hij is 7 jaar ouder, daar zijn we dik 2 weken nadat we elkaar hadden ontmoet en gelijk verliefd werden achter gekomen(nooit naar leeftijd gevraagd, hij schatte me wat ouder in, ik hem iets jonger), toen was het al te laat, waren we al stapelgek op elkaar en dat is nooit meer over gegaan.
in het begin wel wat problemen gehad met de omgeving, mijn ouders waren gelukkig makkelijk nadat hij toen ik mee op vakantie was elke dag uit zijn werk bij me langs kwam(gelukkig wisten mijn ouder niet wat we gingen doen daar op de veluwe
![]()
), de rest is wel lastig geweest in het begin, vooral zijn ouders waren erg moeilijk over het leeftijdsverschil, hoop ellende van geweest.
maar het is allemaal goed gekomen, degene die brulde dat het niets tussen ons kon worden zijn nog alleen, wij zijn nog samen, met mijn schoonouders is het bijna geklapt omdat mijn man niet meer thuis wilde komen, ik heb hem met zeer veel moeite terug gestuurd(ouders blijven ouders nu eenmaal) en daarna is het zienderogen verbeterd.
het heeft een paar jaar geduurt, maar vanaf dat we echt begonnen te plannen te trouwen(met 6 jaar samen getrouwd) was die relatie ok, nu kan ik niets fout meer doen in hun ogen, vooral niet nadat ik ze hun eerste kleinkind heb bezorgt
![]()
bloedje, je houdt van elkaar of je houdt niet van elkaar, het leven kan zo simpel zijn soms...
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.