R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Mijn story
En dan is het zo ver, na meer dan 30 jaar een relatie gehad te hebben, waarvan de laatste 10 jaar gehuwd, krijgt nu dit alles zijn einde.
2004 heeft enorm veel shit gebracht, zowel relationeel, maar ook op andere vlakken. Met als laatste 2004 dieptepunt, het laten inslapen van mijn trouwe net geen 16 jarige AmStaff. 2004 kende ook 1 hoogtepunt, het smoorverliefd worden op de mooiste ogen die ik ooit gezien heb, maar dit staat los van mijn sores die ik binnen de bestaande relatie had, daar die op een heel ander vlak liggen en al vele jaren een rol speelden en spelen.
Dan begint 2005 en terwijl de sores van 2004 nog verwerkt moet worden, begint 2005 op een wijze, die je niemand toewenst. Je vrouw vinden met een mislukte zelfmoordpoging en als je denkt, dat je nu het diepste van het dal gehad hebt, krijg je te maken met reden waarom ze dat deed en zak je nog veel verder weg ... nog dieper. Wat ook gelijk het einde van de relatie inhoudt!
Ik ken me zelf niet anders, dan onder alle omstandigheden de totale controle over mij zelf, ook emotioneel gezien. Maar dan, na bovenstaande, dan blijkt dat je je heel klein voelt, geen grip meer op je zelf hebt en eerder de neiging hebt een stuk touw te pakken.
Nee, natuurlijk geen oplossing en daarom zit ik hier nu ook te schrijven. Maar het valt niet mee uit dat dal te komen. Samen nog onder 1 dak, proberen als vrienden uit elkaar te gaan, wetende dat het over en uit is. Maar moeten wachten op de verkoop van het huis, zodat dan ook echt alles afgesloten kan worden.
Dit alles is stress ten top, op je tenen lopend, alles nog niet verwerkt wat je verwerken moet en toch al bezig je nieuwe toekomstplannen proberen te maken. Met als doel ....op je zelf wonen, wat aan de ene kant een enorme uitdaging is, maar aan de andere kant eenzaamheid oproept. Ik ben iemand, die van warmte en gezelligheid houdt en kan me derhalve het op me zelf wonen niet als het ultieme genot ervaren. Alleen is maar alleen, ook al heb je buiten de deur echt wel vrienden. Thuiskomend ...dan ben je alleen! Dat lijkt me een megakutgevoel!
Zo denk je je leven op orde te hebben, dan ineens lijkt alles op je af te komen, wat er maar kan komen. Juist onder zulke omstandigheden lijkt een balans ver te zoeken en probeer je o.a. zoals nu, door veel te schrijven .... het voor je zelf ook weer makkelijker te maken.
En dan is het zo ver, na meer dan 30 jaar een relatie gehad te hebben, waarvan de laatste 10 jaar gehuwd, krijgt nu dit alles zijn einde.
2004 heeft enorm veel shit gebracht, zowel relationeel, maar ook op andere vlakken. Met als laatste 2004 dieptepunt, het laten inslapen van mijn trouwe net geen 16 jarige AmStaff. 2004 kende ook 1 hoogtepunt, het smoorverliefd worden op de mooiste ogen die ik ooit gezien heb, maar dit staat los van mijn sores die ik binnen de bestaande relatie had, daar die op een heel ander vlak liggen en al vele jaren een rol speelden en spelen.
Dan begint 2005 en terwijl de sores van 2004 nog verwerkt moet worden, begint 2005 op een wijze, die je niemand toewenst. Je vrouw vinden met een mislukte zelfmoordpoging en als je denkt, dat je nu het diepste van het dal gehad hebt, krijg je te maken met reden waarom ze dat deed en zak je nog veel verder weg ... nog dieper. Wat ook gelijk het einde van de relatie inhoudt!
Ik ken me zelf niet anders, dan onder alle omstandigheden de totale controle over mij zelf, ook emotioneel gezien. Maar dan, na bovenstaande, dan blijkt dat je je heel klein voelt, geen grip meer op je zelf hebt en eerder de neiging hebt een stuk touw te pakken.
Nee, natuurlijk geen oplossing en daarom zit ik hier nu ook te schrijven. Maar het valt niet mee uit dat dal te komen. Samen nog onder 1 dak, proberen als vrienden uit elkaar te gaan, wetende dat het over en uit is. Maar moeten wachten op de verkoop van het huis, zodat dan ook echt alles afgesloten kan worden.
Dit alles is stress ten top, op je tenen lopend, alles nog niet verwerkt wat je verwerken moet en toch al bezig je nieuwe toekomstplannen proberen te maken. Met als doel ....op je zelf wonen, wat aan de ene kant een enorme uitdaging is, maar aan de andere kant eenzaamheid oproept. Ik ben iemand, die van warmte en gezelligheid houdt en kan me derhalve het op me zelf wonen niet als het ultieme genot ervaren. Alleen is maar alleen, ook al heb je buiten de deur echt wel vrienden. Thuiskomend ...dan ben je alleen! Dat lijkt me een megakutgevoel!
Zo denk je je leven op orde te hebben, dan ineens lijkt alles op je af te komen, wat er maar kan komen. Juist onder zulke omstandigheden lijkt een balans ver te zoeken en probeer je o.a. zoals nu, door veel te schrijven .... het voor je zelf ook weer makkelijker te maken.
Hoewel het mooi geschreven is, kan ik er niet echt helemaal uithalen wat er nu allemaal gebeurd is.
Zoals ik het lees, ben je met iemand anders gegaan en is je vrouw daar achter gekomen. Logisch dat ze dan geen vertrouwen meer in je heeft. Dat zij nog zielsveel van je hield, blijkt uit het feit dat ze die poging gedaan heeft.
En ja, alleen is maar alleen. Dat is zo. Aan deze kant van het net zit een voorbeeld dit berichtje te typen. Het heeft echter ook zijn positieve kanten. Je kunt doen en laten wat je wilt, zonder rekening te moeten houden met een ander. Maar aangezien jullie al zolang samen zijn geweest, zul je daar eerder bang voor zijn, dan het als een voordeel zien. Er zijn genoeg mensen alleen. Die redden het ook. Dus jij ook.
Oké, ik geef toe dat ik denk gelukkiger te zijn wanneer ik samen met iemand zou zijn. Maar het is niet onoverkomelijk ofzo. Bij jou is het denk ik meer het beeld dat je altijd hebt gehad van alleenstaanden. Misschien dacht je altijd dat zij zielig waren ofzo en nu je zelf in die situatie komt, zal het moeilijk te accepteren zijn dat jij ook zielig wordt.
Nou, dat is dan het mooie van denken!
Er zijn genoeg mensen die denken dat het hebben van een relatie zielig is. Je afhankelijk stellen van een ander. Niet meer zelf kunnen beslissen, maar altijd in overleg (of in ieder geval rekening houdend met). Heb jij je de afgelopen 30 jaar zielig gevoeld omdat je die relatie had? Waarschijnlijk niet! Het is dus het beeld dat je er zelf bij creeert.
Dat je bang bent, kan ik me goed voorstellen. Het is een hele omslag voor je, maar met hulp van vrienden kom je er gerust wel bovenop. Succes!
Zoals ik het lees, ben je met iemand anders gegaan en is je vrouw daar achter gekomen. Logisch dat ze dan geen vertrouwen meer in je heeft. Dat zij nog zielsveel van je hield, blijkt uit het feit dat ze die poging gedaan heeft.
En ja, alleen is maar alleen. Dat is zo. Aan deze kant van het net zit een voorbeeld dit berichtje te typen. Het heeft echter ook zijn positieve kanten. Je kunt doen en laten wat je wilt, zonder rekening te moeten houden met een ander. Maar aangezien jullie al zolang samen zijn geweest, zul je daar eerder bang voor zijn, dan het als een voordeel zien. Er zijn genoeg mensen alleen. Die redden het ook. Dus jij ook.
Oké, ik geef toe dat ik denk gelukkiger te zijn wanneer ik samen met iemand zou zijn. Maar het is niet onoverkomelijk ofzo. Bij jou is het denk ik meer het beeld dat je altijd hebt gehad van alleenstaanden. Misschien dacht je altijd dat zij zielig waren ofzo en nu je zelf in die situatie komt, zal het moeilijk te accepteren zijn dat jij ook zielig wordt.
Nou, dat is dan het mooie van denken!
Er zijn genoeg mensen die denken dat het hebben van een relatie zielig is. Je afhankelijk stellen van een ander. Niet meer zelf kunnen beslissen, maar altijd in overleg (of in ieder geval rekening houdend met). Heb jij je de afgelopen 30 jaar zielig gevoeld omdat je die relatie had? Waarschijnlijk niet! Het is dus het beeld dat je er zelf bij creeert.
Dat je bang bent, kan ik me goed voorstellen. Het is een hele omslag voor je, maar met hulp van vrienden kom je er gerust wel bovenop. Succes!
Nee, niet vreemdgegaan, waar mijn vrouw is achtergekomen en dat dat de reden is. Die liggen op een heel ander vlak, die ik hier niet kenbaar zal maken. Maar wat voor mij eigenlijk al jaren terug de reden zou moeten zijn, de relatie te beeindigen.quote:Op maandag 4 april 2005 12:58 schreef Johnny1974 het volgende:
Op dat andere kom ik nog op teug, wanneer ik ff meer tijd heb. Moet aan het werk, duzzzz ....
alleen zijn is soms ook wel erg lekker hoor. Succes.
Antec P180 | Intel Core 2 Quad Q6600 | Asus Striker Extreme S775 | 4 GB DDR2 800 Mhz
Seagate 400 GB | 8800 GTX Ultra 768 MB | X-Fi Extreme Gamer | Logitech Z5500 | much more...
Seagate 400 GB | 8800 GTX Ultra 768 MB | X-Fi Extreme Gamer | Logitech Z5500 | much more...
Kun je rustig stellen! Maar ook jij bedankt Divinequote:Op maandag 4 april 2005 12:41 schreef DiviNe- het volgende:
heavy shit, succes d'r mee
Bah, wat een triest verhaal. Ik kan me niet voorstellen hoe je je moet voelen ook heb ik geen tips voor je. Het enige wat ik kan zeggen is:"sterkte"!
30 jaar, echt not cool.
Sterkte mên
Sterkte mên
Do not take life too seriously. You will never get out of it alive.
dude dat is niet eerlijk, nu is iedereen nieuwsgierig naar die redenquote:Op maandag 4 april 2005 13:06 schreef PieDobbelJoe het volgende:
[..]
Nee, niet vreemdgegaan, waar mijn vrouw is achtergekomen en dat dat de reden is. Die liggen op een heel ander vlak, die ik hier niet kenbaar zal maken. Maar wat voor mij eigenlijk al jaren terug de reden zou moeten zijn, de relatie te beeindigen.
Op dat andere kom ik nog op teug, wanneer ik ff meer tijd heb. Moet aan het werk, duzzzz ....
sterkte iig
30 jaar is niet niks..
Succes met alles!!
Succes met alles!!
Soms is er zoveel wat we voelen, maar zo weinig wat we kunnen zeggen... ©
Klinkt als een klotesituatie, hoewel mij het verhaal niet helemaal duidelijk is. Je vertelt dat je een en ander niet wilt vertellen hier, maar het wordt lastig als je iets vertelt om het kwijt te willen, maar niet alles vertelt omdat het (ik vul nu even zwart-wit in) te zwaar voor je is?
Maar goed, wat je verhaal ook is: sterkte!
Maar goed, wat je verhaal ook is: sterkte!
het zal wel zoiets zijn als dat zijn vrouw verliefd is geworden op zijn beste vriend ofzo
maar hoe dan ook, heel veel sterkte ermee!!
maar hoe dan ook, heel veel sterkte ermee!!
Ik kan je vertellen dat alleen thuiskomen ook een ontzettende bevrijding kan zijn. Geen gezeur meer aan je hoofd en eindelijk ruimte voor jezelf. Dan zul je ook de tijd vinden het een en ander te verwerken en een plaats te geven
ik denk dat je er niet vrolijker op wordt als je na al dit gezeik alleen thuis moet komen! integendeel zelfs!quote:Op maandag 4 april 2005 20:34 schreef Xennia het volgende:
Ik kan je vertellen dat alleen thuiskomen ook een ontzettende bevrijding kan zijn. Geen gezeur meer aan je hoofd en eindelijk ruimte voor jezelf. Dan zul je ook de tijd vinden het een en ander te verwerken en een plaats te geven
Zo, ik zal ff verder reageren op je antwoord.quote:Op maandag 4 april 2005 12:58 schreef Johnny1974 het volgende:
Ik weet niet eens of ik bang ben alleen te zijn of ...misschien te blijven. Ik ken dat gevoel niet, is mij nooit gebeurd. Wel hou ik ontzettend veel van warmte en gezelligheid, zit niet voor niets veel in 'mijn' kroegen. Maar je komt thuis en je kunt niemand iets zeggen, vertellen wat je raakt, fijn vind, of gewoon lekker knus samen een film kijken. Klinkt misschien oubollig, maar ik hou ook van knusheid en het maatjesgevoel, naast natuurlijk mijn kroegleven.
Tuurllijk heeft het zijn positieve kanten, ik weet ook dat alle nadelen ook voordelen hebben en ervaar dat ook zo. Maar weten en doen, wereld van verschil. ff door de zure appel heenbijten, alleen ... ik zie nog steeds geen klokhuis.
Soms ja, meestal niet ..denk ik. Dank je.quote:Op maandag 4 april 2005 13:06 schreef clowncloon het volgende:
alleen zijn is soms ook wel erg lekker hoor. Succes.
Oeh, 30 jaar dat is lang.
En wat klote zeg voor voor die Armstaff .
Maar zo zie je maar weer, dat zelfs het leven onverwachte wendingen kan nemen op een oudere leeftijd, of mag ik dat niet zeggen . Sterkte iig. En leerzaam dat wel, of mag ik dat ook niet zeggen, naja er zitten misschien ook wel voordelen aan, ook al zie je die nu misschien nog niet enzo.
En wat klote zeg voor voor die Armstaff .
. Maar zo zie je maar weer, dat zelfs het leven onverwachte wendingen kan nemen op een oudere leeftijd, of mag ik dat niet zeggen . Sterkte iig. En leerzaam dat wel, of mag ik dat ook niet zeggen, naja er zitten misschien ook wel voordelen aan, ook al zie je die nu misschien nog niet enzo.
. Sterkte iig. En leerzaam dat wel, of mag ik dat ook niet zeggen, naja er zitten misschien ook wel voordelen aan, ook al zie je die nu misschien nog niet enzo.
Dank je Sabrina. 30 jaar is ook niet mis en gooi je niet zomaar weg, maar er is reden genoeg om wel te doen. Soms is men te naief en te goed van vertrouwen.quote:Op maandag 4 april 2005 13:10 schreef Sabrina1981 het volgende:
Heel veel succes ermee. 30 jaar is zeker niet mis. Zal heel erg wennen zijn.
Ja, zal zeker wennen zijn, enorm zelfs!!
Is ook triest en je kunt me geloven, mijn hartje verzuipt soms bijna.quote:Op maandag 4 april 2005 13:23 schreef kriele het volgende:
Bah, wat een triest verhaal. Ik kan me niet voorstellen hoe je je moet voelen ook heb ik geen tips voor je. Het enige wat ik kan zeggen is:"sterkte"!
Tips? Nee, zou ook niet helpen ...denk ik. Je moet het toch zelf klaren, maar schrijven hierover doet gewoon goed, ook al is het een kut thema.
Dank je.
Dat begon bij mij dus ook als eerste te jeuken ja...quote:Op maandag 4 april 2005 12:58 schreef Johnny1974 het volgende:
Hoewel het mooi geschreven is, kan ik er niet echt helemaal uithalen wat er nu allemaal gebeurd is.
Maar ik kan me voorstellen dat TS niet alle details wil spuien over zijn prive-leven, maar desondanks toch even zijn hart wil kunnen luchten. Dus dan neem ik de nieuwsgierigheid maar even voor lief
Sterkte kerel, hopelijk begeef je je snel weer in rustiger vaarwater.
So this is how liberty dies... with thunderous applause.
Truth? What's so great about the truth? Try lying for a change, it's the currency of the world
Truth? What's so great about the truth? Try lying for a change, it's the currency of the world
|
|
