C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
Om met de woorden van Generaal Majoor bd Titl. Tack te spreken
Boze tongen beweren dat Nederlandse soldaten niet kunnen vechten. Maar bij de eerste en tot nu toe enige 'UN Peace Enforcing Operation' uit de geschiedenis bleek het absolute tegendeel.
Het Nederlands Detachement Verenigde Naties (NDVN) vocht als een leeuw tijdens de Korea-oorlog, die OP 25 juni 1950 uitbrak.Ten koste van veel offers, dat wel
Waarom is deze oorlog zo onbekend? Waarom leren we op school niet over de Nederlanders die zo dapper vochten ?
Boze tongen beweren dat Nederlandse soldaten niet kunnen vechten. Maar bij de eerste en tot nu toe enige 'UN Peace Enforcing Operation' uit de geschiedenis bleek het absolute tegendeel.
Het Nederlands Detachement Verenigde Naties (NDVN) vocht als een leeuw tijdens de Korea-oorlog, die OP 25 juni 1950 uitbrak.Ten koste van veel offers, dat wel
Waarom is deze oorlog zo onbekend? Waarom leren we op school niet over de Nederlanders die zo dapper vochten ?
quote:Tweemaal werd door de president van de Verenigde Staten aan het NDVN de Distinguished Unit Citation toegekend en tweemaal werd door het detachement de Presidential Unit Citationvan de president van de Republiek Korea in de wacht gesleept. Individuele onder- scheidingen waren er ook. De us-Silverstar& werd aan 14 Nederlanders toegekend, de us Legion of Merit, Degree of Legionaire vier keer en de us Bronze Starwerd verdiend door 62 Nederlanders. Van de Koreaanse regering mochten 49 Nederlanders een persoonlijke onder scheiding ontvangen. Bovendien werden aan individuele leden van het detachement in Nederland drie Militaire Willemsorde's, vijf Bronzen Leeuwen en negentien Bronzen kruizen uitgereiki Maar de prijs die daarvoor moest worden betaald was afschuwelijk hoog: 163 doden, waaronder 123 Nederlanders en 40 Koreanen, 3 vermisten en 463 gewonden.
Wat is er dapper aan het vechten voor een kansloze zaak, die je eigen ook nog niet eens is. De meeste jongens die daar vochten hadden zelf niet het idee dapper bezig te zijn denk ik.Maar ja, de oorlog in Korea is niet zo heel bekend, da's waar.
De zaak waarvoor je vecht bepaald niet hoe dapper het vechten is.. Ze vochten tegen een overmacht, de amerikanen noemde het 'human sea tactics'. En tegen die overmacht hebben ze zich kranig geweerd..quote:Op maandag 30 mei 2005 20:52 schreef gelly het volgende:
Wat is er dapper aan het vechten voor een kansloze zaak,
Maar waarom is het zo onbekend? Ik heb soms het idee dat men in Nederland steeds minder begrip heeft voor Veteranen en wat ze doormaken...quote:Maar ja, de oorlog in Korea is niet zo heel bekend, da's waar.
Dat kun je achteraf dapper vinden ,op dat moment had men geen keus.quote:Op maandag 30 mei 2005 20:56 schreef _The_General_ het volgende:
[..]
De zaak waarvoor je vecht bepaald niet hoe dapper het vechten is.. Ze vochten tegen een overmacht, de amerikanen noemde het 'human sea tactics'. En tegen die overmacht hebben ze zich kranig geweerd..
Korea is natuurlijk niet het enige dat onderbelicht wordt, het geldt evengoed voor Indonesië en Libanon om maar wat te noemen.
Op school wordt niet zo veel verteld over oorlogen dan behalve de Tweede wereld oorlog, die wordt elk jaar aan alle kanten weer behandeld. Aan de andere kant is het ook weer niet goed om datums op te kunnen dreunen waneer welke veldslag, onder aanvoering van welke generaal tegen de Fransen gewonnen is.
De Korea oorlog is niet zo bekend het is ook weer een tijd geleden en het Nederlandse grondgebied zelf is niet in gevaar geweest. Ik denk dat het daarom niet zo bekend is. Net zo als andere vredeoperaties, die worden na 10 jaar ook grotendeels vergeten.
De Korea oorlog is niet zo bekend het is ook weer een tijd geleden en het Nederlandse grondgebied zelf is niet in gevaar geweest. Ik denk dat het daarom niet zo bekend is. Net zo als andere vredeoperaties, die worden na 10 jaar ook grotendeels vergeten.
Kansloos? Ooit van Zuid Korea gehoord? Het bestaat nog als zelfstandige democratie, dus kansloos zou ik niet zeggen..quote:Op maandag 30 mei 2005 20:52 schreef gelly het volgende:
Wat is er dapper aan het vechten voor een kansloze zaak, die je eigen ook nog niet eens is. De meeste jongens die daar vochten hadden zelf niet het idee dapper bezig te zijn denk ik.Maar ja, de oorlog in Korea is niet zo heel bekend, da's waar.
Ik heb zeer veel respect voor alle soldaten die voor vrijheid hebben gevochten, waar dan ook ter wereld.
It really is just like a medieval doctor bleeding his patient, observing that the patient is getting sicker, not better, and deciding that this calls for even more bleeding.
Het is idd jammer dat ze in de vergetelheid zijn geraakt.
Zelf ben ik ook een veteraan, een jonge welliswaar die voor de UN in 1994 naar Bosnie ging, deel uitmakend van de eerste infanterie eenheid na Libanon wat uitgezonden werd.
Gelukkig word door het Regiment Stoottroepen nog wel veelvuldig aandacht gegeven aan het NDVN en de gevallenen.
Ook de oorlogen in bv Nederlands-Indie en Nieuw Guinea zijn op scholen vaak onderbelicht.
Dit terwijl het toch een hele turbulente periode was. Met dat laatste zelfs inmenging van een Soviet invasie in Nieuw Guinea.
Een groep die ik bv ook onderbelicht vind zijn de Libanon Veteranen.
Het ging er daar vaak wat "ruiger" aan toe dan men denkt.
Wellicht dat later in de toekomst als we ouder worden er ook meer erkenning voor komt.
We hebben nu al een landelijke veteranendag, maar bij het merendeel van het Nederlandse volk is dat helaas onderbelicht.
Zelf ben ik ook een veteraan, een jonge welliswaar die voor de UN in 1994 naar Bosnie ging, deel uitmakend van de eerste infanterie eenheid na Libanon wat uitgezonden werd.
Gelukkig word door het Regiment Stoottroepen nog wel veelvuldig aandacht gegeven aan het NDVN en de gevallenen.
Ook de oorlogen in bv Nederlands-Indie en Nieuw Guinea zijn op scholen vaak onderbelicht.
Dit terwijl het toch een hele turbulente periode was. Met dat laatste zelfs inmenging van een Soviet invasie in Nieuw Guinea.
Een groep die ik bv ook onderbelicht vind zijn de Libanon Veteranen.
Het ging er daar vaak wat "ruiger" aan toe dan men denkt.
Wellicht dat later in de toekomst als we ouder worden er ook meer erkenning voor komt.
We hebben nu al een landelijke veteranendag, maar bij het merendeel van het Nederlandse volk is dat helaas onderbelicht.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
wat klets je nou, die gasten zijn allemaal vrijwillig naar Korea gegaan hoorquote:Op maandag 30 mei 2005 20:52 schreef gelly het volgende:
Wat is er dapper aan het vechten voor een kansloze zaak, die je eigen ook nog niet eens is. De meeste jongens die daar vochten hadden zelf niet het idee dapper bezig te zijn denk ik.Maar ja, de oorlog in Korea is niet zo heel bekend, da's waar.
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Het onderscheid tussen hetgeen uit Gelly zijn aars komt en hetgeen zijn mond (in dit geval typvingers) verlaat is inderdaad soms minimaal.quote:Op woensdag 8 juni 2005 07:55 schreef sp3c het volgende:
wat klets je nou, die gasten zijn allemaal vrijwillig naar Korea gegaan hoor
On-topic: eigenlijk is de hele Korea-oorlog een beetje een "vergeten" conflict. Misschien omdat het zo kort na WW2 was?
"Ik heb geen tijd voor leuk,... ik maak alleen tijd voor episch! - Chocobo
ja en een beetje overschaduwd door de beslommeringen in voormalig Nederlands Indie ... dat was toendertijd al het geval en is nooit echt veranderd
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Nederlandse participatie in de Korea-oorlog
Het eerste contingent van het Nederlands Detachement Verenigde Naties, beter bekend als het "Netherlands Battalion", arriveerde in Korea op 24 oktober 1950.
Duur van het conflict: 25 Juni 1950 tot 27 Juli 1953 om 22.00 uur.
Deelnemers: Verenigde Naties troepenmacht tegen Noord-Korea die gesteund werd door China met politiek en materiele ondersteuning van de Sovjet Unie.
Oorzaak: Aanval van het Noord-Koreaanse leger op de Republiek van Zuid-Korea.
Deelnemers Verenigde Naties troepenmacht:
Australië - Belgie - Canada - Columbia - Ethiopië - Frankrijk - Griekenland - Luxemburg - Nederland Nieuw Zeeland - Philipijnen Thailand - Turkije - Verenigde Staten - United Kingdom - Zuid-Afrika
Medische ondersteuning:
Denemarken - India - Italië - Noorwegen - U.K.- U.S.A.
Gedurende het conflict namen de volgende Nederlandse schepen deel:
Hr.Ms. torpedobootjager Evertsen van 7 Juli 1950 tot 18 April 1951
Hr.Ms. torpedobootjager Van Galen tot 21 Januari1952
Hr.Ms. torpedobootjager Piet Hein tot 18 Januari1953
Hr.Ms. fregat Johan Maurits van Nassau tot 5 November 1953
Hr.Ms. fregat Dubois tot 10 September 1954
Hr.Ms. fregat van Zijll tot 24 Januari 1955
De eerste vier schepen zijn onderscheiden met de Presidential Unit Citation of the Republic of Korea als deel van de US 7th Fleet.
Hr.Ms "Evertsen" en "Van Galen" zijn twee maal onderscheiden met de Presidential Unit Citation of the Republic of Korea als onderdeel van "Task Force 95".
In totaal hebben 1360 marinemensen in de Koreaanse wateren gediend. Twee van hen sneuvelden.
Aktiviteiten van de Koninklijke Marine:
escorte van vliegkampschepen
anti-infiltratie patrouilles
vernietigen van vijandelijk kustgeschut, transport en bunkers
ondersteuning van grondtroepen met artillerievuur
Hr.Ms. "Piet Hein" werd een lid van de "Train-Busters Club" na het vernietigen van een vijandelijk trein-transport.
1950 Chinnamp’o, Inchon
1951 Wonsan, Inchon, Sak-to, Chingpo Sangjin, Chongsin and Hungnam
1952 Sak-do, Cho-do, Sangjin, Wonsan Taechong, P’yong-Do
1953 Sak-to, Taejong and P’yong Do
Het Nederlands Detachement Verenigde Naties (NDVN)
Het NDVN werd op 15 Oktober 1950 opgericht bij Koninklijk Besluit nummer 27, gedateerd 27-09-1950.
Uit totaal 16.225 vrijwilligers, werden er 3.418 geaccepteerd en uitgezonden naar Korea.
Omdat 516 man twee keer naar Korea terug gingen en 38 man voor de derde keer komt het totaal op 3.972 manschappen. Hiervan hebben 2.980 aktief gevochten. Diegenen die na de wapenstilstand op 27 Juli 1953 arriveerden hebben niet meer aan de gevechten deelgenomen.
Het eerste Detachement ( 636 man ) verliet Nederland op 26 Oktober 1950, het laatste van de in totaal 26 Detachementen ( 143 man ) in Juli 1954. De laatste units keerden eind 1954 huiswaarts.
116 gesneuvelden zijn begraven op het Tanggok UN War cemetary bij Pusan ( Korea )
3 vermisten ( Missing in Action )
1 overledene in krijgsgevangenkamp.
1 zwaargewonde overleed na aankomst in Nederland, 1 overleed ten gevolge van een ongeluk in Korea en 1 overleed op de terugweg naar huis en werd begraven in Singapore.
381 mannen werden gewond tijdens een aktie, 26 gedurende de training en 61 bij ongelukken.
91 manschappen hebben permanent letsel opgelopen.
De totale verliezen van het NDVN en toegevoegde Koreaanse units bedragen 163 man.
Het NDVN in Korea was ingedeeld bij het 38th U.S. Infantry Regiment "Rock of the Maine". Dit was een van de regimenten van de 2nd (Indianhead) US Infantry Division.
De meest belangrijke akties van het NDVN waren :
1951 Hoengseong, Wonju, Hill 325, Hwachon reservoir, Inje, Taeusan, Mundung-ni, Iron Triangle
1952 Silver Star Hill, Star Hill, Sagimak, Chungmoksil. Koje-do, Old Baldy, Arsenal, Iron Triangle
1953 Samichon valley, Nudea, Iron Triangle(3rd time), Chunmoksil, Hill 340.
Het eerste contingent van het Nederlands Detachement Verenigde Naties, beter bekend als het "Netherlands Battalion", arriveerde in Korea op 24 oktober 1950.
Duur van het conflict: 25 Juni 1950 tot 27 Juli 1953 om 22.00 uur.
Deelnemers: Verenigde Naties troepenmacht tegen Noord-Korea die gesteund werd door China met politiek en materiele ondersteuning van de Sovjet Unie.
Oorzaak: Aanval van het Noord-Koreaanse leger op de Republiek van Zuid-Korea.
Deelnemers Verenigde Naties troepenmacht:
Australië - Belgie - Canada - Columbia - Ethiopië - Frankrijk - Griekenland - Luxemburg - Nederland Nieuw Zeeland - Philipijnen Thailand - Turkije - Verenigde Staten - United Kingdom - Zuid-Afrika
Medische ondersteuning:
Denemarken - India - Italië - Noorwegen - U.K.- U.S.A.
Gedurende het conflict namen de volgende Nederlandse schepen deel:
Hr.Ms. torpedobootjager Evertsen van 7 Juli 1950 tot 18 April 1951
Hr.Ms. torpedobootjager Van Galen tot 21 Januari1952
Hr.Ms. torpedobootjager Piet Hein tot 18 Januari1953
Hr.Ms. fregat Johan Maurits van Nassau tot 5 November 1953
Hr.Ms. fregat Dubois tot 10 September 1954
Hr.Ms. fregat van Zijll tot 24 Januari 1955
De eerste vier schepen zijn onderscheiden met de Presidential Unit Citation of the Republic of Korea als deel van de US 7th Fleet.
Hr.Ms "Evertsen" en "Van Galen" zijn twee maal onderscheiden met de Presidential Unit Citation of the Republic of Korea als onderdeel van "Task Force 95".
In totaal hebben 1360 marinemensen in de Koreaanse wateren gediend. Twee van hen sneuvelden.
Aktiviteiten van de Koninklijke Marine:
escorte van vliegkampschepen
anti-infiltratie patrouilles
vernietigen van vijandelijk kustgeschut, transport en bunkers
ondersteuning van grondtroepen met artillerievuur
Hr.Ms. "Piet Hein" werd een lid van de "Train-Busters Club" na het vernietigen van een vijandelijk trein-transport.
1950 Chinnamp’o, Inchon
1951 Wonsan, Inchon, Sak-to, Chingpo Sangjin, Chongsin and Hungnam
1952 Sak-do, Cho-do, Sangjin, Wonsan Taechong, P’yong-Do
1953 Sak-to, Taejong and P’yong Do
Het Nederlands Detachement Verenigde Naties (NDVN)
Het NDVN werd op 15 Oktober 1950 opgericht bij Koninklijk Besluit nummer 27, gedateerd 27-09-1950.
Uit totaal 16.225 vrijwilligers, werden er 3.418 geaccepteerd en uitgezonden naar Korea.
Omdat 516 man twee keer naar Korea terug gingen en 38 man voor de derde keer komt het totaal op 3.972 manschappen. Hiervan hebben 2.980 aktief gevochten. Diegenen die na de wapenstilstand op 27 Juli 1953 arriveerden hebben niet meer aan de gevechten deelgenomen.
Het eerste Detachement ( 636 man ) verliet Nederland op 26 Oktober 1950, het laatste van de in totaal 26 Detachementen ( 143 man ) in Juli 1954. De laatste units keerden eind 1954 huiswaarts.
116 gesneuvelden zijn begraven op het Tanggok UN War cemetary bij Pusan ( Korea )
3 vermisten ( Missing in Action )
1 overledene in krijgsgevangenkamp.
1 zwaargewonde overleed na aankomst in Nederland, 1 overleed ten gevolge van een ongeluk in Korea en 1 overleed op de terugweg naar huis en werd begraven in Singapore.
381 mannen werden gewond tijdens een aktie, 26 gedurende de training en 61 bij ongelukken.
91 manschappen hebben permanent letsel opgelopen.
De totale verliezen van het NDVN en toegevoegde Koreaanse units bedragen 163 man.
Het NDVN in Korea was ingedeeld bij het 38th U.S. Infantry Regiment "Rock of the Maine". Dit was een van de regimenten van de 2nd (Indianhead) US Infantry Division.
De meest belangrijke akties van het NDVN waren :
1951 Hoengseong, Wonju, Hill 325, Hwachon reservoir, Inje, Taeusan, Mundung-ni, Iron Triangle
1952 Silver Star Hill, Star Hill, Sagimak, Chungmoksil. Koje-do, Old Baldy, Arsenal, Iron Triangle
1953 Samichon valley, Nudea, Iron Triangle(3rd time), Chunmoksil, Hill 340.
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Generaal Majoor BD Tack over Overste Den Ouden RMWOquote:Ook de commandant van het NDVN luitenant-kolonel M. P.A. den Ouden RMWO sneuvelde tijdens de gevechten. Het NDVN leed de zwaarste verliezen die ooit bij de koninklijke landmacht in bataljonsverband zijn voorgekomen. Trivizier sprak met de op een na oudste nog in leven zijnde officier van het detachement, generaalmajoor tit. b.d. G. N. Tack (81) voorzitter van de Vereniging van Oud Korea Strijders (VOKS). "Korea? Sommigen hebben alle foto's al ingeplakt. Maar ik ben nog niet klaar met Indië. Ik ben het Nederlandse bataljon in september 195o een maand vooruit gereisd. Toen de club van boord ging, stond ik met een Amerikaanse officier, die in de Tweede Wereldoorlog gevochten had, op de kade. 'Seasoned soldiers', was zijn commentaar. De meesten hadden al in Indië gevochten. We werden ingedeeld bij het 38e regiment van 2 us Infanteriedivisie en kregen Amerikaanse wapens en uitrusting. Onderweg hadden de troepen aan boord les gehad in het hanteren van de Amerikaanse wapens. Bij aankomst waren we nog met ons oefenprogramma bezig, toen we met spoed bij de Tweede Divisie werden ingedeeld, omdat de Amerikanen zware ver- liezen hadden geleden bij de inval van de Chinezen. De samenwerking verliep rimpelloos, maar één keer hebben we wel om de Amerikanen moeten lachen. We zaten in een oude stelling van Koreaanse mariniers. Die hadden links en rechts telefoonkabels aangelegd. De Amerikanen vonden dat maar niets. Zeker niet op de paden. Want iedereen struikelt daar maar over.
Op een gegeven moment kregen we van het regiment te horen, als er nu niks gebeurt, dan laten we al die draden wegknippen. Als je wilt weten hoe je niet met kabels moet omgaan, ga dan maar bij de Nederlanders kijken, was het Amerikaanse commentaar; Wij zaten dus goed op de kast. Nou zeiden we, knip die draden dan maar door. En wie hadden er toen nog verbinding? Wel de Nederlanders maar niet de Amerikanen! Ik was S3, stafofficier ope- raties, bij het Nederlandse bataljon. Uiteraard kan ik me onze eerste dode nog herinneren. Een sergeant-majoor ziekenverpleger. Altijd natuurlijk het rotgevoel van weer iemand dood, maar absoluut geen paniek. We waren het gewend door Indië. Zo stond je nog met iemand te praten en even later was hij gesneuveld.
Het eerste echte man-tegen-man gevecht dat ik meemaakte, was bij Hoengsong. Er gingen twee Koreaanse divisies met Amerikaanse ondersteuning in de aanval. Maar dat liep niet. De Chinezen kwamen met een tegenaanval. Er waren 's morgens al infiltraties door de voorste lijnen van de aanvalstroepen. Als die in het achtergelegen gebied bij de artillerie terecht komen, dan weet je dat het niet goed zit. Die twee Koreaanse divisies moesten terugtrekken. Wij hadden opdracht gekregen stand te houden, om de terugtrekkende troepen te beveiligen. In de loop van de dag kwam er een Koreaans onderdeel rechts van ons te liggen. We dachten dat de zaak op die flank afgesloten was. Maar ze zijn kennelijk bij duisternis weggetrokken, zonder ons dat te melden. De Chinezen zijn het gat binnen- gevallen en het eerste waar ze tegenaan blunderden was de commandopost en onze staf- compagnie.
Op een gegeven moment werd er vlak bij ons geschoten. De motortransport officier de tweede luitenant Sas, kwam verschrikt melden dat het Chinezen waren. Toen zijn we met z'n allen naar buiten gestormd. Overste Den Ouden heeft nog opdracht gegeven om een
versterkt peloton naar de stafcompagnie te sturen. Het werd man tegen man. Ik stond
te schieten, toen ik ineens een klap onder tegen mijn arm kreeg. Mijn pistool vieluit m'n hand. ik had een Chinees gezien. Waarschijnlijk heeft die een handgranaat naar me gegooid. Er was een scherf onderin mijn arm ingedrongen. Bovenop mijn arm zat een bobbel met de scherf er in. Ik kon mijn vingers niet meer bewegen. Me dood houden was toen de enige oplossing.
Die Chinees stak me met z'n bajonet. Gelukkig niet in mijn buik, maar in m'n bovenbeen. Nee, dat valt absoluut niet mee om jezelf dood te houden als er een bajonet in je been gestoken wordt, maar je moet wel. Als je begint te spartelen, steekt hij nog een keer. Er zaten ook granaatscherven in mijn enkel. Maar die voelde ik toen niet eens. Het is een wonder dat ik hier nog zit. Nee, nooit nachtmerries van gehad. Maar op het moment zelf denk je wel dat het afgelopen is. Je doet een snel gebed. Ik realiseerde me, dat het daar een bekeken zaak was. Ik had nog papieren bij me en kaarten voor de volgende opstelling. Want een deel van onze staf was al vooruit gegaan om de nieuwe stelling te verkennen. Naast onze hut brandde een vuurtje. Daar wist ik de papieren nog in te steken. Binnen heb ik onze compagnieen nog per telefoon opdrachten gegeven en toen tegen de centralist gezegd dat hij verder geen dienst meer hoefde te doen en een granaat in de centrale moest gooien.
Vlak daarna hoorde ik dat overste Den Ouden gesneuveld was. We hebben hem gevonden en geprobeerd om hem het muurtje op te krijgen, maar dat is ons niet gelukt. Ik werd wel tegen het muurtje opgeholpen en via een kerkje konden we aan de hel ontsnappen. Op de weg kwamen we terugtrekkende Amerikaanse troepen tegen. Die hebben me op een wagen geladen en afgevoerd naar een verzamelplaats gewonden. Uiteindelijk ben ik naar Tokio gevlogen, waar ze mij hebben geopereerd.
|
|
