Ik post maar even meteen want zoals gezegd zijn we vandaag weer naar de plek in het bos gegaan. We staan nu voor meer raadselen dan hiervoor. Achter de pit is zoals Ryan schreef, een ven waarin Ollie van de week dode vissen in ontdekte. Vandaag dreven er nog meer alleen is de foto die ik daarvan gemaakt heb mislukt door het felle zonlicht.
10.
11.Ook is er naast de pit een afwatering en daarin deden we vrijdag ook een vondst. Namelijk een buisje met strootjes aan een baksteen. Er stond op een heel klein wit etiketje FPW onderzoek. Wie van jullie weet wat een FPW onderzoek is? Verder is het opvallend dat het water er vanaf vrijdag schuimend uitkomt en dit was voorheen niet zo. Verder stoort het me dat er rondom de pit veel meer troep ligt. Ze gooien hun afval kennelijk gewoon maar neer.
12.
13.Maar goed terwijl we met een opgewekt gemoed daar aan het struinen waren kon ik het niet laten nu weer aan het hek te gaan rammelen om te kijken of er dan net zoals de vorige keer ook binnen tien minuten een auto aan zou komen. Vandaag bleek dat de vorige keer geen toeval is geweest want nu duurde het hooguit maar vijf minuten en toen kwam er een wit busje aangescheurd. Weer een busje zonder reklame erop. (Dat blijf ik maar vreemd vinden, waar een bedrijf aan het werk is is ook altijd zichtbaar welk bedrijf, maar hier is dit niet het geval). De bestuurder parkeerde zijn busje vlak voor onze voeten en draaide zijn raampje open. De man droeg een zwart overjasje, een zwarte pet (zonder opdruk) en een zonnebril. De man nam ons taxerend op en vroeg nors aan ons wat we daar uitvoerden. Ik vertelde snel dat onze hond onder het hek door was gegaan. Meteen vroeg Ryan aan de man dat hij benieuwd was wat er in de afgraving plaatsvond en van welk bedrijf hij was. De man negeerde de vraag van Ryan en gebood ons daar onmiddellijk weg te gaan. Hij maakte op een nare manier duidelijk dat het beter voor ons was daar nooit meer gezien te worden en toen scheurde hij weer met dezelfde belachelijke snelheid weg waarmee hij was gekomen.
Dit keer hadden we het kuiken van 5 jaar bij ons en deze was zo ontdaan dat ze begon te huilen. Ik voel er weinig voor daar uberhaupt ooit nog terug te keren al wil Ryan dit wel en ik laat hem natuurlijk niet alleen gaan. Maar haar nemen we echt nooit meer mee.
Al met al vind ik dit steeds bizarder worden.