Schoonmoeder, de geniepige variant

Hallo allemaal,

Je kent ze wel, die schoonmoeders uit films, boeken en mopjes. Je weet wel, diegene die zo ontzettend poeslievig naar de buitenkant is, maar intussen op achterbakse wijze de poten onder je stoel vandaan probeert te zagen, maar dan wel op zo'n manier dat het voor vrouwen uitermate zichtbaar is, maar voor je echtgenoot lijken het allemaal onschuldige dingen.

De levensloterij heeft mij er zo een toebedeeld. Ik ben nog net geen jaar getrouwd. Mijn bruiloft ben ik ingegaan met de wetenschap dat het "schoonkreng" bij mijn moeder heeft geprobeerd om haar zo ver te krijgen op mij in te praten om de bruiloft uit te stellen. Madam vond het allemaal te vroeg.

Verder heeft ze een geweldige speech gehouden tijdens ons huwelijksdiner, doorspekt met opmerkingen als "je hoeft elkaar niet aardig te vinden" en "je mag best iets zeggen maar het gaat om de manier waarop" en "ik kan mijn eerste plaats bij mijn zoon niet afstaan".

Dan zou je denken (net als een aantal gasten) dat zij en ik een vreselijke ruzie gehad zouden hebben waarbij ik zo ongeveer als een viswijf tekeer gegaan zou moeten zijn.

De waarheid is dat er tot dan toe geen aanvaring is geweest, zelfs geen kleine onenigheid.

Al sluipende weg heeft ze (de keren dat ze hier een trap tegen de deur aan geeft) geprobeerd tussen mijn man en mij te komen. Mevrouw schijnt ook in de veronderstelling te leven dat zij deel uitmaakt van dit huwelijk.

Kortom, echt het prototype Bastard Schoonmoeder From Hell.

Wie heeft er nog meer zo'n "schatje" getroffen en hoe zijn jullie daar mee omgegaan?

Ik vind het heel lastig om een houding te bepalen. Ik ben een steeds grotere hekel aan haar gaan krijgen met als climax de verjaardag van mijn man, 2 weken geleden. Het lijkt net of toen het kwartje pas is gaan vallen. Ik heb vooralsnog me gewoon netjes gedragen, niet overdreven poeslief, maar gewoon normaal.

Ik ben nu op het punt dat dingen in elkaar gaan passen en dat er nog een hele grote beerput open is gegaan (ze hebben van hem gestolen ten gunste van zijn zus o.a.) en ik durf hem daar amper mee te confronteren, omdat hem dat natuurlijk enorm kwetst.

Alleen besef ik ook wel dat dit zo niet verder kan, temeer niet omdat mijn gezondheid eronder begint te lijden.

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 14:11 schreef Frollo het volgende:


Zelf heb ik gelukkig een hele lieve schoonmoeder die compleet wegloopt met me

ontzettend leuk voor je, maar voegt voor mij niet echt iets toe.

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 14:17 schreef ikbeneenkiwi het volgende:

[..]

Wat is zijn eigen mening hier over? Soms is het trouwens gewoon echt beter volledig met je ouders te breken....

Ik moet hem rustig dingen een paar keer vertellen voor ie het inziet (het is echt een geslepen kreng.. ze hangt het zielige vrouwtje uit en probeert op die manier vanalles gedaan te krijgen) en dan doet hij ook wel iets met wat ik gezegd heb.

Alleen, die eerste keer iets ergs vertellen.. hij kijkt dan als een puppy dat net een flinke schop heeft gehad.

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 14:19 schreef cosmick het volgende:
Nou, ik heb van het begins af aan eigenlijk bonje met mijn (binnenkort ex-) schoonmoeder gehad.
Het is ook een paar keer goed misgegaan met ruzie en ik kan ook zeker zeggen dat zij een negatieve invloed op mij en mijn relatie heeft gehad. Niet zozeer mijn gezondheid, eerder mijn zelfvertrouwen.

In jouw geval zou ik dit iig aankaarten met je man. Heeft ie nog niet door dan dat je enorm veel moeite met zijn moeder hebt?

Dat begint ie nu wel door te krijgen geloof ik:)
Morgen komt hij thuis van zakenreis en dan moet ik hem wel vertellen dat mijn huisarts contact met haar gewoon verboden heeft voorlopig.

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 14:16 schreef buitenbeentje het volgende:
Verhuizen, zo ver mogelijk weg en zo snel mogelijk.

Gut, briljante oplossing hoor.... is alleen niet nodig, ze woont niet naast me en komt ongeveer 2 keer per jaar bij ons.

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 14:21 schreef Copycat het volgende:

[..]

Wow... dan is het inderdaad wel heftig, zeg!

Twee weken geleden was ie jarig en toen heeft ze een paar dingen geflikt waardoor bij mij het kwartje is gevallen. Jammer genoeg ging hij twee dagen daarna weg voor die zakenreis.

En zusjelief doet vrolijk mee met stoken. Verjaardagen zijn altijd zo dat ik een gevecht tegen die twee "dames" moet leveren om te zorgen dat ze niet over mijn grenzen gaan en aan de andere kant mijn man afremmen om te zorgen dat hij niet door ze in een hoek gedrukt wordt.

Helaas kan mijn hart daar intussen niet zo goed meer tegen, letterlijk.

@Ripley: ik ken dat soort dingen. Alleen bijt zij het me niet toe, het gaat op zo'n lief toontje met zo'n fake lachje erbij.. en dan komt de verbale diarree.

Verstandelijk weet ik wel dat iedere keer als dat mens dr mond open doet er onzin uitkomt, maar intussen is ze wel heel beledigend en kwetsend. NIet alleen naar mij, maar ook naar mijn man en mijn ouders.
Alleen... het zijn van die onderhuidse dingen waarvan je later pas inziet dat het valsigheid is.

Mijn ouders zijn ouder dan de zijne, maar van hen ben ik dit soort gedrag helemaal niet gewend..

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 14:28 schreef knox_ het volgende:

[..]

Geweldige uitspraak

Weet je man wel dat je een probleem met haar hebt? Kan hij er niks an veranderen? Anders moet het toch echt wel een keer tot een aanvaring komen, zodat je kunt zeggen wat je denkt.

we zijn op dit moment zover dat ik in elk geval kritiek op haar kan uiten zonder direct allerlei tegenwerpingen te krijgen.

En dat ik in een overmatig subtiele bui heb kunnen zeggen "je moeder maakt het me wel heel moeilijk om een band met haar te krijgen"

Waarbij hij dat erkende en onderkende.. dus helemaal als donderslag bij heldere hemel zal het niet komen.