Geloven is een wanhoopsdaad

Het grootste gedeelte van de mensen die geloven, geloven omdat hen dat is aangeleerd. Het type geloof is daarnaast ook nog eens sterk cultureel bepaald (christen, moslim, hindoe etc).

Geloof is m.i. echter geen wanhoopsdaad. De mate waarin er in iets wordt geloofd echter wel. In tijden dat het slecht gaat zal een gelovige zich meer (of intensiever) tot "god" richten dan in tijden van voorspoed.

quote:

Op woensdag 20 april 2005 21:53 schreef Alicey het volgende:
Op minder stabiele momenten stel je jezelf vaak vragen, bijvoorbeeld "Waarom?". Een religie kan hierbij een antwoord geven. Vooral wanneer er esoterie uit spreekt kan het voor jezelf een pasklaar antwoord geven : Je ziet het licht als het ware. Op dit moment is er weinig aan de hand. De religie is waar, en vormt daarnaast een ondersteuning in een instabiele periode.

Voor het stellen van belangrijke vragen over de zin van het leven is het geen voorwaarde dat iemand 'instabiel' is. Het lijkt me dat ieder mens, vroeg of laat, voor dit soort vragen wordt gesteld.

Dat zegt alicey ook niet... ze zegt dat je op minder stabiele momenten vaker zulk soort vragen stelt... niet dat het een voorwaarde is om zulke vragen te stellen.

Ik denk niet dat geloof per definitie een wanhoopsdaad is, maar ik weet wel dat het zo kan zijn. Ik ken een mooi voorbeeld van iemand die eerst Wicca gebruikte om over de dood van een geliefde heen te komen en toen een andere geliefde dreigde te sterven, stapte ze plotseling over op het Christendom

Als je het een wanhoopsdaad noemt dan ga je voorbij aan het feit dat miljarden mensen al miljoenen jaren geloven. Dat is toch niet allemaal uit wanhoop?

Interessanter is het om te zien dat de vorm van geloven steeds verschuift.

quote:

Op woensdag 20 april 2005 22:19 schreef Alicey het volgende:

[..]

Dat weet ik niet. Er hoeft maar 1 trigger te zijn, en dat is genoeg om jaren verder te geloven zonder wanhoop.

Van kinds af aan?

quote:

Dat is iets wat op zich redelijk eenvoudig verklaarbaar is.

Hoe dan? De verklaring die ik ken is alleen geldig als je aanneemt dat het allemaal toch onzin is.

quote:

Op woensdag 20 april 2005 22:25 schreef Alicey het volgende:

Een kind zal toch een keer een "goddelijke vonk" ontvangen moeten hebben, wil het blijven geloven. Er moet iets zijn waardoor het kind het geloof koppelt met het begrip waarheid denk ik.

Dat denk ik dus niet.
En tezij je het begrip wanhoopsdaad erg ruim neemt ben ik het dus ook oneens met de TT.

quote:

Onzin vind ik een wat grove term, er zijn veel meer nuances. Ik denk wel dat het anders ligt wanneer je er vanuit gaat dat de god uit de religies echt bestaat. Misschien een apart topic waard?

Wellicht, maar er zijn ook geloven die meerdere goden hebben, dus het is niet zo dat "de god" echt bestaat, er zijn er altijd iig een paar geloven die er naast zitten.

quote:

Op woensdag 20 april 2005 22:25 schreef Alicey het volgende:

[..]

Een kind zal toch een keer een "goddelijke vonk" ontvangen moeten hebben, wil het blijven geloven. Er moet iets zijn waardoor het kind het geloof koppelt met het begrip waarheid denk ik.

Geloof is asangeleerd gedrag. Of een kind blijft geloven als het volwassen is, heeft meer met zijn omgeving te maken dan met hemzelf. Je wordt immers door je omgeving beïnvloed.

quote:

Op woensdag 20 april 2005 22:20 schreef Alicey het volgende:

[..]

Dat is wel heel bijzonder.. Het lijkt op een soort van desillusie dat Wicca niet was wat ze had gehoopt, en opnieuw in dezelfde valkuil vallen voor het Christendom.. Hmmm.....

Ach. Ze is ook raar

En het is een behoorlijke bitch, wat ik je brom

quote:

Op woensdag 20 april 2005 22:32 schreef Alicey het volgende:

[..]

De omgeving van een kind verandert echter meestal drastisch nadat het volwassen wordt. Geloof is geen aangeleerd gedrag overigens. De kennis over de religie is bijgebracht, maar daadwerkelijk geloven kun je, of kun je niet. Dit kan veranderen in de loop der tijd, maar is niet aangeleerd.

Wanneer het je van kinds af aan met de paplepel wordt ingegoten, is geloven plotseling een stuk makkelijker.

quote:

Op woensdag 20 april 2005 22:32 schreef Alicey het volgende:

[..]
Dit kan veranderen in de loop der tijd, maar is niet aangeleerd.

Tegen de tijd dat je volwassen bent is het al gesocialiseert in je. Je hele omgeving gelooft, waarom jij dan niet? Geloven is logisch. Ik zou het zeker in vroeger tijden echt niet zien als een vrije keus hoor. (Sowieso als het al niet gesocialiseert was deed je wel alsof je geloofde i guess.) Dat zou ook verklaren waarom het in de huidige samenleving steeds meer voorkomt dat mensen niet of midner geloven; meer vrijheid om van andere ideeën kennis te nemen, mensen te ontmoeten die niet geloven, etc.

quote:

Op woensdag 20 april 2005 22:32 schreef Alicey het volgende:

[..]

De omgeving van een kind verandert echter meestal drastisch nadat het volwassen wordt. Geloof is geen aangeleerd gedrag overigens. De kennis over de religie is bijgebracht, maar daadwerkelijk geloven kun je, of kun je niet. Dit kan veranderen in de loop der tijd, maar is niet aangeleerd.

Geloof is een vorm van uiting van een zinvol bestaan (om "Hem" te dienen) en om dingen te "verklaren" die nog niet rationeel verklaard kunnen worden.

Vroeger was er een vuurgod die vuur maakte, er was een zonnegod die licht maakte etc. Het zijn enkel verklaringen die aan verschijnselen gegeven worden.

Het proberen te verklaren van het leven en tevens het zinvol bestaan invulling te geven is waar geloof uit voortkomt.

Is geloven een wanhoopsdaad? Ik denk het niet. Mensen die niet geloven bekeren zich niet plotseling omdat het slecht gaat in hun leven. Sterker nog, mensen die geloven keren zich vaak van hun geloof af juist omdát het tegen zit. Ik kan me niet voorstellen dat iedereen die gelooft of zelfs maar een meerderheid van de mensen die geloven "wanhopig" zijn of zijn geweest.

Het komt ook wel weer een beetje neerbuigend over (al is het geloof ik niet zo bedoeld) alsof mensen die geloven niet helemaal sporen want het is NATUURLIJK eigenlijk maar onzin. Mensen die niet geloven nemen dat als heel vanzelfsprekend aan. De grap is dat veel gelovigen dat ook doen. Maar het zou BEIDE partijen netjes staan om andersdenkendenin ieder geval te tolereren. Anders valt er gewoon niet met elkaar samen te leven.

Zelf ben ik gelovig, formeel protestants, maar heb ik zo m'n eigen opvattingen over geloof. Sommige van mijn beste vrienden en meest interessante kennissen zijn niet-gelovig. Daar heb ik geen problemen mee. Integendeel. Ik val hen niet lastig met mijn geloof, ik respecteer hun standpunt en zij het mijne. Helaas hebben veel mensen er meer moeite mee om dat respect voor anderen op te brengen.

quote:

Op woensdag 20 april 2005 22:35 schreef ThE_ED het volgende:

[..]

Tegen de tijd dat je volwassen bent is het al gesocialiseert in je. Je hele omgeving gelooft, waarom jij dan niet? Geloven is logisch. Ik zou het zeker in vroeger tijden echt niet zien als een vrije keus hoor. (Sowieso als het al niet gesocialiseert was deed je wel alsof je geloofde i guess.) Dat zou ook verklaren waarom het in de huidige samenleving steeds meer voorkomt dat mensen niet of midner geloven; meer vrijheid om van andere ideeën kennis te nemen, mensen te ontmoeten die niet geloven, etc.

Ik denk dat mensen tegenwoordig minder geloven omdat de Christelijke stromingen sterk vasthouden aan dogma's en aan de Bijbel, terwijl de wetenschap en de moderne samenleving een heel aantal aspecten van dat geloof op losse schroeven heeft gezet. Hoe kun je geloven dat Darwin ongelijk had en dat er nooit zoiets als evolutie geweest is, dat alle diersoorten altijd precies hetzelfde zijn geweest wanneer je in musea dinosaurussen ziet en dergelijke meer? Sommige mensen kunnen dat, maar ik bijvoorbeeld niet. Maar ik vind het een het ander niet uitsluiten. God zou net zo goed dieren hebben kunnen laten ontstaan door middel van evolutie. Juist het feit dat alles zo netjes in elkaar past (natuurkundige "wetten" bijvoorbeeld) is voor sommige mensen nog steeds een reden om te blijven geloven. Het klopt allemaal te goed, het "moet" wel bedacht zijn. Leven zou überhaupt niet mogelijk zijn geweest als er niet aan een hele reeks eisen was voldaan! Zelf denk ik: het zou allebei wel kunnen, ik weet het niet zeker. Maar ik "voel" gewoon dat het zo is. Waarom? Geen idee. Dat zou ik echt niet precies kunnen zeggen.

quote:

Op woensdag 20 april 2005 21:53 schreef Alicey het volgende:

Ik hoop dat het een beetje duidelijk is hoe ik er over denk, en hoop op reacties, zijn er anderen die deze ervaring min of meer delen?

Ik kan er wel een paar herkenningspunten in vinden, maar vind het onder andere een grove belediging voor die miljoenen gelovigen om te beweren dat hun overtuiging voortkomt uit instabiele geestelijkheid. Ook al is het misschien waar.

Mijn input:

Wat religie biedt is een referentiekader en antwoorden op vraagstukken die sommige mensen miischien het liefst niet stellen, maar wel snel en duidelijk beantwoord willen zien. Opium voor het volk? Hedentendage lijkt het meer op de meest verslavende harddrug die ik ooit zag, maar het geeft ook tevredenheid, eenheid en saamhorigheid. Je hoort ergens bij, je doet je ding en herkent een stuk "magie" wat elk mens graag wil hebben. Iedereen wil zich speciaal voelen en de koude wetenschappelijke wereld heeft daar geen leuke oplossing voor. Voor de een is die magie de allesomvattende God, voor de ander materialisme, liefde voor een ander/groep of misschien iets totaal anders. Er met anderen heilig van overtuigd zijn dat een bepaalde kleur behang het allermooiste is geeft misschien al een goed gevoel

Een probleem is dat de meeste religies zichzelf aan de "heidenen" opeisen, de geschiedenis en ook anno nu zijn daar nog tal van voorbeelden van te vinden. De nakomelingen krijgen het meestal automatisch mee en zijn dus vanaf de eerste seconde al "de klos". De wetenschap heeft echter de religie grotendeels ontrafeld en van zijn magie ontdaan, dus soms biedt dat een ontsnapping.

Aan de ene kant ben je van harte welkom, maar houd je er je eigen opvatttingen op na, dan wordt je "verbannen" en ga je maar je eigen clubje (sekte) beginnen.

Een ander punt is dat er nog steeds verschillende rangordes zijn in de religies. Hebben we nu te maken met een prestatiegeloof of maakt het voor de almachtige niets uit dat ik een zwerver ben en geen paus? En zeg nou zelf: Zie jij elke aardbewoner, hoe dom, lelijk, slecht, gekleurd, gefortuneerd, slim, rijk, arm of wat dan ook echt als je gelijke? Is een soldaat in het (al dan niet religieuze) leger zijn dan ook een roeping (= overtuiging) in plaats van een baan?

Het richten tot een geloof is een herkenningspunt van het referentiekader dat je op dat moment aan jezelf hebt toebedeeld waarna je referentiekader zich aanpast aan het geloof en op een gegeven moment hetzelfde kan zijn. Eigenlijk hetzelfde als een mening, maar dan langer houdbaar Dit is niet goed of slecht.. dat is gewoon en dat is wat de mensen "voelen".

quote:

Op woensdag 20 april 2005 22:45 schreef Skeptic het volgende:

[..]

Het klopt allemaal te goed, het "moet" wel bedacht zijn. Leven zou überhaupt niet mogelijk zijn geweest als er niet aan een hele reeks eisen was voldaan! Zelf denk ik: het zou allebei wel kunnen, ik weet het niet zeker. Maar ik "voel" gewoon dat het zo is. Waarom? Geen idee. Dat zou ik echt niet precies kunnen zeggen.

Maar waarom ben jij dan christelijk? Als het zo logisch is zijn (bijna) al die mensen die in India wonen dan zo dom? Waarom zijn alleen wij (onze westerse wereld) tot dat inzicht gekomen dan. Hoe verklaren gelovigen die enorme socialisatie die met het geloof gepaard gaat?

Chances are dat als jouw ouders Moslim waren jij dat ook zou zijn, zelfde voor Hindoe.

Geloven = niet zeker weten.