Disclaimer: Ik heb de nodige alcoholische consumpties genuttigd en daarom kan het zijn dat het hierop volgende verhaal niet helemaal correct inelkaar steekt qua spelling en grammatica
![]()
Ik ben ooit voor gek verklaard door de vader van mn toenmalig vriendinnetje. Hij zegt ik heb een compleet menu klaar gemaakt en dit en dat, wassie lid van een of andere kookclub ofzo waar ze met allemaal "dure" producten werken, kwam die dus aan met wat truffels, reeruggen en nep kaviaar. Had hij ook een menukaartje (was een kerstdiner voor de hele familie, man of 30 ofzo) inelkaar geknutseld met daarop allemaal zogenaamd moeilijke termen enzo. En die kerel dacht gewoon datik bij zn dochter in de klas zat op 5 havo (Ondertussen al heel wat maanden da vinci erop zitten)
Komt hij 's middags als de hele familie al bij elkaar zit vragen of er iemand wel iets weet van koken en hem ff een handje wilt helpen met snijden, want al die groenten snijden was toch zooooooooveel werk. En hij had wat hulp nodig bij het maken van een paar parfaitjes (heel stoer uitsprekend
![]()
), ik zeg ik help je wel ff. Iedereen kijkt me aan en begint te lachen, zovan ohja het nieuwe vriendje wilt indruk maken maar snapt er de ballen niet van hoe alles werkt.
Ik kom dus in de keuken, legt die kerel uit wat ik moet gaan doen, en gaatie zelf bij zijn familie zitten. Nou ik was dus in een halfuurtje klaar met alle parfaits/mousses maken en groentes snijden (had ze ook maar direct geblancheerd), en ging es kijken wat er wel op de menukaart stond dat van te voren afgemaakt kon worden en wat nog niet af was --> behoorlijk veel dus. Alles afgemaakt, was er een uur en een kwartier mee bezig. Ondertussen had ik de beste man nergens meer gezien, maar ach boeie, vind het alleen maar leuk om in de keuken te staan dus ging maar verder. Toen ik alles af had pakte ik een pilsje en ging bij de rest zitten. Iedereen keek me heel verwonderd aan, of ik nu al klaar was met aaaaaaaaal die groentes te snijden