Algeheel zaterdagkampioenschap deel 2

quote:

Op zaterdag 21 mei 2005 21:41 schreef Ruimer het volgende:

Even later komt hij weer in de uitzending. Een mooi doelpunt van een invaller (door die wissel liep het bij ASWH beter, zowel over links, als over rechts)

quote:

ASWH is bijna landskampioen, maar bijna is niks


22 mei
HENDRIK IDO AMBACHT - Wie er niet bij is geweest, zal later het verhaal van de wedstrijd tussen ASWH en Excelsior '31 met het nodige ongeloof aanhoren. Toch presteerden de Ambachters het om een 0-2 achterstand vlak voor rustsignaal in drie minuten tijd om te toveren in een 3-2 voorsprong, die ook de latere eindstand zou worden.

Zo doldwaas kan voetbal zijn en zo kon het dus ook gebeuren dat toeschouwers, die om de drukte een beetje te ontwijken al vast maar op pad waren gegaan naar een kopje koffie of een andere versnapering in de pauze, nog wel een paar keer halt moesten houden om de sensationele ontwikkelingen vlak voor het rustsignaal allemaal te kunnen registreren. Het begon met een grabbelactie van keeper Vicente Fernandez Hesselink, die een kopbal van Arjan Human pas achter de doellijn onder controle kreeg, althans naar het oordeel van assistent-scheidsrechter De Boer. Het Twentse kamp hield later bij hoog en bij laag vol dat de bal nooit het doelvlak gepasseerd was en De Boer op het bewuste moment niet in de positie stond om uitsluitsel te kunnen geven. Scheidsrechter Schuring nam het advies van zijn zeer resolute secondant wel over en Excelsior '31 was van die beslissing kennelijk zo ondersteboven, dat er even meer gediscussieerd werd in het veld dan opgelet wat de tegenstander van plan is te gaan doen.



ASWH profiteerde meedogenloos van deze praatsituatie bij Excelsior '31. Eerst kreeg Marphe Redjosetiko alle ruimte en medewerking van de Twentse verdediging voor de gelijkmaker (2-2) en alsof dat allemaal nog niet erg genoeg was mocht Ferry van Lare in de tweede minuut van de extra tijd in de eerste helft ook zo maar vrij aanleggen. En had Hesselink de bal nog maar naar de zijkant gebokst, maar in plaats daarvan bood de goalie de aanstormende Human een rebound, die de aanvaller ongenadig hard onder lat knalde. In een mengeling van woede en teleurstelling keek trainer Henri Golstein later terug op die cruciale minuten. Woede om scheidsrechterlijke beslissingen die in deze nacompetitie zwaar nadelig uitpakken voor zijn ploeg. Ook bij de 2-0 nederlaag tegen IJsselmeervogels voelde Excelsior '31 zich 'bestolen' door de arbiter. Anderzijds was er het nuchtere besef dat je natuurlijk nooit een voordelige stand zo vlak voor het rustsignaal zo knullig uit handen mag geven. "De bal moet het veld uit, je gaat tijdrekken, je loopt in de weg, alles mag in feite om met een voorsprong de rust in te gaan. Maar dat gebeurde allemaal niet. Typisch onervarenheid, anders kun je het niet verklaren", luidde Golsteins conclusie.

Hoe overtuigend was Excelsior '31 begonnen aan zijn opdracht te moeten winnen om kans te houden op het landskampioenschap. Vooraf was gespeculeerd of Excelsior '31 zonder de basisspelers Martijn Beltman (geschorst), Nick Hoekstra en Hubert Dijk (beiden geblesseerd) wel een volwaardig team op de been zou kunnen brengen. Binnen een kwartier hadden Twentenaren een helder antwoord geformuleerd, met treffers van Sjors Brugge en Maarten Dangremond. Het tweede doelpunt was er beslist één om in te lijsten. Met de buitenkant van de rechtervoet krulde Dangremond zijn volley in de verre hoek. Excelsior '31 liep ASWH in die fase volledig plat. De geïmproviseerde opstelling deerde de ploeg absoluut niet. Erwin Looms fungeerde voorin als centraal aanspeelpunt en pal daarachter zorgden Brugge, Dangremond en Amanuel Isa voor een gezonde drang naar voren. De controle op het middenveld kwam van Arno Luby, Gerwin Schalk, een A-junior nog, en Arjan Schooten. Achterin hadden Jarno Beltman en Hans Baan de rol van mandekker met daarnaast Peter Scheppink in een meer vrije rol. Excelsior '31 voetbalde en ASWH zocht vergeefs naar tegenstanders die iedere keer weer ergens anders opdoken. Na vijf minuten al gaven Looms en Scheppink in eendrachtige samenwerking een waarschuwing af dat het waarschijnlijk die middag niet alleen bij dreigen zou blijven.



Na een klein half uur greep trainer Jack van den Berg rigoureus in. Niet alleen gelegenheidsrechtsback Boudy Hoogendoorn werd uit zijn lijden verlost, ASWH onderging achterin een hergroepering. Sturrus kwam als invaller te spelen op zijn vertrouwde plek links achter, Gorré verhuisde van het centrum van de verdediging naar zijn vaste stek op de rechtervleugel en Van Lare ging juist meer centraal spelen om samen met Richard Lodder Looms extra tegenspel te kunnen bieden. Toeval of niet, na de reorganisatie bij ASWH, verdween het overwicht van Excelsior '31. "Het was een gok met Sturrus. Het was afwachten hoe hij zich zou houden na zijn blessure", erkende Van den Berg. "We hadden in het begin geen enkele grip op die nummer acht (Brugge, red.) en twaalf (Dangremond, red.). Met de omzetting hebben we dat hersteld en dan heb je een mazzeltje nodig om terug in de wedstrijd te komen en dat mazzeltje kwam."


De tweede helft was qua voetbalinhoud en opwinding beduidend minder. De combinaties bij Excelsior '31 van voor de rust maakten na de pauze plaats voor een meer opportunistische aanpak. Ook doelman Hesselink verzorgde met zijn trapkracht met enige regelmaat de opbouw van een Twentse aanval. Een klein kwartier na de pauze kreeg Looms op die manier ineens een vrij schootsveld voor zijn neus. Met zijn assists in Hendrik Ido Ambacht was niets mis, maar zijn killersinstinct had de topscorer van de hoofdklasse C ook deze keer thuisgelaten. In het lijstje doelpuntenmakers van de nacompetitie ontbreekt tot nu toe de naam van Looms. Met Scheppink als extra aanvaller heeft Excelsior '31 in het laatste half uur nog wel getracht de wedstrijd weer terug te laten kantelen, de Rijssenaren voerden ook wel degelijk de pressie op, maar ASWH liet zich niet meer te kijk zetten, hoewel zich af en toe toch nog wel benauwde momenten voordeden voor de neus van de betrouwbare sluitpost Willem-Jan Barendregt. Maar over de hele linie had ASWH zijn gebruikelijke cadans weer redelijk hervonden en speelde geconcentreerd en gecontroleerd de wedstrijd uit.

Voor de finale in Spakenburg zullen controle en concentratie absoluut noodzakelijk zijn om dat ene ontbrekende punt binnen te slepen. Wint IJsselmeervogels dinsdag, dan moet ASWH aanstaande zaterdag in Rijssen machteloos toekijken hoe de titel wellicht toch naar de ploeg gaat die in de openingswedstrijd (tegen ASWH) kansloos met 3-0 ten onder ging. De uitgangspositie is gunstig, maar zekerheid over de goede afloop in Spakenburg heeft Van den Berg niet, want met IJsselmeervogels weet je het immers nooit. Als de 'Vogels' er moeten staan, staan ze er ook vaak. ASWH heeft dus gewoon nog wat te bewijzen, moet nog 'even' een voldoende halen voor het laatste tentamen voor de diploma-uitreiking kan plaatsvinden. "We zijn er bijna, maar bijna is niks", redeneert Van den Berg, die samen met vier andere collega's genomineerd is voor de Rinus Michels Award, de prijs voor de beste trainer uit het amateurvoetbal.