Antony and the Johnsons

quote:

Op maandag 28 augustus 2006 19:13 schreef wlsandman het volgende:

ja, boy george staat er ook bij

Ah geweldig! (Ik zit nu op m'n werk, daarom kan ik er nu nog niet naar kijken...)

Wat ik geweldig zou vinden, als iemand een clip heeft waarin Antony en Joan (van Joan as Policewoman) het nummer I Defy live spelen

Hoorde gisteren Hope There's Someone op de radio _{(De Sandwich is een fantastisch programma voor de meest uiteenlopende stijlen muziek!)}.

Door merg en been...

Wisten jullie dat Antony een heel mooi duet met Bryan Ferry heeft gezongen op de dubbel-cd Rogue's Gallery? Die is in augustus uitgekomen, bevat oude shanty's en zo, en is geweldig!

Ook met Bono, Sting, Three Pruned Men (van de Virgun Prunes), Ralph Steadman (de man die de boeken van Hunter S Thompson illustreerde), Joan As Policewoman, Gavin Friday, Jack Shit (een vaag groepje waar volgens de geruchten de executive producer van deze cd Johnny Depp iets mee van doen zou hebben), Stan Ridgway en nog veel meer.

En Antony dus (2x, als ik me niet vergis).

Zijn versie van If It Be Your Will op de OST van I'm Your Man is ook bijzonder fraai.

ik luister ze ook al een tijdje, maar ik kan het nog steeds niet echt mooi vinden. Vind het gezeur, en dat vind ik niet snel

Vanavond, 19.05 - 20.05 uur, Nederland 2, Het Uur van de Wolf (NPS):

The Eternal Children

In het New York van begin deze eeuw werden ze vrienden, een stel muzikanten dat vooral een gevoel voor spiritualiteit met elkaar deelt. Ze hadden het zelf nooit kunnen vermoeden, daarvoor leek hun muziek te onaangepast, maar nu veroveren Anthony & The Johnsons, CocoRosie en Devendra Banhart langzaam maar zeker de wereld. En dat op hun eigen voorwaarden en op geheel eigen vrijgevochten wijze.

Als centraal vertrekpunt heeft de film van regisseur David Kleijwegt het appartement in Brooklyn van CocoRosie, waar Sierra en Bianca Casady muziek opnemen voor hun nieuwe, volgend jaar te verschijnen cd. De excentrieke zussen zoeken bewust naar de imperfectie: ze werken met gammele cassetterecorders, kinderspeelgoed en overstuurde microfoons, om zo tot unieke muziek te komen.

Devendra Banhart heeft een aantal jaren geleden Brooklyn verlaten. Gek werd hij van het feit dat het enige stukje groen dat hij daar kon vinden zich tussen twee stoeptegels bevond. Inmiddels woont hij aan de westkust van Amerika, maar Devendra Banhart is in eerste plaats reizend muzikant. We treffen hem op tournee door het Verenigd Koninkrijk.

Antony Hegarty heeft onmiskenbaar het meeste succes van de vrienden tot nu toe. De androgyne zanger speelde, een paar maanden nadat hij zich had geopenbaard aan het Nederlandse publiek, met zijn band The Johnsons al in een uitverkocht Carré. Maar hij geeft alle credits aan zijn vrienden, afkomstig van eden jongere generatie, die hem op de juiste weg hebben geholpen.

Ze hebben zich tot doel gesteld mythes van zichzelf te maken. Een mythe, dat was Vashti Bunyan al. In 1970 verscheen haar destijds enige elpee, Diamond Day, met muziek zo breekbaar als ragfijn suikerwerk. Devendra Banhart was een van de vele fans van deze obscure plaat. Mede door zijn toedoen, na vijfendertig jaar geen gitaar meer te hebben aangeraakt, verscheen vorig jaar haar tweede werk: Lookaftering. De eenenzestigjarige Engelse heeft tegelijkertijd zich ontwikkeld tot ‘moeder van de familie’.

Geluidskunstenaar William Basinski is een van de oudste vrienden van Antony. Begin jaren negentig raakte hij gebiologeerd door een performance van Hegarty in de Paramyd Club, waar hij nummers zong tijdens stukken experimenteel theater. Bij Basinski thuis nam Antony demo’s op, en testte hij tijdens avonden nieuwe songs uit op een select gezelschap. Zijn eigen melancholieke tape loop-experimenten hebben een duidelijke connectie met de muziek van CocoRosie: ,,Broken music for broken lives.’’

Uur van de Wolf biedt een ruimhartige inkijk op de kleurrijke wereld van een groep ‘eeuwige kinderen’. Met veel onuitgebrachte muziek, unieke live-footage en zowel krankzinnige als verhelderende interviews.

Regie: David Kleijwegt
Camera: Jacques Laureys
Geluid: Wouter Veldhuis
Montage: Paul Delput

Bron

Top, ga ik kijken

Die stem van Antony Hegarty is fascinerend, 'Hope There's Someone'
Hugo Borst tipte deze reportage vorige week en was er heel enthousiast over
Ik kijk er al dagen naar uit...

Dit wordt ongetwijfeld weer eens een geniale uitzending van het Uur van de Wolf.

Toch een beetje de waardige opvolger van het te vroeg gestorven Loladamusica.

Bedankt voor de tip!!!

_{Vorige week Iggy op 3, nu Antony... Het wordt nog wel eens wat met de tv hier!}

Het is begonnen...

Valt me een beetje tegen tot nu toe, ik zie nauwelijks iets van Antony Hegarty...

Maar toen hij begon te zingen schoot ik wel meteen vol. Ik wil hem zo graag eens live horen... Ik vind het wel een mooie documentaire overigens, ondanks dat ik ook graag meer van Antony zou willen zien, maar docu's over dit soort buiten de maatschappij staande mensen vind ik bijna altijd prachtig.

Wat heeft Antony trouwens als hij spreekt een ontzettend zware stem, wat een verschil met als hij zingt!

[ Bericht 34% gewijzigd door _Floddertje_ op 17-12-2006 19:59:34 ]

Muziek in de puurste vorm van het woord

Damned... ik kreeg visite...

ik vond t een mooie docu..cocorosie klonk leuker op de docu dan op cd trouwens

quote:

Op zondag 17 december 2006 19:41 schreef _Floddertje_ het volgende:
Maar toen hij begon te zingen schoot ik wel meteen vol. Ik wil hem zo graag eens live horen... Ik vind het wel een mooie documentaire overigens, ondanks dat ik ook graag meer van Antony zou willen zien, maar docu's over dit soort buiten de maatschappij staande mensen vind ik bijna altijd prachtig.

Wat heeft Antony trouwens als hij spreekt een ontzettend zware stem, wat een verschil met als hij zingt!

Ik vond hem wel heel maf doen bij het zingen hoor. Maar goed, dat is verder ook niet zo erg.

Kreeg meer kippenvel van CocoRosie overigens, toch wel hét hoogtepunt in deze docu vond ik.

quote:

Op zondag 17 december 2006 20:30 schreef dutch-mamma het volgende:
Damned... ik kreeg visite...

Heb jij even mazzel: vrijdag 22 december om 16:00 uur bij de NPS op Nederland 2 is de herhaling te zien!

(Heb 'm overigens nog niet gezien, neem er in het weekend even de tijd voor. Kijk er naar uit!)

Ben erg laat.. maar wow wat een prachtige muziek. Leerde zijn muziek kennen door het luisteren naar cocorosie. Hoop dat hij snel naar Nederland komt voor een optreden.

Voor goede en tijdloze muziek ben je nooit te laat!

Een mens kan slechts te laat zijn voor hypes. Vaak is dat achteraf maar goed ook.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 18:57 schreef methodmich het volgende:
Voor goede en tijdloze muziek ben je nooit te laat!

Een mens kan slechts te laat zijn voor hypes. Vaak is dat achteraf maar goed ook.

Behalve als je net op tijd bent en een artiest kan zien in een klein zaaltje ipv de HMH of een of andere arena Wat mij toch best wel eens is overkomen.

Ik bedoel meer de echt tijdgebonden hypes. Dus de bandjes die na de doorbraak van The Strokes ineens knalden met zulke muziek, The Vines ofzo. Dat bleek echt vrij tijdgebonden muziek nadien.

Ik en mijn maatschappijleerleraar spreken samen vaak over muziek. Zo ben ik terecht gekomen bij deze mooie gevoelige doch rare muziek van Antony and the Johnsons.

Zijn eerste cd I Am A Bird Now(?) Prachitg. Ook zijn EP Fell In Love With A Dead Boy. Weergaloos.
Is er nog ergens nieuws over een vorig project en kan iemand mij vertellen waar ik zijn werk samen met Rufus kan vinden?

Gelukkig ben ik niet te laat!

Ik heb I am a bird now inmiddels al.. maar ben nog op zoek naar zijn EP's... als iemand mij eraan kan helpen.. graag.

Ken zijn nieuwe werk met Rufus niet.. wel heb ik gelezen dat hij samen werkt met Bjork aan haar nieuwe album.

[ Bericht 8% gewijzigd door beautiful_world op 25-01-2007 20:58:54 (bla) ]