Het VBL-columnhoekje deel 6

quote:

Op woensdag 17 augustus 2005 15:41 schreef methodmich het volgende:
Mobiele telefoons zijn ook geen goede uitvinding geweest natuurlijk, maar da's een ander verhaal.

Veel Talpa-fans hier, hoorde gisteren wel anders.

quote:

De bal moet rollen

Het is principieel fout als een thuiswedstrijd van Ajax moet wijken voor incidentele evenementen als Sail.

Weinig burgemeesters hebben zo'n ijzersterk handelsmerk als Job Cohen. Hij wil de boel bij elkaar houden, en omdat zijn persoon de redelijkheid zelve uitstraalt, is iedereen die kritiek op hem heeft een nare vent (vrouwen vinden hem sowieso sympathiek). Het klinkt misschien verrassend, maar meestal ben ik ook geneigd om hem de hand boven het hoofd te houden. In Amsterdam moeten we geen scherpslijper als burgemeester hebben, en Cohen speelt zijn rol met verve. Maar in de klucht rond Ajax - Ado, de openingswedstrijd in de Arena voor het nieuwe voetbalseizoen die per kort geding naar 7 januari is verzet, verdenk ik Cohen van effectbejag. Bij mij thuis zorgde zijn besluit om de wedstrijd te verbieden voor tweespalt. Als voetbalhater was mijn vrouw het van harte met hem eens, terwijl bij mij de weerzin tegen de hele overheid onmiddellijk opspeelde. Je mag dus wel stellen dat Cohen alle bekende clichés heeft bevestigd.

Sinds jaar en dag verdedig ik de stelling dat er altijd en overal moet worden doorgevoetbald, in regen en wind, tijdens de kerstdagen en oorlogen, en ook op 4 mei. Dodenherdenking in een vol stadion gaat heel goed, die minuut stilte (twee is te veel) is dan echt stil. Voetbal in regulier competitieverband staat voor orde en regelmaat, en burgemeesters die wedstrijden verbieden, zijn ordeverstoorders. Deze stelling oogst altijd ongeloof, alsof ik de wereld bewust op zijn kop zet. Voetbal is ordinair en staat voor supportersrellen, dom publiek, hard en gemeen spel, en jochies die te veel verdienen en zelfs schouwburgdirecteuren doodrijden.

Dat beeld van ontsporing en cultuurverkrachting is zo hardnekkig, dat nog maar weinig mensen zien dat sport en spel de beschaving dienen en goed zijn voor de volksverheffing. Voetbal is driftbeheersing, van de spelers, de trainers en de fans. Waar discipline heerst, slaan de stoppen ook wel eens door. Maar dat zijn uitzonderingen en daarop baseer je geen beleid. Cohen, kampioen van de tolerantie, weet dat als geen ander. Door een wedstrijd te verbieden vanwege een tekort aan politie, dupeert hij niet alleen tienduizenden seizoenkaarthouders, maar laat hij de goeden onder de kwaden lijden. Het is principieel fout als incidentele evenementen als Gay Pride en Sail voorrang krijgen boven een thuiswedstrijd van Ajax die in regulier verband wordt gespeeld. Dat tast de openbare orde aan. De hoofdstad (!) geeft zo te kennen niet eens een stelletje Haagse raddraaiers aan te kunnen. En sinds wanneer is het voor agenten een straf om in diensttijd gratis een potje voetbal te mogen bijwonen?

Nederland is geen Italië, waar premier Berlusconi - die ook AC Milan beheert - er vorig jaar persoonlijk voor heeft gezorgd dat de Serie A met twintig in plaats van achttien clubs van start kon gaan (er moesten enkele clubs die vanwege financiële malversaties naar een lagere divisie waren teruggezet van de ondergang worden gered). Dat is het andere uiterste. Maar nergens in Europa daalt er zoveel 'beleid' op het voetbal neer. Misschien is dat de schuld van Rinus Michels, aan wie niet alleen de kreet 'voetbal is oorlog' is toegeschreven, maar die met Ruud Gullit bij het EK van 1988 ook stemming maakte tegen de 'bobo's'. Het aanzien van bondsbonzen van de KNVB is nog lager dan van politici, die handig inspelen op het anti-voetbalsentiment dat Nederland ook kent. Ik zie hier een voetbalmecenas als Jorien van den Herik nog niet zo snel premier worden. Integendeel, wij sturen de FIOD erop af.

Ons voetbalklimaat is dus niet zo best, een ordelijk verloop van de competitie geldt hier als bijzaak. Ten onrechte, want een competitieschema dat voortdurend overhoop wordt gegooid, is niet alleen moeilijk inpasbaar in de vakantieroosters van de politie, maar draagt evenmin bij aan de burgervrede. Voetballiefhebbers en voetbalhaters verdragen elkaar het beste als de bal op een vast tijdstip rolt. Daarom ben ik er ook niet zo blij mee dat John de Mol de reguliere uitzending van Studio Sport overneemt. Vooral voetbalhaters moeten weten wanneer de bal rolt. Daar staat tegenover dat dit tekort wordt ondervangen als er altijd voetbal is. Voetbal kent geen verzadigingspunt, maar tegenwoordig mis ik zoveel wedstrijden dat ik niet het gevoel heb echt iets te missen. Je weet immers zeker dat er morgen weer een wedstrijd is. Dat geeft innerlijke rust en bevestigt mijn these dat het goed is voor de huisvrede als er altijd en overal in grote hoeveelheden wordt gevoetbald.

Wordt Ajax kampioen? Ik denk het wel, want PSV is het dit jaar al geweest, en voor Louis van Gaal zie ik de victorie in Alkmaar eindigen. Maar ik hoop op Feyenoord, de eeuwige underdog die wel weer eens aan een titel toe is. Dat zou ook verdiend zijn. Geen woorden, maar daden. Als bestuurders in Amsterdam en Den Haag het voetbal met oekazes onmogelijk maken, valt het kampioenschap vanzelf toe aan de volksclub uit Rotterdam-Zuid.

quote:

Heerlijk avondje voetbal

"Het kan nu niet ver meer zijn" zegt de chauffeur.
Niet dat hij er ooit is geweest, maar het moest wel.
We slaan af naar links en rijden zo de kern van het dorp in.
Op 2 na alle ogen richten hun blik schuin omhoog, die van de bestuurder schieten van links naar rechts over de weg, het is druk, er zijn zijstraten en ze rijden hier ook nog eens aande andere kant van de weg.
Toch is het typisch, op zich natuurlijk wel logisch, maar als voetballiefhebbers een stadion zoeken, kijken ze schuin omhoog of ze lichtmasten zien.
Nog maar eens vragen dan.

Een man van middelbare leeftijd die zijn hond aan het uitlaten is wordt ons slachtoffer.
Eerst loopt hij door maar na het zien van ons buitenlands kenteken schiet hij ons te hulp.
"Just follow the crowd" klinkt het, alsof hij antwoord met "immer gerade aus" op de vraag van een duitser naar het dichstbijzijnde Bahnhof.
We volgen de menigte, zoals opgedragen, en in eens uit het niets staat er een stadion tussen de huizen aan Layer Road.
De chauffeur had al weken lang zitten mailen met Julie van de administratie en die had, bij komst met een groep van meer dan 8 personen een speciale rondleiding in het vooruitzicht gestelt.
Het vinden van een parkeerplek was nog moeilijker dan het vinden van het stadion, maar we hadden nog ruim anderhalf uur, dus reden voor paniek was er nog niet echt.

Hele gezinnen, inclusief opa en oma, gehuld in het blauw en wit zien wij in tegengestelde richting gaan en dan eindelijk een plekje op slechts een kwartiertje lopen.
En dus staan we 20 minuten later oog in oog met "onze" Julie, die leuker schrijft dan dat ze eruit ziet. Het bord met Staff only mogen we van haar negeren en als er een schuifdeur opengaat en we het gras kunnen ruiken zegt ze "this is the pitch".

Ons gezelschap is redelijk gemaleerd, er zitten jongens bij die weten dat Eddy de Neve de eerste doelpuntenmaker van Oranje is en er zijn jongens bij wiens wenkbrauwen fronzen bij het horen van de naam Wilfred Bouma, maar onze gezamelijke passie "engels voetbal in de marge" brengt ons hier.
Julie's opmerking wordt dus ook als schattig betiteld, maar de schijn die zij wekt door de indruk te geven dat de "stadium Tour" hiermee dan ook ten einde is, wordt niet geaccepteerd, dus oppert één van de aanwezige of we niet nog wat meer kunnen zien.
Er wordt gebeld, overleg gevoerd en accoord gegeven en lopen richting de kleedkamers.
Op een stenciltje lezen we welke spelers er vanavond met welke rugnummers spelen en aangezien het document met keurig cellotape op de deur is bevestigd krijgen wij de indruk dat de spelers deze informatie op gelijke wijze ontvangen.
Shirts met lange mouwen hangen keurig op de haakjes, alle spelers hebben een vaste plek, er ligt een shirt met korte mouwen, een ondershirt, een broekje en een paar sokken keurig opgestapelt op het houten bankje die mij doet denken aan mijn tijd in de C-junioren nu zo'n jaartje of 15 geleden, bijna nergens in nederland zie je nog zulke oude bankjes in de kleedkamer.

Er is een massage tafel, een doos helemaal vol met diverse soorten noppen, 6 douches met een stapeltje handdoeken, een stuk of 8 rollen tape en een spiegel met een barst erin.
De kleedkamer van de tegenstander is wat kariger ingericht, vertelt Julie ons trots, wij lachen een beetje.
Verhalen over the clockstand, de mooiste wedstrijd en dat er vanavond vuurwerk is volgen, Julie geniet, wij ook en als ze zegt dat wij daar zitten terwijl ze naar een deel van de tribune wijst begrijpen wij dat de rondleiding over is.
De vonken vliegen er niet alleen tijdens de vuurwerk show vanaf, de wedstrijd is (zoals Julie ons al beloofde) ook prachtig.
Wanneer de wedstrijd is afgelopen horen wij een een bekende stem door de speakers, Julie.
Ze wenst iedereen een goede reis naar huis, hoopt dat iedereen heeft genoten en tot slot wil ze nog even een special thanks uitspreken, voor haar speciale vrienden .......... from Norway.

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2005 15:35 schreef tong80 het volgende:
Ben stil van je column SCH.