quote:
Jorien de Eerste
De mooiste documentaire van het jaar zag ik vorige week bij de NPS, op Nederland 3. 't Was een adembenemend epos over nieuwe bestuurders van de Spaanse voetbalclub Barcelona, die de oude, maffiose garde waren opgevolgd. Het televisieverhaal ging over strijd, fouten, ruzies en triomfen in de zenuwachtige voetbalwereld van het grote geld. Eind goed al goed. Na een dramatische seizoenstart behaalde de bijna failliete club toch nog een eervolle tweede plaats in de nationale competitie. Een jaar later zou Barcelona zelfs kampioen worden en Europa verwennen met kunstzinnig spel.
De bobo's van 'Barca' waren met recht apetrots. Ze vertegenwoordigen een nieuwe, jonge generatie sportbestuurders. Dertigers en veertigers. Maatschappelijk succesvolle, hoogopgeleide ondernemers en advocaten, die - altijd met de beste wijn en tapas bij de hand - van hun club 'Barca' de beste van Spanje willen maken. Want dat is wat die kerels bindt: onvoorwaardelijke clubliefde.
Zaterdag gaat Feyenoord weer trainen en zal het dus na een stille zomerstop weer druk worden rond de Kuip. Net als Barcelona is Feyenoord een volksclub en op zoiets onbenulligs als de eerste training zullen duizenden supporters afkomen. Die mensen hopen alweer wekenlang op nieuwe successen. Want dat doet een Feyenoord-supporter altijd: Hopen, heel veel hopen.
Het is meestal tegen beter weten in. Doorgaans ontaardt een hoopvol begonnen seizoen voor Feyenoordfans in wisselvalligheid en tegenslag. Soms zou een door nederlagen murw gebeukte supporter dat Feyenoord-gevoel achter zich willen laten, maar dat lukt nooit. Het eeuwige grote verlangen naar succes blijft. Maar het wordt maar zeer zelden beantwoord.
Hoe dat komt?
Ik hoor niet tot de mensen die al jaren roepen om het vertrek van Feyenoord-voorzitter Jorien van den Herik. Aan de strenge, charismatische kale heeft Feyenoord veel te danken. Hij deed begin jaren negentig iets wat andere kapitaalkrachtigen nalieten en redde Feyenoord van een zeker faillissement. Tot de dag van vandaag stopt hij eigen centen in de club. Dus toen Feyenoord in 2002 zomaar de UEFA Cup won, was die Cup ook een beetje van hem en een mens moet dus niet moeilijk doen over 's mans eerzuchtige idee om pas in het jubeljaar 2008 - wanneer Feyenoord honderd jaar bestaat - zijn voorzitterschap neer te leggen.
Wel bekruipt me steeds vaker het gevoel dat hier iets niet klopt. Feyenoord is een eenmanszaak geworden. Jorien van den Herik is de baas en niemand anders. Dat zou niet eens zo erg zijn als de baas zich zou laten omringen door kritische bestuurders. Maar bij Feyenoord bestaan bestuursleden slechts voor de vorm. Een weerwoord wordt zelden gehoord.
De coterie rond Van den Herik is al jaren dezelfde. Steeds diezelfde koppen op het ereterras van de Kuip. Diezelfde vijftigplussers. Want dat moet van Van den Herik gezegd worden: Hij laat een mens niet gauw vallen. Toen de publieke opinie allang had afgerekend met het - laten we zeggen - 'slordige' declaratiegedrag van Bram Peper, kreeg de voormalige burgemeester en minister toch nog een pontificale ereplek in de Kuip. En de voormalige havenbaas Willem Scholten, die de Rotterdamse gemeenschap opzadelde met een schuld van tientallen miljoenen, is in afwachting van vele rechtzaken nog altijd een zeer gewaardeerd bestuurslid van volksclub Feyenoord.
Het bovenstaande zou allemaal niet zo erg zijn als het Feyenoord goed ging. Helaas, weer mis. Feyenoord ontwikkelt zich niet. De populairste club van Nederland wordt eens in de tien jaar kampioen, wint eens in de dertig jaar bij wijze van wonder een Europa Cup, maar blinkt onder het bewind van Jorien de Eerste vooral uit in vervelende randzaken rond verwende, slecht begeleide jeugdspelers, geruzie met de populairste spelers en een opstappende trainer (Gullit) Wat dat laatste betreft: Van den Herik gaf het afgelopen seizoen nauwelijks steun aan de onervaren Gullit, wees eerder de ervaren coach Martin Jol af omdat die 'te dikkig' zou zijn en blokkeerde jarenlang de terugkeer van Wim Jansen, de ideale trainer.
Dus ja, toen ik vorige week als televisiekijker zo genoot van het elan en de moderne, doortastende stijl van besturen door de nieuwe top van Barcelona, dacht ik: Zulke intelligente, moderne, kapitaalkrachtige, ontwapenende dertigers en veertigers met een Feyenoord-hart zullen toch hier in Rotterdam en omstreken ook wel te vinden zijn? Echt, ik gun Jorien van den Herik een voorzitterschap tot in 2008. Maar wat van eigenwijze, dekselse dertigers en veertigers om hem heen - nee, daar zou Feyenoord niet slechter van worden.
Tjah...