R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi Toon...
Als dochter van gescheiden ouders wil ik toch graag nog iets tegen je zeggen en mijn gedachtes uiten.
Mijn ouders leken gelukkig, maar mijn moeder scheen het niet te zijn.
Mijn vader had het moeilijk met zijn verleden en met zijn werk, en hij kon zich alleen uitten bij haar, maar soms ook op een slechte manier (slecht gehumeurd zijn enzo).
Mijn moeder was een beetje als jij op bepaalde punten - als er een confrontatie was, klapte ze helemaal dicht en kon ze niks terugzeggen. Als klein kind heb ik vele ruzies gehoord.
Als puber heb ik nog veel meer ruzies gehoord. Wij hebben houten vloeren in huis, en op den duur was het om de 2 dagen raak, werden er dingen gezegd die ze eigenlijk niet meenden, en kon ik alles haarfijn horen.
Mijn moeder werd verliefd op een andere man die ze via internet had ontmoet. Is er zelfs heen geweest. Mijn vader wist dit, maar heeft altijd hoop gehouden dat het goed zou komen. Tevergeefs.
2 dagen voordat mijn moeder het huis uit ging, werd ik 's ochtends wakker, m'n moeder lag op een matras op de vloer in m'n kamer. 2 dagen later was ze ingetrokken bij een goede vriendin van haar.
Tijdens dat verblijf daar (die vriendin was ook gescheiden en mocht mijn vader niet) zijn er dingen gezegd wat gemeen is tegenover de kinderen.
Let wel, beide ouders zijn niet perfect geweest in de relatie. Ik heb vooral de eerste 3 jaar steeds maar weer gezeik van ze gehoord, vooral over elkaar. En toch, ze kunnen nog steeds met elkaar praten nu.
Mijn mening over jouw situatie, nu je toch een punt erachter hebt gezet (waar ik deels achter sta, aangezien je kinderen een flinke klap kunnen krijgen van jaaaarenlange ruzies)... breek met beide vrouwen. Kies voor geen. Zoals je zelf al zei, die vrouw is niet zomaar een vrouw, maar als je verliefd bent, dan is dat toch normaal? Jouw ex-vrouw was in het begin waarschijnlijk ook niet 'zomaar een vrouw'.
Hoe gemeen het ook klinkt (of juist niet) maar denk nu aan je kinderen. Ze hebben je heel hard nodig. geef je vrouw niet de kans alleen maar slechte dingen te zeggen. Probeer het aan ze uit te leggen, of het nu is of later. Blijf contact houden. Door naar een andere vrouw te stappen is absoluut geen goed idee denk ik. Zet je verliefde gevoelens aan de kant, en doe er alles aan om een goede relatie met je kinderen te redden. Als je naar die vrouw gaat, zullen ze het door manipulatie van je ex wel gaan zien als 'papa heeft ons in de steek gelaten'.
heel veel sterkte en succes ermee.
Als dochter van gescheiden ouders wil ik toch graag nog iets tegen je zeggen en mijn gedachtes uiten.
Mijn ouders leken gelukkig, maar mijn moeder scheen het niet te zijn.
Mijn vader had het moeilijk met zijn verleden en met zijn werk, en hij kon zich alleen uitten bij haar, maar soms ook op een slechte manier (slecht gehumeurd zijn enzo).
Mijn moeder was een beetje als jij op bepaalde punten - als er een confrontatie was, klapte ze helemaal dicht en kon ze niks terugzeggen. Als klein kind heb ik vele ruzies gehoord.
Als puber heb ik nog veel meer ruzies gehoord. Wij hebben houten vloeren in huis, en op den duur was het om de 2 dagen raak, werden er dingen gezegd die ze eigenlijk niet meenden, en kon ik alles haarfijn horen.
Mijn moeder werd verliefd op een andere man die ze via internet had ontmoet. Is er zelfs heen geweest. Mijn vader wist dit, maar heeft altijd hoop gehouden dat het goed zou komen. Tevergeefs.
2 dagen voordat mijn moeder het huis uit ging, werd ik 's ochtends wakker, m'n moeder lag op een matras op de vloer in m'n kamer. 2 dagen later was ze ingetrokken bij een goede vriendin van haar.
Tijdens dat verblijf daar (die vriendin was ook gescheiden en mocht mijn vader niet) zijn er dingen gezegd wat gemeen is tegenover de kinderen.
Let wel, beide ouders zijn niet perfect geweest in de relatie. Ik heb vooral de eerste 3 jaar steeds maar weer gezeik van ze gehoord, vooral over elkaar. En toch, ze kunnen nog steeds met elkaar praten nu.
Mijn mening over jouw situatie, nu je toch een punt erachter hebt gezet (waar ik deels achter sta, aangezien je kinderen een flinke klap kunnen krijgen van jaaaarenlange ruzies)... breek met beide vrouwen. Kies voor geen. Zoals je zelf al zei, die vrouw is niet zomaar een vrouw, maar als je verliefd bent, dan is dat toch normaal? Jouw ex-vrouw was in het begin waarschijnlijk ook niet 'zomaar een vrouw'.
Hoe gemeen het ook klinkt (of juist niet) maar denk nu aan je kinderen. Ze hebben je heel hard nodig. geef je vrouw niet de kans alleen maar slechte dingen te zeggen. Probeer het aan ze uit te leggen, of het nu is of later. Blijf contact houden. Door naar een andere vrouw te stappen is absoluut geen goed idee denk ik. Zet je verliefde gevoelens aan de kant, en doe er alles aan om een goede relatie met je kinderen te redden. Als je naar die vrouw gaat, zullen ze het door manipulatie van je ex wel gaan zien als 'papa heeft ons in de steek gelaten'.
heel veel sterkte en succes ermee.
Tralalalaaa
Als je nu niet gelukkig bent is het nooit te laat om overnieuw te beginnen.
Alleen is het dan denk ik niet verstandig om dat met een vriendin van je vrouw te doen.
Als je maar zorgt dat de kinderen er niet het slachtoffer van worden!
Alleen is het dan denk ik niet verstandig om dat met een vriendin van je vrouw te doen.
Als je maar zorgt dat de kinderen er niet het slachtoffer van worden!
hostes ad pulverum ferire
Spatie is kapot.
's Avonds een vent, 's ochtends gebanned
Spatie is kapot.
's Avonds een vent, 's ochtends gebanned
Hier ga je spijt van krijgen.
Dat andere mokkel wil straks niks met je en dan zak je in de put en denk je wat heb ik gedaan.
mark my words....
Dat andere mokkel wil straks niks met je en dan zak je in de put en denk je wat heb ik gedaan.
mark my words....
Soms lopen relaties na een tijd niet meer. It happens all the time!!!!! Zelfs als je in het begin of zelfs na 10 jaar denkt dat het voor altijd goed zal gaan. Soms niet!
Tralalalaaa
Dit verhaal komt mij zo bekend voor.quote:Op maandag 9 mei 2005 14:06 schreef Toon74 het volgende:
Hallo,
Zoals de topic titel al aangeeft zit ik met een redelijk groot probleem. Ik ben vijf jaar getrouwd met een heel lieve vrouw en vader van twee heel lieve kinderen. Ik heb al ongeveer tien jaar een relatie met mijn vrouw en de laatste anderhalf jaar gaat het niet zo goed tussen haar en mij. Wat de precieze oorzaak is weet ik niet precies maar we hebben vrij vaak ruzie over, voor mijn gevoel onbenullige zaken, en als we ruzie hebben dan slaat m'n vrouw meestal helemaal door en roept ze allerlei kwestende opmerkingen over hoe ik voor de kinderen zorg e.d. Ik sla dan meestal helemaal dicht, iets waardoor zei nog veel bozer wordt. Als ik overigens wel een reactie geef, dan is dat ook nooit goed... We hebben ook al een aantal sessies bij een relatie-therapeute gehad. Deze sessies hebben we niet voltooid, maar wij hadden beiden het gevoel dat het niet echt hielp en omdat we zelf voor de kosten moesten opdraaien zijn we daar mee gestopt. De relatie gaat de laatste paar maanden wel wat beter, maar tis nog steeds niet goed en met vlagen slecht.
Mijn vrouw en ik hebben een gezamelijke vriendin, en die vriendin kennen we even lang als wij elkaar kennen. Ik heb die vriendin altijd al een erg leuk meisje gevonden maar toen ongeveer een jaar geleden haar relatie met haar vriend tot een einde kwam, heb ik vrij veel met haar via MSN contact gehad over van alles en nog wat, ook over het einde van haar relatie. Tijdens die gesprekken, en eigenlijk al toen ik hoorde dat haar relatie over was, ben ik romantisch gevoelens voor haar gaan hebben... heb ook dagen achter elkaar op msn zitten wachten tot ze weer on-line kwam... sjagerijnig als ze een dag niet on-line kwam... en leefde weer helemaal op als ze wel on-line kwam... iets waar ik zelf overigens helemaal gestoord van werd. Mijn vrouw, die vriendin en ik zijn toen met een stel anderen naar een festival geweest. Omdat toen de gevoelens iets minder waren dacht ik dat ik het probleem de wereld uit kon helpen door het mijn vrouw op te biechten. Mijn vrouw reageerde in eerste instantie nogal laconiek maar vond het daarna toch wel heel erg erg. Mijn hoop dat mijn verliefdheid over zou zijn was ongegrond, het vuur werd alleen maar weer aangewakkerd. Ook heb ik 8 maanden geleden een 'liefdes'-brief aan die vriendin geschreven, met het verhaal wat ongeveer hier boven staat, deze echter nooit verstuurd.
En daar zit ik dan nu... getrouwd met een lieve vrouw, relatie is met vlagen goed... twee schatten van kinderen... en helemaal in de wolken van een andere vrouw... ik hoopte eigenlijk dat dat over zou gaan... en het golft wel een beetje... maar het is inmiddels al dik een jaar zo dat ik vrij veel aan haar moet denken... ook heb ik telkens de nijging om iets te gaan forceren... eerst met een goede vriend er over gehad... daarna aan m'n vrouw opgebiecht... een brief aan die vriendin geschreven (maar niet verstuurd)... cd met romantische muziek voor haar gekocht (maar ook niet verstuurd, slapjanus die ik ben) en was eigenlijk van plan om haar dus vandaag een bos rozen te gaan sturen (wel anoniem... maar toch... vermoed dat ze dan wel weet dat ze van mij afkomen)...
Tja... wat hoop ik nu met deze post te gaan bereiken... das een goede vraag... Op zich is het niet zo eerlijk van mij om bij m'n vrouw te blijven terwijl ik liever bij iemand anders zou zijn. Ook heb ik twee schatten van kinderen die ik niet kan missen... Verder weet ik natuurlijk niet hoe die vriendin zou reageren als ik toenadering tot haar zou zoeken. Ik heb haar nooit expliciet iets laten merken, wel hier en daar wat hints laten vallen... tijdens de MSN gesprekken met haar heb ik wel wat signalen opgevangen uit haar richting, maar dat is natuurlijk ook altijd maar wat je er in wil lezen, en alweer een tijdje geleden. Ik heb nu niet zo heel veel contact meer met haar... ze heeft maar beperkt toegang tot internet en woont ver weg... af en toe wat e-mails en wat een smsjes... daar blijft het wel bij... en dan over algemene zaken...
Het eerlijkste zou zijn om te scheiden van m'n vrouw en dan pas toenadering te zoeken, maar ja, dat heeft nogal grote gevolgen en om alles wat ik nu heb op te geven, zonder er iets voor terug te krijgen (als ik word afgewezen), dat is ook niet iets waar ik op zit te wachten.
Ik zou ook, zoals ik eigenlijk telkens van plan ben, 'stiekem' toenadering kunnen zoeken en als dat dan niet lukt, bij m'n vrouw blijven. Niet echt eerlijk. Maar dat zou misschien wel het beste zijn, een negatieve reactie van haar en een goeie afpoeier.
Natuurlijk zou ik ook gewoon m'n gevoelens kunnen proberen te negeren, maar dat probeer ik nu al een vrij lange tijd en dat werkt niet echt... en ik heb weinig zin om een heel lange tijd in een relatie te zitten waar ik me niet echt happy voel... daar vind ik het leven te waardevol en te kort voor...
Verder weet ik wel dat ik in dit hele gebeuren redelijk egoistisch bezig ben maar ik heb tot nu toe nog weinig tot geen dingen gedaan die ik niet zou kunnen verdedigen... wel voel ik me behoorlijk vervelend bij de hele situatie... ook zijn al die vlinders in m'n buik erg slecht voor m'n functioneren op m'n werk en hebben ze een nogal slechte invloed op m'n nachtrust.
Kan ik je eens mailen hierover?
De policy is ook van toepassing op de sig.
Verliefde gevoelens aan de kant zetten?quote:Op dinsdag 24 mei 2005 21:59 schreef Take_A_Picture het volgende:
Door naar een andere vrouw te stappen is absoluut geen goed idee denk ik. Zet je verliefde gevoelens aan de kant, en doe er alles aan om een goede relatie met je kinderen te redden.
Dat kan helemaall NIET.
Ik spreek uit ervaring.
De policy is ook van toepassing op de sig.
TS post al 2,5 jaar niet nee. Als je wil kan je zelf een topic openen, Cage333. Misschien dat we dan iets voor je kunnen kunnen. Succes.
Dit gaat in ieder geval dicht.
Dit gaat in ieder geval dicht.
"Amo, ergo sum. I love, therefore I am"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
