Het centrale Belgisch voetbal-topic #5

quote:

Het Belgische seizoen in een notendop
28 mei 2005
Door: Ive Beeckmans

De Belgische competitie kende dit seizoen de nodige verrassingen. Enkele ploegen draaiden verrassend mee aan de top, terwijl andere ronduit teleurstelden. Zelfs na de laatste speeldag is niet alles beslist, Genk en Standard strijden nog voor Europa.

Club Brugge vertrok van het eerste moment uit pole-positie omdat Anderlecht op de eerste speeldag meteen verloor. De Bruggelingen kenden een rustig seizoen, zonder interne twisten. Toen Anderlecht op het einde nog dichtbij kwam, bleven ze rustig en wonnen uiteindelijk vlot de titel. Paars-wit moest genoegen nemen met een tweede plaats, terwijl zij aan het begin van het seizoen toch de favoriet waren.

Bij de Brusselaars bleef het trouwens niet zo rustig. Er waren de keepersproblemen met Daniël Zitka en Tristan Peersman, waardoor derde keuze Jan Van Steenberghe uiteindelijk de meeste speelminuten verzamelde, en trainer Hugo Broos die vervangen werd door Franky Vercauteren. Die aarzelde niet om de ondermaats presterende Walter Baseggio uit de ploeg te zetten en oudgediende Pär Zetterberg weer alle vertrouwen te geven. Misschien is dat wel de reden dat Anderlecht uiteindelijk nog de tweede plaats uit de brand sleepte.

Vlak onder top twee zorgden Standard en Genk voor een spannende tweestrijd, die uiteindelijk in het voordeel uitdraaide van Genk. De Luikenaars realiseerden, naar goede gewoonte, enkele opmerkelijke transfers. Keeper Vedran Runje werd teruggehaald van Marseille, voormalige wereldsterren Sergio Conceiçao en Milan Rapaic kwamen via een vrije transfer en tijdens de winterstop kwam Cédric Roussel de aanval nog versterken. Roussel was bij het begin van het seizoen nog aan de slag bij Genk, maar die hadden hem niet meer nodig en verkochten hem aan het Russische Rubin Kazan. Een slechte beslissing van de Limburgers.

De Braziliaan Igor de Camargo sloeg er niet in om aan de verwachtingen te voldoen. Hij overtuigde Genk om hem terug in de kern op te nemen na een geslaagde uitleenperiode bij Heusden-Zolder vorig seizoen, maar werd tijdens de winterstop alweer verhuurd aan degradatiekandidaat Brussels. De Nederlander Orlando Engelaar bewees ondertussen zijn waarde voor zijn nieuwe ploeg, maar er ontbrak de benodigde hulp. Tijdens de winterstop versterkte Genk zich met verdediger Tomislaw Mikulic, spits Nenad Stojanovic en Ajacied Tom Soetaers.

Beide ploegen stonden gelijk na 17 wedstrijden en gaven elkaar ook in de terugronde geen duimbreed toe. Na 34 wedstrijden hadden Genk en Standard 70 punten en evenveel winstwedstrijden. Ze behaalden die echter niet op dezelfde manier. Standard speelde meestal mooi en technisch hoogstaand voetbal, terwijl Genk vaak pas in de slotfase, met het nodige geluk, het verschil kon maken. Door middel van play-offs moet de beslissing over het laatste Europese ticket vallen. Na 3-1 winst in de heenwedstrijd had Standard de beste papieren, maar dat was niet voldoende. Genk won de terugwedstrijd met 3-0 en veroverde dus het laatste Europese ticket.

La Louvière en Charleroi verbaasden in de eerste seizoenshelft vriend en vijand. Beide ploegen werden voor het seizoen bestempeld als degradatiekandidaten, maar draaiden tot de winterstop vlot mee in de bovenste regionen. Charleroi ging ook in de tweede seizoenshelft vlot mee en eindigde uiteindelijk knap vijfde. La Louvière moest afhaken. Voorzitter Filippo Gaone was niet zo blij met de resultaten van zijn ploeg omdat hij veel te veel winstpremies moest uitbetalen aan zijn spelers. Hij besloot dan ook om vaste waarden Matthieu Assou-Ekotto (Standard), Michaël Klukowski en Manasseh Ishiaku (Club Brugge) te verkopen, met als gevolg dat de Wolven als een kaartenhuisje ineenzakten.

AA Gent kende een verdienstelijk seizoen en behaalde enkele goede resultaten, maar was uiteindelijk niet constant genoeg om echt mee te strijden voor een plaats in Europa. Cercle Brugge, Westerlo, Germinal Beerschot en Beveren maakten een zorgeloos seizoen door. Cercle presteerde eigenlijk boven verwachtingen, al was het wel nogal wisselvallig. Goede matchen waren er genoeg, maar ook enkele zware nederlagen bleven hen niet bespaard. De tweede ploeg uit Brugge moest met 74 tegengoals veruit de meeste doelpunten slikken in eerste klasse.

Westerlo bleek zoals gewoonlijk vooral in het eigen Kuipke moeilijk te overwinnen. Germinal Beerschot kende een grijs seizoen dat wel gekleurd werd door het winnen van de Beker van België. Daarin moest de Antwerpse club het opnemen tegen Club Brugge, en tegen alle verwachtingen bleek ze te sterk voor de kampioen. Beveren plaatste zich verrassend voor de groepsfase van de UEFA Cup, maar dat was ook de enige ophefmakende prestatie van dit seizoen. De Ivorianen werden in die groepsfase genadeloos afgeslacht en leken regelmatig tegen hun zin op het veld te staan.

Dan waren er nog de ploegen die zich wel redden, maar niet bepaald een rustig seizoen hadden. Lierse werd geplaagd door financiële moeilijkheden en dreigde zelfs even uit de competitie geschrapt te worden, toch behaalden ze hun licentie voor volgend seizoen. De halve finale in de Beker van België is een schrale troost. De voorzitter van Lokeren Roger Lambrecht wou in de top vijf eindigen. Toen het Franky Van der Elst niet lukte om die ambitie waar te maken, werd Willy Reynders binnengehaald om de resultaten te verbeteren. Die kwam tot hetzelfde besluit als zijn voorganger: te weinig kwaliteit.

Ook Sint-Truiden begon met steile ambities. Ex-international Marc Wilmots werd binnengehaald als trainer en hij kocht een hele nieuwe ploeg bijeen. De filosofie van jongens uit de streek die de club al jaren succes bezorgt, werd overboord gegooid. Achteraf bleek dat geen goed idee, want Wilmots moest opstappen en zijn vervanger Guy Mangelschots kreeg de ploeg weer min of meer op de rails. Moeskroen wist op voorhand dat het een moeilijk seizoen zou krijgen. Vier steunpilaren waren tijdens de zomer verkocht om financieel gezond te blijven. Trainer Philippe Saint-Jean werd geslachtofferd toen Moeskroen in degradatiezorgen kwam en jeugdcoach Geert Broeckaert zorgde ervoor dat L’Excel ook volgend seizoen weer in eerste klasse aantreedt.

Oostende, Bergen en Brussels vochten een zware degradatiestrijd uit. De kustploeg zorgde wel voor animo in de competitie, maar de slechte resultaten zorgden voor het ontslag van trainer Gilbert Bodart. Herman Vermeulen (volgend jaar bij Sint-Truiden) nam over en zette een goede reeks neer. Te laat, zo bleek. Oostende eindigde als laatste en degradeert net als Bergen rechtstreeks naar tweede klasse. De Waalse club kende een turbulent seizoen, Sergio Brio moest al snel opstappen en ook zijn vervanger Jos Daerden maakte het seizoen niet vol. In volle degradatiestrijd werd Michel Wintacq aangesteld om de meubelen te redden, zonder succes. Brussels leek lang een vogel voor de kat, maar na het ontslag van Emilio Ferrera en de aanstelling van ex-bondscoach Robert Waseige liep ineens alles op rolletjes.

Vincent Kompany was de man van het seizoen, of toch volgens pers en publiek. Hij ging met alle prijzen lopen. Hij won de Gouden Schoen en de Ebbenhouten Schoen en werd verkozen tot Profvoetballer van het Jaar en Talent van het Jaar. Hij ontving zelfs het Bronzen Zinneke, een prijs die de stad Brussel uitreikt aan de persoon die het imago van de hoofdstad het best vertegenwoordigt.

Bron: www.voetbalprimeur.nl