Het idee dat hersenen een wireless interface met het universum zijn klopt niet. Tenminste, het ligt eraan hoe je het bekijkt. Je hebt wel degelijk 'wires' in de vorm van zenuwen. Je hebt zintuigen om het universum waar te nemen. Het is niet zo dat op een dag het kwartje valt en je ineens opgaat in het universum of zo, of met je gedachten kunt communiceren, zonder je lijf te gebruiken. Wel is het zo dat kennis van logica je meer inzicht geeft waardoor je eerder dingen op je klompen gaat aanvoelen. Maar dat geldt voor elk gebied waar je wat tijd in steekt. Zelfs op het persoonlijk relationele vlak, dat je de ander soms tot in detail aanvoelt bijvoorbeeld.
Ik weet niet wat TS met die 'observer' bedoelt. Je hele hebben en houden wordt gevormd in je hersenen, en dan is er niet 1 plekje waar het 'ik' zich bevindt in de vorm van een 'dinges'. In feite ben jij je hersenen en je lijf is het interface. Dat is dan nog heel kort door de bocht omdat je hersenen en lijf niet een of ander machientje zijn. Dat downloaden van hersenen, wat werd genoemd, durf ik dan ook ernstig te betwijfelen. Je hersenen zijn niet een computer met geheugenplaatsen, je hersenen bestaan bij de gratie van werking. Bewustzijn, interactie met je lijf, interactie met je omgeving tot op elk denkbaar vlak. Zonder dat heb je een wirwar aan dingen waar je niets aan hebt. Noem het voor mijn part een superencryptie, en dan is het nog zacht uitgedrukt.
Die links naar Space.com zijn voor iedereen de moeite waard, zelfs als je geen verstand van natuurkunde of astronomie hebt. Als je een beetje aanvoelt van wat er beschreven staat dan kan het je kijk op het universum drastisch veranderen. Het zijn op zich geen nieuwe dingen. Meer dan honderd jaar geleden zijn ze al bedacht, de basiszaken zijn al veel langer bekend, denk aan bijv hoge wiskunde. Uit dit alles is oa de quantum mechanica ontstaan. Einstein met z'n theorieen. En alles wat eruit volgde, zoals de moderne astrofysica en tal van dagelijkse technologieen die je vaak achteloos gebruikt.
Eigenlijk staat in het eerste stuk misschien nog wel het interessantste. Dat elementen -op verschillende manieren wetenschappelijk c.q. logisch c.q. proefondervindelijk bewezen- zich pas vormen als ze worden waargenomen, maar dat waarnemen zelf het gevolg is van interactie tussen diezelfde elementen. Een kip en het ei verhaal, want hoe kan iets wat zich pas vormt bij waarneming iets waarnemen? Het lijkt een paradox.
Komt er nog bij dat je door waarneming elementen verandert. Op het gebied van quantum mechanica is het heel concreet: je neemt een deeltje waar door iets met het deeltje te doen, waardoor je interactie hebt met het deeltje. Maar het gaat verder. Als je bijvoorbeeld naar een boom kijkt. Niet dat een boom in een olifant verandert -tenzij je drugs hebt gebruikt-, maar de boom verandert wel. De boom krijgt gestalte. Hoe langer je kijkt hoe meer dingen je kunt ontdekken, zeg maar. Misschien is deze vinding wel een van de belangrijkste dingen in de geschiedenis. Natuurkunde is niet alleen aanbeland op het gebied van wiskunde, maar ook filosofie. Enne, eigenlijk heeft filosofie in de afgelopen honderd jaar ook een enorme boost gekregen door vindingen op het vlak van natuurkunde. Het is een kleine wereld, ter grootte van een handvol hersenpannen.