Smashing Pumpkins

quote:

Op dinsdag 19 februari 2008 01:07 schreef brother52 het volgende:

Een paar minder bekende nummers maar dat is helemaal niet erg, is van hun ook wel te verwachten. Het is ten slotte geen festival waar ze hun 'hits' spelen. Ze waren behoorlijk in vorm, ik heb ze wel eens slechter zien spelen en Billy weet z'n dames wel uit te zoeken .

quote:

Op dinsdag 19 februari 2008 10:55 schreef Devlinsect het volgende:

[..]

Ik heb ze gezien op Pukkelpopfestival vorig jaar en was dramatisch slecht. Op Hello Kitty Kat en een paar nummers na. Kheb ze 2x live mogen zien in de goede oude tijd (met D'Arcy).

Speelde ze dus maar hits.

Jammer dat het geluid en de zaal kut was. Kheb dus niets gemist. Iemand een volledige setlist van deze show?

quote:

Smashing Pumpkins: bijna drie uur vol pieken en dalen
dinsdag 19 februari 2008
Brabanthallen, Den Bosch
18 februari

Natuurlijk zijn de Smashing Pumpkins anno 2008 een slap aftreksel van wat de band pakweg dertien jaar geleden was. Neem alleen al de bandsamenstelling: twee bandleden van weleer. De rest is bijeengeraapt en kan niet worden gerekend tot de Pumpkins zelf. Niet gek dus dat deze show volledig in het teken staat van rock-oppergod Billy Corgan en een flinke dosis nostalgie -Today! Bullet With Butterfly Wings!-, die je bij vlagen zomaar kippenvel bezorgt.

Het begin van de show, stipt om half negen, schept nog niet veel vertrouwen. Zeker in Tonight, Tonight gaan alle registers open maar lijkt de techniek er nauwelijks op ingespeeld. En ook de locatie, de Brabanthallen, laat te nadrukkelijk te wensen over. De zichtlijnen vallen nog wel mee, de sfeer voor zo'n betonnen hal vol frituurlucht ook, maar veel te weinig toegangspoortjes en de bizarre toestanden na afloop bij de garderobe moeten de organisator toch ook aan het denken zetten.

Hoogtepunten zijn er zeker. Verrassend genoeg komen die veelal van de nieuwe plaat. Dan wordt de band van Billy opeens een hechtere band. We horen en zien passie in pakweg de furieus gespeelde Tarantula en het sterke nummer C'Mon Let's Go! Spannend is ook het solo-blokje van Billy, waarin blijkt dat hij zeker goed bij stem is. Na een nummer of tien gaat Billy ook eindelijk eens praten, waarin blijkt dat hij toch wel erg cynisch is geworden. Hij zal de komende uren net doen of hij onze vriend is, zegt hij, en even later merkt hij zelfs op dat hij tegenwoordig geen voorvechter van muziek is, maar gewoon een entertainer. Je zou je er als bezoeker met een biertje in de hand bijna schuldig om voelen.

De setlist laat toch wel wat te wensen over. Zeker, veel oude hits worden gespeeld, maar afsluiten met een cover van Echo And The Bunnymen in plaats van met het beloofde Cherub Rock, dat is toch wel erg jammer. Maar op dat moment is het concert wel al twee uur en drie kwartier onderweg, dus eigenlijk mogen we niet klagen. In Engeland liep de band tenslotte al na anderhalf uur van het podium.

quote:

Op dinsdag 19 februari 2008 11:40 schreef Q. het volgende:
Ik ben niet de enige die er niet heel erg tevreden over was:
http://forums.netphoria.org/showthread.php?t=156543

quote:

London set - atrocious venue, horrible sound mix, no flow in the setlist, some somewhat funny banter, bloody awfull Cash Car Star and further-more jam noise shit - ending with Echo & The Bunnymen cover...

Afterwards - bandmeeting - some harsh words, some deliberation, somehow band feels it doesn't work - when it got really to the point i was asked to leave the dressing room area - vibe between band members is quite ok, but they seem to be struggling with the connection to the audiences at least that's what i got from the discussions; at least - they know it's not good what they're bringing, but hey - switch the game plan dude - the set sucks and sucked... not because of lack of good songs but in flow and energy, up-down-nothingness-hey-thehits-nothingness-noise... dunno, it just doesn't work and they know and they just repeat the same cicle over and over - and they're good at it, very good, but it doesn't make for a great show vibe for me at least---
having seen them numerous times (this was my 21st time) this was by fár, by very very very far the least appealing TSP show ever...
i'd even say some Zwan shows topped this one in vibe and energy-
now go figure!
as i dare say The Djali Zwan kicks American Gothic's ass... big time!
i'm sorry to say but this was a very sorry excuse for an arena gig of TSP
learn to write setlists, go with the flow, feel the vibe
it just was never there and was never meant to be with this setlist...

met a very pretty girl though there - so that's a bonus

damn - for the rest - what a bummer...
over and done with
sorry to say but this is a burial for all and anything TSP stood for in my opinion...

quote:

› SMASHING PUMPKINS: TIJD OM WEER TE STOPPEN? :: 19-2-2008

Het wil niet lukken vanavond, de kille Brabanthallen raken maar niet in extase van wat zich op het podium afspeelt. En daar staan toch niet de minsten. De SMASHING PUMPKINS waren ooit de belangrijkste band op aarde, anno 2008 moeten Billy Corgan en co het doen met een bescheiden publiek in een sfeerloze oude veemarkthal.


Opener Porcelina Of The Vast Oceans brengt voor even hoop in de harten van de oude Pumpkins fans. Ook het daaropvolgende Behold! The Nightmare doet terugverlangen naar de hoogtijdagen van de band, waarvan naast Corgan alleen drummer Jimmy Chamberlin nog van de originele line-up is. Als vervolgens Bring The Light van het recente Zeitgeist wordt ingezet keert de zaal langzaam terug in de realiteit. Hier staat een band zonder bezieling te spelen, een band met de immer onbegrepen Corgan – die het een avond vond om zijn chromen zilveren rok uit de kast te trekken – als strakke leider, die alle spontaniteit uit het optreden weet te houden. Het geluid is zoals je dat mag verwachten in een echoënde hal: kaal en hol.

Bij Tonight, Tonight, de opener van briljante cd Mellon Collie & The Infinite Sadness uit 1995, gaan voor het eerste de mobieltjes massaal de lucht in. Daarna wordt het alleen maar minder. Echt gezellig wil het maar niet worden. Dat komt niet alleen door de sfeerloze hal, die met behulp van twee gordijnen wat voller moet lijken, maar ook door de koele Corgan. Vertwijfeld vraagt hij zich af of de mensen in Den Bosch – en niet Amsterdam, Billy – wel Engels verstaan, hij spreekt namelijk geen ‘Dutchies’. Als hij later met een ironisch gezicht staat te vertellen dat hij hier vanavond alleen is ‘om ons te entertainen’, wordt het duidelijk dat meneer er niet al te veel zin heeft. Wij mogen eigenlijk nog van geluk spreken dat Corgan niet verongelijkt van het podium afloopt, zoals hij deze tour al twee keer in Engeland deed.

Zelfs diehardfans zullen het moeten toegeven: de band die vanavond op het vrij kleine podium staat te spelen heeft verdomd weinig met de Smashing Pumpkins te maken. Waarschijnlijk vat Corgan het zelf nog het best samen. Hij stelt zijn band niet voor met ‘wij zijn de Smashing Pumpkins’, maar met ‘Ik ben Billy’. Zelfs klassiekers als 1979 en Mayonaise kunnen de avond niet redden. Waarom de band zoveel nummers van Machina/Machines Of God speelt is ook een raadsel. Ook al komt er vele oud materiaal voorbij: een greatest hitsavond wil het maar niet worden. De Pumpkins zijn de afgelopen jaren door een hele horde bands voorbij gestreefd, dat maakt vanavond duidelijk. We geven ze nog één kans. Maar dan moeten ze in een echte zaal spelen, misschien helpt dat. TIM VEERWATER

quote:

Op dinsdag 19 februari 2008 12:59 schreef Q. het volgende:

[..]

Oor

quote:

Op dinsdag 19 februari 2008 14:27 schreef MrBrightside1979 het volgende:

[..]

Neuh, de stagiair van de Oor

quote:

Op dinsdag 19 februari 2008 14:39 schreef VixenFromHell het volgende:

En ik heb Q gemist

quote:

Zinloos muzikaal geweld van Smashing Pumpkins

DEN BOSCH - ,,Hallo, ik ben Billy. Ik ben jullie vriend. Tenminste; ik doe alsof.’’ Erg spraakzaam is Billy Corgan vanavond niet. De even arrogante als zonderlinge voorman van Smashing Pumpkins, gehuld in een bizarre, halflange glitterrok, lijkt niet naar Den Bosch te zijn gekomen om het publiek te behagen.
afbeelding vergroten Vanaf minuut één trekt de voor de helft nieuwe band fel van leer met een weinig inspirerende, structuurloze muzikale brij. FOTO ANP/ROBIN UTRECHT

Integendeel. Vanaf minuut één trekt de voor de helft nieuwe band fel van leer met een weinig inspirerende, structuurloze muzikale brij zonder enige nuance. En zonder noemenswaardige hoogtepunten. Want een greatest hits-feest der herkenning wil het vandaag maar niet worden in de sfeerloze Brabanthallen. Derhalve geen publieksfavorieten als Cherub Rock en I Am One maar langdradige worsteling door nieuw en oud repertoire.

Waar we de Pumpkins uit de jaren ’90 kennen als een onstuimige rockband met prachtige, ietwat theatrale rocksongs vol contrasten en dynamiek, daar klinkt de band in de nieuwe samenstelling als een botte hardrockband zonder bezieling en relativeringsvermogen. Drummer Jimmy Chamberlin, samen met Corgan Smashing Pumpkin van het eerste uur, helpt zo’n beetje in zijn eentje het prachtige liedje Tonight,Tonight om zeep doordat hij alles voldrumt op zijn 58-delige stadiondrumstel. Pure bombast, die tijdens de tweeëneenhalf durende martelgang van kwaad tot erger gaat. Overspannen drumpartijen en gillende metalgitaren overschreeuwen de afgeknepen zangpartijen van Billy Corgan, die het tegen het eind van optreden helemaal bont maakt door minutenlang louter dissonante rotherrie uit zijn gitaar te toveren, daarbij kijkend alsof hij de duivel uit zijn instrument aan het bannen is.

Waar Smashing Pumpkins in de jaren ’90 een band van betekenis was, moet het in deze vorm vrezen voor een anonieme rol in het metal- en hardrockcircuit. Aan het songmateriaal ligt het niet, want nieuwe liedjes als Tarantula en United States zijn absoluut de moeite waard. Ze verdienen live echter wel wat meer bezieling, spelvreugde, raffinement en dynamiek dan maandagavond het geval was.

Smashing Pumpkins, bijgewoond afgelopen maandagavond in de Brabanthallen in Den Bosch

quote:

Op dinsdag 19 februari 2008 22:54 schreef cleany het volgende:
minder dan Ahoy...uhh...97 was het dacht ik, maar wel beter dan pinkpop 98 (bijvoorbeeld) dit concert. Kijk als je SP alleen kent van de hitjes moet je gewoon niet gaan. Er zaten inderdaad wat matige nummers tussen en het geluid was kut, maar al met al over het geheel gezien was het simpelweg een vet concert. In de show mag wat meer bezieling, dat heb ik in het hiervoor genoemde concert wel gezien, maar nee....de recensies raken bijna kant noch wal.

quote:

Billy Corgan, die het tegen het eind van optreden helemaal bont maakt door minutenlang louter dissonante rotherrie uit zijn gitaar te toveren, daarbij kijkend alsof hij de duivel uit zijn instrument aan het bannen is.

...

en United States zijn absoluut de moeite waard.

quote:

Derhalve geen publieksfavorieten als Cherub Rock en I Am One

quote:

Op dinsdag 19 februari 2008 15:54 schreef MrBrightside1979 het volgende:
Wat een flutrecensie in de volkskrant. Die laatste half uur noise, wat overigens nog geen 20 minuten was, had niks te maken met Machina. En volgens mij passen er in de brabanthallen zo'n 14.000 mensen, en geen 12.000. Wat een azijnzeikende eikel is die Gijsbert Kamer toch ook weer. Bah.

quote:

Op woensdag 20 februari 2008 01:43 schreef Treinhomo het volgende:

Voor wat betreft de garderobe: gewoon je jas in de auto laten liggen. '

quote:

_{Alleen paupers komen met de trein.}

quote:

Op woensdag 20 februari 2008 00:00 schreef brother52 het volgende:

[..]

Ahoy was '96, ik was er toen zelf niet bij maar heb wel een van beide optredens op cd

Het optreden in '94 op pinkpop zullen ze waarschijnlijk nooit meer evenaren naar mijn idee, maar ik kende ze toen nog niet en werd volledig overdonderd. Beter als in '98 was het wel, maar dat komt ook omdat toen ze die belachelijk grote ritmesectie hadden. Dit was wel een van de betere shows die ik van ze gezien heb.

Dat het geluid niet goed was kunnen ze ook weinig aan doen, dat ligt gewoon aan de brabanthallen. Ik heb er vorig jaar Iron Maiden gezien en daar was het geluid ook niet best. Ze stonden nu eenmaal niet in een 013 of HMH waar het geluid 9 van de 10 keer ereg goed is.
[..]

Volgens mij snapt de recensist het niet helemaal. Dat is volgens mij juist een onderdeel van United States. Dat hij dat stuk live rekt is logisch en te verwachten van Billy.
[..]

I am one komt nou niet meteen als eerste bij me op als ik een publieksfavoriet moet noemen. Dan denk ik toch eerder aan Silverfuck, Hummer, Disarm, Siva of Zero van de nummers die ze niet gespeeld hebben.

quote:

Op woensdag 20 februari 2008 15:14 schreef Q. het volgende:
Ik denk dat ze ons zat waren.