Ik wil graag een paar dingen opmerken over de wedstrijd:
Allereerst, alléén de shirtjes dienden ter onderscheiding van beiden teams. In beiden helften stonden er 3 Nederlanders van de 22 man op het veld (Vlaar, Kruys, Vincken / Vlaar, Kruys, Wisse).
Verder een misselijk makende slijmbal van een commentator (bv. Vlaar, Maduro en de ‘sportiviteit’ van Zuiverloon).
Belangrijker dan het feit van een doorgeschoten multicultureel team, becommentarieerd door een slijmbal, is natuurlijk dat het ‘Nederlands’ elftal een verschrikkelijk slechte, slordige wedstrijd speelde. In de rust wordt er dan gesproken over een “fris en goed spelend” elftal, dat Benin (dat verder moet met 10 man na een mooi dramastukje van de met rood uit het veld gestuurde verdediger van Benin) wel eventjes met 3,4 doelpunten opzij zou zetten. Heb ik dan gewoon een andere wedstrijd zitten kijken met mijn snotterende kop
![]()
Nee, naarmate de wedstrijd vorderde kreeg ik steeds meer sympathie voor de West Afrikanen. Het heerlijke snoeiharde tackelwerk (arbitrage was ook een drama), het verdriet waarmee Chitou zich mentaal ondersteund door zijn keeper van het veld liet duwen en de dolenthousiaste Beninse supporters op de tribune maakte mij een Benin supporter.
Ik sprong dan ook dolbij overeind bij de late gelijkmaker van Japan tegen Australië, maar de lange stilte die volgde van de commentator deed mij al vermoeden dat er iets niet pluis was. En inderdaad, Japan gaat op een beter doelsaldo (3-4 tegen 2-3 van Benin) door naar de 8ste finales. Zo eindigde deze middag in een mineur.
Owjah, een schitterende goal van Maduro (die verder speelde als een drol).
1-0 gewonnen