Woensdag 6 juli 2005 - DE SUPPORTERS liepen nog net niet in polonaise achter Pierre van Hooijdonk aan op de eerste training van NAC deze week. Maar de sfeer onder de aanhang is euforisch, de verwachtingen hoog. En ook de op het oude nest teruggekeerde topspits deed niets om het enthousiasme te temperen. „De selectie is van hoog niveau, dus ik ben ervan overtuigd dat we de doelstellingen gaan halen“, verklaarde hij zonder een zweem van twijfel, terwijl de fans zongen dat niemand dit seizoen in Breda gaat winnen.
Blijde verwachtingen, ze horen bij de voetbalwereld, aan de start van een seizoen tenminste. Maar het zou een stuk verstandiger zijn om eerst eens met de voet op de rem te gaan staan. Dit jaar won na de winterstop namelijk bijna iedereen in Breda. Buiten kijf staat dat de club in de zomer goede zaken deed. Niet alleen financieel door vrijwel uitsluitend transfervrije spelers te halen.
Ook sportief is de sprong voorwaarts groot, met ervaren winners als Victor Sikora en Sander van Gessel in de selectie. Maar daarmee verander je een ploeg, die twee maanden terug nog sportief failliet was, niet ineens in een soepel draaiende machine.
Alle euforie drijft toch vooral op de terugkeer van Van Hooijdonk. Een ervaren international inlijven, een Bredanaar die uit clubliefde zijn laatste seizoenen als speler bij NAC wil slijten: da’s gewoon een erg goede zet van de clubleiding.
Een niet te missen buitenkansje, maar je kunt wel vraagtekens zetten bij de beslissing om ook de speelwijze af te stemmen op de komst van een 35-jarige spits met een eenjarig contract. In het beleidsplan ligt immers de doelstelling verankerd om met vleugelaanvallers te spelen. Ook de scouting speurt vanuit die wetenschap de velden af.
Nou roepen trainers altijd dat voetbal niet draait om systemen maar om de juiste veldbezetting. Zal best, maar meestal zoek je bij een bepaald systeem specifieke spelers. Met de komst van Van Hooijdonk draait NAC die werkwijze om en mocht een buitenspeler als Yuri Cornelisse deze zomer vertrekken naar Groningen. De korte termijn lijkt voor de lange termijn te gaan en dat moet géén nieuw beleid worden.
Een andere doelstelling uit het beleidsplan is om eigen jeugd in het eerste elftal te krijgen. Het aantrekken van ervaren jongens blokkeert echter de progressie van spelers als Benny Kerstens en Ronnie Stam.
Het is allemaal overigens best te begrijpen: na een rampzalig seizoen snakken club en supporters naar succes. Dan kies je eerder voor ervaring, eerder voor de korte termijn.
Prima, maar schreeuw niet van de daken dat je in principe 4-3-3 wilt spelen. Schreeuw evenmin dat je de play-offs wilt halen. Ambitie is mooi, maar bescheidenheid is nog mooier na een jaargang als de vorige.
Het maakt de druk voor Ton Lokhoff en zijn mannen alleen maar groter. Terwijl deze ploeg juist behoefte heeft aan rust en tijd, om naar elkaar toe te kunnen groeien. Bovendien is de selectie nog steeds smal, zeker kwalitatief. Als iedereen fit is én blijft, kan de formatie in de grote middenmoot tussen de plekken zes en twaalf meestrijden. Dát is een realistische doelstelling voor een club, waar nog niet iedereen zich realiseert dat men vorig seizoen ontsnapt is aan degradatie. Geef dit nieuwe NAC nou eerst eens wat tijd om op stoom te komen. Die polonaise achter Pierre, dat kan altijd nog als het inderdaad goed blijkt te gaan.
Bron Bsiderats
Geeft de leugen je geen vleugels
Raakt de waarheid in de war
Dan zijn de keizers slechts helpers en huilt de oude nar.
(Hans teeuwen)