Even een (kort) verslagje.
We hebben zo'n 3 kwartier zitten praten over van alles en nog wat dat erbij komt kijken. Deze meneer vond de opleiding 'wel aardig' maar niet zaligmakend. Veel theorie en dat terwijl de praktijk natuurlijk uiterst belangrijk is.
Hij raadde me aan om ook eens bij een wat grotere uitvaartonderneming te gaan praten maar dan dus niet Monuta oid omdat daar toch meestal de wat meer 'standaard' uitvaarten geleverd werden.
Ik heb nu een naam gekregen in Rotterdam dus die ga ik maandag maar eens bellen, kijken of ik daar terecht kon.
Hij raadde me ook aan om voor mezelf eens te bepalen wat ik nou precies wilde gaan doen. Bij een wat grotere onderneming zijn de taken vaak onderverdeeld. 1 doet de verzorging van de lichamen, de volgende regelt juist weer alle facilitaire zaken, terwijl de volgende juist weer het contact met de nabestaanden doet etc. etc.
Dus dat is er weer eentje om over na te denken.
Verder vertelde hij dat het een behoorlijk gesloten wereld is. Men kent elkaar allemaal, is het niet van gezicht dan iig van naam. En dat landelijk zeg maar.
En het is een beroep waarbij niet heel veel verloop is. Diegenen die ermee beginnen en bij wie het 'klikt' met het vak blijven vaak ook jarenlang in het vak.
Oh ja... het is een mannenwereld.