Men is in deze tijd, ook niet-zwangeren trouwens, heel snel met het zoeken naar een ziektebeeld passend bij een aantal klachten die men heeft.
Het lijkt erop dat alles wat er aan de hand is een oorzaak móet hebben omdat het een oorzaak kán hebben.
Ik krijg een beetje het gevoel alsof men niet meer helemaal onbezorgd geniet van een zwangerschap. Natuurlijk is het niet allemaal 1 grote roze wolk, zo ver zijn we nu wel inmiddels, maar ik mis af en toe wel de blijdschap en een beetje 'je lichaam verandert, je krijgt klachten maar het hoort er nou eenmaal bij'.
Dit is in geen geval een aanval naar wie dan ook, puur een overpeinzing van mij, en ook zeker niet bedoeld als bagatellisering van welke serieuze klachten dan ook.
Ik kon ook nog maar slecht lopen in mijn zwangerschap en mijn moeder vertelde dat ze dat ook had gehad, maar dat er toentertijd verder niet over gepraat werd, dat was gewoon zo.
Overigens niet per definitie beter of slechter natuurlijk. Een BI vroeg constateren is denk ik wel goed. (had ik niet hoor overigens)
En ik denk dat je vooral naar mensen om je heen moet kijken om een goed beeld van zwangeren en hun gevoel te krijgen. Op internet zoek je info, deel je problemen, wissel je ervaringen uit... Zou dus niet uit Fok! of welk forum dan ook conclusies trekken over of Nederland al dan niet geniet van zwangerzijn.
Maar is dat een antwoord op BE's vraag? En is dat van nu?
Als je daarbij gewoon in je achterhoofd houdt dat er van alles gebeurt met je lichaam tijdens zo'n zwangerschap en dat je een klein parasietje in je draagt en dat dat dus niet zonder slag of stoot zal gaan, dan ben je al een heel eind in het genieten.
, heb net 4 maanden geleden een kind gekregen 
. Wel heb ik bewust niet gezocht op internet.. Iedere zwangerschap, met alle kwalen vandien is weer anders, en als je bv zoekt op zwangerschapsdiabetes (wat dan in mijn geval relevant was), dan ga je idd niet zo lekker slapen daarna 
.Ik heb het dus niet gedaan, daar had ik een gyn voor, en een internist, en mijn eigen gezonde verstand.
Dood en zelfs ziekte worden niet meer geaccepteerd. Zelfs het mens zijn wordt een beetje verdrongen door alle gezondheidsproducten, vitaminepreparaten, pharmaceutische bangmakerij en honger naar hygiene en bacterievrije omgevingen.
Gewoon als mens genieten van een bepaalde toestand is geen gespreksonderwerp meer. Het leeft niet onder de mensen. We moeten perfect zijn, alles moet maakbaar, berekenbaar.
Zwanger zijn met kwaaltjes kan niet meer. We zijn bang voor onbekende lichaamlijke ongemakken. Grotendeels ook omdat het ons onbekend is. We zijn als mens veel meer op ons zelf en gewoonweg niet meer zo vaak zwanger. Zwangerschapservaringen gaan verloren.
Maar met andere klachten als moeheid enzo is het fijn om hier oo het forum wel wat steun te vinden. Maar of het daadwerkelijk iets van een andere generatie is? Ik merk bijvoorbeeld dat er vragen gesteld worden die ik allang en heel gemakkelijk op het internet heb gevonden. Ik hoef ze dan niet te vragen. Anderen hebben met zoeken op die manier weer wat meer moeite. Zij zullen een vraag waarschijnlijk eerder stellen. Daar ziten ook verschillen.
En ik nu via t internet. En het genieten. Ik weet niet of dat per generatie verschilt. Ik heb er van genoten in ieder geval. Als ik mijn oma spreek, die niet zo. Die beviel net na de oorlog!
Niet dat ik er iets mee opgeschoten ben maar de diagnose antifosfolipidensyndroom had ik zonder internet en mijn eigen initiatief nooit gekregen
Maar het is eigenlijk not done tegenwoordig, als je zegt dat je niet geniet....
Naar aanleiding van het topic waarin Ingrid vroeg om info omtrent bekkeninstabiliteit. Nee ik denk dat dat ook niks met generatie te maken heeft.
Ik denk dat dat altijd al zo geweest is, iedereen is anders en kijkt er anders tegenaan. In je directe omgeving zal het wellicht anders overkomen. Ikzelf bijvoorbeeld heb best wel wat zwangeren in mijn omgeving of mensen die kort geleden bevallen zijn, zodra ze beginnen 'te zeiken' kap ik het gesprek af of zeg ik wat ik ervan vind. Daar komt bij dat je om je heen toch ook mensen 'verzamelt' die een beetje de zelfde instelling hebben als jij.
Door alle overload aan info zal het misschien best iets schelen, maar ik denk dat je vroeger ook zwangere mutsen had...
quote:Het zal altijd wel geweest zijn, maar nú is er google.Op maandag 23 mei 2005 22:12 schreef Sugar het volgende:
Dat zal best zo zijn, moussy.
Maar is dat een antwoord op BE's vraag? En is dat van nu?
We horen,krijgen en zien een enorme hoop informatie op je af komen zodra je zwanger bent, ik heb nog nooit zoveel folders bijmekaar gezien als die ik bij elkaar kreeg een goede 9 maand lang, en dan is de kleine geboren en dan krijg je weer een hoop info over voedingen/slapen/wandelen enz enz en
en de ene persoon is daarin wat gevoeliger, als de ander
De andere persoon is overal heel nuchter over, terwijl de ander om elk ding overal een oorzaak achter zoekt.
Tja sommigen zijn nou eenmaal van die piepers die te pas en te onpas met vragen en kwaaltjes komen. We zijn nou eenmaal niet gelijk en als zij daar nou baat bij hebben laat ze gewoon hun gang gaan en lees er over heen. Lekker simpel
Op sommige dingen, als emoties, heb je niet altijd evenveel invloed. Rationeel kun je het allemaal beredeneren, maar je gevoel volgt daarin niet altijd. Fijn hoor, dat mensen lekker genieten van datgene wat hun overkomt, maar dat is niet altijd hun eigen verdienste. Beetje geluk mag je daarbij best hebben.
Klagen over ziek zijn mag hallo..zwangere dames zijn hormoonbommen
Maar en dat gebeurt over heel fok! dat mensen hier msnen advies gaan vragen over dingen die niet zomaar iets zijn kijk over wat klan ik doen tegen een hoofdpijn / tegen spugen/moeheid etc.. kunnen we wel tips gaan geven..
Maar over iets niet zo licht als heb ik een soa of heb ik zus of heb ik dit en dat? moet je toch echt voor bij een huisarts zijn.
Een google! een Fok! kunnen heel handig zijn.. maar hoeveel symptomen komen wel niet voor bij verscheidenen ziektes..
(on) bewust ga je dit meenemen in je hoofd..
Of dit iets van Nu is?
Denk dat het wel aan de huidige maatschappij ligt.. bedoel hoeveel kost een bezoekje aan de huisarts o.i.d. tegenwoordig hoeveel kost een ziekenfonds verzekering tegenwoordig.. als men daar op kan bezuinigen doen mensen dat..
Nu is die buurvrouw FOK! en lezen veeeeeeel meer mensen, die je zelfs nauwelijks kennen, over alle kwaaltjes en toestanden en denken daar weer het hunne van en gaan dat weer posten en zo lijkt alles veel erger dan het in de prehistorie was (dwz voor internet).
Met Djen had ik geen foliumzuur, mocht ik gewoon filet american eten en was men veel makkelijker dan nu.
10 jaar geleden werd j in het "diepe" gegooid als nieuwe moeder, nu krijg je veel meer informatie via de folders, tijdschriften en internet. Er zijn nu "regels" verbonden aan de zwangerschap en het moederschap. De schema's vliegen je om de oren, terwijl je 10 jaar geleden zelf bedacht hoeveel je kindje moest drinken of eten.
De begeleiding in de zwangerschap is "strenger" geworden. Kreeg je 10 jaar geleden alleen nog maar een echo als er gevaar bestond voor de baby of ter vastelling van een meerling zwangerschap, krijg je nu vaak al een screenings-echo om te kijken of alles er op en er aan zit.
Of het een vooruitgang is dat men nu meer weet dan toen durf ik niet te zeggen, het heeft ijn voor en zijn tegens, maar ik vinbd wel dat er teveel druk opgelegd word dat men zich op een roze wolk moet begeven als je zwanger bent terwijl voor sommige mensen zwangerschap echt niet leuk is.
quote:dat lijkt wel ja, je MOET het bijna wel leuk vinden en ervan GENIETEN...Op maandag 23 mei 2005 22:28 schreef Leah het volgende:
Ik heb er echt niet van genoten, de tweede keer. Het was uitzingen met in mijn achterhoofd dat het het allemaal waard was, dat wel.
Maar het is eigenlijk not done tegenwoordig, als je zegt dat je niet geniet....
Ik vond er ook niet zoveel aan, maar het resultaat
En ik heb het er graag voor over om dat nog een keer te doen
Maar geweldig vind ik het niet om me amper te kunnen bewegen, last van maagzuur te hebben en 20 kilo zwaarder te worden
Maar ik denk dat het ook aan je eigen persoontje ligt. Je hebt altijd mensen die snel en/of veel klagen. Of mensen die niet goed met de overvloed aan informatie om kunnen gaan. Tik maar een paar willekeurige klachten in en je zou wel al ongeneeslijk ziek kunnen zijn.
Ook denk ik dat ervaringen van of verhalen over andere (ex)zwangeren in je hoofd blijven hangen. Ik ben de eerste drie maanden (te?) bang voor een miskraam geweest en dat je dat dan pas op de echo zou zien, omdat m'n zusje zoiets had meegemaakt.
En van die roze wolk, dat lijkt bijna wel verplicht ja. Ik heb persoonlijk dat gevoel wel als ik een echo heb gehad of het hartje heb gehoord, maar nu ik op een punt zit dat alleen m'n zere tepels een indicatie zijn dat ik zwanger ben (het is ook nog niet aan me te zien), leef ik eigenlijk een beetje van afspraak (voor bijv. echo of VK) naar afspraak, ff checken of ik nog echt wel zwanger ben
Niet bepaald genieten nee dus ik kan me ingrid best wel voorstellen. je gaat je zwangerschap niet zo onbevangen in als een ander die nooit een miskraam heeft gehad.
maar ja, met een internet tot je beschikking lucht je je gevoelens misschien wel eens makkelijker dan zonder.
(12, 13 jaar geleden had ik nog nooit van internet gehoord
)Ik vind/vond het bijvoorbeeld prachtig om te alles te weten hoe een bevrucht eicelletje zich ontwikkelt tot compleet mensje door programma's als In the womb Als je weet dat dat proces zich binnen in je voltrekt dan zou ik daarvan genieten.
Zou er graag nog meer op in gaan, maar mijn vliegtuig gaat over 2 uurtjes, dus ik kan donderdag pas weer kijken. Het is anders net zo'n topic waar in de TS iets neer gooit en zich niet meer laat zien.
Maar meteen zit hier dus het prachtige in: je vindt ook snel mensen die je verhaal kennen. Of je even op weg willen helpen. (Mous, Ingrid)
Maaarrrr: Mijn moeder had een medische encyplopedie die ze van mijn vader uiteindelijk weg moest gooien.
En dacht je dat ik mijn gevoelens rondom mijn eigen zwangerschap nooit deelde met mijn vriendinnen, familie, partner? Kom op! Doe nou eens reeel. Dat doe je irl ook, maar dan misschien verspreid over verschillende mensen.
Trouwens, leuk om dingen die jij niet wilt horen als 'gezeik' te betitelen. Dan neem je je omgeving dus ook niet serieus in mijn optiek. Want hoe kan ik dan nog een gesprek met je voeren wanneer ik in mijn achterhoofd altijd moet denken dat ik misschien wel eens op een verkeerde teen kan trappen.
Dan neem ik jou dus wel serieus, maar die persoon mij dus niet.
Feit is dat iedereen anders in haar (of zijn mede) zwangerschap staat.
Ik ben negen maanden lang bang geweest voor: miskraam, kindje met heel veel zorg en weet ik veel wat nog meer. Maar ik weet wel dat het feit dat mensen om me heen me serieus namen, heel veel van de zorg wegnam. Gewoon omdat iemand even naar me wilde luisteren.
Ik vond de zwangerschap niet fijn. Lichamelijk was het niet prettig, ik vond het niet fijn om weer zoveel aan te komen en de zorgen vond ik ook niet fijn. Vooral omdat er in mijn omgevring al veel was gebeurd.
Natuurlijk ben ik bijzonder gelukkig met mijn kleine
. Maar ik vond het best wel een lange weg. Ik word graag serieus genomen in datgene wat ik vertel, voel of ervaar. Daarom ga ik uit van het principe: zoals ik wil dat mij gebeurt, zo wil ik dus ook de ander benaderen.
Wanneer er iets is meld ik dat zeker. Maar dat kan ook in een prive-mailtje of een persoonlijk gesprek.
Over dat zeuren... Ik geloof dat ik me de laatste tijd meer erger aan het gezeur rondom het gezeur (en dat dan nog lekker even extra inwrijven) dan de mensen die hier hun hart luchten of vragen stellen.
Ik ga dan naar de HA en vertel waar ik last van heb en waar ik zelf aandenk. Mijn HA vind het leuk dat ik eerst op internet zoek en 9 van de tien keer heb ik zelf gelijk. Ik ben zelfs zo dat ik alvast aan een atibioticakuurtje begon zonder dat de HA het voorschreef. Toen ik langskwam schreef ze hetzelfde voor en wederom had ik gelijk. Soms stelt het me gerust, soms maakt het me angstig .....
Toch ben ik blij dat ik af en toe zelf initiatief neem zonder direkt de HA ermee lastig te vallen.
Ik spreek dan ook vaak een forum aan en vraag om meningen en ervaringen.
Diegenen die willen reageren reageren wel en anders lees er maar overheen!!!
Maar beoordeel nooit mijn posts als gezeur! Je moet een ander altijd serieus nemen want iedereen is anders en de een is nou eenmaal nuchterder en sneller gerustgesteld.
Ik zelf vind het ook nog eens triets steeds naar de HA te vliegen als bij wijze van spreke je scheet een keer te veel stinkt.
Ook kan ik me al helemaal goed voorstellen dat in geval van Ingrid, die net een miskraam achter de rug heeft .... volgens mij vrij jong is ..... net wat sneller bang is!!
Als je dat niet kan snappen of kan accepteren reageer dan gewoon niet, maar laat d'r gewoon in haar waarde.
Lekker is dat om tijdens je zwangerschap voor zeur uitgemaakt te worden. Dat is pas genieten...
En dan straks een topic Depressie tijdens zwangerschap ?? zodat jullie weer lekker kunnen afzeiken?
quote:Wie bestempelt dingen die ze niet wil horen als gezeik?Op dinsdag 24 mei 2005 13:50 schreef kozakken het volgende:
Trouwens, leuk om dingen die jij niet wilt horen als 'gezeik' te betitelen. Dan neem je je omgeving dus ook niet serieus in mijn optiek. Want hoe kan ik dan nog een gesprek met je voeren wanneer ik in mijn achterhoofd altijd moet denken dat ik misschien wel eens op een verkeerde teen kan trappen.
Dan neem ik jou dus wel serieus, maar die persoon mij dus niet.
[...]
Ik word graag serieus genomen in datgene wat ik vertel, voel of ervaar. Daarom ga ik uit van het principe: zoals ik wil dat mij gebeurt, zo wil ik dus ook de ander benaderen.
Wanneer er iets is meld ik dat zeker. Maar dat kan ook in een prive-mailtje of een persoonlijk gesprek.
Over dat zeuren... Ik geloof dat ik me de laatste tijd meer erger aan het gezeur rondom het gezeur (en dat dan nog lekker even extra inwrijven) dan de mensen die hier hun hart luchten of vragen stellen.
Ik had het over mensen in mijn directe omgeving, niet internet dus voor de duidelijkheid, en hoe ik erop reageer als ze beginnen te zeiken. Dat is niet per definitie al datgeen wat ik niet wil horen, maar wel overloos geklaag, zielig doen, gezucht en gesteun...
Dat heeft niets te maken met mensen wel of niet serieus nemen, op zulke momenten neem ik ze niet serieus nee, andere momenten (en over het algemeen dus) wel degelijk. Iemand hoeft nooit in zijn achterhoofd te denken of hij of zij op een verkeerde teen trapt wat dat betreft, ik ben heel duidelijk in het laten merken wat ik ergens van vind, juist omdat ik mensen wel degelijk serieus neem.
Iedereen mag hier toch zeggen wat ze ergens van vind, van mij mag ook iedereen zeuren en klagen en hun hart luchten. Maar niet alles hoeft met fluwelen handschoentjes gedaan te worden...
dat kan natuurlijk ook niet anders 
)Maar voor mij zou dat wel een bepaald gevoel geven wanneer ik (puur op basis van wat ik nu zo lees, moet ik zeggen) met je zou spreken. Wanneer ik een aantal maal van iemand de deksel op mijn neus krijg wanneer ik het heb over iets wat ik vervelend vind dan heb ik het er dus maar niet meer over.
Dat zou voor mij een vriendschap met iemand (of misschien gewoon bekenden) een stuk minder interessant maken.
Bv. ik heb het met jou gehad over het feit dat ik me ongerust maak over...
Jij hebt geroepen dat ik niet moet zeuren en me daar maar eens overheen moet zetten.
Dan bespreek ik dus de volgende keer ook niet met jou iets waarover ik me ongerust maak. Want jij gaat toch roepen dat ik niet moet zeuren en me daar maar overheen moet zetten.
Het gaat met ook niet om fluwelen handschoenen. Maar ik houd zelf ook niet van de botte bijl. Er is altijd nog een weg er tussenin (of gewoon het overslaan van datgene wat mij stoort)
Hallo, je mag er wel íets voor over hebben hoor!
enz enz .. duhuhhhhhhquote:Ja, inderdaad. Of dat ze striae krijgen. Nou kun je je natuurlijk helemaal het leplazerus smeren met anti-striae-crème, maar het hoort er ook wel een beetje bij.Op dinsdag 24 mei 2005 14:23 schreef moussy het volgende:
Ik kan niet tegen dat gezeik dat mensen dikker worden tijdens een zwangerschap bla bla bla
Mijn moeder wil mijn soms nog wel eens de schuld geven van de striae op haar buik. "Ja, dat heb jij gedaan." Pleur toch op! Alsof ik er om gevraagd heb om gemaakt te worden. (Het is ook wel een prachtig wietblaadje boven haar navel.
Als ik het doe, doe ik het goed. )quote:Het is natuurlijk niet zo dat ik iedereen die bij mij aanklopt met iets waar ze zich ongerust over maken, de deur wijs... Kom op zeg ik steun mijn vrienden echt wel, maar wel als iemand dat bijvoorbeeld (ik noem maar wat) 6 keer in de week doet of iedere keer als je diegene spreekt, of als diegene het alleeeeen nog maar daar over kan hebben.Op dinsdag 24 mei 2005 14:19 schreef kozakken het volgende:
Igraine, ik heb het opgevat dat je sprak over mensen in je omgeving. Waar ik moeite mee heb is het feit dat jij dus bepaalt wat je gezeik vindt. (uhmmm..
Maar voor mij zou dat wel een bepaald gevoel geven wanneer ik (puur op basis van wat ik nu zo lees, moet ik zeggen) met je zou spreken. Wanneer ik een aantal maal van iemand de deksel op mijn neus krijg wanneer ik het heb over iets wat ik vervelend vind dan heb ik het er dus maar niet meer over.
Dat zou voor mij een vriendschap met iemand (of misschien gewoon bekenden) een stuk minder interessant maken.
Bv. ik heb het met jou gehad over het feit dat ik me ongerust maak over...
Jij hebt geroepen dat ik niet moet zeuren en me daar maar eens overheen moet zetten.
Dan bespreek ik dus de volgende keer ook niet met jou iets waarover ik me ongerust maak. Want jij gaat toch roepen dat ik niet moet zeuren en me daar maar overheen moet zetten.
Het gaat met ook niet om fluwelen handschoenen. Maar ik houd zelf ook niet van de botte bijl. Er is altijd nog een weg er tussenin (of gewoon het overslaan van datgene wat mij stoort)
Maar daarom zei ik ook al dat je in je omgeving meestal mensen om je heen 'verzamelt' die een beetje dezelfde instelling hebben...Ik vind een vriendschap met iemand die alleen maar kan klagen en zeuren ook niet of minder interessant. Ik voel me dan net zo goed niet serieus genomen, want ben ik dan alleen maar goed om naar je geklaag te luisteren???
Waarom zou ik datgene overslaan wat mij stoort? Dat doen anderen die zich aan de wat bottere opmerkingen storen toch ook niet?
Enne mous, nav mijn post de duhuh??
quote:nee, nav die van Toeps
Ga echt niet bij elk pijntje of steekje wat ik voel al een oordeel trekken. En bij de dokter sta ik ook niet op de stoep. Als er echt iets mis is kom ik er vanzelf wel achter!!
quote:die is er alOp dinsdag 24 mei 2005 14:03 schreef Spekkiemonster het volgende:
Als je dat niet kan snappen of kan accepteren reageer dan gewoon niet, maar laat d'r gewoon in haar waarde.
Lekker is dat om tijdens je zwangerschap voor zeur uitgemaakt te worden. Dat is pas genieten...
En dan straks een topic Depressie tijdens zwangerschap ?? zodat jullie weer lekker kunnen afzeiken?
Maar het ligt ook niet 100% aan het internet en dat je hier makkelijker klaagt. Want bij ons op de yoga had je ook wel een aantal van die figuren. Gingen ze de kring rond om te vragen hoe het met iedereen ging, en dan waren er een aantal die het liefst de hele les bleven klagen over van die hele kleine dingen. En bij mij was het antwoord iedere keer" ja hoor, gaat lekker"