel maakt. Het is wel waar, maar ik wil me niet verlagen tot trivialiteiten als 'Er is geen een Chinees.'
Vandaag wil ik even opheldering brengen over het Koreaans en het Japans.

[Let us now adress the topic of Asian languages.]

AZIATISCHE TALEN.



Hangul - Het Koreaanse schrift, phonetisch. Te herkennen aan de vele ronde, hoekige en simpele karakters.



Katakana - Een van de twee Japanse phonetische schriften. Te herkennen aan de strakke, simpele vormen.



Hiragana - Het andere Japanse phonetische schrift. Te herkennen aan de ronde, simpele vormen

Het Japans gebruikt ook nog tekens die van oorsprong Chinees zijn (Kanji).

WELNU.
-Dat is dus ook weer duidelijk.-


Zoals jullie wellicht kunnen hebben lezen in het Wat lees je nu? Nummertje XVIII topic, ben ik sinds kort begonnen in 'Sein und Zeit' van Martin Heidegger. Daar wou ik het ook nog even met jullie over hebben.
Maar dit zou geen old-skool, ouderwets JAMMIAANS gebral zijn, als ik niet even zou onderbreken met een sprong van de hak op de tak.
Eergisteren zat ik op een terrasje biertjes te drinken. Zoals sommigen van jullie wel weten, heb ik een alchoholtolerantie van nul-komma-nul. Toen ik twee biertjes op had - dan voel ik hem dus al aardig zitten - liep er een meisje voorbij met een truitje in hetzelfde dessin als mijn onderbroek.
Wacht, ik vergeet iets.
Bij het klussen aan mijn nieuwe appartement had ik een gat in mijn broek gemaakt - per ongeluk, maar ik klaag niet -, waardoor iedereen die het maar wou mijn onderbroek kon zien. Dit is essentieel voor de rest van het verhaal.
Ik ben toen opgestaan, naar haar toegerend en heb toen 'HEY, MESJE! MOT JE KEEEEKEN!'-geroepen (mijn Haagse accentje komt altijd opzetten als ik een biertje op heb) en daarna naar mijn onderbroek en haar truitje gewezen. Men zou dit kunnen hebben opvatten als naar mijn piemel en naar haar tieten wijzen. Uiteindelijk is het ook hetzelfde.
En toen?
En toen?
And then what happend?

Niet bijzonders, terug naar Heidegger.

HEIDEGGER'S 'SEIN UND ZEIT'
[Het is werkelijk een kutboek.]

Maar daarover een ander keertje meer. Ik houd het even hierbij, ik heb positieve feeback nodig om verder te gaan met dit ouderwedste, old-skool JAMMIAANSE gebral. Ook ik zoek bevestiging!

.

Den Haag, maandag 4 juli, 2005.
_{Partly cloudy, 16C, WSW, 7/ms.}

[ Een kort fragment uit het dagboek van een gek.]

Zoals sommigen van jullie wel weten, is 'Dagboek van een gek' een Peterburgse vertelling van Gogol (zo staat dat in ieder geval op de achterkant van de versie die ik van dat boek hier heb liggen), met daarin dus zo ongeveer beschreven wat een gek uit St.Peterburg de hele dag uitvoert. Tenminste, dat is mijn voorstelling ervan, ik moet bekennen het nooit te hebben gelezen.
Ik zou het wel willen lezen.
Maar ik ben al een ander boek aan het lezen.
Drie zelfs.
Mijn vader is in vierenvijftig boeken tegelijkertijd bezig. Hij kan de verhalen niet meer van elkaar scheiden. Laatst hadden we het met elkaar over een boekje dat ik had gelezen en hij ook claimde te hebben gelezen en toen vroeg hij mij: 'Valt er daarin niet iemand van een paard op een cruciaal moment in het verhaal?'. 'Nee, dat gebeurde niet, Faba.', zei ik toen. Ik zal jullie wel een andere keer uitleggen waarom ik mijn vader 'faba' noem (terwijl hij Lodewijk heet), maar daar wil ik het nu even niet over hebben. Dit was even ter illustratie van hoe mijn vader dus de boeken die hij leest door elkaar haalt.
Dat wil ik dus voorkomen.
Daarom ben ik dus nog niet begonnen in 'Dagboek van een gek.'
Maar ik heb er wel even in gebladerd, dat moet ik erkennen. Voordat ik een boekje toevoeg aan mijn 'books I want to have read before....'-lijstje (ik moet nog bedenken wat ik na dat 'before...' moet invullen) blader ik er altijd even doorheen om te kijken of dat boekje me wel leuk lijkt.
Vandaag bladerde ik dus door 'Dagboek van een gek.', ik zal even een klein stukje van wat ik al bladerend las met jullie delen, misschien beweegt dat jullie ertoe om dat boekje ook aan jullie 'books I want to have read before...'-lijstjes toe te voegen. Dat zou werkelijk heel prettig zijn, want dan hebben we iets in het gemeen en zoals jullie wel weten, weet ik chit-chat over dingen die ik met iemand gemeen heb altijd wel om te zetten in seks.
Ja, ik wil seks met jullie. Daar is het me dus om te doen.
Laatst heb nagedacht over het menselijke paringritueel. Ik heb er samen met mijn broer over van gedachten gewisseld. Ik vroeg op een gegeven moment aan hem: 'Tata, heb jij ooit weleens seks met een meisje gehad zonder dat daar witbiertjes en chit-chat over dingen die jullie in het gemeen hebben aan vooraf ging?'. Hij zei dat hem dat een keer was overkomen, toen gingen er wijntjes en chit-chat aan vooraf. Needless to say: mijn broer en ik houden heel erg veel van witbier.

(Waarom ik mijn broer Tata noem, terwijl hij Bas heet, houden jullie ook nog van mij te goed.)

Ik zou er het liefste een studie naar willen doen, naar het menselijke paringsgedrag. Ik zie wel eens mensen die dan kijken naar hoe andere beestjes dat doen (vogels, voornamelijk) met al die paringsdansen en gebral en gehannes en daar moeten ze dan een beetje om lachen.
Dat vind ik altijd een beetje dom.
Mensen doen zelf ook de raarste dingen.
Ik zou hier liever een andere keer op verder willen gaan, jullie houden mijn ideeën en bevindingen over het menselijke paringsgedrag tegoed. Herinner me daaraan, maar ik wil er nu niet te veel woorden aan kwijt maken.
We moeten terug naar Gogol: 'Dagboek van een gek.'

4 oktober.

Het is vandaag woensdag en daarom was ik in de werkkamer van onze chef. Ik was expres wat vroeger gekomen, ging zitten en puntte alle pennen wat bij. Onze directeur moet wel een erg knappe man zijn. Zijn kamer staat vol boeken. Ik las van een paar de titels: allemaal geleerdheid, zoveel geleerdheid, dat een man als ik er met de pet niet bij kan, alles of in het Frans, of in het Duits. En als je naar zijn gezicht kijkt, och, wat een waardigheid straalt er uit die ogen!

Het is werkelijk een leuk boekje, dat dagboek van een gek. Dit is wellicht het minst leuke stukje dat ik al bladerend ben tegengekomen, waarvoor excuses. Er staan hele leuke dingen in. Zoals 'Thuis lag ik voornamelijk op bed. Daarna heb ik een heel mooi gedicht overgeschreven.'
Daar kan ik me mee identificeren.
Laatst las ik een verhaal over een vrouw die een boek aan het lezen was. Toen dacht ik 'Hey, ik ben ook een boek aan het lezen. I can relate to this.', grappig eigenlijk, hoe die schrijvers dat soort truckjes toepassen. Daar zou ik ook wel een studie naar willen doen.

-pauze-

Ik ga een lijstje bijhouden.

Heidegger's 'Sein und Zeit.'

Bevindingen en ideeën over het menselijke paringsritueel.

Waarom ik mijn vader 'Faba' noem.

De conservatoriumauditie.

_{Stuk voor stuk leuke ideeën voor een kort verhaal, niet?}

quote:

Op maandag 4 juli 2005 21:46 schreef Augustina het volgende:
Ik ben eigenlijk op dit moment meer benieuwd hoe je auditie is afgelopen, JAM.

Check. .

_{Niet toegelaten, trouwens.}

-weg-

[ Bericht 26% gewijzigd door JAM op 05-07-2005 01:52:38 ]

quote:

Op dinsdag 5 juli 2005 00:35 schreef R_ON het volgende:
Graag.

En als ik toch verzoekjes doe:

Bevindingen en ideeën over het menselijke paringsritueel.

(mag je er eventueel in verwerken - als dat niet heel veel gevraagd is. uiteraard, maar wellicht moet ik dat overlaten aan de vrijheid van de schrijver).

Dude, daar gaat het ook over! .

-Ik moet zeggen, ik vind het als verhaal en als concept wel leuk. Er moet alleen heel veel, echt heel veel vernanderd en geëedit en toegevoegd en geschrapt en gedingest worden. Maar het heeft wel potentie, denk ik zo.-

Ik ga binnenkort weer eens wat schrijven hier, daar heb ik werkelijk heel erg veel zin in. Ik zou het ook wel nu willen doen, maaqr ik heb net al een monoloog opgevoerd -mijn schrijven is geen schrijven maar praten daar heb ik het een andere keer wel met jullie over- dus mijn vingers staan er nu even niet naar. Ze zijn vermoeid, verkrampt, afgepeigerd en bij sunt. Sunt is dus het einde van mijn Latijn. Dat komt van sum, es, est, sumus, estis, sunt en dat is het laatste wat ik bij latijn heb geleerd.
Dat leerde ik dus na 'Gladius in vagina est.' (-ha ha ha) jullie houden dus nog wat van me te goed.

_{Ik heb echt kramp.}

Zo, jongens, ik ga hier maar weer eens verder. Nondeju, wat heb ik eigenlijk een spijt dat ik allemaal extra topics heb geopend zoals het slap geouwehoer topic en het dump topic met begeleidend reactietopic. Wat ben ik toch eigenlijk een pretentieus lulletje! Nondeju, ik sta er zelf van te kijken.
Ik kan daar onwijs op afgeven, zelf, op pretentieuze lulletjes. Ik had zo'n jongetje bij mij in de klas zitten op het Gymnasium Haganum. Hij heette (ik schrijf heette omdat ik bij de Altijd Zijnde, de Onuitspreekbare, etc. etc. hoop dat hij nu eens eindelijk onder een tram gelopen is) Mark Wijsman. God, wat was dat een vervelende vent zeg. Hij woonde in de Vogelwijk, nou weten jullie wel, dat de Vogelwijk een wijk is in Den Haag waar het net niet rijke volk woont. Daar wonen goede rijksambtenaren en mid-level managers van de Koninklijke Olie, enzo. Het is een keurige buurt, losstaande huizen, twee onder een kap, dat soort dingen, maar om nou te zeggen dat het fucking Monaco achter de duinen is, nee, dat zeker niet. Het feit dat ik er vrienden heb wonen ontkracht dat al, want mensen van écht standing gaan natuurlijk niet met mijn soort mensen om.

Faschismus!

Nou had Mark het idee, dat hij wel echt standing had. Dat is deste triester, omdat hij natuurlijk van zichzelf überhaupt geen standing kon hebben, want het was een niet-adelijk lulletje van een jaar of elf en zeg nou zelf; hoe vervangbaar zijn die! Ha! Die verdrink je per dozijn in de grachten en niemand die het merkt! De eerste twee vragen die hij aan me vroeg waren...

1.) Waar woon je?
2.) Wat doet je vader?

Ik antwoorde.

1.) Op de Thorbeckelaan.
2.) Iets met personeelszaken bij een of ander ministerie.

Ik heb trouwens nooit -tot op de dag van vandaag- geweten hoe mijn vader aan zijn centen komt. Feit is dat hij vier dagen per week 's ochtends op de tram richting het centrum stapt en dat we altijd eten in huis hadden en zo nu en dan op vakantie gingen. Ik wil niet suggereren dat mijn vader iets 'mysterieus' deed of doet voor de kost, eerder dat het een hele fatsoenlijke man is die zijn kinderen nooit heeft lastig gevallen met allemaal saaie ambtenarijprietpaat. 'Ja, pappa schrijft advisnota's over hoe we bij de crediteuren/debiteuren afdeling meer alleenstaande allochtone moeders in het arbeidsproces kunnen betrekken.' Maar goed dat hij dat niet doet, dat zou al mijn kinderdromen van pappa is zo stoer en pappa kan bomen uit de grond tillen en later wil ik net zo worden als pappa om zeep hebben geholpen.

Mark Wijsman zijn antwoord.

1.) Oh, daar woont onze werkster ook.
2.) Mijn pappa -vul maar iets in-

Ik weet bij God niet meer wat de vader van Mark Wijsman uitspookte voor de kost en het dondert me ook niets. Hij zal in ieder geval iets hebben geroepen waarvan hij hoopte dat ik dacht: 'Wow, dat is gaaf want dan heb je een hele hoop geld en respect en respect en geld en geld en respect en geld.' Maar ja, ik was een puber en alternatief en blowde en dit en dat dus ik maalde niet zoveel om geld en respect, dacht ik.
Natuurlijk wel! Wie was dat teringventje die mij en mijn pappa qua geld en respect gelijk stelde met zijn fucking werkster! Met de een of andere Portugeze kankerhoer die...fuck it.

_-pauze-

[ Bericht 0% gewijzigd door JAM op 16-12-2005 03:41:24 ]